ترجمة سورة الطارق

Tatar - Tatar translation

ترجمة معاني سورة الطارق باللغة تتاري من كتاب Tatar - Tatar translation.

ﰡ

ﭑﭒ ﰀ​


Күк белән һәм Тарыйк белән ант итәм.
ﭔﭕﭖﭗ ﰁ​

Ул Тарыйкның нинди икәнен сиңа нәрсә белдерде?
ﭙﭚ ﰂ​

Ул Тарыйк раушән ялтыраучы йолдыздыр.
ﭜﭝﭞﭟﭠﭡ ﰃ​

Юктыр һичбер кеше, мәгәр һәрбер кеше янында аның барча эшен язучы фәрештә бардыр.
ﭣﭤﭥﭦ ﰄ​

Адәм баласы үзенә карасын нәрсәдән халык кылынды?
ﭨﭩﭪﭫ ﰅ​

Халык кылынды ятакка коелган судан.
ﭭﭮﭯﭰﭱ ﰆ​

Ул су чыгадыр ирнең арка сөякләре арасыннан вә хатынның күкрәк сөякләре арасыннан.
ﭳﭴﭵﭶ ﰇ​

Ул – Аллаһ үлгән кешене тергезергә, әлбәттә, кадирдер.
ﭸﭹﭺ ﰈ​

Яшерен эшләр ачылган көндә,
ﭼﭽﭾﭿﮀﮁ ﰉ​

кешенең Аллаһ ґәзабыннан качарга куәте булмас һәм ярдәмчесе дә булмас.
ﮃﮄﮅ ﰊ​

Яңгыр иясе булган күк илә.
ﮇﮈﮉ ﰋ​

Вә үләннәр иясе булган җир белән ант итәм.
ﮋﮌﮍ ﰌ​

Тәхкыйк ул Коръән сүзе хакны батылдан аеручы хак сүздер.
ﮏﮐﮑ ﰍ​

Ул – Коръән уен вә батыл сүз түгелдер.
ﮓﮔﮕ ﰎ​

Тәхкыйк ул кәферләр Коръән сүзләрен юкка чыгарырга хәйлә төзиләр.
ﮗﮘ ﰏ​

Вә аларны ґәзаб кылу өчен Мин чын хәйлә төзимен.
ﮚﮛﮜﮝ ﰐ​

Кәферләргә вакыт бир, азганлыкларында йөрсеннәр аларга бик аз гына вакыт бит!
سورة الطارق
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (الطَّارق) من السُّوَر المكية، نزلت بعد سورة (البلد)، وقد افتُتحت بالدلالة على عظمةِ الله، وتدبيره لهذا الكون، ودللت على بعثِ اللهِ الخلائقَ بعد موتهم، وإحصائه أعمالَهم، ومحاسبتِهم عليها؛ فليراجع الإنسانُ نفسَه قبل فوات الأوان! و(الطَّارق): هو النَّجْمُ الذي يطلُعُ ليلًا.

ترتيبها المصحفي
86
نوعها
مكية
ألفاظها
61
ترتيب نزولها
36
العد المدني الأول
16
العد المدني الأخير
17
العد البصري
17
العد الكوفي
17
العد الشامي
17

* سورة (الطَّارق):

سُمِّيت سورة (الطَّارق) بهذا الاسم؛ لافتتاحها بقَسَمِ اللهِ بـ{اْلسَّمَآءِ وَاْلطَّارِقِ}، والطارق: هو النَّجْمُ الذي يطلُعُ ليلًا.

* كان صلى الله عليه وسلم يَقرأ في الظُّهر والعصر بسورة (الطارق):

عن جابرِ بن سَمُرةَ رضي الله عنه: «أنَّ رسولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم كان يَقرأُ في الظُّهْرِ والعصرِ بـ{وَاْلسَّمَآءِ وَاْلطَّارِقِ}، {وَاْلسَّمَآءِ ذَاتِ اْلْبُرُوجِ}، ونحوِهما مِن السُّوَرِ». أخرجه أبو داود (٨٠٥).

1. مظاهر قدرة الله في خَلْق الإنسان (١-١٠).

2. حقيقة القرآن الكريم (١١-١٤).

3. أحوال الكافرين المكذِّبين (١٥-١٧).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (9 /101).

يقول ابنُ عاشور عن مقصودها: «إثباتُ إحصاءِ الأعمال، والجزاءِ على الأعمال.

وإثبات إمكان البعث بنقضِ ما أحاله المشركون؛ ببيانِ إمكان إعادة الأجسام.
وأُدمِج في ذلك التذكيرُ بدقيق صُنْعِ الله، وحِكْمته في خَلْق الإنسان.
والتنويه بشأن القرآن.
وصدق ما ذُكِر فيه من البعث؛ لأن إخبارَ القرآن به لمَّا استبعَدوه وموَّهوا على الناس بأن ما فيه غيرُ صدقٍ.

وتهديد المشركين الذين ناوَوُا المسلمين.
وتثبيت النبي صلى الله عليه وسلم، ووعدُه بأن الله منتصرٌ له غيرَ بعيد». "التحرير والتنوير" لابن عاشور (30 /258).