ترجمة سورة البلد

Hasan Efendi Nahi - Albanian translation

ترجمة معاني سورة البلد باللغة الألبانية من كتاب Hasan Efendi Nahi - Albanian translation.


Betohem në këtë qytet,

pasi në të, ti je i lirë (o Muhammed), -

dhe (betohem) në ata që kanë lindur dhe lindën,

Na, e krijuam njeriun që të luftojë në vështirësi (për të dy jetërat).

A mendon ai se askush nuk mund t’i bëjë gjë?

Ai thotë: “Kam shpenzuar pasuri të pamasë!”

Vallë, a mendon ai, se, nuk e ka parë askush?

A nuk ia kemi dhënë dy sytë,

edhe gjuhën edhe dy buzët,

dhe të mirën e të keqen ia kemi shpjeguar?

E, përse nuk është përpjekur të kapërcejë vështirësitë?

E kush mund të shpjegojë ç’është vështirësia (për të punuar vepra të mira)?

me liruar skllavin (nga skllavëria),

ose me ushqyer, kur bredh uria (të urët)

bonjakun e afërm

ose të varfërin e mjerë,

e pos këtyre, të jetë nga ata që besojnë, të cilët njëri-tjetri i japin kurajo për durim dhe kurajo për mëshirë;

ët gjithë këta, do të jenë të lumtur!

E, ata që nuk besojnë në argumentet Tona, ata do të jenë fatzinj,

ata do të jenë në zjarrin e mbyllur.
سورة البلد
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (البَلَد) من السُّوَر المكية، وقد افتُتحت بالقَسَم بـ(البَلَد الحرام)، وهو (مكَّة المكرَّمة)، موطنُ نشأة النبي صلى الله عليه وسلم؛ وذلك تكريمًا للنبي صلى الله عليه وسلم، ورفعًا لشأنه، واشتملت السورةُ الكريمة على تثبيتِ المسلمين، وسُنَّةِ الله في هذه الحياة؛ من المكابدة والمشقَّة وعدم الراحة، وبيَّنتْ طريقَيِ الخير والشر؛ داعيةً إلى توحيد الله، واتباع طريق الخير.

ترتيبها المصحفي
90
نوعها
مكية
ألفاظها
82
ترتيب نزولها
35
العد المدني الأول
20
العد المدني الأخير
20
العد البصري
20
العد الكوفي
20
العد الشامي
20

* سورة (البَلَد):

سُمِّيت سورة (البَلَد) بهذا الاسم؛ لافتتاحها بقَسَمِ الله بـ(البَلَد الحرام)؛ قال تعالى: {لَآ أُقْسِمُ بِهَٰذَا اْلْبَلَدِ} [البلد: 1].

1. خلقُ الإنسان في كَبَدٍ (١-٤).

2. تكليف الإنسان وضعفُه (٥-٢٠).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (9 /135).

غرضُ السورة هو التنويه بـ(مكَّة المكرَّمة)، وبمُقام النبي صلى الله عليه وسلم فيها، والتذكيرُ بأسلاف النبي صلى الله عليه وسلم من الأنبياء، وذمُّ الشرك وأهله.

ينظر: "التحرير والتنوير" لابن عاشور (30 /346).