ترجمة سورة يس

الترجمة الفلبينية (تجالوج)

ترجمة معاني سورة يس باللغة الفلبينية من كتاب الترجمة الفلبينية (تجالوج).
من تأليف: مركز رواد الترجمة بالتعاون مع موقع دار الإسلام .

Yā. Sīn.
Sumpa man sa Qur’ān na marunong,
tunay na ikaw ay talagang kabilang sa mga isinugo
batay sa isang landasing tuwid,
bilang pagbababa ng Makapangyarihan, Maawain,
upang magbabala ka sa mga tao na hindi binalaan ang mga ninuno nila kaya sila ay mga nalilingat.
Talaga ngang nagkatotoo ang sabi sa higit na marami sa kanila kaya sila ay hindi sumasampalataya.
Tunay na Kami ay naglagay sa mga leeg nila ng mga kulyar at ang mga ito ay hanggang sa mga baba nila kaya naman sila ay mga pinatingala.
Naglagay Kami sa harapan nila ng isang sagabal at sa likuran nila ng isang sagabal, at bumalot Kami sa kanila kaya sila ay hindi nakakikita.
Magkapantay sa kanila; nagbabala ka man sa kanila o hindi ka nagbabala sa kanila, sila ay hindi sumasampalataya.
Makapagbabala ka lamang sa sinumang sumunod sa paalaala at natakot sa Napakamaawain nang lingid. Kaya magbalita ka ng nakagagalak sa kanya hinggil sa isang kapatawaran at isang pabuyang marangal.
Tunay na Kami ay nagbibigay-buhay sa mga patay at nagtatala ng anumang ipinauna nila at mga bakas nila. Bawat bagay ay inisa-isa Namin sa isang talaang malinaw.
Gumawa ka para sa kanila ng isang paghahalintulad: ang mga naninirahan sa pamayanan noong dumating doon ang mga isinugo,
noong nagsugo Kami sa kanila ng dalawa ngunit nagpasinungaling sila sa kanilang dalawa kaya kinatigan Namin ng ikatlo, at nagsabi sila: "Tunay na kami sa inyo ay mga isinugo."
Nagsabi ang mga iyon: "Walang iba kayo kundi mga taong tulad namin. Hindi nagpababa ang Napakamaawain ng anuman. Walang iba kayo kundi nagsisinungaling."
Nagsabi sila: "Ang Panginoon namin ay nakaaalam na tunay na Kami sa inyo ay talagang mga isinugo."
Walang tungkulin sa Amin kundi ang pagpapaabot na malinaw.
Nagsabi ang mga iyon: "Tunay na kami ay nagtuturing ng kamalasan sa inyo. Talagang kung hindi kayo titigil ay talagang babatuhin nga namin kayo at talagang sasalingin nga kayo mula sa amin ng isang pagdurusang masakit."
Nagsabi sila: "Ang kamalasan ninyo ay kasama sa inyo. [Dahil] ba pinaalalahanan kayo? Bagkus kayo ay mga taong nagmamalabis."
May dumating mula sa pinakaliblib ng lungsod na isang lalaking tumatakbo, na nagsabi: "O mga kababayan ko, sumunod kayo sa mga isinugo.
Sumunod kayo sa mga hindi humihingi sa inyo ng isang pabuya at sila ay mga napapatnubayan.
Ano ang mayroon sa akin na hindi ako sumasamba sa lumalang sa akin at sa Kanya kayo panunumbalikin?
Gagawa ba ako bukod pa sa Kanya ng mga diyos? Kung magnanais sa akin ang Napakamaawain ng isang pinsala ay hindi makapagsisilbi sa akin ang pamamagitan nila sa anuman at hindi sila makasasagip sa akin.
Tunay na ako, samakatuwid, ay talagang nasa isang pagkaligaw na malinaw.
Tunay na ako ay sumampalataya sa Panginoon ninyo kaya makinig kayo sa akin."
Sasabihin: "Pumasok ka sa paraiso." Magsasabi siya: "O kung sana ang mga kababayan ko ay nakaaalam
sa pagpapatawad sa akin ng Panginoon ko at paggawa Niya sa akin kabilang sa mga pinararangalan."
Hindi Kami nagpababa sa mga kababayan niya noong wala na siya ng mga kawal mula sa langit at hindi nangyaring Kami ay magpapababa.
Walang iba iyon kundi nag-iisang hiyaw, at biglang sila ay mga nalipol.
O isang panghihinayang sa mga lingkod. Walang dumating sa kanila na anumang sugo malibang sila dati ay nangungutya.
Hindi ba nila napag-alaman kung ilan ang pinasawi Namin bago nila kabilang sa mga salinlahi – na ang mga iyon sa kanila ay hindi manunumbalik?
Walang iba ang lahat kundi magkakasama, na sa harap Namin mga pinadadalo.
Isang tanda para sa kanila ang lupang patay. Nagbigay-buhay Kami rito at nagpalabas Kami mula rito ng mga butil, at mula rito ay kumakain sila.
Gumawa Kami rito ng mga hardin ng datiles at mga ubas at nagpabulwak Kami rito ng mga bukal
upang kumain sila sa mga bunga ng mga ito, hindi gumawa sa mga ito ang mga kamay nila, kaya hindi ba sila magpapasalamat?
Kaluwalhatian sa lumikha sa mga uri sa lahat ng mga ito mula sa mga pinatutubo ng lupa, mula sa mga sarili nila, at mula sa hindi ninyo nalalaman.
Isang tanda para sa kanila ang gabi. Nag-aalis Kami mula rito ng maghapon, kaya biglang sila ay mga napagdidiliman.
Ang araw ay tumatakbo para sa isang pinagtitigilan para rito. Iyon ay ang pagtatakda ng Makapangyarihan, Maalam.
Ang buwan ay nagtakda Kami rito ng mga yugto hanggang sa umulit ito gaya ng buwig na magulang.
Ang araw ay hindi nararapat para rito na umabot sa buwan, ni ang gabi ay umuna sa maghapon. Lahat, sa ikutan, ay lumalangoy.
Isang tanda para sa kanila na Kami ay bumuhat sa mga supling nila sa daong na nilulanan.
Lumikha Kami para sa kanila mula sa tulad niyon ng sinasakyan nila.
Kung loloobin Namin ay malulunod Namin sila at walang [tutugon sa] pagtili para sa kanila ni sila ay masasagip
maliban bilang isang awa mula sa Amin at isang tinatamasa hanggang sa isang panahon.
Kapag sinabi sa kanila: "Mangilag kayo sa anumang nasa harapan ninyo at anumang nasa likuran ninyo, nang sa gayon kayo ay kaaawaan."
Walang dumarating sa kanila na isang tanda mula sa mga tanda ng Panginoon nila malibang sila sa mga ito ay mga tagaayaw
Kapag sinabi sa kanila: "Gumugol kayo mula sa itinustos sa inyo ni Allāh," nagsasabi ang mga tumangging sumampalataya sa mga sumampalataya: "Magpapakain ba kami sa isang kung sakaling loloobin ni Allāh ay pinakain sana Niya? Walang iba kayo kundi nasa isang pagkaligaw na malinaw."
Nagsasabi sila: "Kailan ang pangakong ito kung nangyaring kayo ay mga tapat?"
Wala silang hinihintay kundi nag-iisang hiyaw na kukuha sa kanila habang sila ay nag-aalitan.
Kaya hindi sila makakakaya ng isang pagtatagubilin, ni sa mag-anak nila ay manunumbalik.
Iihip sa tambuli kaya biglang sila mula sa mga puntod patungo sa Panginoon nila ay magmamatulin.
Magsasabi sila: "O kapighatian sa atin! Sino ang bumuhay na muli sa atin mula sa tulugan natin?" [Sasagutin sila:] "Ito ay ang ipinangako ng Pinakamaawain at nagkatotoo ang mga isinugo."
Walang mangyayari kundi nag-iisang hiyaw, at biglang sila ay magkakasama, na sa harap Namin mga padadaluhin.
Kaya sa araw na ito walang lalabagin sa katarungan na isang kaluluwa at hindi kayo gagantihan maliban ng ayon sa dati ninyong ginagawa.
Tunay na ang mga maninirahan sa Paraiso, sa Araw na iyon, ay nasa pagkaabala na mga nagagalak.
Sila at ang mga asawa nila ay nasa lilim, na sa mga supa mga nakasandig.
Magkakaroon sila roon ng bungang-kahoy at magkakaroon sila ng anumang ipananawagan nila.
"Kapayapaan," isang sabi mula sa isang Panginoong Maawain,
"Mabukod kayo ngayong araw, O mga tagasalansang.
Hindi ba nag-atas Ako sa inyo, o mga anak ni Adan, na huwag kayong sumamba sa demonyo - tunay na siya para sa inyo ay isang kaaway na malinaw –
at na sumamba kayo sa Akin? Ito ay isang landasing tuwid.
Talaga ngang nagpaligaw siya mula sa inyo ng kinapal na marami. Kaya hindi ba nangyaring kayo ay nakapag-uunawa?
Ito ay Impiyerno na dati kayong pinangangakuan.
Pumasok kayo rito ngayong araw dahil sa dati kayong tumatangging sumampalataya."
Sa Araw na iyon, magpipinid Kami sa mga bibig nila at magsasalita sa Amin ang mga kamay nila at sasaksi ang mga paa nila hinggil sa dati nilang kinakamit.
Kung sakaling niloloob Namin ay talaga sanang pumawi Kami sa mga mata nila, at mag-uunahan sila sa landasin ngunit paano silang makakikita?
Kung sakaling niloloob Namin ay talaga sanang nagpabagong-anyo Kami sa kanila sa kinaroroonan nila kaya hindi sila makakakaya ng paglisan at hindi sila manunumbalik.
Ang sinumang pinatanda Namin ay pababalikin Namin siya sa pagkakalikha. Kaya hindi ba sila nakapag-uunawa?
Hindi Kami nagturo sa kanya ng tula at hindi iyon nararapat para sa kanya. Walang iba ito kundi isang paalaala at isang Qur'ān na malinaw
upang magbabala sa sinumang nangyaring buhay at magindapat ang hatol sa mga tagatangging sumampalataya.
Hindi ba sila nakaalam na Kami ay lumikha para sa kanila mula sa ginawa ng mga kamay Namin na mga hayupan, at sila sa mga ito ay mga may-ari?
Nagpaamo Kami sa mga ito para sa kanila kaya kabilang sa mga ito ay mga sasakyan nila at kabilang sa mga ito ay kinakain nila.
Para sa kanila sa mga ito ay mga pakinabang at mga inumin. Kaya hindi ba sila magpapasalamat?
Gumawa sila bukod pa kay Allāh ng mga diyos, nang sa gayon sila ay iaadya.
Hindi nakakakaya ang mga ito sa pag-adya sa kanila samantalang sila para sa mga ito ay mga kawal na padadaluhin.
Kaya huwag magpalungkot sa iyo ang sabi nila. Tunay na Kami ay nakaaalam sa inililihim nila at inihahayag nila.
Hindi ba nakaalam ang tao na Kami ay lumikha sa kanya mula sa isang patak, at biglang siya ay isang kaalitang malinaw.
Gumawa siya para sa Amin ng isang paghahalintulad at nakalimot siya sa pagkalikha sa kanya. Nagsabi siya: "Sino ang magbibigay-buhay sa mga buto samantalang ang mga ito ay bulok na?"
Sabihin mo: "Magbibigay-buhay rito ang nagpaluwal sa mga ito sa unang pagkakataon. Siya sa bawat nilikha ay Maalam."
[Siya] ang gumawa para sa inyo mula sa punong-kahoy na luntian ng isang apoy, at biglang kayo mula rito ay nagpapaningas.
Hindi ba ang lumikha sa mga langit at lupa ay nakakakayang lumikha ng tulad nila? Oo, at Siya ay ang Palalikha, ang Maalam.
Tanging ang utos Niya, kapag nagnais Siya ng isang bagay, ay na magsabi roon: "Mangyari," at mangyayari.
Kaya kaluwalhatian sa Kanya na nasa kamay Niya ang paghahari sa bawat bagay at sa Kanya kayo panunumbalikin.
سورة يس
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورةُ (يس) من السُّوَر المكِّية، جاءت بمقصدٍ عظيم؛ وهو إثباتُ صحَّة رسالة النبي صلى الله عليه وسلم: {إِنَّكَ لَمِنَ اْلْمُرْسَلِينَ} [يس: 3]، وكذا إثباتُ صحة ما جاء به من عندِ الله عزَّ وجلَّ؛ فهو خلاصةُ الرُّسل والرسالات وخاتَمُهم، كما جاءت السورةُ - على غِرار السُّوَر المكية - بإثباتِ وَحْدانية الله عزَّ وجلَّ، وإثباتِ البعث والجزاء، وتقسيمِ الناس إلى: أبرارٍ أتقياء، ومجرِمين أشقياء، وقد جاء في فضلِ سورة (يس) أحاديثُ كثيرة لم يثبُتْ منها شيء، إلا حديث: «مَن قرَأَ {يسٓ} في ليلةٍ ابتغاءَ وجهِ اللهِ، غُفِرَ له» أخرجه ابن حبان (٢٥٧٤).

ترتيبها المصحفي
36
نوعها
مكية
ألفاظها
731
ترتيب نزولها
41
العد المدني الأول
82
العد المدني الأخير
82
العد البصري
82
العد الكوفي
83
العد الشامي
82

* قوله تعالى: {وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُواْ وَءَاثَٰرَهُمْۚ} [يس: 12]:

عن عبدِ اللهِ بن عباسٍ رضي الله عنهما، قال: «كانت الأنصارُ بعيدةً مَنازِلُهم مِن المسجدِ، فأرادوا أن يَقترِبوا؛ فنزَلتْ: {وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُواْ وَءَاثَٰرَهُمْۚ} [يس: 12]، قال: فثبَتُوا». أخرجه ابن ماجه (٦٤٤).

* قوله تعالى: {أَوَلَمْ يَرَ اْلْإِنسَٰنُ أَنَّا خَلَقْنَٰهُ مِن نُّطْفَةٖ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٞ مُّبِينٞ ٧٧ وَضَرَبَ لَنَا مَثَلٗا وَنَسِيَ خَلْقَهُۥۖ قَالَ مَن يُحْيِ اْلْعِظَٰمَ وَهِيَ رَمِيمٞ ٧٨ قُلْ يُحْيِيهَا اْلَّذِيٓ أَنشَأَهَآ أَوَّلَ مَرَّةٖۖ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ ٧٩ اْلَّذِي جَعَلَ لَكُم مِّنَ اْلشَّجَرِ اْلْأَخْضَرِ نَارٗا فَإِذَآ أَنتُم مِّنْهُ تُوقِدُونَ ٨٠ أَوَلَيْسَ اْلَّذِي خَلَقَ اْلسَّمَٰوَٰتِ وَاْلْأَرْضَ بِقَٰدِرٍ عَلَىٰٓ أَن يَخْلُقَ مِثْلَهُمۚ بَلَىٰ وَهُوَ اْلْخَلَّٰقُ اْلْعَلِيمُ ٨١ إِنَّمَآ أَمْرُهُۥٓ إِذَآ أَرَادَ شَيْـًٔا أَن يَقُولَ لَهُۥ كُن فَيَكُونُ ٨٢ فَسُبْحَٰنَ اْلَّذِي بِيَدِهِۦ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٖ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ} [يس: 77-83]:

عن سعيدِ بن جُبَيرٍ، عن ابنِ عباسٍ رضي الله عنهما، قال: «إنَّ العاصَ بنَ وائلٍ أخَذَ عَظْمًا مِن البَطْحاءِ، فَفَتَّهُ بيدِه، ثم قال لرسولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم: أيُحيِي اللهُ هذا بعدما أرَمَ؟ فقال رسولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: «نَعم، يُمِيتُك اللهُ، ثم يُحيِيك، ثم يُدخِلُك جهنَّمَ»»، قال: «ونزَلتِ الآياتُ مِن آخرِ (يس)». "الصحيح المسند من أسباب النزول" (1 /174).

* سورةُ (يس):

سُمِّيت سورة (يس) بهذا الاسم؛ لافتتاحها بهذا اللفظِ، ولم يثبُتْ لها اسمٌ آخر.

* جاء في فضلِ سورة (يس) أحاديثُ كثيرة لم يثبُتْ منها شيء، إلا ما ورد مِن أنَّ مَن قرأها في ليلةٍ مبتغيًا وجهَ الله غُفِر له:

عن جُندُبِ بن عبدِ اللهِ رضي الله عنه، قال: قال رسولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: «مَن قرَأَ {يسٓ} في ليلةٍ ابتغاءَ وجهِ اللهِ، غُفِرَ له». أخرجه ابن حبان (٢٥٧٤).

1. القَسَمُ بالقرآن الكريم، وحالُ النبي صلى الله عليه وسلم مع قومه (١-١٢).

2. قصة أصحاب القَرْية (١٣-١٩).

3. الرَّجل المؤمن يدعو قومه لاتباع المرسلين (٢٠-٣٢).

4. بعض آيات من قدرة الله (٣٣-٤٤).

5. إعراض الكفار عن الحق (٤٥-٤٧).

6. إنكار المشركين البعثَ والساعة (٤٨-٥٤).

7. جزاء (٥٥-٦٨).

8. الأبرار المتقون (٥٥-٥٨).

9. المجرمون الأشقياء (٥٩-٦٨).

10. إثبات وجود الله سبحانه وتعالى، ووَحْدانيته (٦٩-٧٦).

11. إقامة الدليل على البعث والنشور (٧٧-٨٣).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (6 /299).

مقصدُ سورةِ (يس) هو إثباتُ صحة رسالةِ النبي صلى الله عليه وسلم، والأمرُ بتصديقِ النبي صلى الله عليه وسلم وما جاء به، الذي هو خالصةُ المرسَلين وخاتمُهم، وجلُّ فائدةِ هذه الرسالة إثباتُ الوَحْدانية لله، والإنذارُ بيوم القيامة، وإصلاحُ القلب الذي به صلاحُ الدنيا والدِّين.

ينظر: "مصاعد النظر للإشراف على مقاصد السور" للبقاعي (2 /390).