ترجمة سورة الرحمن

Farsi - Persian translation

ترجمة معاني سورة الرحمن باللغة الفارسية من كتاب Farsi - Persian translation.

رحمن


(خداوند) رحمن

قرآن را تعلیم داد.

انسان را آفرید.

به او (نطق و) سخن گفتن آموخت.

خورشید وماه به حساب منظم (و دقیقی) در حرکتند.

وگیاه( ) و درخت (برای او) سجده می کنند.

و آسمان را برافراشت ومیزان را قرار داد.

تا در میزان تجاوز نکنید.

و وزن را بر اساس عدل بر پا دارید و میزان را کم نکنید.

و زمین را برای مردمان قرار داد (وگسترانید).

که در آن میوه ها ونخلهای خوشه دار است.

و (در آن) دانۀ برگ دار (که بصورت کاه در می آید) و ریحان (وگیاهان خوشبو) است.

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!( )

انسان را از گِل خشکیده ای چون سفال آفرید,

و جن را از شعله ای از آتش خلق کرد( ).

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

(او) پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است.

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

دو دریا (ی مختلف شور وشیرین) را به جریان آورد در حالی که با یکدیگر بر خورد می کنند.

میان آن دو حایلی است که یکی بر دیگری غلبه نمی کند. (و در هم نیا میزند).

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

از آن دو (دریا) مروارید ومرجان بیرون می آید.

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

و برای اوست کشتیهایی همچون کوه که در دریا به حرکت در می آیند.

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

هر چه بر روی آن (= زمین) است, فانی شود.

و (تنها) روی پروردگار ذو الجلال وگرامی توست که باقی می ماند.

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

(تمام) کسانی که در آسمانها وزمین هستند از او سؤال (ودرخواست نیاز) می کنند, و او هر روز در کاری است.

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

ای دوگروه (انس وجن) بزودی به (حساب) شما می پردازیم.

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

ای گروه جن وانس اگر می توانید از کناره ها (و مرزهای) آسمانها وزمین بگذرید, پس بگذرید, ولی جز با غلبه و نیرو (بی فوق العاده) نمی توانید بگذرید (که شما ندارید).

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

شعله هایی از آتش, ودود بر شما (جن وانس) فرستاده می شود پس نمی توانید از خودتان دفاع کنید.

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

پس آنگاه که آسمان بشکافد, پس همچون چرم (و روغن مذاب) سرخ گون شود (در آن روز قیامت حوادث هولناکی رخ می دهد).

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

پس در آن روز (قیامت) هیچ جن وانسی از گناهش پرسیده نشود (چون با علامات چهره شان شناخته می شوند).

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

گناهکاران از چهره هایشان شناخته می شوند, پس (آنها را) با موی جلو سر وپاها (یشان) گرفته (وبه دوزخ افکنده) می شوند.

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

این (همان) جهنمی است که گناهکاران آن را انکار می کردند.

(امروز آنها) در میان آن و آب سوزان می گردند.

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

وبرای کسی که از ایستادن در پیشگاه پروردگارش بترسد, دو باغ (بهشتی) است( ).

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

(آن دو باغ) دارای (درختان و) شاخسارهای بسیار است.

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

در آن دو (باغ) دو چشمه روان است.

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

در آن دو (باغ) ازهر میوه ای دو نوع است.

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

(بهشتیان) بر فرشهایی که آسترشان از دیبای ضخیم است, تکیه کرده اند, ومیوه ی (آن) دوباغ) (بهشتی) در دسترس است.

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

در آن (کاخها و باغهای بهشتی) حوریانی دیده فروهشته هستند, که هیچ انس وجن پیش از اینها (= مؤمنان) با آنان تماس نگرفته است.

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

گویی آنها (= حوریان) یاقوت ومرجانند.

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

آیا پاداش نیکی جز نیکی است؟!

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

وغیر از آن دو (باغ) دو باغ (بهشتی) دیگر است.

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

(آن دو باغ) سر سبز که (از شدت سبزی) به سیاهی متمایل است.

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

در آن دو (باغ بهشتی) دو چشمۀ جوشان است.

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

در آن دو (باغ) میوه ونخل وانار است.

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

در آن (کاخها وباغهای بهشتی زنانی) نیک سیرت وصورت هستند.

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

حورانی که در خیمه ها (ی بهشتی مستور) نگاه داشته شده اند.

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

(دو شیزگانی که) هیچ انس وجن پیش از اینها (= مؤمنان) با آنان تماس نگرفته است.

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

(در حالی که بهشتیان) بر بالشهای سبز وفرشهای نیکو تکیه زده اند,

پس (ای گروه انس وجن) کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟!

(ای پیامبر) نام پروردگار صاحب جلال وگرامی تو با برکت وفرخنده است.
سورة الرحمن
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (الرَّحْمن) من السُّوَر المكية، وقد أبانت عن مقصدٍ عظيم؛ وهو إثباتُ عموم الرحمة لله عز وجل، وقد ذكَّر اللهُ عبادَه بنِعَمه وآلائه التي لا تُحصَى عليهم، وفي ذلك دعوةٌ لاتباع الإله الحقِّ المستحِق للعبودية، وقد اشتملت السورةُ الكريمة على آياتِ ترهيب وتخويف من عقاب الله، كما اشتملت على آياتٍ تُطمِع في رحمةِ الله ورضوانه وجِنانه.

ترتيبها المصحفي
55
نوعها
مكية
ألفاظها
352
ترتيب نزولها
97
العد المدني الأول
77
العد المدني الأخير
77
العد البصري
76
العد الكوفي
78
العد الشامي
78

* سورة (الرَّحْمن):

سُمِّيت سورة (الرَّحْمن) بهذا الاسم؛ لافتتاحها باسم (الرَّحْمن)، وهو اسمٌ من أسماءِ الله تعالى.

* ذكَرتْ سورةُ (الرحمن) كثيرًا من فضائلِ الله على عباده:

عن جابرِ بن عبدِ اللهِ رضي الله عنهما، قال: «خرَجَ رسولُ اللهِ ﷺ على أصحابِه، فقرَأَ عليهم سورةَ الرَّحْمنِ، مِن أوَّلِها إلى آخِرِها، فسكَتوا، فقال: «لقد قرَأْتُها على الجِنِّ ليلةَ الجِنِّ فكانوا أحسَنَ مردودًا منكم! كنتُ كلَّما أتَيْتُ على قولِه: {فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ}، قالوا: لا بشيءٍ مِن نِعَمِك رَبَّنا نُكذِّبُ؛ فلك الحمدُ!»». أخرجه الترمذي (٣٢٩١).

1. من نِعَم الله الظاهرة (١-١٣).

2. نعمة الخَلْق (١٤-١٦).

3. نِعَم الله في الآفاق (١٧-٢٥).

4. من لطائف النِّعَم (٢٦-٣٢).

5. تحدٍّ وإعجاز (٣٣-٣٦).

6. عاقبة المجرمين (٣٧-٤٥).

7. نعيم المتقين (٤٦-٧٨).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (7 /550).

مقصدُ سورة (الرَّحْمن) هو إثباتُ الرحمةِ العامة لله عز وجل، الظاهرةِ في إنعامه على خَلْقه، وأعظمُ هذه النِّعَم هو نزول القرآن، وما تبع ذلك من نِعَم كبيرة في هذا الكون.

يقول الزَّمَخْشريُّ: «عدَّد اللهُ عز وعلا آلاءه، فأراد أن يُقدِّم أولَ شيءٍ ما هو أسبَقُ قِدْمًا من ضروب آلائه وأصناف نَعْمائه؛ وهي نعمة الدِّين، فقدَّم من نعمة الدِّين ما هو في أعلى مراتبِها وأقصى مَراقيها؛ وهو إنعامُه بالقرآن وتنزيلُه وتعليمه؛ لأنه أعظَمُ وحيِ الله رتبةً، وأعلاه منزلةً، وأحسنه في أبواب الدِّين أثرًا، وهو سَنامُ الكتب السماوية ومِصْداقها والعِيارُ عليها.

وأخَّر ذِكْرَ خَلْقِ الإنسان عن ذكرِه، ثم أتبعه إياه؛ ليعلمَ أنه إنما خلَقه للدِّين، وليحيطَ علمًا بوحيِه وكتبِه وما خُلِق الإنسان من أجله، وكأنَّ الغرض في إنشائه كان مقدَّمًا عليه وسابقًا له، ثم ذكَر ما تميَّز به من سائر الحيوان من البيان؛ وهو المنطقُ الفصيح المُعرِب عما في الضمير». "الكشاف" للزمخشري (4 /443).