تَوَقَّرَ - [و ق ر]. (ف: خما. لازم). تَوَقَّرَ، يَتَوَقَّرُ، مص. تَوَقُّرٌ. "تَوَقَّرَ الرَّجُلُ": صَارَ وَقُوراً، رَزِيناً.
تَوَقَّرَ - [و ق ر]. (ف: خما. لازم). تَوَقَّرَ، يَتَوَقَّرُ، مص. تَوَقُّرٌ. "تَوَقَّرَ الرَّجُلُ": صَارَ وَقُوراً، رَزِيناً.