ترجمة معاني سورة المعارج
باللغة الطاجيكية من كتاب Tajik - Tajik translation.
ﰡ
МАЪОРИҶ
Пурсандае аз азобе пурсид, ки
бар кофирон фуруд хоҳад омад ва кас онро дафъ натавонад кард
аз ҷониби Худо, ки соҳиби осмонҳост.
Дар рӯзе, ки миқдораш панҷоҳ ҳазор сол аст, фариштагон ва рӯҳ ба он ҷо боло раванд.
Пас сабр кун, сабре некӯ.
Онҳо он рӯзро дур мебинанд
ﯲﯳ
ﰆ
ва мо наздикаш мебинем
рӯзе, ки осмон чун филиз гудохта гардад
ва кӯҳҳо чун пашм (дар сабукӣ)
ва ҳеҷ хешованде аз ҳоли хешованди худ напурсад,
якдигарро баробари чашмашон оранд. Гуноҳкор дӯст дорад, ки худашро бозхарад ба фарзандонаш
ﭜﭝ
ﰋ
ва занаш ва бародараш
ва аширааш (хешонаш), ки ӯро макон додааст
ва ҳамаи онҳо, ки дар рӯи заминанд ва наҷот ёбад.
Ҳаргиз на, ки он шӯълаи оташ аст,
ﭯﭰ
ﰏ
пӯсти сарро меканад,
ҳар киро, ки ба ҳақ пушт кард ва аз фармон сар печид, ба тарафи худ мехонад
ﭷﭸ
ﰑ
ва онро, ки ҷамъ меоварду ҷой мекард.
Албатта одамиро ҳарису бесабр офаридаанд.
Чун бадие ба ӯ расад, беқарорӣ кунад.
Ва чун моле ба дасташ афтад бахилӣ мекунад,
ﮊﮋ
ﰕ
магар намозгузорандагон:
онон, ки ба намоз мудовамат (давом) мекунанд
ва онон, ки дар молҳояшон ҳаққест муъайян
ﮙﮚ
ﰘ
барои гадову маҳрум
ва касоне, ки рӯзи қиёматро тасдиқ мекунанд
ва касоне, ки аз азбоби Парвардигорашон тарсонанд,
ки аз азоби Парвардигорашон дар амон натавонанд буд
ва касоне, ки шармгоҳи худ нигаҳ медоранд,
магар барои ҳамсаронашон ё канизонашон, ки дар ин ҳол, маломате бар онҳо нест.
Ва онон, ки ғайри инро биталабанд, аз ҳад гузаштагон ҳастанд.
Ва касоне, ки амонатҳову аҳдхои худро риъоят мекунанд
ва касоне, ки шоҳидии худ ба ҳақ адо мекунанд
ва касоне, ки бар намозҳошон мувозибат (давом) доранд,
инҳо дар биҳишт гиромн ҳастанд.
Пас чист, ки кофирон ба сӯи ту мешитобанд?
Даста-даста аз ҷониби чапу, аз ҷониби рост.
Оё ҳар як аз онҳо тамаъ мекунад, ки ба биҳишти пурнеъмат дохил шавад?
Ҳаргиз на, онҳо худ медонанд,, ки аз чӣ чиз онҳоро офаридаем.
Пас савганд ба Парвардигори машриқҳову мағрибҳо, ки Мо тавоноем,
ки ба ҷои онҳо мардуме беҳтар биёварем ва дар ин кор нотавон нестем.
Пас бигузорашон то ба беҳудагӣ машғул шаванду ба бозича, то ба он рӯзе, ки ваъдаашон додаем, бирасанд,
рӯзе, ки шитобон аз қабрҳо бадар оянд, чунон ки гӯӣ назди бутон мешитобанд
ваҳшат бар чашмонашон ғолиб шуда ва ба хори афтодаанд: ин аст ҳамон рӯзе, ки онҳоро ваъда дода буданд!
