ترجمة سورة الحشر

Maranao - Maranao translation

ترجمة معاني سورة الحشر باللغة ماراناو من كتاب Maranao - Maranao translation.


Pthasbik ko Allah so nganin a zisii ko manga langit go so zisii ko lopa; go Skaniyan so Mabagr, a Mawngangn.

Skaniyan so piyakaawa Iyan so miyamangongkir a pd ko tiyoronan ko kitab phoon ko manga darpa iran, sii ko paganay a kalimod. Da niyo tarimaa o ba siran makaawa: Na aya tarima iran na mataan! a siran na kharn siran o manga kota iran phoon ko (siksa o) Allah, na miyatalingoma siran o (sogoan o) Allah sa di iran mapipikir, go inipansir Iyan ko manga poso iran so kalk, na iningggba iran ko manga walay ran so manga lima iran, go so manga lima o miyamaratiyaya, na kowaa niyo a thoma, hay adn a manga kaylay niyan!

Na o da kiran kokomn o Allah so kaawa, na mataan a ziksaan Iyan siran ko doniya; go bagian iran sii ko akhirat so siksa ko naraka.

Giyoto man na sabap ko mataan! a siran na siyorang iran so Allah go so sogo Iyan: Na sa taw a sorangn iyan so Allah, na mataan! a so Allah na Mayloti-kapaniksa.

Sadn sa piyata iyo a korma odi na giyanatan iyo to a khipakatitindg, ko manga itado niyan, na sabap sa idin o Allah, go an Iyan mapakarondan so manga songklid.

Na so piyakitaban o Allah ko Sogo Iyan a phoon kiran, - na da niyo to kapakiprondai sa koda, odi na onta: Na ogaid na so Allah na pakiphangarasiyan Iyan ko manga sogo Iyan so taw a kabaya Iyan: Na so Allah sii ko langowan taman na Gaos Iyan.

So piyakitaban o Allah ko Sogo Iyan a phoon ko taw ko manga ingd, na rk o Allah, go rk o Rasol, go rk o manga dadasg o Rasol, go so manga wata a ilo, go so manga miskin, go so miyakaalang sa lalan, ka an di khabaloy a mipthotogalin ko lt o manga kawasa rkano. Na sadn sa inibgay rkano o Rasol, na kowaa niyo skaniyan, go sadn sa inisapar iyan rkano skaniyan na gnkn iyo. Na kalkn iyo so Allah. Mataan! a so Allah na Mayloti-kapaniksa.

Rk o pkhakamrmran a miyamagoyag, a so piyamogaw siran ko manga darpa iran, go so manga tamok iran, a pphloloba siran sa gagaw a phoon ko Allah, go kasosoat, go pthabangan iran so (agama o) Allah go so sogo Iyan: Siran man na siran i mimamataan;

Go so khitatakna ko ingd, go so paratiyaya a miyaonaan iran, na pkhababayaan iran so miyamagoyag kiran, go da a khatoon iran ko manga rarb iran a siig phoon ko inipamgay kiran, go inilawan iran ko manga ginawa iran, apiya pn adn a zisii kiran a kamiskin. Na sa taw a ipilak iyan so kaligt o ginawa niyan, na siran man na siran i phamakaslang sa maliwanag;

Go so miyamakawma ko oriyan iran, na gi iran tharoon: "Kadnan ami, napii kaming Ka, ago so manga pagari ami a so kiyawna an kami ran ko paratiyaya, go ding Ka thagoi so manga poso ami sa siig ko siran a miyamaratiyaya. Kadnan ami, mataan! a Ska i Malai-gagaw, a Makalimoon."

Bang ka da maylay so siran a miyamanangin? Gi iran tharoon ko manga pagari ran a so miyamangongkir a pd ko tiyoronan ko kitab a: "Ibt o pakaawa a kano na mataan a pd kami niyo dn a magawa, go da a pagonotan ami a sorang rkano a isa bo sa dayon sa dayon, go o phamonoa kano na mataan a tabangan ami skano dn". Na so Allah na zasaksian Iyan a mataan! a siran na titho a manga bokhag.

Mataan a o pakaawaa siran na di siran bo pd a magawa, go mataan a o pamonoa siran na di iran siran bo thabangan, go mataan a apiya tabangan iran siran na mataan a ithalikhod iran bo so manga likod iran, oriyan iyan na di siran katabangan.

Mataan a skano i lbi a ipkhalk iran sii ko manga rarb iran, a di so Allah, giyoto man na sabap sa mataan! a siran na pagtaw a di phamanabot.

Di siran rkano makipmbonoay, sa ba siran matataayon, inonta o sii ko manga ingd a khikokotaan, odi na sii ko kaaltan sa manga tambak. So gi iran kambobono ko ltlt iran na mitataralo. Arangan ka kiran na matataayon, a so manga poso iran na masasagomparak: Giyoto man na sabap ko mataan! a siran na pagtaw a di phamanabot.

Lagid o siran a miyaonaan iran sa marani, kiyataaman iran so karata o olawla iran; go adn a bagian iran a siksa a malipds.

Izan o shaytan gowani a tharoon iyan ko manosiya a: "Ongkir ka, na kagiya a makaongkir na pitharo iyan a: ´Mataan! a sakn na angiyas ako rka; mataan! a sakn na i ikhalk akn so Allah, a Kadnan o manga kaadn´!"

Na miyabaloy so khaakiran sa dowa oto a mataan! a siran na khatago ko naraka, a makakakal siran on. Na giyoto man i balas ko manga darowaka.

Hay so miyamaratiyaya, kalkn iyo so Allah; go pamimikirana o ginawa so miniona niyan a rk o gawii a phakasambi. Na kalkn iyo so Allah, mataan! a so Allah na Kaip Iyan so gii niyo nggolawlaan.

Na di niyo zowaa so piyakalipatan iran so Allah, na piyakilipatan iyan kiran so manga ginawa iran. Siran man na siran so manga songklid!

Di magizan so manga taw ko naraka ago so manga taw ko sorga. So manga taw ko sorga na siran i miyamakaslang sa maliwanag.

O initoron Ami angkai a Qor´an ko palaw, na maylaing ka dn skaniyan a makapangalimbabaan, a manga bbngkag, phoon sa kalk ko Allah. Na giyoto man so manga ibarat a phagmbaalan Ami skaniyan ko manga manosiya, ka an siran makapphamimikiran.

Skaniyan so Allah, so da a tohan inonta Skaniyan; katawan Iyan so gaib ago so mapayag; Skaniyan so Masalinggagaw, a Makalimoon.

Skaniyan so Allah, so da a tohan inonta Skaniyan, a Phapaar, a Soti, a Pphamgay sa kalilintad, a Pphamgay sa kasasarig, a Masiyap, a Domadaag, a Mamndg, a Diyaitan o kala. Soti so Allah mawatan ko ipphanakoto iran!

Skaniyan so Allah, a Pphangadn, a Giimbaas a Giimbontal; rk Iyan so manga ngaran a manga pipiya: Pthasbik Rkaniyan so nganin a zisii ko manga langit ago so lopa; go Skaniyan so Mabagr, a Mawngangn.
سورة الحشر
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (الحشر) من السُّوَر المدنية، من (المسبِّحات)، وهي التي تبدأ بـ {سَبَّحَ}، نزلت بعد سورة (البيِّنة)، وقد نزلت في إجلاء يهودِ (بني النَّضير)، وأشارت إلى تاريخِ اليهود المليء بالخيانات، وعدم الالتزام بالمواثيق والعهود، وتعرَّضت لحُكْمِ (الفَيْء)، وقد افتُتحت بمقصدٍ عظيم؛ وهو تنزيهُ الله عزَّ وجلَّ عن كل نقص، وإثبات كلِّ كمال له سبحانه؛ فهو المستحِقُّ لصفات الألوهيَّة والربوبيَّة.

ترتيبها المصحفي
59
نوعها
مدنية
ألفاظها
447
ترتيب نزولها
101
العد المدني الأول
24
العد المدني الأخير
24
العد البصري
24
العد الكوفي
24
العد الشامي
24

* نزَلتْ سورة (الحشر) في يهودِ (بني النَّضير):

عن سعيدِ بن جُبَيرٍ رحمه الله، قال: «قلتُ لابنِ عباسٍ: سورةُ التَّوْبةِ؟ قال: التَّوْبةُ هي الفاضحةُ، ما زالت تَنزِلُ: {وَمِنْهُمْ} {وَمِنْهُمْ} حتى ظَنُّوا أنَّها لن تُبقِيَ أحدًا منهم إلا ذُكِرَ فيها، قال: قلتُ: سورةُ الأنفالِ؟ قال: نزَلتْ في بَدْرٍ، قال: قلتُ: سورةُ الحَشْرِ؟ قال: نزَلتْ في بني النَّضِيرِ». أخرجه البخاري (٤٨٨٢).

* قوله تعالى: {سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي اْلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي اْلْأَرْضِۖ وَهُوَ اْلْعَزِيزُ اْلْحَكِيمُ ١ هُوَ اْلَّذِيٓ أَخْرَجَ اْلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنْ أَهْلِ اْلْكِتَٰبِ مِن دِيَٰرِهِمْ لِأَوَّلِ اْلْحَشْرِۚ مَا ظَنَنتُمْ أَن يَخْرُجُواْۖ وَظَنُّوٓاْ أَنَّهُم مَّانِعَتُهُمْ حُصُونُهُم مِّنَ اْللَّهِ فَأَتَىٰهُمُ اْللَّهُ مِنْ حَيْثُ لَمْ يَحْتَسِبُواْۖ وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ اْلرُّعْبَۚ يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُم بِأَيْدِيهِمْ وَأَيْدِي اْلْمُؤْمِنِينَ فَاْعْتَبِرُواْ يَٰٓأُوْلِي اْلْأَبْصَٰرِ} [الحشر: 1-2]:

عن عائشةَ رضي الله عنها، قالت: «كانت غَزْوةُ بني النَّضِيرِ - وهم طائفةٌ مِن اليهودِ - على رأسِ ستَّةِ أشهُرٍ مِن وَقْعةِ بَدْرٍ، وكان مَنزِلُهم ونَخْلُهم بناحيةِ المدينةِ، فحاصَرَهم رسولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم حتى نزَلوا على الجَلاءِ، وعلى أنَّ لهم ما أقَلَّتِ الإبلُ مِن الأمتعةِ والأموالِ، إلا الحَلَقةَ؛ يَعني: السِّلاحَ؛ فأنزَلَ اللهُ فيهم: {سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي اْلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي اْلْأَرْضِۖ} [الحشر: 1] إلى قولِه: {لِأَوَّلِ اْلْحَشْرِۚ مَا ظَنَنتُمْ أَن يَخْرُجُواْۖ} [الحشر: 2]، فقاتَلَهم النبيُّ صلى الله عليه وسلم حتى صالَحَهم على الجَلاءِ، فأَجْلاهم إلى الشَّامِ، وكانوا مِن سِبْطٍ لم يُصِبْهم جَلاءٌ فيما خلا، وكان اللهُ قد كتَبَ عليهم ذلك، ولولا ذلك لعذَّبَهم في الدُّنيا بالقتلِ والسَّبْيِ، وأمَّا قولُه: {لِأَوَّلِ اْلْحَشْرِۚ} [الحشر: 2]، فكان جَلاؤُهم ذلك أوَّلَ حَشْرٍ في الدُّنيا إلى الشَّامِ». أخرجه الحاكم (3850).

* قوله تعالى: {مَا قَطَعْتُم مِّن لِّينَةٍ أَوْ تَرَكْتُمُوهَا قَآئِمَةً عَلَىٰٓ أُصُولِهَا فَبِإِذْنِ اْللَّهِ وَلِيُخْزِيَ اْلْفَٰسِقِينَ} [الحشر: 5]:

عن عبدِ اللهِ بن عُمَرَ رضي الله عنهما، قال: «حرَّقَ رسولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم نَخْلَ بني النَّضِيرِ وقطَعَ، وهي البُوَيرةُ؛ فنزَلتْ: {مَا قَطَعْتُم مِّن لِّينَةٍ أَوْ تَرَكْتُمُوهَا قَآئِمَةً عَلَىٰٓ أُصُولِهَا فَبِإِذْنِ اْللَّهِ} [الحشر: 5]». أخرجه البخاري (٤٠٣١).

* قوله تعالى: {وَيُؤْثِرُونَ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٞۚ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِۦ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ اْلْمُفْلِحُونَ} [الحشر: 9]:

عن أبي هُرَيرةَ رضي الله عنه: «أنَّ رجُلًا أتى النبيَّ صلى الله عليه وسلم، فبعَثَ إلى نسائِه، فقُلْنَ: ما معنا إلا الماءُ، فقال رسولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: «مَن يضُمُّ أو يُضِيفُ هذا؟»، فقال رجُلٌ مِن الأنصارِ: أنا، فانطلَقَ به إلى امرأتِه، فقال: أكرِمي ضيفَ رسولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم، فقالت: ما عندنا إلا قُوتُ صِبْياني، فقال: هَيِّئي طعامَكِ، وأصبِحي سِراجَكِ، ونَوِّمي صِبْيانَكِ إذا أرادوا عَشاءً، فهيَّأتْ طعامَها، وأصبَحتْ سِراجَها، ونوَّمتْ صِبْيانَها، ثم قامت كأنَّها تُصلِحُ سِراجَها فأطفأته، فجعَلَا يُرِيانِه أنَّهما يأكُلانِ، فبَاتَا طاوِيَينِ، فلمَّا أصبَحَ غَدَا إلى رسولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم، فقال: «ضَحِكَ اللهُ اللَّيلةَ - أو عَجِبَ - مِن فَعالِكما»؛ فأنزَلَ اللهُ: {وَيُؤْثِرُونَ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٞۚ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِۦ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ اْلْمُفْلِحُونَ} [الحشر: 9]». أخرجه البخاري (٣٧٩٨).

* سورةُ (الحَشْر):

سُمِّيت سورةُ (الحَشْر) بذلك؛ لوقوع لفظِ (الحشر) فيها؛ قال تعالى: {هُوَ اْلَّذِيٓ أَخْرَجَ اْلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنْ أَهْلِ اْلْكِتَٰبِ مِن دِيَٰرِهِمْ لِأَوَّلِ اْلْحَشْرِۚ} [الحشر: 2].

والمراد بـ(الحَشْر) هنا: إخراجُ (بني النَّضِير)، لا يومُ القيامة.

* سورة (بني النَّضِير):

وسُمِّيت بذلك؛ لاشتمالها على قِصَّة إجلاء يهودِ (بني النَّضير).

1. إجلاء بني النَّضير (١-٥).

2. حُكْمُ الفَيء (٦-١٧).

3. التقوى، قوة القرآن، أسماء الله الحسنى (١٨-٢٤).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (8 /60).

مقصودُ سورة (الحشر) تنزيهُ الله عز وجل عن كلِّ النقائص، وإثباتُ الكمال المطلق له؛ فهو الإله المستحِقُّ للعبادة؛ لكمال اتصافه بالقدرة الشاملة والحِكْمة البالغة، وهذه دعوةٌ لتوحيد الرُّبوبية والألوهية له سبحانه.

ويذكُرُ ابنُ عاشور أنَّ السورة جاءت لبيان: «حُكْم أموال بني النَّضير بعد الانتصار عليهم»، ثم يقول في بيان مقاصدها: «وقد اشتملت على أن ما في السموات وما في الأرض دالٌّ على تنزيه الله، وكونِ ما في السموات والأرض مِلْكَه، وأنه الغالب المدبِّر.

وعلى ذِكْرِ نعمة الله على ما يسَّر من إجلاء بني النَّضير مع ما كانوا عليه من المَنَعةِ والحصون والعُدَّة؛ وتلك آيةٌ من آيات تأييد رسول الله صلى الله عليه وسلم، وغَلَبَتِه على أعدائه.

وذِكْرِ ما أجراه المسلمون من إتلافِ أموال بني النَّضير، وأحكام ذلك في أموالهم، وتعيين مستحِقِّيه من المسلمين». "التحرير والتنوير" لابن عاشور (28 /63).

وينظر: "مصاعد النظر للإشراف على مقاصد السور" للبقاعي (3 /72).