ترجمة سورة يس

Tajik - Tajik translation

ترجمة معاني سورة يس باللغة الطاجيكية من كتاب Tajik - Tajik translation.

ﰡ

ﭬ ﰀ​

ЁСИН


Ё, син.
ﭮﭯ ﰁ​

Савганд ба Қуръони ҳикматомез,
ﭱﭲﭳ ﰂ​

ки ту аз паёмбарон ҳастӣ,
ﭵﭶﭷ ﰃ​

бар роҳе рост.
ﭹﭺﭻ ﰄ​

Қуръон аз ҷониби он ғолиби меҳрубон нозил шуда,
ﭽﭾﭿﮀﮁﮂﮃ ﰅ​

то мардумеро бим диҳӣ, ки падаронашон бим дода нашуданд ва дар бехабарӣ буданд.
ﮅﮆﮇﮈﮉﮊﮋﮌ ﰆ​

Азоби Худо барои бештаринашон воҷиб шудааст ва имон намеоваранд.
ﮎﮏﮐﮑﮒﮓﮔﮕﮖﮗ ﰇ​

Ва мо бар гарданҳояшон то манаҳҳо тавқҳо (занҷирҳо) ниҳодем, чунон ки сарҳояшон ба болост ва поин оварда натавонанд,
ﮙﮚﮛﮜﮝﮞﮟﮠﮡﮢﮣﮤ ﰈ​

Дар баробарашон деворе кашидем ва дар пушти сарашон деворе. Ва бар чашмонашон низ пардае афкандем, то натавонанд дид.
ﮦﮧﮨﮩﮪﮫﮬﮭ ﰉ​

Фарқашон накунад, чӣ онҳоро битарсонӣ ва чӣ натарсонӣ, имон намеоваранд.
ﮯﮰﮱﯓﯔﯕﯖﯗﯘﯙﯚﯛﯜ ﰊ​

Танҳо ту касеро метарсонӣ, ки ба Қуръон пайравӣ кунад ва аз Худои раҳмон дар ниҳон битарсад. Чунин касро ба бахшоиш ва музди некӯ хушхабар бидеҳ!
ﯞﯟﯠﯡﯢﯣﯤﯥﯦﯧﯨﯩﯪﯫﯬ ﰋ​

Мо мурдагонро зинда мекунем. Ва ҳар кореро, ки пеш аз ин кардаанд ва ҳар асареро, ки падид овардаанд, менависем ва ҳар чизро дар китоби мубин шумор кардаем.
ﭑﭒﭓﭔﭕﭖﭗﭘ ﰌ​

Достони мардуми он деҳаро бар онҳо биёвар, он гоҳ ки расулон ба он ҷо омаданд.
ﭚﭛﭜﭝﭞﭟﭠﭡﭢﭣﭤ ﰍ​

Нахуст ду танро ба наздашон фиристодем ва дурӯғ бароварданд, пас бо саввуми қувваташон додем ва гуфтанд: «Мо ба сӯи шумо фиристода шудаем».
ﭦﭧﭨﭩﭪﭫﭬﭭﭮﭯﭰﭱﭲﭳﭴ ﰎ​

Гуфтанд: «Шумо инсонҳое монанди мо ҳастед ва Худои раҳмон ҳеҷ чиз нафиристодааст ва шумо дурӯғ мегӯед».
ﭶﭷﭸﭹﭺﭻ ﰏ​

Гуфтанд: «Парвардигори мо медонад, ки мо ба сӯи шумо фиристода шудаем.
ﭽﭾﭿﮀﮁ ﰐ​

Ва бар ӯҳдаи мо ғайри паём расонидани ошкоро ҳеҷ чизи дигар нест».
ﮃﮄﮅﮆﮇﮈﮉﮊﮋﮌﮍﮎﮏ ﰑ​

Гуфтанд: Мо шуморо ба фоли бад гирифтаем. Агар бас накунед, сангсоратон хоҳем кард ва шуморо аз мо шиканҷае сахт хоҳад расид».
ﮑﮒﮓﮔﮕﮖﮗﮘﮙﮚﮛ ﰒ​

Гуфтанд: «Фоли бади шумо бо худи шумост. Оё агар пандатон диҳанд чунин мегӯед? На, мардуме аз ҳад гузашта ҳастед!»
ﮝﮞﮟﮠﮡﮢﮣﮤﮥﮦ ﰓ​

Марде аз дурдасти шаҳр давон-давон омаду гуфт: «Эй қавми ман, ба ин расулон пайравӣ кунед!
ﮨﮩﮪﮫﮬﮭﮮ ﰔ​

Ба касоне, ки аз шумо ҳеҷ музде наметалабанд ва худ мардуме ҳидоятёфтаанд, пайравӣ кунед!
ﮰﮱﯓﯔﯕﯖﯗﯘ ﰕ​

Чаро Худоеро, ки маро офаридааст ва ба назди Ӯ бозгардонда мешавед, напарастам?
ﯚﯛﯜﯝﯞﯟﯠﯡﯢﯣﯤﯥﯦﯧﯨ ﰖ​

Оё ғайри Ӯ худоёяеро ихтиёр кунам, ки агар Худои раҳмон бихоҳад ба ман зиёне бирасонад, шафоъаташон маро ҳеҷ суд накунад ва маро халосӣ набахшанд?
ﯪﯫﯬﯭﯮ ﰗ​

Ва дар ин ҳолат ман дар гумроҳии ошкор бошам.
ﯰﯱﯲﯳ ﰘ​

Ман ба Парвардигоратон имон овардам. Сухани маро бишнавед».
ﯵﯶﯷﯸﯹﯺﯻﯼ ﰙ​

Гуфта шуд: «Ба биҳишт дарой!» Гуфт: «Эй кош, қавми ман медонистанд,
ﯾﯿﰀﰁﰂﰃﰄ ﰚ​

ки Парвардигори ман маро бибахшоид ва дар гурӯҳи гиромишудагон даровард».
ﭑﭒﭓﭔﭕﭖﭗﭘﭙﭚﭛﭜﭝﭞ ﰛ​

Ва аз он пас бар сари қавми ӯ ҳеҷ лашкаре аз осмон фурӯ нафиристодем. Ва Мо фурӯфиристанда набудем.
ﭠﭡﭢﭣﭤﭥﭦﭧ ﰜ​

Як бонги сахте буд, ки ногоҳ ҳама бар ҷой сард шуданд.
ﭩﭪﭫﭬﭭﭮﭯﭰﭱﭲﭳﭴ ﰝ​

Эй дареғ бар ин бандагон! Ҳеҷ паёмбаре бар онҳо фиристода нашуд, ки масхарааш накарда бошанд.
ﭶﭷﭸﭹﭺﭻﭼﭽﭾﭿﮀ ﰞ​

Оё надидаанд, ки чӣ мардумеро пеш аз онҳо ҳалок кардаем, ки дигар ба наздашон бознамегарданд.
ﮂﮃﮄﮅﮆﮇ ﰟ​

Ва касе немопад, ки назди Мо ҳозираш наоранд.
ﮉﮊﮋﮌﮍﮎﮏﮐﮑﮒ ﰠ​

Нишонаи ибратест бар онҳо замини мурда, ки зиндааш сохтем ва аз он донае, ки аз он мехӯранд, берун овардем.
ﮔﮕﮖﮗﮘﮙﮚﮛﮜﮝ ﰡ​

Ва дар он боғҳое аз дарахтони хурмову токҳо падид овардем ва чашмаҳои равон сохтем,
ﮟﮠﮡﮢﮣﮤﮥﮦﮧ ﰢ​

то аз меваҳои он ва дастранҷи худ бихӯранд. Чаро шукр намегӯянд?
ﮩﮪﮫﮬﮭﮮﮯﮰﮱﯓﯔﯕﯖ ﰣ​

Пок аст он Худое, ки ҳамаи ҷуфтҳоро биёфарид, чӣ аз он чӣ замин мерӯёнад ва чӣ аз худашон ва чӣ он чизҳое, ки намешиносанд.
ﯘﯙﯚﯛﯜﯝﯞﯟﯠ ﰤ​

Шаб низ барояшон ибрате дигар аст, ки рӯзро аз он бармекашем ва ҳама дар торикӣ фурӯ мераванд.
ﯢﯣﯤﯥﯦﯧﯨﯩﯪ ﰥ​

Ва офтоб ба сӯи қароргоҳи худ равон аст. Ин фармони Худои пирӯзманду доност.
ﯬﯭﯮﯯﯰﯱﯲ ﰦ​

Ва барои моҳ манзилҳое андоза кардем, то монанди шохаи хушки хурмо борик шавад.
ﯴﯵﯶﯷﯸﯹﯺﯻﯼﯽﯾﯿﰀﰁﰂﰃ ﰧ​

Офтобро сазовортар нест, ки ба моҳ расад ва шабро сазовор нест, ки бар рӯз пешӣ гирад ва ҳама дар фалаке шиноваранд.
ﭑﭒﭓﭔﭕﭖﭗﭘ ﰨ​

Ибрате дигар барои онҳо, ки падаронашонро дар он киштии пуркардашуда савор кардем.
ﭚﭛﭜﭝﭞﭟ ﰩ​

Ва барояшон монанди киштӣ чизе офаридем, ки бар он савор шаванд.
ﭡﭢﭣﭤﭥﭦﭧﭨﭩ ﰪ​

Ва агар бихоҳем, ҳамаро ғарк, месозем ва онҳоро ҳеҷ фарёдрасе набошад ва халосӣ наёбанд,
ﭫﭬﭭﭮﭯﭰ ﰫ​

ғайри раҳмати Мо ва бархурдорӣ то ҳангоми марг.
ﭲﭳﭴﭵﭶﭷﭸﭹﭺﭻﭼ ﰬ​

Ва он гоҳ ки ба онҳо гуфта шавад, ки аз он чӣ дар пеши рӯй доред ё пушти сар мегузоред, битарсед, шояд бар шумо раҳмат оранд, рӯй бигардонанд.
ﭾﭿﮀﮁﮂﮃﮄﮅﮆﮇﮈ ﰭ​

Ва кадом ояте аз оёти Парвардигорашон бар онҳо нозил шавад, албатта аз он рӯй гардонанд.
ﮊﮋﮌﮍﮎﮏﮐﮑﮒﮓﮔﮕﮖﮗﮘﮙﮚﮛﮜﮝﮞﮟﮠﮡ ﰮ​

Ва чун гуфта шавад, ки аз он чӣ Худо рӯзиятон кардааст, садақа кунед, кофирон ба мӯъминон гуянд: «Оё касонеро таъом диҳем, ки агар Худо мехост, худ онҳоро таъом медод? Шумо дар гумроҳии ошкор ҳастед».
ﮣﮤﮥﮦﮧﮨﮩ ﰯ​

Ва мегӯянд: «Агар рост мегӯед, ин ваъда кай хоҳад буд?»
ﮫﮬﮭﮮﮯﮰﮱﯓ ﰰ​

Инҳо интизори як бонги сахтро мебаранд, то ба он ҳангом ки саргарми хусумат ҳастанд, фурӯ гирадашон,
ﯕﯖﯗﯘﯙﯚﯛ ﰱ​

ончунон ки тавони васияте надошта бошанд ва натавонанд назди касони худ бозгарданд.
ﯝﯞﯟﯠﯡﯢﯣﯤﯥﯦ ﰲ​

Ва дар сур дамида шавад ва онон аз қабрҳо берун оянд ва шитобон ба сӯи Парвардигорашон раванд.
ﯨﯩﯪﯫﯬﯭﯮﯯﯰﯱﯲﯳﯴﯵ ﰳ​

Мегӯянд: «Вой бар мо, чӣ касе моро аз хобгоҳҳоямон бархезонд? Ин ҳамон ваъдаи Худои раҳмон аст ва паёмбарон рост гуфта буданд!»
ﯷﯸﯹﯺﯻﯼﯽﯾﯿﰀ ﰴ​

Фақат як бонги сахт хоҳад буд, ки ҳама назди Мо ҳозир меоянд.
ﰂﰃﰄﰅﰆﰇﰈﰉﰊﰋﰌ ﰵ​

Он рӯз ба кас ситам намешавад. Ва ҷуз монанди коре, кн кардаед, мукофот намебинед.
ﭑﭒﭓﭔﭕﭖﭗ ﰶ​

Биҳиштиён он рӯз ба шодмонӣ машғул бошанд.
ﭙﭚﭛﭜﭝﭞﭟ ﰷ​

Онҳо ва ҳамсаронашон дар сояҳо бар тахтҳо такя задаанд.
ﭡﭢﭣﭤﭥﭦ ﰸ​

Дар он ҷо ҳар мева ва ҳар чизи дигар, ки бихоҳанд, фароҳам аст.
ﭨﭩﭪﭫﭬ ﰹ​

Ва саломе, ки сухани Парвардигори меҳрубон аст.
ﭮﭯﭰﭱ ﰺ​

Эй гуноҳкорон, имрӯз ҷудо шавед (аз мӯъминон)!
ﭳﭴﭵﭶﭷﭸﭹﭺﭻﭼﭽﭾﭿﮀﮁ ﰻ​

Эй фарзандони Одам, оё бо шумо паймон набастам, ки шайтонро напарастед, зеро душмани ошкори шумост?
ﮃﮄﮅﮆﮇﮈ ﰼ​

Ва Маро бипарастед, ки роҳи рост ин аст.
ﮊﮋﮌﮍﮎﮏﮐﮑﮒ ﰽ​

Бисёре аз шуморо гумроҳ кард. Магар ба ақл дарнамеёфтед?
ﮔﮕﮖﮗﮘ ﰾ​

Ин аст он ҷаҳаннаме, ки ба шумо ваъда дода шуда буд.
ﮚﮛﮜﮝﮞ ﰿ​

Ба ҷазои куфратон инак дар он дохил шавед!»
ﮠﮡﮢﮣﮤﮥﮦﮧﮨﮩﮪ ﱀ​

Имрӯз бар даҳонҳояшон мӯҳр мениҳем. Ва дастҳояшон бо Мо сухан хоҳанд гуфт ва поҳояшон шоҳидӣ хоҳанд дод, ки чӣ мекардаанд.
ﮬﮭﮮﮯﮰﮱﯓﯔﯕ ﱁ​

Агар бихоҳем чашмонашонро маҳв мекунем. Пас шитобон оҳанги роҳ кунанд. Аммо куҷоро тавонанд дид?
ﯗﯘﯙﯚﯛﯜﯝﯞﯟﯠ ﱂ​

Ва агар бихоҳем,, онҳоро бар ҷояшон масх (тағйир) кунем, ки на тавони он дошта бошанд, ки ба пеш қадам бардоранд ва на бозпас гарданд.
ﯢﯣﯤﯥﯦﯧﯨﯩ ﱃ​

Ҳар киро умри дароз диҳем, дар офариниш дигаргунаш кунем. Чаро ақл намекунанд?
ﯫﯬﯭﯮﯯﯰﯱﯲﯳﯴﯵﯶﯷ ﱄ​

Ба ӯ шеър наёмӯхтаем ва шеър лоиқи ӯ нест. Он чӣ ба ӯ омухтаем, панду Қуръоне равшангар аст,
ﯹﯺﯻﯼﯽﯾﯿﰀ ﱅ​

то мӯъминонро бим диҳад ва сухани ҳақ бар азоби кофирон воҷиб шавад.
ﭑﭒﭓﭔﭕﭖﭗﭘﭙﭚﭛﭜ ﱆ​

Оё надидаанд, ки ба яди (дасти) қудрати худ бар онҳо чорпоёнро офаридем ва акнун моликашон ҳастанд?
ﭞﭟﭠﭡﭢﭣ ﱇ​

Ва онҳоро ромашон кардем. Бар баъзе савор мешаванд ва аз гӯшти баъзе мехӯранд.
ﭥﭦﭧﭨﭩﭪﭫ ﱈ​

Ва онҳоро дар онҷо фоидаҳост ва ошомиданиҳо. Чаро шукр намегӯянд?
ﭭﭮﭯﭰﭱﭲﭳ ﱉ​

Ва ба ҷои Оллоҳ худоёне ихтиёр карданд, ба он умед, ки ёрияшон кунанд.
ﭵﭶﭷﭸﭹﭺﭻ ﱊ​

Онҳоро қудрати он нест, ки ба ёриашон бархезанд, вале инҳо (кофирон) монанди лашкаре ба хидмати онҳо омодаанд.
ﭽﭾﭿﮀﮁﮂﮃﮄﮅﮆ ﱋ​

Суханашон туро андӯҳгин насозад. Мо ҳар чиро пинҳон медоранд, ё ошкор месозанд, медонем.
ﮈﮉﮊﮋﮌﮍﮎﮏﮐﮑﮒ ﱌ​

Оё одами, ки акнун хасме ошкор аст, намедонад, ки ӯро аз нутфае офаридаем?
ﮔﮕﮖﮗﮘﮙﮚﮛﮜﮝﮞﮟ ﱍ​

Дар ҳоле, ки офариниши худро аз ёд бурдааст, барои мо мисол меорад, ки чӣ касе ин устухонҳои пусидаро зинда мекунад?
ﮡﮢﮣﮤﮥﮦﮧﮨﮩﮪﮫ ﱎ​

Бигӯ: «Касе онҳоро зинда мекунад, ки аввалин бор офаридааст ва Ӯ ба ҳар офаринише доност.
ﮭﮮﮯﮰﮱﯓﯔﯕﯖﯗﯘ ﱏ​

Он Худое, ки аз дарахти сабз бароятон оташ падид овард ва шумо аз он оташ меафрӯзед».
ﯚﯛﯜﯝﯞﯟﯠﯡﯢﯣﯤﯥﯦﯧﯨ ﱐ​

Оё касе, ки осмонҳову заминро офаридааст, наметавонад монандашонро биёфаринад? Оре, метавонад, ки Ӯ офаринандае доност!
ﯪﯫﯬﯭﯮﯯﯰﯱﯲﯳ ﱑ​

Чун бихоҳад чизеро биёфаринад, фармонаш ин аст, ки мегӯяд: «Мавҷуд шав!» Пас мавҷуд мешавад.
ﯵﯶﯷﯸﯹﯺﯻﯼ ﱒ​

Пок аст он Худое, ки малакути (қудрати) ҳар чизе ба дасти Ӯст ва ҳама ба сӯи Ӯ бозгардонда мешавед!
سورة يس
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورةُ (يس) من السُّوَر المكِّية، جاءت بمقصدٍ عظيم؛ وهو إثباتُ صحَّة رسالة النبي صلى الله عليه وسلم: {إِنَّكَ لَمِنَ اْلْمُرْسَلِينَ} [يس: 3]، وكذا إثباتُ صحة ما جاء به من عندِ الله عزَّ وجلَّ؛ فهو خلاصةُ الرُّسل والرسالات وخاتَمُهم، كما جاءت السورةُ - على غِرار السُّوَر المكية - بإثباتِ وَحْدانية الله عزَّ وجلَّ، وإثباتِ البعث والجزاء، وتقسيمِ الناس إلى: أبرارٍ أتقياء، ومجرِمين أشقياء، وقد جاء في فضلِ سورة (يس) أحاديثُ كثيرة لم يثبُتْ منها شيء، إلا حديث: «مَن قرَأَ {يسٓ} في ليلةٍ ابتغاءَ وجهِ اللهِ، غُفِرَ له» أخرجه ابن حبان (٢٥٧٤).

ترتيبها المصحفي
36
نوعها
مكية
ألفاظها
731
ترتيب نزولها
41
العد المدني الأول
82
العد المدني الأخير
82
العد البصري
82
العد الكوفي
83
العد الشامي
82

* قوله تعالى: {وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُواْ وَءَاثَٰرَهُمْۚ} [يس: 12]:

عن عبدِ اللهِ بن عباسٍ رضي الله عنهما، قال: «كانت الأنصارُ بعيدةً مَنازِلُهم مِن المسجدِ، فأرادوا أن يَقترِبوا؛ فنزَلتْ: {وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُواْ وَءَاثَٰرَهُمْۚ} [يس: 12]، قال: فثبَتُوا». أخرجه ابن ماجه (٦٤٤).

* قوله تعالى: {أَوَلَمْ يَرَ اْلْإِنسَٰنُ أَنَّا خَلَقْنَٰهُ مِن نُّطْفَةٖ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٞ مُّبِينٞ ٧٧ وَضَرَبَ لَنَا مَثَلٗا وَنَسِيَ خَلْقَهُۥۖ قَالَ مَن يُحْيِ اْلْعِظَٰمَ وَهِيَ رَمِيمٞ ٧٨ قُلْ يُحْيِيهَا اْلَّذِيٓ أَنشَأَهَآ أَوَّلَ مَرَّةٖۖ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ ٧٩ اْلَّذِي جَعَلَ لَكُم مِّنَ اْلشَّجَرِ اْلْأَخْضَرِ نَارٗا فَإِذَآ أَنتُم مِّنْهُ تُوقِدُونَ ٨٠ أَوَلَيْسَ اْلَّذِي خَلَقَ اْلسَّمَٰوَٰتِ وَاْلْأَرْضَ بِقَٰدِرٍ عَلَىٰٓ أَن يَخْلُقَ مِثْلَهُمۚ بَلَىٰ وَهُوَ اْلْخَلَّٰقُ اْلْعَلِيمُ ٨١ إِنَّمَآ أَمْرُهُۥٓ إِذَآ أَرَادَ شَيْـًٔا أَن يَقُولَ لَهُۥ كُن فَيَكُونُ ٨٢ فَسُبْحَٰنَ اْلَّذِي بِيَدِهِۦ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٖ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ} [يس: 77-83]:

عن سعيدِ بن جُبَيرٍ، عن ابنِ عباسٍ رضي الله عنهما، قال: «إنَّ العاصَ بنَ وائلٍ أخَذَ عَظْمًا مِن البَطْحاءِ، فَفَتَّهُ بيدِه، ثم قال لرسولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم: أيُحيِي اللهُ هذا بعدما أرَمَ؟ فقال رسولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: «نَعم، يُمِيتُك اللهُ، ثم يُحيِيك، ثم يُدخِلُك جهنَّمَ»»، قال: «ونزَلتِ الآياتُ مِن آخرِ (يس)». "الصحيح المسند من أسباب النزول" (1 /174).

* سورةُ (يس):

سُمِّيت سورة (يس) بهذا الاسم؛ لافتتاحها بهذا اللفظِ، ولم يثبُتْ لها اسمٌ آخر.

* جاء في فضلِ سورة (يس) أحاديثُ كثيرة لم يثبُتْ منها شيء، إلا ما ورد مِن أنَّ مَن قرأها في ليلةٍ مبتغيًا وجهَ الله غُفِر له:

عن جُندُبِ بن عبدِ اللهِ رضي الله عنه، قال: قال رسولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: «مَن قرَأَ {يسٓ} في ليلةٍ ابتغاءَ وجهِ اللهِ، غُفِرَ له». أخرجه ابن حبان (٢٥٧٤).

1. القَسَمُ بالقرآن الكريم، وحالُ النبي صلى الله عليه وسلم مع قومه (١-١٢).

2. قصة أصحاب القَرْية (١٣-١٩).

3. الرَّجل المؤمن يدعو قومه لاتباع المرسلين (٢٠-٣٢).

4. بعض آيات من قدرة الله (٣٣-٤٤).

5. إعراض الكفار عن الحق (٤٥-٤٧).

6. إنكار المشركين البعثَ والساعة (٤٨-٥٤).

7. جزاء (٥٥-٦٨).

8. الأبرار المتقون (٥٥-٥٨).

9. المجرمون الأشقياء (٥٩-٦٨).

10. إثبات وجود الله سبحانه وتعالى، ووَحْدانيته (٦٩-٧٦).

11. إقامة الدليل على البعث والنشور (٧٧-٨٣).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (6 /299).

مقصدُ سورةِ (يس) هو إثباتُ صحة رسالةِ النبي صلى الله عليه وسلم، والأمرُ بتصديقِ النبي صلى الله عليه وسلم وما جاء به، الذي هو خالصةُ المرسَلين وخاتمُهم، وجلُّ فائدةِ هذه الرسالة إثباتُ الوَحْدانية لله، والإنذارُ بيوم القيامة، وإصلاحُ القلب الذي به صلاحُ الدنيا والدِّين.

ينظر: "مصاعد النظر للإشراف على مقاصد السور" للبقاعي (2 /390).