ترجمة سورة الرحمن

الترجمة الفارسية - دار الإسلام

ترجمة معاني سورة الرحمن باللغة الفارسية من كتاب الترجمة الفارسية - دار الإسلام.
من تأليف: فريق عمل اللغة الفارسية بموقع دار الإسلام .

[الله] رحمان
قرآن را آموزش داد؛
انسان را آفرید؛
[و] به او سخن‏گفتن آموخت.
خورشید و ماه، با حسابی منظم [و دقیق] در گردِشَند؛
و گیاه و درخت [برایش] سجده می‌کنند.
او آسمان را برافراشت و میزان [عدالت را در زمین] برقرار نمود.
[ای مردم، چنین کرد] تا در وزن و پیمانه، [به یکدیگر] ستم نکنید؛
و سنجش [حقوق دیگران] را به عدالت برآورد كنید و در سنجش زیان نرسانید [و کم‌فروشی نکنید].
او زمین را براى [زندگى] انسان‏ها مقرر داشت،
که [انواع] میوه‌ها و نخل‏های خوشه‌دار در آن است.
و [همچنین] حبوباتِ برگ‏دار و گیاهانِ خوشبو؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
او انسان را از گِلى همچون سفال آفرید؛
و جن را از شعله‌ای از آتش خلق کرد؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
[او] پروردگار مشرق‏ها و مغرب‏هاست؛
پس [ای گروه انس و جن] کدام یک نعمت‌های پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟
او دو دریا[ی شور و شیرین] را روان کرد تا [به یکدیگر] برسند؛
[در عین حال،] مانعی میان آن دو است که با هم نمی‏‏‏آمیزند؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
از آن دو [دریا] مروارید و مرجان به دست می‌آید؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
کشتی‏های كوه‌پیكرِ بادبان‌برافراشته در دریا برای اوست؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
هر چه روی زمین است، فناپذیر است
و [تنها ذات جاوید و] روی پروردگار باشکوه و ارجمندت باقی خواهد ماند؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
[تمام] کسانی که در آسمان‏ها و زمین هستند از او درخواستِ نیاز می‌کنند و او هر روز [و هر لحظه] در کاری است؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
ای گروه جن و انس، به زودی به حساب شما می‌پردازیم؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
ای گروه جن و انس، اگر مى‏توانید از كرانه‏هاى آسمان و زمین گذر كنید [تا از مجازات الهی برهید]، پس بگذرید؛ قادر [به این کار] نخواهید بود، مگر با قدرت [و بَیّنه فراوان که شما آن را ندارید]؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
شراره‏اى از آتش و ذرات جرقه بر شما باریده مى‏شود كه [در برابر آن] قادر به دفاع نیستید؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
آنگاه كه آسمان بشكافد و همچون روغن گداخته، سرخ‌فام گردد [قیامت آغاز خواهد شد].
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
آن روز، [به علت روشن‏بودن همۀ امور،] از انس و جن [دربارۀ گناهانشان] سؤال نخواهد شد؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
گناهکاران از چهره‌هایشان شناخته می‌شوند؛ آنگاه [آنان را] از موی پیشانی و پاهایشان می‌گیرند [و به دوزخ می‌اندازند]؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
این [همان] جهنمی است که گناهکاران انکارش می‌کردند؛
[در آنجا] میان آتش و آب داغ در حركتند؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
هر کس از ایستادن در پیشگاهِ پروردگارش [براى حساب] مى‏ترسد، دو باغ [در بهشت] دارد؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
[با درختانى] پر از شاخسارِ [تر و تازه و ثمردهنده]؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
در آن باغ‏ها، دو چشمه جاری است؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
در آن باغ‏ها، از هر میوه‌ای دو نوع وجود دارد؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
[بهشتیان] بر بسترهایی كه آسترش از دیباى ضخیم است تكیه می‌زنند و میوه‏هاى آن باغ‏ها در دسترسشان است؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
در آن باغ‏ها، حوریانی هستند که تنها [به شوهران خود] نظر دارند [و فقط به آنها عشق می‌ورزند]، و دستِ احدى از انس و جن قبلاً به آنان نرسیده است؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
گویی آن حوریان، یاقوت و مرجانند؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
آیا پاداشِ نیکی جز نیکی است؟
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
در کنار آن باغ‏ها، دو باغ [بهشتیِ] دیگر است؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
[دو باغ] كه [درختانش] در نهایت سبزى [و خرمى] است؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
در آن دو [باغ بهشتی،] دو چشمۀ جوشان جاری است.
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
و در آنها [درختان] میوه و درختان خرما و انار هست؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
در میان آن باغ‏ها، زنان نیک‏سیرت و نیکوروی، حضور دارند؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
حوریانی که در خیمه‌های بهشتی [از چشم بیگانگان] مستورند؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
[دوشیزگانی که] دست هیچ انس و جنی قبلاً به آنان نرسیده است؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
[بهشتیان] بر بالشت‏های سبز و بسترهایى نفیس و زیبا آرمیده‏اند؛
پس [ای جن و انس] كدام یک از نعمت‏های پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟
نامِ پروردگارِ باشکوه و ارجمند تو، بابرکت و فرخنده است.
سورة الرحمن
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (الرَّحْمن) من السُّوَر المكية، وقد أبانت عن مقصدٍ عظيم؛ وهو إثباتُ عموم الرحمة لله عز وجل، وقد ذكَّر اللهُ عبادَه بنِعَمه وآلائه التي لا تُحصَى عليهم، وفي ذلك دعوةٌ لاتباع الإله الحقِّ المستحِق للعبودية، وقد اشتملت السورةُ الكريمة على آياتِ ترهيب وتخويف من عقاب الله، كما اشتملت على آياتٍ تُطمِع في رحمةِ الله ورضوانه وجِنانه.

ترتيبها المصحفي
55
نوعها
مكية
ألفاظها
352
ترتيب نزولها
97
العد المدني الأول
77
العد المدني الأخير
77
العد البصري
76
العد الكوفي
78
العد الشامي
78

* سورة (الرَّحْمن):

سُمِّيت سورة (الرَّحْمن) بهذا الاسم؛ لافتتاحها باسم (الرَّحْمن)، وهو اسمٌ من أسماءِ الله تعالى.

* ذكَرتْ سورةُ (الرحمن) كثيرًا من فضائلِ الله على عباده:

عن جابرِ بن عبدِ اللهِ رضي الله عنهما، قال: «خرَجَ رسولُ اللهِ ﷺ على أصحابِه، فقرَأَ عليهم سورةَ الرَّحْمنِ، مِن أوَّلِها إلى آخِرِها، فسكَتوا، فقال: «لقد قرَأْتُها على الجِنِّ ليلةَ الجِنِّ فكانوا أحسَنَ مردودًا منكم! كنتُ كلَّما أتَيْتُ على قولِه: {فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ}، قالوا: لا بشيءٍ مِن نِعَمِك رَبَّنا نُكذِّبُ؛ فلك الحمدُ!»». أخرجه الترمذي (٣٢٩١).

1. من نِعَم الله الظاهرة (١-١٣).

2. نعمة الخَلْق (١٤-١٦).

3. نِعَم الله في الآفاق (١٧-٢٥).

4. من لطائف النِّعَم (٢٦-٣٢).

5. تحدٍّ وإعجاز (٣٣-٣٦).

6. عاقبة المجرمين (٣٧-٤٥).

7. نعيم المتقين (٤٦-٧٨).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (7 /550).

مقصدُ سورة (الرَّحْمن) هو إثباتُ الرحمةِ العامة لله عز وجل، الظاهرةِ في إنعامه على خَلْقه، وأعظمُ هذه النِّعَم هو نزول القرآن، وما تبع ذلك من نِعَم كبيرة في هذا الكون.

يقول الزَّمَخْشريُّ: «عدَّد اللهُ عز وعلا آلاءه، فأراد أن يُقدِّم أولَ شيءٍ ما هو أسبَقُ قِدْمًا من ضروب آلائه وأصناف نَعْمائه؛ وهي نعمة الدِّين، فقدَّم من نعمة الدِّين ما هو في أعلى مراتبِها وأقصى مَراقيها؛ وهو إنعامُه بالقرآن وتنزيلُه وتعليمه؛ لأنه أعظَمُ وحيِ الله رتبةً، وأعلاه منزلةً، وأحسنه في أبواب الدِّين أثرًا، وهو سَنامُ الكتب السماوية ومِصْداقها والعِيارُ عليها.

وأخَّر ذِكْرَ خَلْقِ الإنسان عن ذكرِه، ثم أتبعه إياه؛ ليعلمَ أنه إنما خلَقه للدِّين، وليحيطَ علمًا بوحيِه وكتبِه وما خُلِق الإنسان من أجله، وكأنَّ الغرض في إنشائه كان مقدَّمًا عليه وسابقًا له، ثم ذكَر ما تميَّز به من سائر الحيوان من البيان؛ وهو المنطقُ الفصيح المُعرِب عما في الضمير». "الكشاف" للزمخشري (4 /443).