ترجمة سورة الرحمن

Tajik - Tajik translation

ترجمة معاني سورة الرحمن باللغة الطاجيكية من كتاب Tajik - Tajik translation.

РАҲМОН


Худои раҳмон

Қуръонро таълим дод,

инсонро биёфарид,

ба ӯ гуфтан омӯхт.

Офтобу моҳ ба ҳисобе муқаррар дар ҳаракатанд.

Ва гиёҳу дарахт саҷдааш мекунанд.

Осмонро барафрохт ва тарозуро барниҳод,

то дар тарозу таҷовуз накунед.

Вазн карданро ба адолат риъоят кунед ва камфурӯшӣ макунед!

Заминро барои мардум қарор дод.

Дар он меваҳост ва дарахтони хурмо бо хӯшаҳое, ки дар ғилофанд.

Ва донаҳое, ки ҳамроҳ бо команд ва низ гиёҳони хушбӯ.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Одамиро аз гили хушкшудае чун сафол биёфарид,

Ва ҷинро аз шӯълае бедуд.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Парвардигори ду машриқ ва Парвардигори ду мағриб.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Ду дарёро пеш ронд, то ба ҳам расиданд,

миёнашон пардаест то ба ҳам омехта нашаванд.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигорагонро дурӯғ мешуморед?

Аз он ду марвориду марҷон берун меояд.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Ва Ӯрост киштиҳое монанди кӯҳ, ки дар дарё мераванд.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Ҳар чӣ бар рӯи замин аст, фонӣ (тамом) шуданист.

Ва зоти Парвардигори соҳиби бузургӣ ва икроми туст, ки боқӣ мемонад.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Ҳар кас, ки дар осмонҳову замин аст, пурсандаи даргоҳи Ӯст ва Ӯ ҳар рӯз дар корест.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Эй ҷинниёну одамиён, ба ҳисоби шумо хоҳем расид!

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Эй гурӯҳи ҷинниёну одамиён, агар метавонед, ки аз канораҳои осмонҳову замин берун равед, берун равед! Вале берун натавонед рафт, магар бо доштани қудрате.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Бар шумо шӯълае аз оташ фиристода шавад ё дуде низ пас бо ӯ муқобала натавонед кард.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Он гоҳ, ки осмон шикофта шавад, ранге сурх чун ранги чарм хоҳад дошт.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Пас дар он рӯз аз гуноҳи ҳеҷ ҷинневу одамие напурсанд.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Кофиронро ба нишони қиёфаашон мешиносанд ва аз мӯи ҷилави сар ва пойҳояшон мегиранд.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Ин ҳамон ҷаҳаннамест, ки гунаҳкорон дурӯғаш мепиндоштанд.

Ва акнун дар миёни он ва оби ҷӯшон, мегарданд.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Ҳ, ар касро, ки аз истодан ба пешгоҳи Парвардигораш тарсида бошад, ду биҳишт аст.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Он ду пур аз дарахтонанд.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Дар он ду, ду чашма ҷорист.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Дар он ҷо аз ҳар гуна мевае ду қисм аст.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Бар бистарҳое, ки астарашон аз истабрақ аст, такя задаанд ва меваҳои он ду биҳишт дар наздикашон бошад.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Дар он ҷост заноне, ки ҷуз ба шавҳари худ нанигаранд ва пеш аз биҳиштиён ҳеҷ одамиву ҷинне ба ояҳо даст назадааст.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Гӯй, ки он ҳурон монанди ёқуту марҷонанд.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморад?

Мукофоти некӣ некисту бас.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Ва ғайри онҳо ду биҳишти дигар аст.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Аз шиддати сабзӣ моил ба сиёҳианд.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед,?

Дар он ду, ду чашмаи ҷӯшанда ҳаст.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Дар он ду мева ҳаст ва дарахти хурмо ҳасту анор ҳаст.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Дар он ҷо занонест нексирату зеборӯй.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигаратонро дурӯғ мешуморед?

Ҳуроне нигаҳдошташуда дар хаймаҳо.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Пеш аз биҳиштиён ҳеҷ одамеву ҷинне ба онҳо даст назадааст.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Бар болишҳои сабзу фаршҳои, некӯ такя мезананд.

Пас кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Бузург аст номи Парвардигори ту — он соҳиби бузургиву икром!
سورة الرحمن
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (الرَّحْمن) من السُّوَر المكية، وقد أبانت عن مقصدٍ عظيم؛ وهو إثباتُ عموم الرحمة لله عز وجل، وقد ذكَّر اللهُ عبادَه بنِعَمه وآلائه التي لا تُحصَى عليهم، وفي ذلك دعوةٌ لاتباع الإله الحقِّ المستحِق للعبودية، وقد اشتملت السورةُ الكريمة على آياتِ ترهيب وتخويف من عقاب الله، كما اشتملت على آياتٍ تُطمِع في رحمةِ الله ورضوانه وجِنانه.

ترتيبها المصحفي
55
نوعها
مكية
ألفاظها
352
ترتيب نزولها
97
العد المدني الأول
77
العد المدني الأخير
77
العد البصري
76
العد الكوفي
78
العد الشامي
78

* سورة (الرَّحْمن):

سُمِّيت سورة (الرَّحْمن) بهذا الاسم؛ لافتتاحها باسم (الرَّحْمن)، وهو اسمٌ من أسماءِ الله تعالى.

* ذكَرتْ سورةُ (الرحمن) كثيرًا من فضائلِ الله على عباده:

عن جابرِ بن عبدِ اللهِ رضي الله عنهما، قال: «خرَجَ رسولُ اللهِ ﷺ على أصحابِه، فقرَأَ عليهم سورةَ الرَّحْمنِ، مِن أوَّلِها إلى آخِرِها، فسكَتوا، فقال: «لقد قرَأْتُها على الجِنِّ ليلةَ الجِنِّ فكانوا أحسَنَ مردودًا منكم! كنتُ كلَّما أتَيْتُ على قولِه: {فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ}، قالوا: لا بشيءٍ مِن نِعَمِك رَبَّنا نُكذِّبُ؛ فلك الحمدُ!»». أخرجه الترمذي (٣٢٩١).

1. من نِعَم الله الظاهرة (١-١٣).

2. نعمة الخَلْق (١٤-١٦).

3. نِعَم الله في الآفاق (١٧-٢٥).

4. من لطائف النِّعَم (٢٦-٣٢).

5. تحدٍّ وإعجاز (٣٣-٣٦).

6. عاقبة المجرمين (٣٧-٤٥).

7. نعيم المتقين (٤٦-٧٨).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (7 /550).

مقصدُ سورة (الرَّحْمن) هو إثباتُ الرحمةِ العامة لله عز وجل، الظاهرةِ في إنعامه على خَلْقه، وأعظمُ هذه النِّعَم هو نزول القرآن، وما تبع ذلك من نِعَم كبيرة في هذا الكون.

يقول الزَّمَخْشريُّ: «عدَّد اللهُ عز وعلا آلاءه، فأراد أن يُقدِّم أولَ شيءٍ ما هو أسبَقُ قِدْمًا من ضروب آلائه وأصناف نَعْمائه؛ وهي نعمة الدِّين، فقدَّم من نعمة الدِّين ما هو في أعلى مراتبِها وأقصى مَراقيها؛ وهو إنعامُه بالقرآن وتنزيلُه وتعليمه؛ لأنه أعظَمُ وحيِ الله رتبةً، وأعلاه منزلةً، وأحسنه في أبواب الدِّين أثرًا، وهو سَنامُ الكتب السماوية ومِصْداقها والعِيارُ عليها.

وأخَّر ذِكْرَ خَلْقِ الإنسان عن ذكرِه، ثم أتبعه إياه؛ ليعلمَ أنه إنما خلَقه للدِّين، وليحيطَ علمًا بوحيِه وكتبِه وما خُلِق الإنسان من أجله، وكأنَّ الغرض في إنشائه كان مقدَّمًا عليه وسابقًا له، ثم ذكَر ما تميَّز به من سائر الحيوان من البيان؛ وهو المنطقُ الفصيح المُعرِب عما في الضمير». "الكشاف" للزمخشري (4 /443).