ترجمة سورة الذاريات

الترجمة الأورومية

ترجمة معاني سورة الذاريات باللغة الأورومية من كتاب الترجمة الأورومية.
من تأليف: غالي ابابور اباغونا .

(Qilleensa) bubbisuu bubbiftuunin kakadha.
(Duumessa bishaan) ulfaataa baadhattuunis.
(Dooniwwan) haala salphaan (bishaan gubbaa) yaa’aniinis.
(Maleykota) ajaja (Rabbii) raabsaniinis.
  Wanti isin beellamamtan dhugaadha.
(Guyyaan) murtii dhugumatti argamaadha.
Ammas samii abbaa miidhaginaatiin kakadhe.
Dhugumatti, isin yaada wal dhadhabaa keessa jirtu.
  Kan namni haqa irraa garagalfamu ittiin garagalfamuudha.
Sobdoonni abaaramaniiru.
Isaan sun wallaaluma keessatti kan of dagataniidha.
“Guyyaan mindaa yoomi?” (jechuun) gaafatu.
(Inni) Guyyaa isaan ibidda irra fidamaniidha.
“Adaba keessan kan ariifataa turtan dhandhamaa” (isaaniin jedhama).
Isaan Rabbiin sodaatan, jannataafi burqituuwwan keessa jiraatu.
Waan Gooftaan isaanii isaaniif kenne fudhachaa (jiraatu)Isaan sana dura toltuu hojjattoota turan.
Halkan irraa xiqqaa qofa kan rafan turan.
Yeroo hiraabaa (obboroo) isaan araarama kadhataniidha.
Kan qabeenya isaanii keessa kadhataafi kan hin kadhanneefis haqni jiruudha.
Dachii keessas isaan dhugaan amananiif mallattooleetu jiru.
Lubbuu keessan keessas (akkasuma)Sila hin argitanuu?
Sooranni keessaaniifi wanti isin waadaa galamtanis samii keessa jira.
Gooftaa samiifi dachiitiin kakadhee! Inni dhugaa fakkiidhuma waan isinuu dubbattanuuti.
Seenaan keessummaa Ibraahiim kabajamoo ta’anii sitti dhufeeraa?
Yeroo isa irratti seenanii “Nagaa (si irratti buufna)” jedhan[Inni] “nageenyi (isin irras haa jiraatu); isin namoota ani hin beekneedha” jedheen.
Ergasii gara maatii isaa deebi’eeti mirgoo (jibicha) gabbataan dhufe.
Isaanitti dhiyeesseeti “sila hin nyaattanuu?” jedhe.
Ergasii (yeroo nyaachuu dhabuu isaanii argu) isaan irraa sodaan isa qabeIsaan “hin sodaatin” jedhaniinIlma beekumsa qabuunis isa gammachiisan.
Sana booda niitin isaa sagalee ol fuudhamaan haasa’aa dhufteFuula ishee dhadhayaa “Ani jaartii manguddoo maseena hoo (akkamittin daha)!” jette
(Ibraahiim) ni jedhe: “Yaa ergamootaa! Dhimmi keessan maali?”
(Ibraahiim) ni jedhe: “Yaa ergamootaa! Dhimmi keessan maali?”
[Isaan] ni jedhan: “Nuti gara ummata yakkamtootaa ergamne.
Dhagaa dhoqqee gubataa irraa ta’e isaan irratti erguuf (dhufne).”
Rabbii kee biratti daanga dabartootaaf kan mallateeffamte haala taateen.
Mu’uminoota irraa namoota ishee keessa jiran ni baafne.
Mana Muslimtootaa irraa kan ta’e malee ishee keessatti homaa hin argine.
Warra adabbii laalessaa sodaataniif ishee keessatti mallattoo hambifnee jirra.
(Seenaa) Muusaa keessas yeroo ragaa ifa ba’aan gara Fir’awnitti isa ergine (mallattoo goonee jirra).
Innis (Fir’awnis) humna waraanaa isaa waliin (dhugaa irraa) gara galee “(Muusaan) falfalaadha; yookiin maraataadha” jedhe.
Isaafi waraana isaas haala komatamaa ta’een qabnee galaana keessatti isaan darbine
(Seenaa) Aad keessas, yeroo qilleensa maseenaa isaan irratti ergine (mallattootu jira).
Waan isa irra dhufte tokkoyyuu akka lafee dhumee isa gootu malee hin dhiiftu.
(Seenaa) Samuud keessas, yeroo hanga murtaa’e tokko qanani’aa isaaniin jedhame (mallattootu jira).
Ajaja Gooftaa isaanii irraa ni boonanOdoo isaan ilaalanuu iyyansi (dhumti) isaan qabatte.
Ergasii dhaabbachuu hin dandeenye; tumsamoos hin taane.
Ummata Nuuhis san dura (ballessinee jirra)Dhugumatti, isaan ummata finciltoota turan.
Samiis humnaan ishee ijaarreDhugumatti, Nuti (ishee) bal’isoodha.
Dachiis diriirsinee jirra; (Nuti) diriirsitoonni waa tolle!
Akka isin gorfamtaniif waan hunda irraa qindiiwwan uumne.
Gara Rabbii baqadhaaAni Isa irraa isiniif sodaachisaa ifa bahaadha.
Allaah wajjinis gabbaramaa biraa hin taasisinaaAni Isa irraa isiniif sodaachisaa ifa bahaadha.
Akkasuma, ergamaan tokkos warra isaan dura turanitti hin dhufne, yoo isaan “falfalaadha; yookiin maraataadha” jedhaniin malee
Sila (sobsiisuu kana) waliif dhaamanii? Lakkisaa, isaanumatu ummata daangaa dabroodha.
Isaan irraa garagali; ati komatamaa miti.
Yaadachiisi; yaadachiifni mu’uminoota ni fayyaddii.
Jinniifi ilma namaa akka Ana qofa gabbaraniif malee hin uumne.
Soorata homaatuu isaan irraa hin fedhuAkka Ana nyaachisanis hin fedhu.
Rabbiin Isatu akkaan soorata kennaa, abbaa humna cimaati.
Dhugumatti, miidhaa raawwattootaaf qooda adabaa kan akka adabbii fakkaattota isaaniitu jiraafii akka Nan jarjarfanne.
Warra kafaraniif guyyaa isaanii kan beellama godhaman keessatti badiin isaaniif mirkanaa’eera.
سورة الذاريات
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (الذَّاريَات) من السُّوَر المكية، نزلت بعد سورة (الأحقاف)، وقد جاءت ببيانِ عظمة الله، وقُدْرتِه على التصرُّف في الكون، وإنزالِ العذاب بمَن شاء، كيف شاء، متى شاء، ومِن ذلك قَسَمُه بـ(الذَّاريَات)، وهي: الرِّياح، وهي آيةٌ من آيات الله، يُصرِّفها اللهُ إن شاء للرَّحمة، وإن شاء للعذاب؛ فعلى الناسِ الفرارُ إلى الله، الذي هو طريقُ النجاة.

ترتيبها المصحفي
51
نوعها
مكية
ألفاظها
360
ترتيب نزولها
67
العد المدني الأول
60
العد المدني الأخير
60
العد البصري
60
العد الكوفي
60
العد الشامي
60

* سورة (الذَّاريَات):

سُمِّيت سورةُ (الذَّاريَات) بهذا الاسم؛ لافتتاحها بالقَسَم بـ(الذَّاريَات)؛ وهي: الرِّياح.

* أُثِر عن النبي صلى الله عليه وسلم قراءتُه لسورة (الذَّاريَات) في صلاة الظُّهر:

عن البراءِ بن عازبٍ رضي الله عنهما، قال: «كُنَّا نُصلِّي خلفَ النبيِّ ﷺ الظُّهْرَ، فيُسمِعُنا الآيةَ بعد الآياتِ مِن لُقْمانَ والذَّاريَاتِ». أخرجه النسائي (٩٧١).

1. وقوع البعثِ والجزاء (١-٢٣).

2. دلائل القدرة الإلهية (٢٤-٤٦).

3. الفرارُ إلى الله طريق النجاة (٤٧- ٦٠).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (7 /443).

مقصودُ سورة (الذَّاريَات) هو الدعوةُ إلى طاعة الله، والاستجابة لأمره؛ من خلال التحذير من وقوع العذاب بالأقوام؛ فإن اللهَ في هذه السورة أقسَمَ بـ(الذَّاريَات)، وهي الرِّياح التي يُعذِّب الله بها من يشاء من عباده، يقول البِقاعي: «مقصودها: الدلالة على صدقِ ما أنذَرتْ به سورةُ (ق) تصريحًا، وبشَّرت به تلويحًا، ولا سيما من مُصاب الدنيا، وعذابِ الآخرة.

واسمها (الذَّاريَات): ظاهرٌ في ذلك، بملاحظة جواب القَسَم؛ فإنه - لِشِدة الارتباط - كالآية الواحدة وإن كان خمسًا.

وللتعبير عن الرِّياح بـ(الذَّاريَات) أتمُّ إشارةٍ إلى ذلك؛ فإن تكذيبَهم بالوعيد لكونهم لا يشعُرون بشيءٍ من أسبابه، وإن كانت موجودةً معهم». "مصاعد النظر للإشراف على مقاصد السور" للبقاعي (3 /25).