ترجمة سورة الرحمن

الترجمة الكازاخية - مجمع الملك فهد

ترجمة معاني سورة الرحمن باللغة الكازاخية من كتاب الترجمة الكازاخية - مجمع الملك فهد.
من تأليف: خليفة الطاي .

Аса қамқор Алла.
Құранды үйретті.
Адамзатты жаратты.
Оған сөйлеуді үйретті.
Күн мен ай есеппен жүреді.
Өсімдік, (жұлдыз), ағаш Оған бас иеді.
Ол, аспанды биіктетіп, оған тең бір өлшеу қойды.
Өлшеуде шектен шықпаңдар.
Сондай-ақ тартуды әділетпен орындаңдар, таразыда кемітпеңдер.
Алла, жерді жәндіктер үшін жасады.
Жерде жемістер және шоқты құрмалар бар.
Онда қабықты ұрық және аңқыған өсімдіктер өседі.
Ендеше, (әй адамзат пен жын!) Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Ол, адамзатты құмырадай сыңырлаған құрғақ топырақтан жаратты.
Жындарды оттың жалынынан жаратты.
Ендеше, (әй адамзат пен жын!) Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер.
Ол, (жазғы-қысқы) екі шығыстың Раббы әрі екі күн батыстың Раббы.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Ағызған екі теңіз қосылады.
Екі арасында бөгет бар. Бір-біріне араласпайды.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін жасынға айналдырасыңдар?
Екі теңізден де інжу-маржан шығады.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Теңізде таулар құсап жүрген кемелер Оған тән.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Бүкіл жер жүзіндегілер түгейді.
Ұлы дәрежеге ие әрі жомарт Раббыңның дидары мәңгі қалады.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Көктердегі әрі жердегі әркім Одан сұрайды, Ол, әр күні шұғылдануда.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Әй екі топ! (Адамзат пен жын.) Есептеріңді көреміз.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Әй жын мен адамзат тобы! Көктер мен жердің шектерінен өтуге шамаларың келсе, өтіңдер. Өте алмайсыңдар! Бірақ бір қуатпен өте аласындар.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Сендерге түтінсіз жалын, отсыз түтін жіберіледі. Өздеріңді құтқара алмайсыңдар.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Көк жарылып, майдай еріп, гүлдей қызарған кезде.
Ендеше Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Сонда ол күні, адамзат пен жындар күнәсынан сұралмайды. (Өйткені, Аллаға мәлік.)
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Күнәкарлар кескіндерінен танылады да кекілдері мен аяқтарынан ұсталады.
Ендеше, Раббыларықның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Міне осы күнәкарлардың жасынға шығарған тозағы.
Олар тозақ пен қайнар судың арасында айналып жүреді.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Раббының хұзырына шығудан қорыққан кісіге екі бейіш бар.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Екеуі де түрлі жемісті.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Ол екеуінде ағатын екі бұлақ бар.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Ол екеуінде жемістер пар-парымен.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Олар астары қалың жібек төсектерге сүйеніп отырады. Екі бақшаның жемістері жақын тұрады.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Бейіштерде өз ерлеріне телмірген сондай-ақ өздеріне олардан бұрын адамдар да жындар да соқтықпаған жұбайлар бар.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Ол жұбайлар; яқұт, маржан сияқты.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Жақсылықтың сыйлығы жақсылық қана.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Бұл екі бақшадан өзге бақша бар.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіқдер?
Екеуі де жап-жасыл.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Екі бақшада атылып қайнаған екі бастау бар.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Ол екі бақша да түрлі жемістер және құрма, анар бар.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Ол ұжмақтарда қөркем мінезді, сұлу жұбайлар бар.
Ендеше Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Шатырларда тұратын хұрлар бар.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Ол хұрларға олардан бұрын адамдар да жындар да жуымаған.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
Бейіштегілер, жасыл дивандарға, көркем төсеніштерге жастанып отырады.
Ендеше, Раббыларыңның қай нығметтерін өтірік дейсіңдер?
(Мұхаммед Ғ.С.) Аса ардақты, жомарт Раббыңның аты өте жоғары.
سورة الرحمن
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (الرَّحْمن) من السُّوَر المكية، وقد أبانت عن مقصدٍ عظيم؛ وهو إثباتُ عموم الرحمة لله عز وجل، وقد ذكَّر اللهُ عبادَه بنِعَمه وآلائه التي لا تُحصَى عليهم، وفي ذلك دعوةٌ لاتباع الإله الحقِّ المستحِق للعبودية، وقد اشتملت السورةُ الكريمة على آياتِ ترهيب وتخويف من عقاب الله، كما اشتملت على آياتٍ تُطمِع في رحمةِ الله ورضوانه وجِنانه.

ترتيبها المصحفي
55
نوعها
مكية
ألفاظها
352
ترتيب نزولها
97
العد المدني الأول
77
العد المدني الأخير
77
العد البصري
76
العد الكوفي
78
العد الشامي
78

* سورة (الرَّحْمن):

سُمِّيت سورة (الرَّحْمن) بهذا الاسم؛ لافتتاحها باسم (الرَّحْمن)، وهو اسمٌ من أسماءِ الله تعالى.

* ذكَرتْ سورةُ (الرحمن) كثيرًا من فضائلِ الله على عباده:

عن جابرِ بن عبدِ اللهِ رضي الله عنهما، قال: «خرَجَ رسولُ اللهِ ﷺ على أصحابِه، فقرَأَ عليهم سورةَ الرَّحْمنِ، مِن أوَّلِها إلى آخِرِها، فسكَتوا، فقال: «لقد قرَأْتُها على الجِنِّ ليلةَ الجِنِّ فكانوا أحسَنَ مردودًا منكم! كنتُ كلَّما أتَيْتُ على قولِه: {فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ}، قالوا: لا بشيءٍ مِن نِعَمِك رَبَّنا نُكذِّبُ؛ فلك الحمدُ!»». أخرجه الترمذي (٣٢٩١).

1. من نِعَم الله الظاهرة (١-١٣).

2. نعمة الخَلْق (١٤-١٦).

3. نِعَم الله في الآفاق (١٧-٢٥).

4. من لطائف النِّعَم (٢٦-٣٢).

5. تحدٍّ وإعجاز (٣٣-٣٦).

6. عاقبة المجرمين (٣٧-٤٥).

7. نعيم المتقين (٤٦-٧٨).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (7 /550).

مقصدُ سورة (الرَّحْمن) هو إثباتُ الرحمةِ العامة لله عز وجل، الظاهرةِ في إنعامه على خَلْقه، وأعظمُ هذه النِّعَم هو نزول القرآن، وما تبع ذلك من نِعَم كبيرة في هذا الكون.

يقول الزَّمَخْشريُّ: «عدَّد اللهُ عز وعلا آلاءه، فأراد أن يُقدِّم أولَ شيءٍ ما هو أسبَقُ قِدْمًا من ضروب آلائه وأصناف نَعْمائه؛ وهي نعمة الدِّين، فقدَّم من نعمة الدِّين ما هو في أعلى مراتبِها وأقصى مَراقيها؛ وهو إنعامُه بالقرآن وتنزيلُه وتعليمه؛ لأنه أعظَمُ وحيِ الله رتبةً، وأعلاه منزلةً، وأحسنه في أبواب الدِّين أثرًا، وهو سَنامُ الكتب السماوية ومِصْداقها والعِيارُ عليها.

وأخَّر ذِكْرَ خَلْقِ الإنسان عن ذكرِه، ثم أتبعه إياه؛ ليعلمَ أنه إنما خلَقه للدِّين، وليحيطَ علمًا بوحيِه وكتبِه وما خُلِق الإنسان من أجله، وكأنَّ الغرض في إنشائه كان مقدَّمًا عليه وسابقًا له، ثم ذكَر ما تميَّز به من سائر الحيوان من البيان؛ وهو المنطقُ الفصيح المُعرِب عما في الضمير». "الكشاف" للزمخشري (4 /443).