ترجمة سورة المرسلات

الترجمة البشتوية

ترجمة معاني سورة المرسلات باللغة البشتوية من كتاب الترجمة البشتوية.
من تأليف: زكريا عبدالسلام .

77-1 قسم دى په هغو بادونو چې پرله پسې لېږل شوي دي!
77-2 بیا په هغو سختو تېزو چلېدونكو بادونو باندې، تېز تلل
77-3 او په خورونكو بادونو باندې، خورول
77-4 بیا په هغو بادونو چې جدا والى راولي، جدا كول
77-5 بیا په هغو بادونو باندې چې د ذكر اچونكي دي
77-6 د عذر لپاره او وېرولو لپاره
77-7 بېشكه چې له تاسو سره څه وعده كولى شي یقینًا (هغه) واقع كېدونكې ده
77-8 نو كله چې ستوري بې رڼا كړى شي
77-9 او كله چې اسمان څیرې كړى شي
77-10 او كله چې غرونه والوزول شي
77-11 او كله چې رسولانو ته وخت وټاكل شي
77-12 د كومې ورځې لپاره دغه (څیزونه) وروسته كړى شوي دي؟
77-13 د فیصلې د ورځې لپاره
77-14 او ته څه شي پوه كړې چې د فیصلې ورځ كله ده
77-15 د دروغ ګڼونكو لپاره په دغې ورځ كې هلاكت دى
77-16 ایا مونږ ړومبني (مجرمان) نه دي هلاك كړي
77-17 بیا مونږ په دوى پسې وروستني خلق ورلېږو
77-18 همداسې كار مونږ له مجرمانو (كافرانو) سره كوو
77-19 په دغې ورځې كې د تكذیب كوونكو (دروغ ګڼونكو) لپاره هلاكت دى
77-20 ایا مونږ تاسو له سپكو اوبو نه نه یئ پیدا كړي
77-21 پس مونږ دغه (اوبه) په مضبوط ځاى كې كېښودلې
77-22 تر مقررې نېټې (اندازې) پورې
77-23 نو مونږ قادر یو، پس (مونږ) ښه قدرت لرونكي یو
77-24 په دغې ورځې كې د دروغ ګڼونكو لپاره هلاكت دى
77-25 ایا مونږ ځمكه نه ده ګرځولې راجمع كوونكې
77-26 ژوندیو لره او مړیو لره
77-27 او مونږ په دې كې اوچت لوى غرونه پیدا كړي دي او په تاسو مو خوږې تنده ماتوونكې اوبه څښلي
77-28 په دغې ورځ كې د دروغ ګڼونكو لپاره هلاكت دى
77-29 تاسو ځئ لاړ شئ هغه څیز ته چې تاسو به هغه دروغ ګاڼه
77-30 تاسو ځئ لاړ شئ هغه سیوري ته چې د دریوڅانګو والا دى
77-31 چې نه یخ دى او نه د اور لمبې لرې كولى شي
77-32 بېشكه دغه (اور) داسې سرې سكروټې ولي (غورځوي)، لكه اوچتې ماڼۍ
77-33 ګویا كې دغه (سكروټې، بڅركي) زېړ تور بخن اوښان دي
77-34 په دغې ورځ كې د دروغ ګڼونكو لپاره هلاكت دى
77-35 دغه ورځ ده چې دوى به (په كې) خبرې نشي كولى
77-36 او دوى ته به اجازت وركولى نشي، پس چې دوى عذر وكړي
77-37 په دغې ورځ كې د دروغ ګڼونكو لپاره هلاكت دى
77-38 دغه د فیصلې ورځ ده، مونږ، تاسو او ړومبني خلق راجمع كړي دي
77-39 نو كه له تاسو سره څه چل مكر وي، نو زما سره (دغه) چل مكر وكړئ
77-40 په دغې ورځ كې د دروغ ګڼونكو لپاره هلاكت دى
77-41 یقینًا پرهېزګاران به په سیورو او چینو كې وي
77-42 او په داسې مېوو كې چې دوى يې غواړي
77-43 (ملايك به مومنانو ته وايي:) تاسو خورئ او څښئ، په داسې حال كې چې خوند اخيستونكي يئ د هغو عملونو په بدل كې چې تاسو به كول
77-44 بېشكه همداسې مونږ نېكي كوونكو ته بدله وركوو
77-45 په دغې ورځ كې د دروغ ګڼونكو لپاره هلاكت دى
77-46 تاسو خورئ او فايده واخلئ لږه، بېشكه تاسو مجرمان یئ
77-47 په دغې ورځ كې د تكذیب كوونكو (دروغ ویونكو) لپاره هلاكت او تباهي ده
77-48 او كله چې دوى ته وویل شي تاسو ركوع كوئ (نو) دوى ركوع نه كوي
77-49 په دغې ورځ كې د تكذیب كوونكو لپاره هلاكت دى
77-50 نو له دې (قرآن) نه وروسته دوى په څه شي ایمان راوړي؟
سورة المرسلات
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (المُرسَلات) من السُّوَر المكية، نزلت بعد سورة (الهُمَزة)، وقد جاءت ببيانِ قدرة الله على بعثِ الناس بعد هلاكهم؛ فهو المتصفُ بالرُّبوبية والألوهية، وقد افتُتحت بمَشاهدِ القيامة، والتذكير بمَصارعِ الغابرين، وذكَرتْ تأمُّلات في خَلْقِ الإنسان والكون؛ ليعودَ الخلقُ إلى أوامرِ الله، وليستجيبوا له سبحانه، و(المُرسَلات): هي الرِّياحُ التي تهُبُّ متتابِعةً.

ترتيبها المصحفي
77
نوعها
مكية
ألفاظها
181
ترتيب نزولها
33
العد المدني الأول
50
العد المدني الأخير
50
العد البصري
50
العد الكوفي
50
العد الشامي
50

* سورة (المُرسَلات):

سُمِّيت سورة (المُرسَلات) بذلك؛ لافتتاحها بالقَسَمِ الإلهيِّ بـ(المُرسَلات)؛ وهي: الرِّياح التي تهُبُّ متتابِعةً.

سورة (المُرسَلات) من السُّوَر التي شيَّبتْ رسولَ الله صلى الله عليه وسلم:

عن ابنِ عباسٍ رضي الله عنهما، قال: «قال أبو بكرٍ الصِّدِّيقُ رضي الله عنه لرسولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم: يا رسولَ اللهِ، أراكَ قد شِبْتَ! قال: «شيَّبتْني هُودٌ، والواقعةُ، والمُرسَلاتُ، و{عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ}، و{إِذَا اْلشَّمْسُ كُوِّرَتْ}». أخرجه الحاكم (3314).

1. مَشاهد القيامة (١-١٥).

2. مَصارع الغابرين (١٦-١٩).

3. تأمُّلات في خَلْقِ الإنسان والكون (٢٠-٢٨).

4. عودٌ لمَشاهد القيامة (٢٩-٥٠).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (8 /540).

مقصدُ سورة (المُرسَلات): الاستدلالُ على وقوع البعث بعد فَناء الدنيا، والاستدلال على إمكانِ إعادة الخَلْقِ بما سبَق من خَلْقِ الإنسان وخلق الأرض، وفي ذلك دلائلُ على قدرة الله، واتصافِه بالوَحْدانية والرُّبوبية.

ينظر: "التحرير والتنوير" لابن عاشور (29 /419).