ترجمة سورة الإنسان

Polish - Polish translation

ترجمة معاني سورة الإنسان باللغة البولندية من كتاب Polish - Polish translation.


Czy nie przeszedł nad człowiekiem pełen czas, kiedy on nie był rzeczą wspomnianą?

Zaprawdę, stworzyliśmy człowieka z kropli spermy, mieszaniny, aby go doświadczyć. I uczyniliśmy go słyszącym, widzącym.

Zaprawdę, poprowadziliśmy go prostą drogą - czy był on wdzięcznym czy niewdzięcznym.

Zaprawdę, przygotowaliśmy dla niewiernych łańcuchy, kajdany i ogień płonący.

Zaprawdę, ludzie sprawiedliwi będą pili z pucharu, pełnego mieszaniny z kamforą

- źródła, u którego pić będą sługi Boga, powodującego, iż będzie ono tryskało obficie.

Oni wypełniali ślubowanie i obawiali się Dnia, którego zło rozprzestrzeni się szeroko.

Oni dawali pożywienie - z miłości do Niego - biednemu, sierocie i niewolnikowi.

"Karmimy was tylko dla oblicza Boga i nie chcemy od was ani nagrody, ani wdzięczności.

Zaprawdę, obawiamy się ze strony naszego Pana Dnia mrocznego, nieszczęsnego."

I Bóg ustrzegł ich od zła tego Dnia, i dał im spotkać jasność i radość.

I wynagrodził ich za to, że byli cierpliwi - Ogrodem i jedwabiem.

Będą oni tam przebywać wyciągnięci wygodnie na sofach; nie będą tam widzieć słońca ani zimna.

Blisko nad nimi będą ich cienie i pochylą się do nich nisko grona owoców.

I będą krążyć pośród nich naczynia ze srebra i puchary z kryształu;

- Z kryształu i srebra dokładnie wymierzonego.

Napoją ich tam z pucharu napojem z domieszką imbiru;

Ze źródła zwanego Salsabil, które się tam znajduje.

I będą krążyć pośród nich młodzieńcy nieśmiertelni; kiedy ich zobaczysz, uznasz ich za rozsypane perły.

A kiedy popatrzysz, zobaczysz tam szczęśliwość i wielkie królestwo.

Będą odziani w szaty zielone z atłasu i brokatu; będą strojni w bransolety ze srebra. Napoi ich Pan napojem czystym.

"Zaprawdę, to jest dla was zapłata, wasz wysiłek otrzymał podziękę!"

Zaprawdę, My zesłaliśmy tobie Koran zesłaniem rzeczywistym!

Bądź więc cierpliwy do rozstrzygnięcia twego Pana! Nie słuchaj ni grzesznika, ni niewdzięcznego spośród nich!

Wspominaj imię twego Pana rankiem i wieczorem!

I nocą wybijaj Mu pokłony! I długo nocą Go wysławiaj !

Zaprawdę, oni kochają to, co przemijające, nie zwracają uwagi na ciężki Dzień.

My stworzyliśmy ich i związaliśmy mocno ich członki. Ale jeśli zechcemy, zamienimy ich na im podobnych zamianą całkowitą.

Zaprawdę, to jest napomnienie! Przeto kto chce, niech podejmie drogę do swojego Pana.

Lecz wy nie zechcecie, jeśli nie zechce Bóg. Zaprawdę, Bóg jest wszechwiedzący, mądry!

On wprowadza, kogo chce, do Swego miłosierdzia. A dla niesprawiedliwych przygotował karę bolesną.
سورة الإنسان
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (الإنسان) من السُّوَر المكية، نزلت بعد سورة (الرحمن)، وقد ذكَّرتِ الإنسانَ بأصل خِلْقته، وقدرة الله عليه؛ ليتواضعَ لأمر الله ويستجيب له؛ فاللهُ هو الذي جعل هذا الإنسانَ سميعًا بصيرًا؛ فالواجب المتحتم عليه أن تُجعَلَ هذه الجوارحُ كما أراد لها خالقها وبارئها؛ ليكونَ بذلك حسَنَ الجزاء يوم القيامة، ومَن كفر فمشيئة الله نافذةٌ في عذابه إياه، وقد كان صلى الله عليه وسلم يَقرؤها في فجرِ الجمعة.

ترتيبها المصحفي
76
نوعها
مكية
ألفاظها
243
ترتيب نزولها
98
العد المدني الأول
31
العد المدني الأخير
31
العد البصري
31
العد الكوفي
31
العد الشامي
31

* سورة (الإنسان):

سُمِّيت سورة (الإنسان) بهذا الاسم؛ لافتتاحها بذكرِ الإنسان وخَلْقِه من عدمٍ.

* سورة {هَلْ أَتَىٰ} أو {هَلْ أَتَىٰ عَلَى اْلْإِنسَٰنِ}:

سُمِّيت بذلك؛ لافتتاحها به.

كان صلى الله عليه وسلم يقرأ سورة (الإنسان) في فجرِ الجمعة:

عن عبدِ اللهِ بن عباسٍ رضي الله عنهما: «أنَّ رسولَ اللهِ ﷺ قرَأَ في صلاةِ الغداةِ يومَ الجمعةِ: {الٓمٓ ١ تَنزِيلُ} السَّجْدةَ، و{هَلْ أَتَىٰ عَلَى اْلْإِنسَٰنِ}». أخرجه مسلم (٨٧٩).

1. نعمة الخَلْق والهداية (١-٣).

2. مصير الكفار (٤).

3. جزاء الأبرار (٥-٢٢).

4. توجيهٌ للنبي عليه السلام (٢٣-٢٦).

5. وعيدٌ للمشركين (٢٧-٢٨).

6. مشيئة الله تعالى نافذة (٢٩-٣١).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (8 /511).

مقصود السورة الأعظمُ تذكيرُ الناس بأصل خِلْقَتِهم، وأنَّ الله أوجَدهم من عدم، وبَعْثُهم بعد أن أوجَدهم أسهَلُ من إيجادهم؛ ففي ذلك أكبَرُ دلالةٍ على قدرة الله على إحياء الناس وحسابهم.
وفي ذلك يقول ابن عاشور رحمه الله: «محورها التذكيرُ بأنَّ كل إنسان كُوِّنَ بعد أن لم يكُنْ، فكيف يَقضي باستحالة إعادة تكوينه بعد عدمه؟

وإثبات أن الإنسان محقوقٌ بإفراد الله بالعبادة؛ شكرًا لخالقه، ومُحذَّرٌ من الإشراك به.

وإثبات الجزاء على الحالينِ، مع شيءٍ من وصفِ ذلك الجزاء بحالتيه، والإطنابِ في وصفِ جزاء الشاكرين». "التحرير والتنوير" لابن عاشور (29 /371).