ترجمة معاني سورة آل عمران
باللغة الخميرية من كتاب الترجمة الخميرية.
من تأليف:
جمعية تطوير المجتمع الاسلامي الكمبودي
.
ﰡ
ﭑ
ﰀ
អាលីហ្វ ឡាម មីម ។
អល់ឡោះគឺជាម្ចាស់ ដែលគ្មានម្ចាស់ណាផេ្សងត្រូវគេ គោរពសក្ការៈពិតប្រាកដក្រៅពីទ្រង់ដែលរស់ជាអមតៈ ដែលជា អ្នកគ្រប់គ្រងឡើយ។
ទ្រង់បានបញ្ចុះគម្ពីរ(គួរអាន)ឱ្យអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ដោយ ពិតប្រាកដ ដើម្បីបញ្ជាក់នូវអ្វីដែលមានពីមុនវា និងបានបញ្ចុះគម្ពីរ តាវរ៉ត និងគម្ពីរអ៊ីញជីល
កាលពីមុន(គម្ពីរគួរអាន)ដើម្បីជាការចង្អុលបង្ហាញដល់ មនុស្សលោក ហើយទ្រង់ក៏បាន បញ្ចុះការវិនិច្ឆ័យ(រវាងខុសនិង ត្រូវ)ដែរ។ ពិតប្រាកដណាស់ ពួកដែលប្រឆាំងនឹងអាយ៉ាត់ៗរបស់ អល់ឡោះ ពួកគេនឹងទទួលទារុណកម្មដ៏ធ្ងន់ធ្ងរជាទីបំផុត។ ហើយ អល់ឡោះមហាខ្លាំងពូកែ មានអំណាចផ្ដន្ទាទោស។
ពិតប្រាកដណាស់អល់ឡោះ គ្មានអ្វីមួយនៅលើផែនដី និង លើមេឃលាក់បាំងពីទ្រង់បានឡើយ។
អល់ឡោះគឺជាអ្នកដែលធ្វើឱ្យពួកអ្នកមានរូបរាងក្នុងផ្ទៃ ម្ដាយដូចដែលទ្រង់មានចេតនា។ គ្មានម្ចាស់ណាដែលត្រូវគេគោរព សក្ការៈដ៏ពិតប្រាកដផេ្សងពីទ្រង់ដែលមហាខ្លាំងពូកែ មហាគតិ-បណ្ឌិតឡើយ។
អល់ឡោះគឺជាអ្នកដែលបានបញ្ចុះគម្ពីរ(គួរអាន)ទៅឱ្យអ្នក (មូហាំម៉ាត់)ដែលមានអាយ៉ាត់មួយចំនួនមានភាពច្បាស់លាស់ វា នោះគឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃគម្ពីរ ហើយមានអាយ៉ាត់ខ្លះទៀតដែល មានភាពមិនច្បាស់លាស់។ រីឯអ្នកដែលនៅក្នុងចិត្ដរបស់ពួកគេ មានភាពលំអៀងទៅរកការវងេ្វង គឺពួកគេតាមតែអ្វីដែលជាភាព មិនច្បាស់លាស់ ដើម្បីបង្កឱ្យមានភាពចលាចល និងស្វែងរកអត្ថន័យ ខុសពីបន្ទូលពិត។ ហើយគ្មានអ្នកដែលដឹងពីអត្ថន័យពិតរបស់វាក្រៅ ពីអល់ឡោះឡើយ។ ហើយបណ្ដាអ្នកដែលស៊ីជម្រៅនៅក្នុងចំណេះ ដឹង(សាសនា)ពួកគេនិយាយថាៈ ពួកយើងបានជឿនឹងវា(គម្ពីរគួរ- អាន)ហើយ ទាំងអស់នោះសុទ្ធតែមកពីម្ចាស់របស់ពួកយើង។ ហើយការក្រើនរំលឹកគ្មានប្រយោជន៍ឡើយ លើកលែងតែពួក បញ្ញាជនប៉ុណ្ណោះ។
ឱម្ចាស់របស់ពួកយើង. សូមទ្រង់មេត្ដាកុំបង្វែរចិត្ដរបស់ ពួកយើង ក្រោយពេលដែលទ្រង់បានចង្អុលបង្ហាញដល់ពួកយើង ហើយនោះ។ ហើយសូមទ្រង់មេត្ដាប្រទានដល់ពួកយើងនូវការ អាណិតស្រឡាញ់អំពីទ្រង់ផង។ ពិតប្រាកដណាស់ ទ្រង់គឺជាអ្នក ប្រទានដ៏លើសលប់។
ឱម្ចាស់របស់យើង. ពិតប្រាកដណាស់ ទ្រង់់គឺជាអ្នកដែល ប្រមូលមនុស្សនៅថ្ងៃមួយដែលគ្មានការសង្ស័យឡើយនាថ្ងៃនោះ (បរលោក)។ ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះមិនធ្វើឱ្យខុសកិច្ចសន្យា ឡើយ។
ពិតប្រាកដណាស់ ពួកដែលបានប្រឆាំងនោះ ទ្រព្យសម្បត្ដិ និងកូនចៅរបស់ពួកគេពិតជាមិនអាចការពារពួកគេពី(ទារុណកម្ម) អល់ឡោះបានបន្ដិចសោះឡើយ។ ហើយពួកអ្នកទាំងនេះគឺជាអុស របស់ភ្លើងនរក។
-(ទំលាប់ពួកប្រឆាំង) ដូចជាទំលាប់របស់ពូជពង្សហ្វៀរអោន និងពួកជំនាន់មុនពួកគេដែរ។ ពួកទាំងនោះបានប្រឆាំងនឹង អាយ៉ាត់ៗរបស់យើង ដូចេ្នះអល់ឡោះបានធ្វើទារុណកម្មពួកគេ ដោយសារបាបកម្មរបស់ពួកគេ។ ហើយអល់ឡោះជាអ្នកធ្វើ ទារុណកម្មដ៏ធ្ងន់ធ្ងរបំផុត។
ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលទៅកាន់ពួកដែលប្រឆាំងថាៈ ពួកអ្នកនឹងត្រូវទទួលបរាជ័យ ហើយពួកអ្នកនឹងត្រូវគេប្រមូល ទៅកាន់ឋាននរកជើហាន់ណាំ។ ហើយវាជាកន្លែងដ៏អាក្រក់បំផុត។
ជាការពិតណាស់ មានភស្ដុតាងមួយសម្រាប់ពួកអ្នក (យ៉ាហ៊ូទី)នៅក្នុងរឿងកងទ័ពពីរក្រុមបានជួបគ្នា(ប្រយុទ្ធគ្នានៅ ក្នុងសមរភូមិបាទើរ)។ មួយក្រុមប្រយុទ្ធនៅក្នុងមាគ៌ារបស់ អល់ឡោះ ហើយមួយក្រុមផេ្សងទៀតជាអ្នកប្រឆាំង។ ពួកគេ មើលឃើញបណ្ដាអ្នកមានជំនឿផ្ទាល់នឹងភ្នែកនូវចំនួនទេ្វដងលើស ពួកខ្លួន។ ហើយអល់ឡោះពង្រឹងដោយជំនួយរបស់ទ្រង់ចំពោះអ្នក ណាដែលទ្រង់មានចេតនា។ ពិតប្រាកដណាស់ នៅក្នុងព្រឹត្ដិការណ៍ នោះជាមេរៀនមួយសម្រាប់បណ្ដាអ្នកដែលមានការស្វែងយល់។
គេបានលំអសម្រាប់មនុស្សលោកនូវការស្រឡាញ់ លោភលន់ ដូចជាស្រឡាញ់នារីភេទ និងកូនចៅ និងទ្រព្យសម្បត្ដិ ច្រើនលើសលប់ ដូចជាមាស និងប្រាក់ និងសត្វសេះដែលគេបង្វឹក ហើយនិងសត្វពាហនៈ និងចំការដំណាំ។ ទាំងនោះគឺជាការតេ្រក ត្រអាលនៃការរស់នៅក្នុងលោកិយប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្ដែអល់ឡោះ ទ្រង់ មានកន្លែងវិលត្រឡប់ដ៏ល្អប្រពៃបំផុត(ឋានសួគ៌)។
ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលថាៈ តើចង់ឱ្យខ្ញុំប្រាប់ពួកអ្នក អំពីប្រការដែលល្អជាងប្រការទាំងនោះឬទេ? សម្រាប់បណ្ដាអ្នក ដែលកោតខ្លាចអល់ឡោះមានឋានសួគ៌នៅជាមួយម្ចាស់របស់ពួកគេ ដែលមានទនេ្លហូរពីក្រោមវា ដោយពួកគេនៅទីនោះជាអមតៈ ហើយមានភរិយាជាច្រើនដែលមានភាពស្អាតស្អំព្រមទាំងមាន ការយល់ព្រមពីអល់ឡោះ។ ហើយអល់ឡោះមហាឃើញនូវទង្វើ នៃខ្ញុំទាំងអស់(របស់ទ្រង់)។
គឺអ្នកដែលបួងសួងសុំថាៈ ឱម្ចាស់របស់ពួកយើង. ពួក យើងពិតជាបានជឿហើយ ដូចេ្នះសូមទ្រង់មេត្ដាអភ័យទោសឱ្យពួក យើងនូវបាបកម្មទាំងឡាយរបស់ពួកយើង និងការពារពួកយើង ពីទារុណកម្មនៃភ្លើងនរកផង។
-(អល់ឡោះសរសើរ)បណ្ដាអ្នកដែលអត់ធ្មត់ និងបណ្ដា អ្នកដែលសច្ចៈ និងបណ្ដាអ្នកដែលគោរពប្រណិបត្ដិន៍ និងបណ្ដាអ្នក ដែលបរិច្ចាគ ហើយនិងបណ្ដាអ្នកដែលសុំអភ័យទោសនៅពេលចុង រាត្រី(ទៀបភ្លឺ)។
អល់ឡោះបានបញ្ជាក់ថាៈ ពិតប្រាកដណាស់គ្មានម្ចាស់ណា ដែលត្រូវគេគោរពសក្ការៈដ៏ពិតប្រាកដក្រៅពីទ្រង់ដែលឈរលើភាព យុត្ដិធម៌នោះឡើយ។ ហើយបណ្ដាម៉ាឡាអ៊ីកាត់ និងបណ្ដាអ្នកមាន ចំណេះដឹងក៏ដូច្នោះដែរ។ គ្មានម្ចាស់ណាដែលត្រូវគេគោរពសក្ការៈដ៏ ពិតប្រាកដក្រៅពីទ្រង់ដែលមហាខ្លាំងពូកែ មហាគតិបណ្ឌិតឡើយ។
ពិតប្រាកដណាស់ សាសនារបស់អល់ឡោះនោះ គឺជា សាសនាអ៊ីស្លាម។ ហើយពួកដែលគេបានផ្ដល់គម្ពីរឱ្យមិនបានខ្វែង គំនិតគ្នាឡើយ លើកលែងតែបន្ទាប់ពីចំណេះដឹងបានមកដល់ពួកគេ ដោយមានការឈ្នានីសរវាងពួកគេប៉ុណ្ណោះ។ ហើយអ្នកណាដែល ប្រឆាំងនឹងអាយ៉ាត់ៗរបស់អល់ឡោះ ពិតប្រាកដណាស់អល់ឡោះ ជាអ្នកជំនុំជំរះយ៉ាងរហ័សបំផុត។
ដូចេ្នះប្រសិនបើពួកគេដេញដោលសួរអ្នក(អំពីសាសនា អ៊ីស្លាម) ចូរអ្នកឆ្លើយថាៈ ខ្ញុំបានប្រគល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំទៅចំពោះ អល់ឡោះ ហើយអ្នកដែលតាមខ្ញុំដូច្នោះដែរ។ ហើយចូរអ្នកពោល ទៅកាន់ពួកដែលគេបានផ្ដល់គម្ពីរឱ្យ(យ៉ាហ៊ូទី និងណាសរ៉នី និងពួក ដែលមិនចេះអក្សរ(ពួកមូស្ហរីគីនអារ៉ាប់)ថាៈ តើពួកអ្នកព្រមចូល សាសនាអ៊ីស្លាមឬទេ? ប្រសិនបើពួកគេព្រមចូលសាសនាអ៊ីស្លាម គឺពួកគេពិតជានឹងទទួលបានការចង្អុលបង្ហាញ។ តែបើពួកគេបែរ ចេញវិញ តាមពិតអ្នកគ្រាន់តែជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសារប៉ុណ្ណោះ។ ហើយអល់ឡោះមហាឃើញនូវទង្វើនៃខ្ញុំ់(របស់ទ្រង់)ទាំងអស់។
ពិតប្រាកដណាស់ ពួកដែលប្រឆាំងនឹងអាយ៉ាត់ៗរបស់ អល់ឡោះ និងសម្លាប់បណ្ដាណាពីដោយអយុត្ដិធម៌ ព្រមទាំង សម្លាប់ពួកដែលប្រើមនុស្សឱ្យប្រកាន់នូវភាពយុត្ដិធម៌។ ហេតុនេះ ចូរអ្នកប្រាប់ពួកគេពីទារុណកម្មយ៉ាងឈឺចាប់បំផុតចុះ។
ពួកទាំងនោះហើយដែលអំពើទាំងឡាយរបស់ពួកគេ បានរលាយសាបសូន្យទាំងក្នុងលោកិយនិងបរលោក។ ហើយ ពួកគេគ្មានអ្នកជួយឡើយ។
តើអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពុំបានឃើញទេឬ ពួកដែលគេបាន ផ្ដល់ឱ្យមួយផ្នែកនៃគម្ពីរ(តាវរ៉ត)? ពួកគេត្រូវបានគេអំពាវនាវ ទៅកាន់គម្ពីររបស់អល់ឡោះ(គម្ពីរគួរអាន)ដើម្បីកាត់សេចក្ដីរវាង ពួកគេ តែក្រោយមកមួយក្រុមអំពីពួកគេបែរចេញ ដោយពួកគេនៅ តែប្រឆាំងនោះ?
នោះគឺដោយសារតែពួកគេបាននិយាយថាៈ ភ្លើងនរក នឹងមិនប៉ះពាល់ពួកយើងឡើយ លើកលែងតែប៉ុន្មានថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ។ ហើយអ្វីដែលពួកគេបានប្រឌិតឡើងនោះបានបោកប្រាស់ពួកគេ ឱ្យស្ថិតនៅក្នុងសាសនា(ដែលមិនត្រឹមត្រូវ)របស់ពួកគេ។
តើយ៉ាងដូចមេ្ដច នៅពេលដែលយើងបានប្រមូលផ្ដុំពួកគេ នៅថ្ងៃមួយដែលគ្មានការសង្ស័យឡើយនាថ្ងៃនោះ(ថ្ងៃបរលោក) ហើយបុគ្គលគ្រប់ៗរូបត្រូវបានគេ(អល់ឡោះ)តបស្នងទៅតាមអ្វី ដែលគេបានប្រព្រឹត្ដ ដោយពួកគេមិនត្រូវបានគេបំពាននោះ?
ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលថាៈ ឱអល់ឡោះជាអ្នកដែល គ្រប់គ្រងអំណាចទាំងអស់. ទ្រង់ប្រទានអំណាចចំពោះអ្នកណា ដែលទ្រង់មានចេតនា និងដកហូតអំណាចវិញអំពីអ្នកណាដែល ទ្រង់មានចេតនា។ ហើយទ្រង់ប្រទានកិត្ដិយសចំពោះអ្នកណាដែល ទ្រង់មានចេតនា និងធ្វើឱ្យអាប់ឱនកិត្ដិយសចំពោះអ្នកណាដែល ទ្រង់មានចេតនា។ អំពើល្អទាំងឡាយស្ថិតនៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ ទ្រង់។ ពិតប្រាកដណាស់ ទ្រង់មានអានុភាពលើអ្វីៗទាំងអស់។
ទ្រង់បញ្ចូលពេលយប់ទៅក្នុងពេលថ្ងៃ ហើយបញ្ចូលពេល ថ្ងៃទៅក្នុងពេលយប់។ ហើយទ្រង់បពោ្ចញរបស់រស់ពីរបស់ស្លាប់(ឧ. បពោ្ចញកូនមាន់ពីពងមាន់) ហើយទ្រង់បពោ្ចញរបស់ស្លាប់ពីរបស់ រស់(ឧ.បពោ្ចញពងមាន់ពីមេមាន់) ហើយទ្រង់ប្រទានលាភសក្ការៈ ចំពោះអ្នកណាដែលទ្រង់មានចេតនាដោយគ្មានកំណត់ឡើយ។
ចូរកុំឱ្យបណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿយកពួកដែលគ្មានជំនឿ ធ្វើជាអ្នកគាំពារផេ្សងពីបណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿឱ្យសោះ។ ហើយ អ្នកណាធ្វើដូច្នោះ គេប្រាកដជាមិនបានទទួលអ្វីពីអល់ឡោះឡើយ លើកលែងតែពួកដែលខ្លាចពួកគេប៉ុណ្ណោះ។ ហើយអល់ឡោះព្រមាន ពួកអ្នកនូវទារុណកម្មរបស់ទ្រង់។ ហើយទៅចំពោះអល់ឡោះគឺជា កន្លែងវិលត្រឡប់ចុងក្រោយ។
ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលថាៈ ប្រសិនបើពួកអ្នកលាក់ បាំងអ្វីដែលមាននៅក្នុងចិត្ដរបស់ពួកអ្នក ឬពួកអ្នកលាតត្រដាងវា អល់ឡោះពិតជាដឹងវា។ ហើយទ្រង់ដឹងនូវអ្វីដែលមាននៅលើមេឃ ជាច្រើនជាន់និងអ្វីដែលមាននៅលើផែនដី។ ហើយអល់ឡោះមាន អានុភាពលើអ្វីៗទាំងអស់។
នៅថ្ងៃដែលបុគ្គលគ្រប់រូបនឹងជួបប្រទះនៅពីមុខគេនូវ អំពើល្អនិងអំពើអាក្រក់ដែលគេបានសាង គឺគេប៉ងប្រាថ្នាចង់ឱ្យរូប គេ និងទង្វើអាក្រក់របស់គេឃ្លាតឆ្ងាយពីគ្នាបំផុត។ ហើយអល់ឡោះ ព្រមានពួកអ្នកនូវទារុណកម្មរបស់ទ្រង់។ ហើយអល់ឡោះគឺពោរ ពេញទៅដោយក្ដីអាណិតស្រឡាញ់ចំពោះខ្ញុំទាំងឡាយរបស់ទ្រង់។
ចូរអ្នកពោលថាៈប្រសិនបើពួកអ្នកស្រឡាញ់អល់ឡោះ ចូរពួកអ្នកប្រតិបត្ដិតាមខ្ញុំ អល់ឡោះពិតជាស្រឡាញ់ពួកអ្នក និង អភ័យទោសឱ្យពួកអ្នកនូវបាបកម្មទាំងឡាយរបស់ពួកអ្នក។ ហើយ អល់ឡោះមហាអភ័យទោស មហាអាណិតស្រឡាញ់។
ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលថាៈ ចូរពួកអ្នកប្រតិបត្ដិតាម អល់ឡោះនិងអ្នកនាំសារ។ តែប្រសិនបើពួកគេបែរចេញ ពិតប្រាកដ ណាស់អល់ឡោះមិនស្រឡាញ់ពួកដែលប្រឆាំងឡើយ។
ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះបានជ្រើសរើសអាដាំ និង នួហ និងពូជពង្សអ៊ីព្រហ៊ីម ព្រមទាំងពូជពង្សអ៊ិមរ៉នជាមនុស្ស ដ៏ប្រសើរបំផុតនៅក្នុងសម័យកាលរបស់ពួកគេ។
ជាពូជពង្សរវាងគ្នានឹងគ្នា។ ហើយអល់ឡោះ មហាឮ មហាដឹង។
ចូរអ្នកចងចាំនៅពេលដែលភរិយារបស់អ៊ិមរ៉នបានបួង សួងសុំថាៈ ឱម្ចាស់របស់ខ្ញុំ. ជាការពិតណាស់ ខ្ញុំបានសច្ចាជូនចំពោះ ទ្រង់នូវកូនដែលមាននៅក្នុងផ្ទៃរបស់ខ្ញុំឱ្យមានការស្មោះស្ម័គ្រដើម្បី បម្រើទ្រង់។ ដូចេ្នះ សូមទ្រង់មេត្ដាទទួលយក(ការបួងសួង)ពីខ្ញុំ ផង។ ពិតប្រាកដណាស់ ទ្រង់ជាម្ចាស់មហាឮ មហាដឹង។
ហើយនៅពេលដែលនាងសម្រាលបានកូនស្រី នាងបាន និយាយថាៈ ឱម្ចាស់របស់ខ្ញុំ. ពិតប្រាកដណាស់ ខ្ញុំសម្រាលបានកូន ស្រីម្នាក់។ ហើយអល់ឡោះដឹងបំផុតចំពោះកូនដែលនាងបាន សម្រាលនោះ។ ហើយកូនប្រុសមិនដូចកូនស្រីឡើយ។ ហើយពិត ប្រាកដណាស់ ខ្ញុំបានដាក់ឈ្មោះនាងថា ឪម៉ារយ៉ាំ ឱ ហើយជាការពិត ណាស់ ខ្ញុំសូមឱ្យទ្រង់ការពារនាង និងពូជពង្សរបស់នាងអំពីស្ហៃតន ដែលត្រូវគេដាក់បណ្ដាសាផង។
ដូចេ្នះម្ចាស់របស់នាង(ម៉ារយ៉ាំ)ក៏បានទទួលនាងដោយ ការទទួលមួយដ៏ប្រសើរ។ ហើយទ្រង់បានបណ្ដុះបណ្ដាលនាងនូវ ការបណ្ដុះបណ្ដាលមួយដ៏ល្អប្រពៃ ហើយទ្រង់បានឱ្យហ្សាការីយ៉ា ថែរក្សានាង។ រាល់ពេលដែលហ្សាការីយ៉ាបានចូលទៅជួបនាង នៅឯមាសរ៉ប(កន្លែងស្នាក់នៅ) គាត់ក៏បានប្រទះឃើញចំណី(ផ្លែ ឈើ)នៅជាមួយនាង។ គាត់បានសួរនាងថាៈ ឱម៉ារយ៉ាំ. តើនាង បានចំណីនេះមកពីណា? នាងបានឆ្លើយថាៈ វាមកពីអល់ឡោះ។ ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះប្រទានលាភសក្ការៈចំពោះអ្នកណា ដែលទ្រង់មានចេតនាដោយគ្មានកំណត់ឡើយ។
នៅទីនោះហ្សាការីយ៉ាក៏បានបួងសួងសុំម្ចាស់របស់គេ ដោយពោលថាៈ ឱម្ចាស់របស់ខ្ញុំ. សូមទ្រង់មេត្ដាប្រទានឱ្យខ្ញុំនូវ កូនដ៏ល្អម្នាក់អំពីទ្រង់ផង។ ពិតប្រាកដណាស់ ទ្រង់មហាឮនូវការ បួងសួងសុំនេះ។
ហើយម៉ាឡាអ៊ីកាត់ក៏បានហៅគេ(ហ្សាការីយ៉ា) ខណៈ ដែលគាត់កំពុងតែឈរសឡាតនៅកន្លែងគោរពសក្ការៈថាៈ ពិត ប្រាកដណាស់ អល់ឡោះផ្ដល់ដំណឹងរីករាយដល់អ្នកឱ្យមានកូន ឈ្មោះយ៉ះយ៉ា ដើម្បីបញ្ជាក់នូវបន្ទូលពិតរបស់អល់ឡោះ(ក្នុងការ បង្កើតអ៊ីសា)ជាអ្នកដឹកនាំ និងជាអ្នកថែរក្សាខ្លួនប្រាណពីការរួមរ័ក ជាមួយស្ដ្រី និងជាណាពីម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកដែលល្អត្រឹមត្រូវ។
ហ្សាការីយ៉ាបានពោលថាៈ ឱម្ចាស់របស់ខ្ញុំ. តើឱ្យខ្ញុំមាន កូនយ៉ាងដូចមេ្ដច បើខ្ញុំមានវ័យចំណាស់ ហើយប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំជាស្រី្ដ អារនោះ? អល់ឡោះបានមានបន្ទូលថាៈ អល់ឡោះធ្វើអ្វីតាមតែ ទ្រង់មានចេតនាដូច្នោះហើយ។
ហ្សាការីយ៉ាបានពោលទៀតថាៈ ឱម្ចាស់របស់ខ្ញុំ. សូម ទ្រង់មេត្ដាផ្ដល់ឱ្យខ្ញុំនូវសញ្ញាណាមួយផង។ អល់ឡោះមានបន្ទូល ថាៈ សញ្ញារបស់អ្នកគឺអ្នកមិនអាចនិយាយស្ដីជាមួយមនុស្សចំនួន បីថ្ងៃ លើកលែងតែធ្វើសញ្ញា(កាយវិការ)ប៉ុណ្ណោះ។ ហើយអ្នក ត្រូវរំលឹកទៅចំពោះម្ចាស់របស់អ្នកឱ្យបានច្រើននិងសូត្រធម៌លើក តម្កើងទ្រង់ទាំងល្ងាចទាំងព្រឹក។
ហើយ(ចូរចងចាំ)នៅពេលដែលម៉ាឡាអ៊ីកាត់បានពោល ថាៈ ឱម៉ារយ៉ាំ. អល់ឡោះបានជ្រើសរើសអ្នក និងបានសំអាតអ្នក ហើយទ្រង់បានលើកតម្កើងអ្នកឱ្យលើសពីស្ដ្រីផេ្សងៗនៅលើលោក (នៅជំនាន់នោះ)។
ឱម៉ារយ៉ាំ. ចូរអ្នកគោរពទៅចំពោះម្ចាស់់របស់អ្នក ហើយ ចូរអ្នកស៊ូជូត និងរូកុជាមួយនឹងអ្នករូកុ(ថ្វាយបង្គំរួមគ្នា)។
ទាំងនោះគឺជាដំណឹងអាថ៌កំបាំងមួយចំនួនដែលយើងផ្ដល់ វាឱ្យអ្នក(មូហាំាម៉ាត់)។ ហើយអ្នកមិនបាននៅជាមួយពួកគេទេ នៅពេលដែលពួកគេបោះស្លាបប៉ា ការបស់ពួកគេ(ទៅកុ្នងទនេ្ល ដើម្បីចាប់ឆ្នោត) តើអ្នកណាម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេសក្ដិសមនឹង ថែរក្សាម៉ារយ៉ាំ នោះ។ ហើយអ្នកក៏មិនបាននៅជាមួយពួកគេដែរ នៅពេលដែលពួកគេឈ្លោះប្រកែកគ្នា។
(ចូរចងចាំ)នៅពេលដែលម៉ាឡាអីុកាត់បានពោលថាៈ ឱ ម៉ារយ៉ាំ. ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះផ្ដល់ដំណឹងរីករាយដល់អ្នក នូវបន្ទូលពីទ្រង់ឈ្មោះរបស់គេគឺអាល់ម៉ាសៀហអ៊ីសាកូនម៉ារយ៉ាំដែលល្បីល្បាញទាំងក្នុងលោកិយ និងថ្ងៃបរលោក និងជាអ្នកជំនិត ម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកជំនិតទាំងឡាយរបស់អល់ឡោះ។
ហើយអ៊ីសានិយាយជាមួយមនុស្សលោកតាំងពីនៅក្នុង អង្រឹងនិងពេលពេញវ័យ និងជាអ្នកធ្វើល្អម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកធ្វើ ល្អទាំងឡាយ។
ម៉ារយ៉ាំបាននិយាយថាៈ ឱម្ចាស់របស់ខ្ញុំ. តើឱ្យខ្ញុំមានកូន ដោយគ្មានបុរសណាមកប៉ះពាល់ខ្ញុំយ៉ាងដូចមេ្ដច? ម៉ាឡាអ៊ីកាត់បាន ឆ្លើយថាៈ ដូច្នោះហើយអល់ឡោះបង្កើតអ្វីតាមតែទ្រង់មានចេតនា។ នៅពេលដែលទ្រង់មានចេតនាសមេ្រចកិច្ចការអ្វីមួយ គឺទ្រង់គ្រាន់ តែមានបន្ទូលទៅកាន់របស់នោះថាៈ ចូរកើតចុះ វាក៏កើតឡើងភ្លាម។
ហើយទ្រង់នឹងបង្រៀនគេ(អ៊ីសា)នូវការសរសេរ និង ភាពឆ្លាតវៃ និងគម្ពីរតាវរ៉ត និងគម្ពីរអ៊ីញជីល ។
ហើយតែងតាំងគេជាអ្នកនាំសារម្នាក់ទៅកាន់អំបូរអ៊ីស្រាអែល(ដោយឱ្យគេពោលថា) ពិតប្រាកដណាស់ ខ្ញុំបាននាំមកឱ្យ ពួកអ្នកនូវមុជីហ្សាត់ពីម្ចាស់របស់ពួកអ្នក។ ពិតប្រាកដណាស់ ខ្ញុំ អាចធ្វើឱ្យពួកអ្នកឃើញអំពីដីឥដ្ឋដូចជារូបសត្វស្លាប ហើយខ្ញុំក៏ផ្លុំ ចូលទៅក្នុងវា ពេលនោះវាក៏ក្លាយជាសត្វពិតប្រាកដភ្លាម ដោយ មានការអនុញ្ញាតរបស់អល់ឡោះ។ ហើយខ្ញុំអាចព្យាបាលជនពិការ ភ្នែកពីកំណើតនិងឃ្លង់ ហើយខ្ញុំក៏អាចប្រោសសពឱ្យរស់ឡើងវិញ បានដែរ ដោយការអនុញ្ញាតរបស់អល់ឡោះ។ ហើយខ្ញុំអាចប្រាប់ ពួកអ្នកនូវចំណីដែលពួកអ្នកបរិភោគ និងចំណីដែលពួកអ្នកត្រូវស្ដុក ទុកនៅក្នុងលំនៅដ្ឋានរបស់ពួកអ្នក។ ពិតប្រាកដណាស់ នៅក្នុងរឿង នោះជាភស្ដុតាងសម្រាប់ពួកអ្នក បើពួកអ្នកជាអ្នកមានជំនឿ។
ហើយ(ខ្ញុំមកនេះ)ដើម្បីបញ្ជាក់នូវអ្វីដែលមានពីមុនខ្ញុំ អំពីគម្ពីរតាវរ៉ត និងដើម្បីអនុញ្ញាតឱ្យពួកអ្នកនូវប្រការមួយចំនួន ដែលគេបានហាមឃាត់មកលើពួកអ្នក។ ហើយខ្ញុំបាននាំមកបង្ហាញ ពួកអ្នកនូវមុជីហ្សាត់ពីម្ចាស់របស់ពួកអ្នក។ ដូចេ្នះចូរពួកអ្នកកោត ខ្លាចអល់ឡោះ និងប្រតិបត្ដិតាមខ្ញុំ។
ពិតប្រាកដណាស់អល់ឡោះគឺជាម្ចាស់របស់ខ្ញុំ និងជាម្ចាស់ របស់ពួកអ្នក ដូចេ្នះចូរពួកអ្នកគោរពសក្ការៈទៅចំពោះទ្រង់។ នេះ គឺជាមាគ៌ាដ៏ត្រឹមត្រូវ ។
ហើយនៅពេលអ៊ីសាមានអារម្មណ៍ថាមានការប្រឆាំង ពីពួកគេ គេក៏បានពោលថាៈ តើអ្នកណាជាជំនួយរបស់ខ្ញុំដើម្បី អល់ឡោះ? បណ្ដាអ្នកដែលស្មោះត្រង់បានឆ្លើយថាៈ ពួកយើងគឺ ជាជំនួយរបស់អល់ឡោះ ពួកយើងមានជំនឿនឹងអល់ឡោះ ដូចេ្នះ សូមអ្នកធ្វើសាក្សីផងថាៈ ពិតប្រាកដណាស់ ពួកយើងជាមូស្លីម។
ឱម្ចាស់របស់ពួកយើង. ពួកយើងមានជំនឿលើអ្វីដែល ទ្រង់បានបញ្ចុះមក(គម្ពីរអ៊ីញជីល) ហើយពួកយើងបានប្រតិបត្ដិ តាមអ្នកនាំសារ(អ៊ីសា) ដូចេ្នះសូមទ្រង់មេត្ដាកត់ត្រាពួកយើងឱ្យ នៅជាមួយបណ្ដាអ្នកដែលធ្វើសាក្សីផង។
ហើយពួកគេបានប្រើឧបាយកល ហើយអល់ឡោះក៏បាន ប្រើឧបាយកលតបវិញដែរ។ ហើយអល់ឡោះជាអ្នកដែលប្រសើរ បំផុតក្នុងការតបចំពោះអ្នកដែលប្រើឧបាយកលទាំងឡាយ។
(ចូរចងចាំ)នៅពេលដែលអល់ឡោះបានមានបន្ទូលថាៈ ឱអ៊ីសា. ពិតប្រាកដណាស់ យើងគឺជាអ្នកដកយកអ្នក(ពីផែនដី)និងជាអ្នកលើកអ្នកមកកាន់យើង ព្រមទាំងរំដោះអ្នកឱ្យរួចផុតពី ពួកប្រឆាំង ហើយយើងនឹងធ្វើឱ្យបណ្ដាអ្នកដែលប្រតិបត្ដិតាមអ្នក ខ្ពង់ខ្ពស់ជាងពួកដែលប្រឆាំងរហូតដល់ថ្ងៃបរលោក។ ក្រោយមក កន្លែងវិលត្រឡប់របស់ពួកអ្នកគឺមកកាន់យើងវិញ។ ហើយយើង នឹងកាត់សេចក្ដីរវាងពួកអ្នកនូវអ្វីដែលពួកអ្នកធ្លាប់ខ្វែងគំនិតគ្នា ក្នុងរឿងនោះ។
រីឯពួកដែលប្រឆាំង យើងនឹងធ្វើទារុណកម្មពួកគេនូវ ទារុណកម្មដ៏ធ្ងន់ធ្ងរទាំងក្នុងលោកិយ និងថ្ងៃបរលោក។ ហើយ ពួកគេគ្មានអ្នកជួយឡើយ។
ហើយចំណែកឯបណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿ និងសាងអំពើល្អវិញ អល់ឡោះនឹងបំពេញឱ្យពួកគេនូវផលបុណ្យរបស់ពួកគេ។ ហើយអល់ឡោះមិនស្រឡាញ់ពួកដែលបំពានឡើយ។
រឿងនោះហើយដែលយើងពណ៌នាវាប្រាប់អ្នក(មូហាំម៉ាត់)អំពីភស្ដុតាងផេ្សងៗ និងអំពីគម្ពីរគួរអានដែលពោរពេញទៅដោយគតិបណ្ឌិត។
ពិតប្រាកដណាស់ ការប្រៀបធៀប(ការបងើ្កត)អ៊ីសា សម្រាប់អល់ឡោះដូចជា(ការបង្កើត)អាដាំដែរ គឺទ្រង់បានបង្កើត គាត់ពីដី បន្ទាប់មកទ្រង់បានមានបន្ទូលទៅកាន់គាត់ថាៈ ចូរកើតចុះ វាក៏កើតឡើងភ្លាម។
នេះជាការពិតមកពីម្ចាស់របស់អ្នក(មូហាំម៉ាត់) ដូចេ្នះ ចូរអ្នកកុំក្លាយជាអ្នកដែលស្ថិតនៅក្នុងចំណោមអ្នកដែលសង្ស័យ។
ហើយអ្នកណាដែលបានជជែកដេញដោលអ្នកអំពីរឿង នោះ(រឿងរបស់អ៊ីសា)ក្រោយពីចំណេះដឹងបានមកដល់អ្នកហើយ នោះ ចូរអ្នកពោលថាៈ សូមពួកអ្នកមកទីនេះ. យើងនឹងហៅកូន ចៅរបស់ពួកយើងនិងកូនចៅរបស់ពួកអ្នក និងភរិយារបស់ពួកយើង និងភរិយារបស់ពួកអ្នក និងខ្លួនពួកយើងនិងខ្លួនពួកអ្នក បន្ទាប់មក ពួកយើងនឹងអង្វរសុំ(អល់ឡោះ)ឱ្យការដាក់បណ្ដាសារបស អល់ឡោះធ្លាក់ទៅលើពួកដែលភូតកុហក។
ពិតប្រាកដណាស់ នេះគឺជារឿងពិត។ ហើយគ្មានម្ចាស់ ណាដែលត្រូវគេគោរពសក្ការៈដ៏ពិតប្រាកដក្រៅពីអល់ឡោះ ឡើយ។ ហើយពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះគឺជាម្ចាស់មហាខ្លាំង ពូកែ មហាគតិបណ្ឌិត ។
ហើយប្រសិនបើពួកគេបែរចេញ(ពីការពិត) ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះមហាដឹងចំពោះពួកដែលបង្កវិនាសកម្ម។
ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលថាៈ ឱអះលីគីតាប. ចូរពួកអ្នក ត្រឡប់មករកពាក្យសំដីមួយដែលសើ្មភាពគ្នារវាងពួកយើង និងពួក អ្នកគឺពួកយើងទាំងអស់គ្នាមិនត្រូវគោរពសក្ការៈម្ចាស់ផេ្សងពី អល់ឡោះ និងមិនត្រូវធ្វើស្ហ៊ីរិកនឹងទ្រង់នូវប្រការណាមួយឡើយ ហើយពួកយើងក៏មិនត្រូវយកគ្នាឯងធ្វើជាម្ចាស់ផេ្សងពីអល់ឡោះ ដែរ។ តែប្រសិនបើពួកគេនៅតែបែរចេញ(ពីការអំពាវនាវដ៏ល្អ នេះ)ទៀត ចូរពួកអ្នក(អ្នកមានជំនឿ)និយាយទៅកាន់ពួកគេថាៈ ចូរដឹង ឮផងថាៈ ពិតប្រាកដណាស់ ពួកយើងគឺជាមូស្លីម។
ឱអះលីគីតាប. ហេតុអ្វីបានជាពួកអ្នកឈ្លោះប្រកែកគ្នា ក្នុងរឿងអ៊ីព្រហ៊ីម ខណៈដែលគម្ពីរតាវរ៉តនិងគម្ពីរអ៊ិញជីលត្រូវបាន គេបញ្ចុះក្រោយពីអ៊ីព្រហ៊ីមនោះ? តើពួកអ្នកមិនពិចារណាទេឬ?
ពួកអ្នកទាំងនេះហើយ គឺជាពួកដែលបានឈ្លោះប្រកែក គ្នាចំពោះអ្វីដែលពួកអ្នកដឹងពីមូលហេតុរបស់វា តែហេតុអ្វីបានជា ពួកអ្នកឈ្លោះប្រកែកគ្នាចំពោះអ្វី(រឿងអ៊ីព្រហ៊ីម)ដែលពួកអ្នក មិនដឹងពីមូលហេតុរបស់វានោះ? ហើយអល់ឡោះដឹង តែពួកអ្នក មិនដឹងឡើយ។
អ៊ីព្រហ៊ីមមិនមែនជាយ៉ាហ៊ូទីឡើយ ហើយក៏មិនមែនជា ណាសរ៉នីដែរ តែគាត់ជាអ្នកស្អាតស្អំ(អំពីប្រការស្ហ៊ីរិក)ជាមូស្លីម ហើយគាត់ក៏ពុំមែនជាមនុស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកស្ហ៊ីរិកដែរ។
ពិតប្រាកដណាស់ មនុស្សដែលជិតស្និទ្ធនឹងអ៊ីព្រហ៊ីមបំផុត នោះ គឺអ្នកដែលតាមគាត់ និងណាពីរូបនេះ(មូហាំម៉ាត់) និងបណ្ដា អ្នកដែលមានជំនឿ(នឹងមូហាំម៉ាត់)។ ហើយអល់ឡោះជាអ្នក គាំពារបណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿ។
មួយក្រុមអំពីអះលីគីតាបប្រាថ្នាចង់ធ្វើឱ្យពួកអ្នកវងេ្វង តែពួកគេមិនអាចធ្វើឱ្យអ្នកណាម្នាក់វងេ្វងក្រៅពីខ្លួនឯងនោះទេ តែពួកគេមិនដឹងខ្លួនឡើយ។
ឱអះលីគីតាប. ហេតុអី្វបានជាពួកអ្នកប្រឆាំងនឹង អាយ៉ាត់ៗរបស់អល់ឡោះ ខណៈដែលពួកអ្នកដឹងឮហើយនោះ?
ឱអះលីគីតាប. ហេតុអ្វីបានជាពួកអ្នកលាយឡំប្រការ ពិតនឹងប្រការមិនពិត ហើយពួកអ្នកលាក់បាំងការពិត ខណៈដែល ពួកអ្នកដឹងហើយនោះ?
ហើយមួយក្រុមអំពីអះលីគីតាបបាននិយាយថាៈ ចូរពួក អ្នកជឿតាមអ្វីដែលគេបានបញ្ចុះឱ្យបណ្ដាអ្នកមានជំនឿ(ជំនាន់ មូហាំម៉ាត់)នៅពេលព្រឹក ហើយត្រូវបដិសេធនៅពេលល្ងាច ដើម្បី ឱ្យអ្នកទាំងនោះ(អ្នកមានជំនឿ)ត្រឡប់ទៅរកសាសនារបស់ ពួកគេ(អះលីគីតាប)។
ហើយពួកគេមិនត្រូវជឿលើនរណាម្នាក់ឡើយ លើក លែងតែអ្នកណាដែលកាន់តាមសាសនារបស់ពួកអ្នកប៉ុណ្ណោះ។ ចូរ អ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលថាៈ ពិតប្រាកដណាស់ ការចង្អុលបង្ហាញ (ដ៏ត្រឹមត្រូវ)នោះគឺជាការចង្អុលបង្ហាញរបស់អល់ឡោះ។ (ពួកនោះនិយាយទៀតថាៈ មិនត្រូវជឿថា)មាននរណាម្នាក់ត្រូវ គេផ្ដល់ឱ្យដូចអ្វីដែលគេបានផ្ដល់ឱ្យពួកអ្នក ឬពួកគេអាចយកឈ្នះ ពួកអ្នកនៅចំពោះមុខម្ចាស់របស់ពួកអ្នកបាននោះឡើយ។ ចូរអ្នក ពោលថាៈ ពិតប្រាកដណាស់ ការប្រោសប្រទាននោះគឺនៅក្នុង កណ្ដាប់ដៃរបស់អល់ឡោះ ទ្រង់នឹងប្រទានឱ្យអ្នកណាដែលទ្រង់ មានចេតនា។ ហើយអល់ឡោះមហាទូលំទូលាយ មហាដឹង។
អល់ឡោះមានសិទ្ធិកំណត់ក្ដីមេត្ដាករុណារបស់ទ្រង់(តែង តាំងជាណាពី)ទៅលើបុគ្គលណាដែលទ្រង់មានចេតនា។ ហើយ អល់ឡោះមានសប្បុរសធម៌ដ៏ធំធេង។
ហើយក្នុងចំណោមពួកអះលីគីតាប មានអ្នកខ្លះប្រសិនបើ អ្នកទុកចិត្ដគេដោយផ្ញើទ្រព្យសម្បត្ដិជាច្រើន គេនឹងប្រគល់វាឱ្យ អ្នកវិញ។ ហើយមានអ្នកខ្លះទៀត ប្រសិនបើអ្នកទុកចិត្ដគេដោយ ផ្ញើតែមួយឌីណើរក៏ដោយ គេនឹងមិនប្រគល់ឱ្យអ្នកវិញឡើយ ទាល់ តែអ្នកព្យាយាមទារវិញដោយញឹកញាប់។ នោះគឺដោយសារតែពួក គេនិយាយថាៈ គ្មានទោសពៃរ៍អ្វីមកលើពួកយើងចំពោះពួកដែល មិនចេះអក្សរឡើយ។ ហើយពួកគេកំពុងតែនិយាយកុហកទៅលើ អល់ឡោះ ខណៈដែលពួកគេដឹងហើយនោះ។
ការពិតមិនមែនដូច្នោះទេ អ្នកណាដែលគោរពតាមការ សន្យារបស់គេ និងកោតខ្លាចអល់ឡោះនោះ ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះស្រឡាញ់បណ្ដាអ្នកដែលកោតខ្លាចទ្រង់។
ពិតប្រាកដណាស់ ពួកដែលយកកិច្ចសន្យារបស់អល់ឡោះ និងការស្បថរបស់ខ្លួនទៅប្ដូរយកកម្រៃបន្ដិចបន្ដួច ពួកទាំងនោះគ្មាន ផលបុណ្យសម្រាប់ពួកគេឡើយនៅថ្ងៃបរលោក។ ហើយអល់ឡោះ នឹងមិននិយាយរកពួកគេ និងមិនមើលពួកគេឡើយនៅថ្ងៃបរលោក ហើយទ្រង់ក៏មិនសំអាតពួកគេ(ពីបាបកម្ម)ដែរ។ ហើយពួកគេនឹង ទទួលទារុណកម្មដ៏ឈឺចាប់បំផុត។
ហើយពិតប្រាកដណាស់នៅក្នុងចំណោមពួកគេ(អះលី គីតាប)គឺមានក្រុមមួយដែលរលាស់អណ្ដាតរបស់ពួកគេក្នុងការ សូត្រគម្ពីរ(តាវរ៉ត)ដើម្បីឱ្យពួកអ្នកស្មានថា វាជាផ្នែកមួយនៃគម្ពីរ តែតាមពិតវាមិនមែនជាផ្នែកមួយនៃគម្ពីរឡើយ។ ហើយពួកគេ និយាយថាៈវាមកពីអល់ឡោះ តែតាមការពិតវាមិនមែនមកពី អល់ឡោះឡើយ។ ហើយពួកគេកំពុងតែនិយាយកុហកទៅលើ អល់ឡោះ ខណៈដែលពួកគេដឹងហើយនោះ
មិនគប្បីទេចំពោះមនុស្សដែលអល់ឡោះផ្ដល់ឱ្យគេនូវ គម្ពីរ និងភាពឈ្លាសវៃ និងការចាត់តាំងជាណាពី រួចគេពោលទៅ កាន់មនុស្សលោកថាៈ ចូរពួកអ្នកតាំងខ្លួនជាអ្នកគោរពសក្ការៈមក ចំពោះខ្ញុំផេ្សងពីអល់ឡោះ។ តែ(ពួកគេត្រូវនិយាយថា) ចូរពួក អ្នកតាំងខ្លួនជារ៉ប់ហ្ពានី ឱ្យសមនឹងអ្វីដែលពួកអ្នកបានបង្រៀនគម្ពីរ (ដល់មនុស្សលោក)និងអ្វីដែលពួកអ្នកបានរៀនសូត្រកន្លងមក។
ហើយគេក៏មិនគប្បីប្រើពួកអ្នកឱ្យយកបណ្តាម៉ាឡាអ៊ីកាត់ និងណាពីធ្វើជាម្ចាស់ដែរ។ តើសមទេគេប្រើពួកអ្នកឱ្យប្រឆាំងនឹង អល់ឡោះបន្ទាប់ពីពួកអ្នកក្លាយជាអ្នកមូស្លីមហើយនោះ។
ហើយ(ចូរចងចាំ)នៅពេលដែលអល់ឡោះបានយកកិច្ច សន្យាពីបណ្ដាណាពីថាៈ ពិតប្រាកដណាស់ អ្វីដែលយើងបានផ្តល់ឱ្យ ពួកអ្នកនូវគម្ពីរនិងភាពឈ្លាសវៃ បន្ទាប់មកអ្នកនាំសារបានមកដល់ ពួកអ្នក ដើម្បីបញ្ជាក់អំពីអ្វីដែលមាននៅជាមួយពួកអ្នក គឺពួកអ្នក ត្រូវតែជឿជាក់នឹងគេនិងជួយគាំទ្រគេ។ អល់ឡោះបានមានបន្ទូល ថាៈ តើពួកអ្នកព្រមទទួលនិងយកកិច្ចសន្យារបស់យើងទៅលើរឿង នោះដែរឬទេ? ពួកគេឆ្លើយថាៈ ពួកយើងព្រមទទួលហើយ។ ទ្រង់ បានមានបន្ទូលថាៈ ចូរពួកអ្នកធ្វើសាក្សី(លើរឿងនេះ)ចុះ ហើយ យើងក៏ធ្វើសាក្សីជាមួយពួកអ្នកដែរ។
តែបើអ្នកណាបានបែរចេញ(ពីកិច្ចសន្យា)ក្រោយពីនោះ គឺពួកទាំងនោះហើយជាពួកដែលមិនគោរពតាមបទបញ្ជា។
តើពួកគេស្វែងរកសាសនាផេ្សងក្រៅពីសាសនារបស់ អល់ឡោះឬ ខណៈដែលអ្នកនៅលើមេឃជាច្រើនជាន់ និងផែនដី គឺសុទ្ធតែប្រគល់ខ្លួនចំពោះទ្រង់ដោយស្ម័គ្រចិត្តនិងមិនស្ម័គ្រចិត្ដ ហើយចំពោះទ្រង់ដែលពួកគេត្រូវវិលត្រឡប់នោះ?
ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលថាៈ ពួកយើងមានជំនឿលើ អល់ឡោះ និងអ្វីដែលគេបានបញ្ចុះ មកលើពួកយើង និងអ្វីដែល គេបានបញ្ចុះ ទៅលើអ៊ីព្រហ៊ីម អ៊ីស្មាអ៊ីល អ៊ីស្ហាក យ៉ាក់កូប និង បណ្តា កូនចៅរបស់គាត់ ហើយនិងអ្វីដែលគេបានផ្តល់ ល់ឱ្យមូសា អ៊ីសា និងបណ្ដាណាពីៗ(ដែលបានចាត់តាំង)ពីម្ចាស់របស់ពួកគេ។ ពួក យើងមិនបែងចែកនរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេឡើយ ហើយពួក យើងគឺជាអ្នកប្រគល់ខ្លួនចំពោះទ្រង់។
ហើយអ្នកណាដែលស្វែងរកសាសនាផេ្សងក្រៅពីសាសនា អ៊ីស្លាម អល់ឡោះនឹងមិនទទួលយក(ទង្វើល្អ)ពីគេឡើយ។ ហើយ នៅថ្ងៃបរលោកគេនឹងស្ថិតនៅក្នុងចំណោមពួកដែលខាតបង់។
តើឱ្យអល់ឡោះចង្អុលបង្ហាញយ៉ាងដូចម្តេច? ចំពោះក្រុម មួយដែលបានប្រឆាំងបន្ទាប់ពីពួកគេមានជំនឿ ហើយពួកគេក៏បាន ទទួលស្គាល់ដែរថាៈ ពិតប្រាកដណាស់ អ្នកនាំសារ(មូហាំម៉ាត់)គឺជា ការពិត ហើយភស្ដុតាងទាំងឡាយក៏បានមកដល់ពួកគេដែរ។ ហើយ អល់ឡោះមិនចង្អុលបង្ហាញចំពោះក្រុមដែលបំពានឡើយ។
ពួកទាំងនោះ ការតបស្នងរបស់ពួកគេគឺត្រូវបណ្តាសាពី អល់ឡោះ និងបណ្តា ម៉ាឡាអ៊ីកាត់ និងមនុស្សលោកទាំងអស់។
ពួកគេនឹងស្ថិតនៅក្នុងនោះ(ភ្លើងនរក)ជាអមតៈ។ ទារុណកម្មមិនត្រូវបានបន្ធូរបន្ថយចំពោះពួកគេឡើយ ហើយពួកគេ ក៏មិនត្រូវបានពន្យារពេល(ឱ្យដោះសា)ដែរ។
លើកលែងតែបណ្ដាអ្នកដែលបានសារភាពទោសកំហុស និងបានកែខ្លួនបន្ទាប់ពីនោះប៉ុណ្ណោះ។ ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះ មហាអភ័យទោស មហាអាណិតស្រឡាញ់។
ពិតប្រាកដណាស់ ពួកដែលបានប្រឆាំងក្រោយពីពួកគេ មានជំនឿរួច បន្ទាប់មកពួកគេនៅតែបន្ថែមការប្រឆាំងទៀត អល់ឡោះនឹងមិនទទួលយកការសារភាពទោសកំហុសរបស់ពួកគេ ឡើយ។ ហើយពួកទាំងនោះគឺជាពួកដែលវងេ្វង។
ពិតប្រាកដណាស់ ពួកដែលប្រឆាំងហើយបានស្លាប់ក្នុងភាព ជាអ្នកប្រឆាំងនោះ បើមានមាសប្រាក់ពេញផែនដី ក៏គេមិនទទួល យកពីនរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេដែរ ទោះបីគេយកវាមកលោះ (ឱ្យរួចផុតពីទារុណកម្ម)ក៏ដោយ។ ពួកទាំងនោះនឹងទទួលទារុណកម្មដ៏សែនឈឺចាប់ ហើយពួកគេគ្មានអ្នកណាជួយឡើយ។
ពួកអ្នកនឹងមិនអាចទទួលបានផលល្អឡើយ លុះត្រាតែ ពួកអ្នកបរិច្ចាគមួយចំនួននូវអ្វីដែលពួកអ្នកស្រឡាញ់ ហើយអ្វី ក៏ដោយដែលពួកអ្នកបរិច្ចាគនោះ ពិតប្រាកដណាស់អល់ឡោះ ដឹងបំផុតចំពោះវា។
ម្ហូបអាហារទាំងអស់សុទ្ធតែត្រូវបានអនុញ្ញាតសម្រាប់ អំបូរអ៊ីស្រាអែល លើកលែងតែអ្វីដែលអ៊ីស្រាអែល(យ៉ាក់កូប) បានហាមឃាត់ចំពោះខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះ មុនពេលដែលអល់ឡោះបាន បញ្ចុះ គម្ពីរតាវរ៉តនោះ។ ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលថាៈ ចូរពួកអ្នក យកគម្ពីរតាវរ៉តមក ហើយពួកអ្នកអានវាមើល ប្រសិនបើពួកអ្នក ជាអ្នកត្រឹមត្រូវមែននោះ។
ហើយអ្នកណាដែលប្រឌិតរឿងកុហកប្រឆាំងនឹង អល់ឡោះបន្ទាប់ពីនោះ ពួកទាំងនោះហើយគឺជាពួកដែលបំពាន។
ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលថាៈ អល់ឡោះបានមានបន្ទូល ពិត។ ដូចេ្នះ ចូរពួកអ្នកប្រតិបត្ដិតាមសាសនារបស់អ៊ីព្រហ៊ីមដ៏ត្រឹម ត្រូវចុះ។ ហើយគេពុំមែនជាអ្នកស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកដែលធ្វើស្ហ៊ីរិក ឡើយ។
ពិតប្រាកដណាស់ ផ្ទះ(ទីកន្លែងគោរពសក្ការៈ)ដំបូងបង្អស់ ដែលគេបានដាក់សម្រាប់មនុស្សលោកនោះគឺនៅឯម៉ាក្កះដែលពោរ ពេញទៅដោយពរជ័យនិងជាការចង្អុលបង្ហាញសម្រាប់មនុស្សលោក ទាំងអស់។
នៅទីនោះ មានភស្តតាងដ៏ច្បាស់លាស់ជាច្រើន ដូចជា ម៉ាកមអ៊ីព្រហ៊ីមជាដើម។ ហើយអ្នកណាបានចូលទៅទីនោះគេនឹង មានសុខសន្តិភាព។ ហើយអល់ឡោះបានដាក់កាតព្វកិច្ចលើមនុស្ស លោកឱ្យធ្វើបុណ្យហាជ្ជីនៅផ្ទះរបស់អល់ឡោះ(ម៉ាក្កះ)ចំពោះអ្នក ដែលមានលទ្ធភាពទៅដល់។ ហើយបើអ្នកណាបានបដិសេធ ពិត ប្រាកដណាស់ អល់ឡោះមិនត្រូវការអ្វីមួយពីពិភពទាំងអស់ឡើយ។
ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលថាៈ ឱអះលីគីតាប. ហេតុអ្វី បានជាពួកអ្នកប្រឆាំងនឹងអាយ៉ាត់ៗរបស់អល់ឡោះ ខណៈដែល អល់ឡោះជាសាក្សីទៅលើអ្វីដែលពួកអ្នកកំពុងធ្វើនោះ?
ចូរអ្នកពោលថាៈ ឱអះលីគីតាប. ហេតុអ្វីបានជាពួកអ្នក រារាំងអ្នកដែលមានជំនឿពីមាគ៌ា របស់អល់ឡោះដោយពួកអ្នកចង់ ឱ្យវាវៀចវេរ ខណៈដែលពួកអ្នកជាសាក្សីស្រាប់នោះ? ហើយ អល់ឡោះមិនព្រងើយកន្ដើយអំពីអ្វីដែលពួកអ្នកកំពុងធ្វើឡើយ។
ឱបណ្តាអ្នកដែលមានជំនឿ. ប្រសិនបើពួកអ្នកគោរព តាមក្រុមមួយនៃពួកដែលគេផ្ដល់គម្ពីរឱ្យ(យ៉ាហ៊ូទី និងណាស់រ៉នី) គឺពួកគេនឹងធ្វើឱ្យពួកអ្នកវិលត្រឡប់ទៅជាអ្នកគ្មានជំនឿវិញ បន្ទាប់ ពីពួកអ្នកមានជំនឿរួច។
ហើយហេតុដូចមេ្ដចបានជាពួកអ្នកប្រឆាំង ខណៈដែល គេសូត្រឱ្យពួកអ្នកស្ដាប់ ហើយនៅជាមួយពួកអ្នកមានអ្នកនាំសារ របស់ទ្រង់(មូហាំម៉ាត់)ទៀតនោះ? ហើយអ្នកណាប្រកាន់ខ្ជាប់នឹង (សាសនា)អល់ឡោះ ដូចេ្នះអ្នកនោះត្រូវបានគេបង្ហាញទៅកាន់ផ្លូវ ដ៏ត្រឹមត្រូវ។
ឱបណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿ. ចូរពួកអ្នកកោតខ្លាច អល់ឡោះនូវការកោតខ្លាចចំពោះទ្រង់ដ៏ពិតប្រាកដ ហើយចូរ ពួកអ្នកកុំស្លាប់ក្រៅពីពួកអ្នកជាអ្នកមូស្លីមឱ្យសោះ។
ហើយចូរពួកអ្នកប្រកាន់ខ្ជាប់នឹងមាគ៌ា របស់អល់ឡោះ (សាសនាអ៊ីស្លាម)ទាំងអស់គ្នា និងមិនត្រូវបែកបាក់គ្នាឡើយ។ ហើយចូរពួកអ្នករំលឹកនៀកម៉ាត់របស់អល់ឡោះដែលទ្រង់បាន ប្រទានដល់ពួកអ្នក ខណៈដែលពួកអ្នកជាសត្រូវនឹងគ្នា(មុនចូល សាសនាអ៊ីស្លាម) ក្រោយមកទ្រង់បានផ្សះផ្សារវាងចិត្ដរបស់ពួក អ្នក ហើយពួកអ្នកក៏ក្លាយជាបងប្អូននឹងគ្នា(ក្នុងសាសនា)ដោយ សារនៀកម៉ាត់របស់ទ្រង់ ហើយកាលពីមុនពួកអ្នកស្ថិតនៅមាត់ រណ្ដៅនៃភ្លើងនរក ទ្រង់ក៏បានរំដោះពួកអ្នកចេញពីវា។ ដូច្នោះ ហើយអល់ឡោះបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់នូវភស្ដុតាងរបស់ទ្រង់ជាច្រើន ដល់ពួកអ្នក សង្ឃឹមថាពួកអ្នកនឹងទទួលបានការចង្អុលបង្ហាញ។
ហើយចូរឱ្យមានក្រុមមួយក្នុងចំណោមពួកអ្នកអំពាវ នាវទៅរកផ្លូវល្អ និងប្រើគ្នាឱ្យធ្វើប្រការដែលត្រឹមត្រូវ(តាមច្បាប់ អ៊ីស្លាម)និងហាមឃាត់គ្នាអំពីប្រការអាក្រក់។ ហើយអ្នកទាំងនោះ គឺជាអ្នកដែលជោគជ័យ។
ហើយចូរពួកអ្នកកុំប្រព្រឹត្ដដូចពួកដែលបានបែកបាក់គ្នា និងខ្វែងយោបល់គ្នាបន្ទាប់ពីភស្ដុតាងយ៉ាងច្បាស់បានមកដល់ពួកគេ ឱ្យសោះ។ ហើយពួកទាំងនោះនឹងទទួលទារុណកម្មដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ។
នៅថ្ងៃ(បរលោក)ដែលមុខអ្នកខ្លះសភ្លឺ និងមុខអ្នកខ្លះ ទៀតខ្មៅងងឹត។ រីឯអ្នកដែលមុខរបស់ពួកគេខ្មៅងងឹតនោះ(មាន គេសួរពួកគេថា) តើពួកអ្នកបានប្រឆាំងបន្ទាប់ពីពួកអ្នកមានជំនឿ ឬ? ដូចេ្នះ ចូរពួកអ្នកភ្លក្សរសជាតិទារុណកម្មដោយសារតែការ ប្រឆាំងរបស់ពួកអ្នកចុះ។
ចំណែកឯបណ្ដាអ្នកដែលមុខរបស់ពួកគេសភ្លឺនោះ គឺ ពួកគេស្ថិតនៅក្នុងការអាណិតស្រឡាញ់របស់អល់ឡោះ(ឋានសួគ៌) ដោយពួកគេស្ថិតនៅក្នុងនោះជាអមតៈ។
ទាំងនេះគឺជាអាយ៉ាត់ៗរបស់អល់ឡោះដែលយើងសូត្រ វាប្រាប់អ្នក(មូហាំម៉ាត់)ដោយពិតប្រាកដ។ ហើយអល់ឡោះគ្មាន បំណងបំពានចំពោះពិភពទាំងអស់ឡើយ។
ហើយអ្វីដែលមាននៅលើមេឃជាច្រើនជាន់និងអ្វីដែល មាននៅលើផែនដីគឺជាកម្មសិទ្ធិរបស់អល់ឡោះ។ ហើយកិច្ចការ ទាំងអស់នឹងត្រូវវិលត្រឡប់ទៅរកអល់ឡោះវិញ។
ពួកអ្នក(ប្រជាជាតិរបស់មូហាំម៉ាត់)គឺជាប្រជាជាតិ ដ៏ល្អប្រពៃបំផុតដែលត្រូវបានគេបង្កើតឡើងសម្រាប់់មនុស្សលោក ដោយពួកអ្នកប្រើគ្នាឱ្យធ្វើអំពើល្អ និងហាមឃាត់គ្នាអំពីអំពើអាក្រក់ ព្រមទាំងពួកអ្នកមានជំនឿលើអល់ឡោះ។ ប្រសិនបើពួកអះលី គីតាបមានជំនឿ(លើមូហាំម៉ាត់)នោះ វាគឺជាការប្រសើរបំផុត សម្រាប់ពួកគេ។ ពួកគេមួយចំនួនជាអ្នកមានជំនឿ តែពួកគេភាគ ច្រើនជាពួកដែលមិនគោរពតាមបទបញ្ជារបស់អល់ឡោះឡើយ។
ពួកគេមិនអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ពួកអ្នកបានឡើយ លើកលែងតែភាពស្មុគស្មាញបន្ដិចបន្ដួចប៉ុណ្ណោះ។ ហើយប្រសិនបើ ពួកគេធ្វើសង្គ្រាមប្រឆាំងនឹងពួកអ្នក គឺពួកគេនឹងបែរខ្នងដាក់ពួក អ្នក(ចុះចាញ់) ក្រោយមកពួកគេមិនត្រូវបានគេជួយឡើយ។
ភាពអាម៉ាស់បានកើតមានចំពោះពួកគេ ទោះបីជាពួក គេនៅទីណាក៏ដោយ លើកលែងតែពួកដែលមានកិច្ចព្រមព្រៀង ជាមួយអល់ឡោះ និងជាមួយអ្នកអ៊ីស្លាមប៉ុណ្ណោះ។ ហើយពួកគេ បានត្រឡប់មកវិញដោយមានការខឹងសម្បាពីអល់ឡោះ ហើយ ពួកគេត្រូវបានទទួលរងនូវភាពក្រខ្សត់។ នោះគឺដោយសារតែពួកគេ បានប្រឆាំងនឹងបណ្ដាភស្ដុតាងរបស់អល់ឡោះ និងបានសម្លាប់ណាពី ជាច្រើនដោយអយុត្ដិធម៌។ នោះគឺដោយសារតែអ្វីដែលពួកគេបាន ប្រព្រឹត្ដបទល្មើស និងបានបំពានលើបទបញ្ជារបស់យើង។
ពួកគេមិនដូចគ្នាទាំងអស់ទេ។ ក្នុងចំណោមពួកអះលី គីតាបមានក្រុមមួយដែលអនុវត្ដប្រការត្រឹមត្រូវដែលពួកគេសូត្រ អាយ៉ាត់ៗរបស់អល់ឡោះរាល់ៗយប់ដោយពួកគេស៊ូជូត(ចំពោះ អល់ឡោះ)។
ពួកគេមានជំនឿលើអល់ឡោះ និងថ្ងៃបរលោក ដោយ ពួកគេប្រើគ្នាឱ្យធ្វើប្រការដែលត្រឹមត្រូវ(តាមច្បាប់អ៊ីស្លាម) និង ហាមឃាត់គ្នាអំពីប្រការអាក្រក់ ព្រមទាំងប្រញាប់ប្រញាល់ក្នុងការ ធ្វើអំពើល្អ។ អ្នកទាំងនោះស្ថិតនៅក្នុងចំណោមមនុស្សល្អត្រឹមត្រូវ។
ហើយអ្វីដែលពួកគេធ្វើនូវប្រការល្អនោះ(ទោះតិច ឬ ច្រើន)គឺពួកគេមិនត្រូវគេបដិសេធនឹងវាឡើយ។ ហើយអល់ឡោះ មហាដឹងចំពោះអ្នកដែលកោតខ្លាចទ្រង់។
ពិតប្រាកដណាស់ ពួកដែលប្រឆាំងទាំងនោះ ទ្រព្យ សម្បត្ដិរបស់ពួកគេ និងកូនចៅរបស់ពួកគេពុំអាចការពារពួកគេពី (ទារុណកម្ម)អល់ឡោះបានសោះឡើយ។ ហើយពួកទាំងនោះ គឺជាពួកនរក ដោយពួកគេស្ថិតនៅក្នុងនោះជាអមតៈ។
ការប្រៀបធៀបនូវអ្វីដែលពួកគេ(អ្នកដែលគ្មានជំនឿ) បានបរិច្ចាគនៅក្នុងជីវិតលោកិយនេះហាក់ដូចជាខ្យល់ដែលមានភាព ត្រជាក់ខ្លាំងបក់មកប៉ះនឹងដំណាំរបស់ក្រុមមួយដែលបានបំពានលើ ខ្លួនឯង ហើយខ្យល់នោះក៏បានបំផ្លាញវា។ អល់ឡោះមិនបានបំពាន លើពួកគេឡើយ តែពួកគេទេដែលបំពានលើខ្លួនឯងនោះ។
ឱបណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿ. ចូរពួកអ្នកកុំបង្កើតសម្ព័ន្ធមិត្ដជាមួយអ្នកផេ្សងពីក្រុមរបស់ពួកអ្នកឱ្យសោះ ពីព្រោះពួកគេមិន បោះបង់ការធ្វើអាក្រក់ចំពោះពួកអ្នកឡើយ។ ពួកគេមានបំណង បង្កផលលំបាកដល់ពួកអ្នក។ ជាការពិតណាស់ ពួកគេបានស្ដែង ចេញនូវភាពស្អប់ខ្ពើមពីមាត់របស់ពួកគេ តែអ្វីដែលចិត្ដរបស់ពួកគេ លាក់បាំងនោះ គឺមានភាពធំធេងជាងនេះទៅទៀត។ ពិតប្រាកដ ណាស់ យើងបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ចំពោះពួកអ្នកនូវភស្ដុតាងជា ច្រើន ប្រសិនបើពួកអ្នកពិចារណា។
ពួកអ្នកជាអ្នកដែលស្រឡាញ់ពួកគេ តែពួកគេមិន ស្រឡាញ់ពួកអ្នកឡើយ ខណៈដែលពួកអ្នកជឿនឹងគម្ពីរទាំងអស់។ នៅពេលពួកគេបានជួបពួកអ្នកពួកគេបាននិយាយថាៈ ពួកយើងបាន ជឿហើយ តែនៅពេលពួកគេនៅឆ្ងាយ(ពីពួកអ្នក) ពួកគេបានខាំ ចុងម្រាមដៃរបស់ពួកគេ ដោយមានកំហឹងចំពោះពួកអ្នក។ ចូរអ្នក (មូហាំម៉ាត់) ពោលទៅកាន់ពួកគេថាៈ ចូរពួកអ្នកស្លាប់ដោយ កំហឹងរបស់ពួកអ្នកចុះ។ ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះមហាដឹងនូវ អ្វីដែលមាននៅក្នុងចិត្ដ។
ប្រសិនបើផលល្អកើតមានចំពោះពួកអ្នក វាប្រាកដជា ធ្វើឱ្យពួកគេមានទុក្ខព្រួយ ហើយប្រសិនបើផលអាក្រក់កើតមាន ចំពោះពួកអ្នក ប្រាកដជាពួកគេរីករាយនឹងវាជាមិនខាន។ តែបើ ពួកអ្នកអត់ធ្មត់(ចំពោះអ្វីដែលកើតមានដល់ពួកអ្នក) និងកោតខ្លាចអល់ឡោះនោះ គឺឧបាយកលរបស់ពួកគេមិនអាចបង្កគ្រោះ ថ្នាក់ដល់ពួកអ្នកបានឡើយ។ ពិតប្រាកដណាស់អល់ឡោះដឹងជ្រួត ជ្រាបបំផុតនូវអ្វីដែលពួកគេប្រព្រឹត្ដ។
ហើយ(ចូរចងចាំ)នៅពេលដែលអ្នកបានចាកចេញពី លំនៅដ្ឋានរបស់អ្នកនាពេលព្រឹកដើម្បីរៀបចំដាក់អ្នកមានជំនឿ ទៅតាមទីតាំងសម្រាប់ធ្វើសង្គ្រាម។ ហើយអល់ឡោះមហាឮ មហាដឹង។
នៅពេលដែលមានពីរក្រុមក្នុងចំណោមពួកអ្នកបាន បាត់បង់ទឹកចិត្ដ(ក្នុងការប្រយុទ្ឋ)ខណៈដែលអល់ឡោះជាអ្នកគាំ ពារពួកគេទាំងពីរក្រុម។ ដូចេ្នះ ចូរឱ្យបណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿ ប្រគល់ការទុកចិត្ដលើអល់ឡោះចុះ។
ពិតប្រាកដណាស់អល់ឡោះបានជួយពួកអ្នកនៅ សមរភូមិហ្ពាទើរ ខណៈដែលពួកអ្នកមានភាពទន់ខ្សោយ(ដោយ មានគ្នាតិច)។ ដូចេ្នះចូរពួកអ្នកកោតខ្លាចអល់ឡោះ សង្ឃឹមថា ពួកអ្នកនឹងដឹងគុណ។
ចូរ(ចងចាំ)នៅពេលដែលអ្នកពោលទៅកាន់បណ្ដាអ្នក ដែលមានជំនឿថាៈ តើមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ពួកអ្នកទៀតឬ ដែលម្ចាស់របស់ពួកអ្នកបន្ថែម(ទ័ព)ឱ្យពួកអ្នកនូវម៉ាឡាអ៊ីកាត់ ចំនួនបីពាន់នាក់ដែលត្រូវបានគេបញ្ចុះមកនោះ?
មិនដូច្នោះទេ. ប្រសិនបើពួកអ្នកអត់ធ្មត់ និងកោតខ្លាច អល់ឡោះ ហើយបើសិនជាពួកសត្រូវបានមកដល់ពួកអ្នកយ៉ាងឆាប់ រហ័សនោះ ប្រាកដជាម្ចាស់របស់ពួកអ្នកនឹងបន្ថែមឱ្យពួកអ្នកនូវ ម៉ាឡាអ៊ីកាត់ចំនួនប្រាំពាន់នាក់ដែលមានសញ្ញាសំគាល់យ៉ាងច្បាស់។
អល់ឡោះមិនធ្វើប្រការទាំងនេះក្រៅពីដើម្បីផ្ដល់ដំណឹង ល្អដល់ពួកអ្នក និងដើម្បីឱ្យចិត្ដរបស់ពួកអ្នកមានភាពនឹងនរនឹងវា ឡើយ។ ហើយគ្មានជោគជ័យទេ លើកលែងតែមានជំនួយមកពី អល់ឡោះដែលមហាខ្លាំងពូកែ មហាគតិបណ្ឌិតប៉ុណ្ណោះ។
ដើម្បីទ្រង់នឹងបំបែកក្រុមមួយក្នុងចំណោមពួកដែល ប្រឆាំង ឬធ្វើឱ្យពួកគេជួបប្រទះនូវភាពអាម៉ាស់ ពេលនោះពួកគេ នឹងដកថយវិញដោយបរាជ័យជាមិនខាន។
ពុំមែនជាភារកិច្ចរបស់អ្នក(មូហាំម៉ាត់)ទេនៅក្នុងកិច្ច ការនេះ(តែវាជាសិទ្ធិរបស់អល់ឡោះក្នុងការបំបែកពួកគេ) ឬទ្រង់ ត្រូវអភ័យទោសដល់ពួកគេឬដាក់ទារុណកម្មពួកគេ ព្រោះពួកគេ គឺពិតជាពួកបំពាន។
ហើយអ្វីៗដែលមាននៅលើមេឃជាច្រើនជាន់និងផែនដី គឺជាកម្មសិទ្ធិរបស់អល់ឡោះ។ ទ្រង់នឹងអភ័យទោសចំពោះអ្នកណា ដែលទ្រង់មានចេតនា និងធ្វើទារុណកម្មចំពោះអ្នកណាដែលទ្រង់ មានចេតនា។ ហើយអល់ឡោះ មហាអភ័យទោស មហាអាណិត ស្រឡាញ់។
ឱបណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿ. ចូរពួកអ្នកកុំស៊ីការប្រាក់ ដែលនាំឱ្យមានការកើនឡើងទេ្វដងឬច្រើនជាងនេះ។ ហើយចូរពួក អ្នកកោតខ្លាចចំពោះអល់ឡោះ ដើម្បីឱ្យពួកអ្នកទទួលបាន ជោគជ័យ។
ហើយចូរពួកអ្នកខ្លាចភ្លើងនរកដែលត្រូវបានគេរៀបចំ សម្រាប់ពួកដែលប្រឆាំង។
ហើយចូរពួកអ្នកប្រតិបត្ដិតាមអល់ឡោះនិងអ្នកនាំសារ (មូហាំម៉ាត់) ដើម្បីឱ្យពួកអ្នកទទួលបានការអាណិតស្រឡាញ់។
ហើយចូរពួកអ្នកប្រញាប់ប្រញាល់ទៅរកការអភ័យ ទោសពីម្ចាស់របស់ពួកអ្នក និងទៅរកឋានសួគ៌ដែលផ្ទៃរបស់វាដូច ផ្ទៃមេឃជាច្រើនជាន់និងផែនដីដែលគេបានរៀបចំវាសម្រាប់បណ្ដា អ្នកដែលកោតខ្លាច។
គឺបណ្ដាអ្នកដែលបរិច្ចាគ(ទ្រព្យសម្បត្ដិ)ទាំងនៅពេល ធូរធារ និងពេលក្រខ្សត់ និងបណ្ដាអ្នកដែលមានភាពអត់ធ្មត់ចំពោះ កំហឹង ហើយនិងបណ្ដាអ្នកដែលមានការអធ្យាស្រ័យដល់មនុស្ស លោក។ ហើយអល់ឡោះស្រឡាញ់បណ្ដាអ្នកដែលធ្វើល្អ។
និងពួកដែលនៅពេលដែលពួកគេធ្វើអំពើអាក្រក់អ្វីមួយ ឬពួកគេបំពានលើខ្លួនឯង គឺពួកគេនឹកឃើញអល់ឡោះ ហើយពួកគេសុំអភ័យទោសនូវរាល់ទោសកំហុសរបស់ពួកគេ។ ហើយគ្មាន អ្នកណាដែលអភ័យទោសនូវរាល់កំហុសទាំងអស់ ក្រៅពីអល់ឡោះឡើយ។ ហើយពួកគេមិនរឹងរូសចំពោះអ្វីដែល ពួកគេបានប្រព្រឹត្ដនោះទេ ខណៈដែលពួកគេដឹងហើយនោះ។
ពួកទាំងនោះ ការតបស្នងរបស់ពួកគេគឺការអភ័យទោស ពីម្ចាស់របស់ពួកគេ និងឋានសួគ៌ដែលមានទនេ្លជាច្រើនហូរពីក្រោម វា ដោយពួកគេស្ថិតនៅក្នុងនោះជាអមតៈ។ ទាំងនេះគឺជាការតប ស្នងដ៏ល្អប្រពៃសម្រាប់បណ្ដាអ្នកដែលធ្វើល្អ។
ពិតប្រាកដណាស់ ព្រឹត្ដិការណ៍ជាច្រើនបានកន្លងផុត មុនពួកអ្នករួចទៅហើយ។ ដូចេ្នះ ចូរពួកអ្នកធ្វើដំណើរនៅលើផែនដី ហើយគិតពិចារណាថាៈ តើលទ្ធផលចុងក្រោយរបស់ពួក ដែលបដិសេធនោះយ៉ាងដូចមេ្ដច ?
នេះ(គម្ពីរគួរអាន) គឺជាការបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ដល់ មនុស្សលោក ហើយជាការចង្អុលបង្ហាញ និងជាដំបូន្មានសម្រាប់ បណ្ដាអ្នកដែលកោតខ្លាចអល់ឡោះ។
ហើយចូរពួកអ្នកកុំទន់ខ្សោយ និងកុំកើតទុក្ខព្រួយ ដោយពួកអ្នកជាអ្នកខ្ពង់ខ្ពស់ ប្រសិនបើពួកអ្នកជាអ្នកមានជំនឿ។
ប្រសិនបើពួកអ្នករងរបួស(នៅសមរភូមិអ៊ូហុទ)គឺ ក្រុមនោះ(សត្រូវ)ក៏រងរបួស(នៅសមរភូមិហ្ពាទើរ)ដូចគ្នាដែរ។ នៅថ្ងៃទាំងនោះគឺយើងផ្លាស់ប្ដូរវារវាងមនុស្សលោក(ម្ដងទទួល ជោគជ័យ ម្ដងទទួលបរាជ័យ) និងដើម្បីអល់ឡោះដឹងចំពោះអ្នក ដែលមានជំនឿ និងដើម្បីយកក្នុងចំណោមពួកអ្នកធ្វើជាសាក្សី(ដល់ អ្នកដទៃ)។ ហើយអល់ឡោះមិនស្រឡាញ់ពួកដែលបំពានឡើយ។
និងដើម្បីអល់ឡោះសំអាតបណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿ (អំពីបាបកម្ម)និងបំផ្លាញពួកដែលប្រឆាំង។
តើពួកអ្នកនឹកស្មានថាៈ ពួកអ្នកនឹងចូលឋានសួគ៌ឬ ខណៈដែលអល់ឡោះមិនទាន់វែកញែកច្បាស់លាស់អ្នកដែលបាន តស៊ូក្នុងចំណោមពួកអ្នក និងមិនទាន់វែកញែកច្បាស់លាស់អ្នក ដែលអត់ធ្មត់នៅឡើយនោះ?
ពិតប្រាកដណាស់ ពួកអ្នកធ្លាប់បានប្រាថ្នាចង់បាន សេចក្ដីស្លាប់(ស្លាប់ក្នុងសមរភូមិ)មុននឹងពួកអ្នកប្រឈមនឹងវា។ ពេលនេះពួកអ្នកពិតជាបានឃើញវាហើយ ខណៈដែលពួកអ្នកកំពុងតែមើលវានោះ។
មូហាំម៉ាត់គ្រាន់តែជាអ្នកនាំសារម្នាក់ដែលអ្នកនាំសារ ជាច្រើនបានកន្លងផុតទៅមុនគាត់ប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនបើគាត់ទទួល មរណភាព ឬត្រូវបានគេសម្លាប់ តើពួកអ្នកនឹងវិលត្រឡប់ទៅ ក្រោយ(សាសនាដើម)វិញឬ? បើអ្នកណាវិលត្រឡប់ទៅក្រោយ វិញនោះ គឺវាមិនប៉ះពាល់អ្វីដល់អល់ឡោះបន្ដិចណាឡើយ។ ហើយ អល់ឡោះនឹងតបស្នងដល់បណ្ដាអ្នកដែលដឹងគុណ។
គ្មានបុគ្គលណាម្នាក់អាចស្លាប់បានទេ លើកលែងតែមាន ការអនុញ្ញាតពីអល់ឡោះដែលបានកំណត់ពេលរួចជាសេ្រច។ បុគ្គល ណាចង់បានផលនៅក្នុងលោកិយ យើងនឹងប្រទានឱ្យគេនូវផលនោះ ហើយបើបុគ្គលណាចង់បានផលនៅថ្ងៃបរលោក យើងនឹងប្រទាន ឱ្យគេនូវផលទាំងនោះ។ ហើយយើងនឹងតបស្នងដល់បណ្ដាអ្នកដែល ដឹងគុណ។
ហើយមានបណ្ដាណាពីដែលអ្នកដើរតាមពួកគាត់ជា ច្រើនបានធ្វើសង្គ្រាមតស៊ូ(ក្នុងមាគ៌ា អល់ឡោះ)រួមជាមួយពួកគាត់ ហើយពួកគេមិនបាក់ទឹកចិត្ដនូវអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះពួកគេ ក្នុងមាគា របស់អល់ឡោះឡើយ ហើយពួកគេមិនទន់ខ្សោយ និង មិនចុះចាញ់ឡើយ។ អល់ឡោះស្រឡាញ់បណ្ដាអ្នកដែលអត់ធ្មត់។
ហើយពាក្យសំដីរបស់ពួកគេ(អ្នកអត់ធ្មត់)គ្មានអ្វីក្រៅ ពីការបួងសួងសុំថាៈ ឱម្ចាស់របស់ពួកយើង. សូមទ្រង់មេត្ដាអភ័យ ទោសដល់ពួកយើងនូវរាល់បាបកម្មរបស់ពួកយើងនិងការជ្រុលជ្រួស ក្នុងកិច្ចការរបស់ពួកយើងផង ហើយសូមទ្រង់មេត្ដាពង្រឹងគោល ជំហររបស់ពួកយើង និងជួយពួកយើងឱ្យមានជ័យជំនះលើក្រុម ដែលប្រឆាំងផង។
ដូចេ្នះ អល់ឡោះបានប្រទានឱ្យពួកគេ(ពួកអត់ធ្មត់)នូវ ផលបុណ្យក្នុងលោកិយ និងផលបុណ្យដ៏ល្អប្រពៃនៅថ្ងៃបរលោក។ អល់ឡោះស្រឡាញ់បណ្ដាអ្នកដែលធ្វើល្អ។
ឱបណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿ ប្រសិនបើពួកអ្នកប្រតិបត្ដិ តាមពួកដែលប្រឆាំងនោះ ពួកគេនឹងធ្វើឱ្យពួកអ្នកត្រឡប់ទៅ ក្រោយវិញ(សាសនាដើម) ពេលនោះពួកអ្នកត្រឡប់ទៅវិញដោយ ការខាតបង់។
ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះជាអ្នកគាំពារពួកអ្នក។
យើងនឹងបញ្ចូលការភ័យខ្លាចទៅក្នុងចិត្ដពួកដែល ប្រឆាំងដោយសារតែការធ្វើស្ហ៊ីរិករបស់ពួកគេចំពោះអល់ឡោះ ដោយទ្រង់មិនបានបញ្ចុះភស្ដុតាងអ្វី(មកបញ្ជាក់)អំពីវាឡើយ។ កន្លែងស្នាក់នៅរបស់ពួកគេនោះគឺឋាននរក ហើយវាជាកន្លែងដ៏ អាក្រក់សម្រាប់ពួកដែលបំពាន។
ហើយពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះបានបំពេញការសន្យា របស់ទ្រង់ចំពោះពួកអ្នក ខណៈដែលពួកអ្នកសម្លាប់ពួកគេ(នៅ សមរភូមិអ៊ូហុទ) ដោយការអនុញ្ញាតរបស់ទ្រង់រហូតដល់ពួកអ្នក ទន់ខ្សោយ និងខ្វែងយោបល់គ្នាក្នុងរឿងនេះ ហើយពួកអ្នកបាន ប្រឆាំង(នឹងអ្នកនាំសារ) បន្ទាប់ពីអល់ឡោះបានធ្វើឱ្យពួកអ្នក ឃើញនូវអ្វីដែលពួកអ្នកចូលចិត្ដ(ជ័យភណ្ឌ)។ ក្នុងចំណោមពួកអ្នក មានអ្នកចង់បាន(ផលប្រយោជន៍)លោកិយ ហើយមួយចំនួនទៀត ក្នុងចំណោមពួកអ្នកមានអ្នកចង់បាន(ផលបុណ្យ)ថ្ងៃបរលោក។ ក្រោយមកអល់ឡោះធ្វើឱ្យពួកអ្នកបែរចេញពីពួកគេ(បរាជ័យ) ដើម្បីទ្រង់សាកល្បងពួកអ្នក។ ហើយពិតប្រាកដណាស់ ទ្រង់បាន អធ្យាស្រ័យឱ្យពួកអ្នក។ ហើយអល់ឡោះមានក្ដីសន្ដោសប្រណី ទៅចំពោះបណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿ។
(ចូរចងចាំ)នៅពេលដែលពួកអ្នករត់ឡើងភ្នំ(ដោយ សារចាញ់សង្គ្រាម) ដោយមិនក្រឡេកមើលនរណាម្នាក់ឡើយ ខណៈដែលអ្នកនាំសារនៅជាមួយក្រុមមួយទៀតរបស់ពួកអ្នក ស្រែកហៅពួកអ្នក។ ដូចេ្នះអល់ឡោះបានធ្វើឱ្យពួកអ្នកទទួលរង នូវទុក្ខសោកលើទុក្ខសោក ដើម្បីកុំឱ្យពួកអ្នកមានការសោកស្ដាយ នូវអ្វីដែលបានកន្លងហួសពីពួកអ្នកនិងអ្វីដែលបានធ្វើឱ្យពួកអ្នករង គ្រោះ។ អល់ឡោះមហាជ្រួតជ្រាបនូវអ្វីដែលពួកអ្នកប្រព្រឹត្ដ។
បន្ទាប់មកអល់ឡោះបានបញ្ចុះឱ្យពួកអ្នកបន្ទាប់ពីទុក្ខ- សោក(ដោយសារចាញ់សង្គ្រាម)នោះនូវសុខសន្ដិភាពដូចជាភាព ងងុយមកគ្របដណ្ដប់ក្រុមមួយអំពីពួកអ្នក។ ដោយមួយក្រុមទៀត ដែលយកចិត្ដទុកដាក់តែចំពោះខ្លួនពួកគេប៉ុណ្ណោះ ដោយពួកគេ សង្ស័យចំពោះអល់ឡោះដោយគ្មានហេតុផលដូចជាការសង្ស័យ របស់ពួកល្ងង់ខ្លៅ(សម័យកាលមុនមូហាំម៉ាត់)ដោយពួកគេនិយាយ ថាៈ តើសម្រាប់ពួកយើងមានការជ្រើសរើសដែរឬទេនៅក្នុងរឿង នេះ(ការធ្វើសង្គ្រាម)? ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលថាៈ ពិតប្រាកដ ណាស់ គ្រប់កិច្ចការទាំងអស់គឺជាកម្មសិទ្ធិរបស់អល់ឡោះ។ ពួកគេ លាក់បាំងក្នុងចិត្ដរបស់ពួកគេនូវអ្វីដែលពួកគេមិនចង់បង្ហាញដល់អ្នក ដោយពួកគេនិយាយថាៈ ប្រសិនបើពួកយើងមានការជ្រើសរើស នោះ ពួកយើងមិនត្រូវគេសម្លាប់នៅទីនេះទេ(សមរភូមិ)។ ចូរអ្នក ពោលថាៈ ទោះបីជាពួកអ្នកស្ថិតនៅក្នុងផ្ទះរបស់ពួកអ្នកក៏ដោយ ក៏ពួកដែលគេកំណត់ឱ្យស្លាប់នោះនឹងចេញទៅរកកន្លែងស្លាប់របស់ ពួកគេដែរ។ (ការធ្វើដូចេ្នះ)គឺដើម្បីអល់ឡោះសាកល្បងនូវអី្វដែល មាននៅក្នុងចិត្ដរបស់ពួកអ្នក និងដើម្បីសំអាតនូវអ្វីដែលមាននៅក្នុង ចិត្ដរបស់ពួកអ្នក។ ហើយអល់ឡោះមហាដឹងនូវអ្វីដែលមាននៅក្នុងចិត្ដ។
ពិតប្រាកដណាស់ ពួកដែលបានរត់គេចនៅក្នុងចំណោម ពួកអ្នកនៅថ្ងៃដែលក្រុមទាំងពីរបានជួបគ្នា(នៅសមរភូមិអ៊ូហុទ) គឺស្ហៃតនបានអូសទាញពួកគេ ដោយសារតែទង្វើមួយចំនួនដែលពួក គេបានប្រព្រឹត្ដ។ តែអល់ឡោះពិតជាបានអធ្យាស្រ័យឱ្យពួកគេ។ ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះមហាអភ័យទោស មហាអត់ធ្មត់។
ឱបណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿ. ចូរពួកអ្នកកុំធ្វើដូចជា ពួកប្រឆាំង ដែលពួកគេបាននិយាយទៅកាន់បងប្អូនរបស់ពួកគេនៅពេលដែលបងប្អូនពួកគេបានធ្វើដំណើរនៅលើផែនដី(ដើម្ប ធ្វើជំនួញ) ឬទៅធ្វើសង្គ្រាមថាៈ ប្រសិនបើពួកគេនៅជាមួយពួក យើង គឺពួកគេមិនស្លាប់ និងមិនត្រូវគេសម្លាប់ឡើយ។ ដោយសារតែ ពាក្យសំដីដូចនោះហើយបានជាអល់ឡោះធ្វើឱ្យចិត្ដរបស់ពួកគេមាន ការសោកស្ដាយយ៉ាងខ្លាំង។ ហើយអល់ឡោះជាអ្នកធ្វើឱ្យរស់ និងជា អ្នកធ្វើឱ្យស្លាប់ ហើយអល់ឡោះមហាឃើញនូវអ្វីដែលពួកអ្នក ប្រព្រឹត្ដ។
(អល់ឡោះស្បថថា)ប្រសិនបើពួកអ្នកត្រូវគេសម្លាប់ ក្នុងមាគ៌ារបស់អល់ឡោះ ឬបានស្លាប់(នៅក្នុងសមរភូមិ)គឺការ អភ័យទោស និងការអាណិតស្រឡាញ់ពីអល់ឡោះប្រសើរជាងអ្វី ដែលពួកគេប្រមូលទុក(ទ្រព្យសម្បត្ដិ)នោះ។
(អល់ឡោះស្បថថា)ប្រសិនបើពួកអ្នកបានស្លាប់ ឬត្រូវ គេសម្លាប់នោះ ពួកអ្នកនឹងត្រូវគេប្រមូលផ្ដុំទៅចំពោះអល់ឡោះ។
ដោយសារមានក្ដីអាណិតស្រឡាញ់ពីអល់ឡោះ អ្នក (មូហាំម៉ាត់)បានធ្វើទន់ភ្លន់ចំពោះពួកគេ។ តែបើអ្នកមានអាកប្បកិរិយាកោងកាចនិងរឹងរូសវិញនោះ គឺពួកគេនឹងចាកចេញពីអ្នកជា មិនខាន។ ដូចេ្នះចូរអ្នកអធ្យាស្រ័យដល់ពួកគេនិងសុំអភ័យទោស ឱ្យពួកគេ ហើយចូរអ្នកពិភាក្សាជាមួយពួកគេគ្រប់កិច្ចការ។ នៅ ពេលដែលអ្នកបានសមេ្រចចិត្ដហើយនោះ ចូរអ្នកប្រគល់ការទុកចិត្ដ លើអល់ឡោះ។ ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះស្រឡាញ់បណ្ដាអ្នក ដែលប្រគល់ការទុកចិត្ដ(លើទ្រង់)។
ប្រសិនបើអល់ឡោះជួយដល់ពួកអ្នក គឺគ្មាននរណាម្នាក់ អាចយកឈ្នះលើពួកអ្នកបានឡើយ។ តែបើទ្រង់បោះបង់ពួកអ្នក ចោល តើមានអ្នកណាអាចជួយពួកអ្នកក្រោយពីទ្រង់បាននោះ? ហើយចូរឱ្យបណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿប្រគល់ការទុកចិត្ដទៅលើ អល់ឡោះ។
ហើយអំពើក្បត់មិនសក្ដិសមចំពោះណាពីឡើយ។ ហើយ អ្នកណាដែលក្បត់ នៅថ្ងៃបរលោកគេនឹងនាំមកជាមួយនូវអ្វីដែល គេបានក្បត់នោះ។ ក្រោយមកអល់ឡោះនឹងតបស្នងចំពោះបុគ្គល គ្រប់រូបនូវអ្វីដែលគេបានប្រព្រឹត្ដ ដោយពួកគេមិនត្រូវបានគេ បំពានឡើយ។
តើអ្នកដែលបានប្រតិបត្ដិតាមការយល់ព្រមពីអល់ឡោះ (ដោយមិនបានយកផ្នែកណាមួយនៃជ័យភណ្ឌដោយខុសច្បាប់) ដូច អ្នកដែលបាននាំមកនូវការខឹងពីអល់ឡោះ(ដោយបានយកផ្នែកណា មួយនៃជ័យភណ្ឌដោយខុសច្បាប់)ដែរឬទេ? ហើយកន្លែងស្នាក់នៅ របស់គេគឺឋាននរក ហើយវាជាកន្លែងវិលត្រឡប់ដ៏អាក្រក់បំផុត។
ពួកគេស្ថិតនៅតាមលំដាប់ថ្នាក់ខុសៗគ្នាចំពោះ អល់ឡោះ។ ហើយអល់ឡោះមហាឃើញនូវអ្វីដែលពួកគេប្រព្រឹត្ដ។
ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះបានប្រទាននៀកម៉ាត់ដ៏ធំ ធេងឱ្យបណ្ដាអ្នកមានជំនឿ នៅពេលដែលទ្រង់បានចាត់តាំងឱ្យពួក គេនូវអ្នកនាំសារម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេផ្ទាល់ ដោយគេ(អ្នកនាំសារ)សូត្រអាយ៉ាត់ៗរបស់ទ្រង់ឱ្យពួកគេស្ដាប់ និងសំអាតពួកគេ (អំពីប្រការស្ហ៊ីរិក)និងបង្រៀនគម្ពីរ(គួរអាន)និងហ៊ិកម៉ាត់ដល់ ពួកគេ។ ហើយពួកគេកាលពីមុនស្ថិតនៅក្នុងភាពវងេ្វងដ៏ច្បាស់លាស់។
ហេតុអ្វីបានជានៅពេលដែលពួកអ្នកទទួលរងនូវគ្រោះ ថ្នាក់(ស្លាប់ឬរបួសនៅសមរភូមិអ៊ូហ៊ុទ)ដែលពួកអ្នកបានធ្វើឱ្យពួក គេទទួលរងគ្រោះដូចគ្នាទេ្វដង(ស្លាប់ឬរបួសនៅសមរភូមិហ្ពាទើរ) ពួកអ្នកបែរជានិយាយថាៈ តើរឿងនេះមកពីណា? ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ឆ្លើយថាៈ វាមកពីខ្លួនពួកអ្នកផ្ទាល់។ ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះមានអានុភាពលើអ្វីៗទាំងអស់។
ហើយអ្វីដែលពួកអ្នកបានទទួលរង(ការស្លាប់ ឬរបួស) នៅថ្ងៃដែលក្រុមទាំងពីរបានជួបគ្នា(ច្បាំងនៅសមរភូមិអ៊ូហ៊ុទ)គឺ ដោយសារតែការកំណត់របស់អល់ឡោះ ដើម្បីទ្រង់បង្ហាញឱ្យដឹង ពីបណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿ។
និងដើម្បីបង្ហាញឱ្យដឹងពីពួកពុតត្បុត។ មានគេពោល ទៅកាន់ពួកគេថាៈ ចូរពួកអ្នកមកចូលរួមក្នុងការធ្វើសង្គ្រាមក្នុង មាគ៌ារបស់អល់ឡោះ ឬជួយទប់ស្កាត់ចុះ។ ពួកគេបានឆ្លើយថាៈ ប្រសិនបើពួកយើងដឹងថាមានសង្គ្រាមនោះ ពួកយើងប្រាកដជា ចូលរួមជាមួយពួកអ្នកមិនខានឡើយ។ ពួកគេនៅថ្ងៃនោះ ភាព គ្មានជំនឿរបស់ពួកគេខ្លាំងជាងភាពមានជំនឿ។ ពួកគេនិយាយតែ មាត់នូវអ្វីដែលគ្មាននៅក្នុងចិត្ដរបស់ពួកគេ។ អល់ឡោះដឹងបំផុត នូវអ្វីដែលពួកគេលាក់បាំង។
គឺពួកដែលបាននិយាយទៅកាន់បងប្អូនរបស់ពួកគេ ដោយពួកគេមិនបានចេញទៅធ្វើសង្គ្រាមផងនោះថាៈ ប្រសិនបើពួក គេតាមយើង ពួកគេមិនត្រូវបានគេសម្លាប់ឡើយ។ ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលថាៈ ដូចេ្នះ ចូរពួកអ្នកច្រានសេចក្ដីស្លាប់ចេញពីខ្លួន របស់ពួកអ្នកមើល ប្រសិនបើពួកអ្នកជាអ្នកត្រឹមត្រូវមែននោះ។
ចូរពួកអ្នកកុំគិតថាៈ អ្នកដែលត្រូវបានគេសម្លាប់ក្នុង មាគ៌ារបស់អល់ឡោះនោះស្លាប់ឱ្យសោះ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេរស់ នៅក្បែរម្ចាស់របស់ពួកគេ ដោយត្រូវទ្រង់ប្រទានលាភសក្ការៈដល់ ពួកគេ។
ដោយពួកគេសប្បាយរីករាយនឹងអ្វីដែលអល់ឡោះបាន ប្រទានឱ្យពួកគេអំពីការប្រោសប្រទាន(លាភសក្ការៈ)របស់ទ្រង់ ហើយពួកគេរីករាយចំពោះបណ្ដាអ្នកដែលនៅរស់ក្រោយពីពួកគេ (អ្នកដែលធ្វើសង្គ្រាមក្នុងមាគ៌ារបស់អល់ឡោះ) ដោយពួកគេគ្មាន ការភ័យខ្លាច និងគ្មានការព្រួយបារម្ភអ្វីឡើយ។
ពួកគេសប្បាយរីករាយនឹងនៀកម៉ាត់ និងការសន្ដោស ប្រណីពីអល់ឡោះ។ ហើយពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះមិនធ្វើឱ្យ បាត់បង់នូវផលបុណ្យរបស់បណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿឡើយ។
គឺបណ្ដាអ្នកដែលបានឆ្លើយតបចំពោះអល់ឡោះ និងអ្នក នាំសារ(ក្នុងការធ្វើសង្គ្រាមជាមួយពួកមូស្ហរីគីន)បន្ទាប់ពីពួកគេបាន ទទួលរងរបួស(នៅសមរភូមិអ៊ូហ៊ុទ)។ បណ្ដាអ្នកដែលបានធ្វើអំពើ ល្អ និងកោតខ្លាចអល់ឡោះក្នុងចំណោមពួកគេនឹងទទួលបានផល បុណ្យដ៏ធំធេង។
និងបណ្ដាអ្នកដែលមនុស្សលោកបាននិយាយទៅកាន់ ពួកគេថាៈ ពិតប្រាកដណាស់មនុស្សលោកនឹងប្រមូលផ្ដុំគ្នាប្រឆាំង នឹងពួកអ្នក ដូចេ្នះចូរពួកអ្នកខ្លាចពួកគេ ផ្ទុយទៅវិញវាធ្វើឱ្យជំនឿ របស់ពួកគេកាន់តែកើនឡើងថែមទៀត ហើយពួកគេបាននិយាយ ថាៈ អល់ឡោះតែមួយគត់គឺគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ពួកយើង ហើយទ្រង់ ជាអ្នកគាំពារដ៏ល្អប្រសើរបំផុត។
បន្ទាប់មកពួកគេក៏បានវិលត្រឡប់(ពីសមរភូមិ)ដោយ នៀកម៉ាត់និងក្ដីសន្ដោសប្រណីពីអល់ឡោះ។ ដោយពួកគេមិនទទួល រងនូវគ្រោះថ្នាក់អ្វីឡើយ ហើយពួកគេគោរពតាមការយល់ព្រម របស់អល់ឡោះ។ ហើយអល់ឡោះមានក្ដីសន្ដោសប្រណីដ៏ធំធេង។
ពិតប្រាកដណាស់ រឿងនោះ(ការធ្វើសង្គ្រាម)គឺស្ហៃតន ជាអ្នកបំភិតបំភ័យពួកដែលគោរពតាមវា។ ដូចេ្នះ ចូរពួកអ្នកកុំខ្លាច ពួកគេអី្វ តែពួកអ្នកត្រូវខ្លាចយើងវិញ ប្រសិនបើពួកអ្នកជាអ្នកដែល មានជំនឿនោះ។
ហើយចូរកុំឱ្យពួកដែលប្រញាប់ប្រញាល់ក្នុងការប្រឆាំង នោះធ្វើឱ្យអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ព្រួយបារម្ភឱ្យសោះ។ ពិតប្រាកដណាស់ ពួកគេមិនអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់អល់ឡោះបន្ដិចណាឡើយ។ អល់ឡោះមានបំណងមិនឱ្យពួកគេមានចំណែកអ្វីឡើយនៅថ្ងៃ បរលោក។ ហើយពួកគេនឹងទទួលទារុណកម្មដ៏ធ្ងន់ធ្ងរបំផុត។
ពិតប្រាកដណាស់ ពួកដែលយកជំនឿប្ដូរយកការគ្មាន ជំនឿនោះ គឺពួកគេមិនអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់អ្វីដល់អល់ឡោះឡើយ ហើយពួកគេនឹងទទួលទារុណកម្មយ៉ាងឈឺចាប់បំផុត។
ហើយកុំឱ្យពួកដែលប្រឆាំងនោះនឹកស្មានថាៈ ការដែល យើងពន្យារអាយុរបស់ពួកគេ គឺជាការប្រសើរសម្រាប់ពួកគេឱ្យសោះ។ តាមពិតយើងពន្យារអាយុរបស់ពួកគេនោះ គឺដើម្បីបន្ថែម បាបកម្មដល់ពួកគេប៉ុណ្ណោះ។ ហើយសម្រាប់ពួកគេ គឺទារុណកម្ម ដ៏អាម៉ាស់បំផុត។
អល់ឡោះមិនបណ្ដោយឱ្យបណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿ ស្ថិតនៅលើអ្វីដែលពួកអ្នកមាននោះទេ លុះត្រាតែទ្រង់បានបែង ចែកឱ្យដាច់ពីគ្នារវាងប្រការអាក្រក់ និងប្រការល្អ។ ហើយ អល់ឡោះក៏៏មិនបានលាតត្រដាងឱ្យពួកអ្នកនូវប្រការអាថ៌កំបាំង ដែរ។ ក៏ប៉ុន្ដែអល់ឡោះជ្រើសរើសក្នុងចំណោមអ្នកនាំសាររបស់ ទ្រង់ចំពោះអ្នកណាដែលទ្រង់មានចេតនា(ឱ្យដឹងនូវអាថ៌កំបាំង)។ ដូចេ្នះ ចូរពួកអ្នកមានជំនឿលើអល់ឡោះ និងបណ្ដាអ្នកនាំសារ របស់ទ្រង់ចុះ។ ហើយប្រសិនបើពួកអ្នកមានជំនឿនិងកោតខ្លាច អល់ឡោះនោះ ពួកអ្នកនឹងទទួលបានផលបុណ្យដ៏មហាធំធេង ជាមិនខាន។
ហើយកុំឱ្យពួកដែលកំណាញ់ចំពោះអ្វីដែលអល់ឡោះ បានប្រទានឱ្យពួកគេអំពីលាភសក្ការៈរបស់ទ្រង់នោះស្មានថា វាជា ការប្រសើរសម្រាប់ពួកគេឱ្យសោះ។ ផ្ទុយទៅវិញវាជាប្រការ អាក្រក់សម្រាប់ពួកគេទៅវិញទេ។ គេនឹងយកទ្រព្យសម្បត្ដិដែល ពួកគេកំណាញ់នោះទៅរុំព័ទ្ធករបស់ពួកគេនៅថ្ងៃបរលោក។ ហើយ មរតកដែលមាននៅលើមេឃជាច្រើនជាន់និងផែនដីជាកម្មសិទ្ធិរបស់ អល់ឡោះ។ ហើយអល់ឡោះដឹងបំផុតនូវអ្វីដែលពួកអ្នកប្រព្រឹត្ដ។
ជាការពិតណាស់ អល់ឡោះបានឮនូវពាក្យសំដីពួក (យ៉ាហ៊ូទី)ដែលបាននិយាយថាៈ ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះជា អ្នកក្រីក្រ ហើយពួកយើងគឺជាអ្នកមាន។ យើង(អល់ឡោះ)នឹង កត់ត្រានូវពាក្យសំដីរបស់ពួកគេ និងការសម្លាប់របស់ពួកគេចំពោះ បណ្ដាណាពីដោយអយុត្ដិធម៌ ហើយយើងនឹងបញ្ជា ថាៈ ចូរពួកអ្នក ភ្លក្សរសជាតិទារុណកម្ម(ភ្លើងនរក)ដែលឆាបឆេះចុះ។
នោះគឺដោយសារតែអ្វីដែលពួកអ្នកបានប្រព្រឹត្ដកន្លង មក។ ហើយពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះមិនមែនជាអ្នកបំពាន លើខ្ញុំរបស់ទ្រង់ឡើយ។
ពួក(យ៉ាហ៊ូទី)ដែលបាននិយាយថាៈ ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះបានបញ្ជា មកចំពោះពួកយើង(ក្នុងគមី្ពរតាវរ៉ត)មិនឱ្យ ពួកយើងជឿលើអ្នកនាំសារណាម្នាក់ឡើយ លុះត្រាតែគេបាននាំមក ឱ្យពួកយើងនូវគួរហ្ពានដែលមានភ្លើង(មកពីលើមេឃ)ឆេះវា។ ចូរ អ្នក(មូហាំម៉ាត់)ឆ្លើយថាៈ ពិតប្រាកដណាស់ មានអ្នកនាំសារ ជាច្រើនបានមកដល់ពួកអ្នកមុនខ្ញុំ ដោយនាំមកជាមួយនូវភស្ដុតាង ជាច្រើន និងអ្វីដែលពួកអ្នកបានទាមទារនេះចុះ ហេតុអ្វីបានជាពួក អ្នកសម្លាប់ពួកគេ(អ្នកនាំសារ) ប្រសិនបើពួកអ្នកជាអ្នកត្រឹមត្រូវ មែននោះ ?
តែប្រសិនបើពួកគេបដិសេធនឹងអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ជាការ ពិតណាស់ បណ្ដាអ្នកនាំសារមុនអ្នកក៏ត្រូវបានគេបដិសេធដែរដែល ពួកគាត់បាននាំមកនូវមុជីហ្សាត់ជាច្រើន និងបណ្ដាគម្ពីរដែលបាន បញ្ចុះ ពីលើមេឃ ហើយនិងគម្ពីរដែលបានបំភ្លឺដ៏ច្បាស់លាស់។
រាល់ជីវិតទាំងអស់នឹងភ្លក្សរសជាតិនៃការស្លាប់។ ហើយពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះនឹងតបស្នងនូវផលបុណ្យទាំង ឡាយរបស់ពួកអ្នកនាថ្ងៃបរលោក។ ដូចេ្នះ អ្នកណាហើយដែលត្រូវអល់ឡោះបញ្ចៀសពីភ្លើងនរក និងបានបញ្ចូលគេទៅក្នុងឋានសួគ៌នោះ គេប្រាកដជាទទួលបានជោគជ័យ។ ហើយការរស់នៅក្នុងលោកិយនេះ គ្មានអ្វីក្រៅពីការតេ្រកត្រអាលបោកបញ្ឆោត នោះឡើយ។
ពិតប្រាកដណាស់ ពួកអ្នកត្រូវបានគេសាកល្បងនៅក្នុង ទ្រព្យសម្បត្ដិនិងខ្លួនប្រាណរបស់ពួកអ្នក ហើយពួកអ្នកពិតជាឮនូវ ការបញ្ឈឺចិត្ដជាច្រើនពីសំណាក់ពួកដែលគេបានផ្ដល់គម្ពីរឱ្យមុនពួក អ្នកនិងពីសំណាក់ពួកដែលធ្វើស្ហ៊ិរិក។ តែប្រសិនបើពួកអ្នកអត់ធ្មត់ និងកោតខ្លាចអល់ឡោះ ពិតប្រាកដណាស់នោះគឺជាកិច្ចការមួយ ដែលសំខាន់។
ហើយ(ចូរចងចាំ)នៅពេលដែលអល់ឡោះបានយក កិច្ចសន្យាពីពួកដែលគេបានផ្ដល់គម្ពីរឱ្យ(យ៉ាហ៊ូទី និងណាសរ៉នី) ដើម្បីឱ្យពួកអ្នកបំភ្លឺវាដល់មនុស្សលោក ហើយកុំឱ្យពួកអ្នកលាក់ បាំងវា ប៉ុន្ដែពួកគេបានបោះបង់វានៅពីក្រោយខ្នងរបស់ពួកគេ ហើយពួកគេបានលក់(ប្ដូរ)វានឹងតម្លៃដ៏តិចតួចបំផុត។ ដូចេ្នះ អ្វី ដែលពួកគេបានលក់(ប្ដូរ)នោះគឺអាក្រក់បំផុត។
ចូរអ្នកកុំនឹកស្មានឱ្យសោះចំពោះពួកដែលកំពុងរីករាយ សប្បាយនឹងអ្វីដែលពួកគេបានប្រព្រឹត្ដ ហើយពួកគេពេញចិត្ដឱ្យគេ កោតសរសើរនូវអ្វីដែលពួកគេមិនបានធ្វើ។ ចូរអ្នកកុំនឹកស្មានឱ្យ សោះថា ពួកគេនេះរួចផុតពីទារុណកម្ម។ ហើយពួកគេនឹងទទួល ទារុណកម្មដ៏ឈឺចាប់បំផុត។
ហើយអំណាចគ្រប់គ្រងមេឃជាច្រើនជាន់ និងផែនដី គឺជាកម្មសិទ្ធិរបស់អល់ឡោះ។ ហើយអល់ឡោះមានអានុភាពលើ អ្វីៗទាំងអស់។
ពិតប្រាកដណាស់ ក្នុងការបង្កើតមេឃជាច្រើនជាន់ និង ផែនដី ហើយការផ្លាស់ប្ដូររវាងយប់និងថ្ងៃ គឺជាភស្ដុតាងយ៉ាង ច្បាស់លាស់សម្រាប់ពួកបញ្ញាជន។
គឺបណ្ដាអ្នកដែលរំលឹកទៅចំពោះអល់ឡោះជានិច្ចកាល (ក្នុងពេលសឡាត)ទាំងពេលឈរ និងពេលអង្គុយ ពេលទំរេត ផ្អៀង ហើយពួកគេសញ្ចឹងគិតពីការបង្កើតមេឃជាច្រើនជាន់ និង ផែនដី(ដោយនិយាយថា) ឱម្ចាស់របស់ពួកយើង. ទ្រង់មិនបាន បង្កើតអ្វីទាំងនេះដោយគ្មានគោលបំណងនោះឡើយ។ ទ្រង់មហា ស្អាតស្អំ. សូមទ្រង់ថែរក្សាពួកយើងពីទារុណកម្មភ្លើងនរកផង។
ឱម្ចាស់របស់ពួកយើង. ពិតប្រាកដណាស់ អ្នកណាដែល ទ្រង់បានបញ្ចូលគេទៅក្នុងឋាននរក គឺទ្រង់បានធ្វើឱ្យគេអាម៉ាស់ ហើយសម្រាប់ពួកដែលបំពាននោះគ្មានអ្នកណាជួយឡើយ។
ឱម្ចាស់របស់ពួកយើង. ជាការពិតណាស់ ពួកយើងបាន ឮអ្នកអំពាវនាវ(មូហាំម៉ាត់)ដែលអំពាវនាវដើម្បីឱ្យមានជំនឿថាៈ ចូរពួកអ្នកជឿលើម្ចាស់របស់ពួកអ្នកចុះ ហើយពួកយើងក៏មាន ជំនឿ។ ឱម្ចាស់របស់ពួកយើង. សូមទ្រង់មេត្ដាអភ័យទោសដល់ ពួកយើងនូវទោសកំហុសទាំងឡាយរបស់ពួកយើងផង។ ហើយ សូមទ្រង់មេត្ដាលុបលាងឱ្យពួកយើងនូវអំពើអាក្រក់របស់ពួកយើង ផង។ ហើយសូមទ្រង់មេត្ដាឱ្យពួកយើងស្លាប់នៅជាមួយបណ្ដាអ្នក ដែលសាងអំពើល្អផង។
ឱម្ចាស់របស់ពួកយើង. សូមទ្រង់មេត្ដាប្រទានឱ្យពួក យើងនូវអ្វីដែលទ្រង់បានសន្យាចំពោះពួកយើងតាមរយៈអ្នកនាំសារ ទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ផង ហើយសូមទ្រង់មេត្ដាកុំធ្វើឱ្យពួកយើង អាម៉ាស់នៅថ្ងៃបរលោកអ្វី។ ពិតប្រាកដណាស់ ទ្រង់មិនក្បត់កិច្ច សន្យាឡើយ។
ដូចេ្នះម្ចាស់របស់ពួកគេបានទទួលយក(ការបួងសួងសុំ) ពីពួកគេ។ ពិតប្រាកដណាស់ យើងមិនបំបាត់ទង្វើរបស់អ្នកដែលធ្វើ ក្នុងចំណោមពួកអ្នកឡើយ ទោះបីជាបុរសឬស្ដ្រីក្ដី ដោយពួកអ្នកមកពីពូជអំបូរតែមួយ។ រីឯបណ្ដាអ្នកដែលបានភៀសខ្លួន និងត្រូវ បានគេបណេ្ដញចេញពីលំនៅដ្ឋានរបស់ពួកគេ ហើយត្រូវបានគេធ្វើ បាបក្នុងមាគ៌ារបស់យើង ហើយពួកគេបានធ្វើសង្គ្រាមនិងត្រូវបាន គេសម្លាប់នោះ យើងពិតជានឹងលុបលាងទោសឱ្យពួកគេនូវអំពើ អាក្រក់ទាំងឡាយរបស់ពួកគេ ហើយយើងពិតជានឹងបញ្ចូលពួក គេទៅក្នុងឋានសួគ៌ដែលមានទនេ្លជាច្រើនហូរពីក្រោមវា ដែលជា ការតបស្នងពីអល់ឡោះ។ ហើយអល់ឡោះ ទ្រង់មានការតបស្នង ដ៏ល្អប្រពៃបំផុត។
ចូរកុំឱ្យការប្ដូរទីតាំងរបស់ពួកដែលប្រឆាំង(ដើម្បី ស្វែងរកផលចំណេញ)នៅក្នុងស្រុកបោកប្រាស់អ្នក(មូហាំម៉ាត់) ឱ្យសោះ។
វាគ្រាន់តែជាការសប្បាយរីករាយមួយរយៈពេលខ្លី ប៉ុណ្ណោះ។ ក្រោយមកទីជម្រករបស់ពួកគេគឺឋាននរកជើហាន់ណាំ ហើយជាកន្លែងដ៏អាក្រក់បំផុត។
ក៏ប៉ុន្ដែបណ្ដាអ្នកដែលកោតខ្លាចម្ចាស់របស់ពួកគេវិញ ពួកគេនឹងទទួលបានឋានសួគ៌ដែលមានទនេ្លជាច្រើនហូរពីក្រោមវា ដោយពួកគេស្ថិតនៅក្នុងនោះជាអមតៈ ជាកន្លែងស្នាក់នៅមកពី អល់ឡោះ។ ហើយអ្វីៗដែលមកពីអល់ឡោះនោះ គឺប្រសើរបំផុត សម្រាប់បណ្ដាអ្នកដែលសាងអំពើល្អ។
ហើយពិតប្រាកដណាស់ នៅក្នុងចំណោមពួកអះលីគីតាបមានអ្នកដែលមានជំនឿលើអល់ឡោះនិងអ្វីដែលគេបានបញ្ចុះ ឱ្យពួកអ្នក(គម្ពីរគួរអាន) ហើយនិងអ្វីដែលគេបានបញ្ចុះឱ្យពួកគេ (គម្ពីរតាវរ៉ត និងគម្ពីរអ៊ីញជីល)ដោយពួកគេឱនលំទោនចំពោះ អល់ឡោះ។ ពួកគេមិនលក់(ប្ដូរ)អាយ៉ាត់ៗរបស់អល់ឡោះនឹង តម្លៃបន្ដិចបន្ដួចឡើយ។ អ្នកទាំងនោះនឹងទទួលបានផលបុណ្យពី ម្ចាស់របស់ពួកគេជាមិនខាន។ ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះជាអ្នក ជំរះក្ដីយ៉ាងរហ័សបំផុត។
ឱបណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿ. ចូរពួកអ្នកអត់ធ្មត់ ហើយ អត់ធ្មត់ឱ្យបានច្រើន(ជាងសត្រូវរបស់អ្នក)។ ហើយចូរពួកអ្នកការ ពារទឹកដី និងកោតខ្លាចអល់ឡោះ ដើម្បីពួកអ្នកនឹងទទួលបាន ជោគជ័យ។
