ترجمة سورة الذاريات

Hasan Efendi Nahi - Albanian translation

ترجمة معاني سورة الذاريات باللغة الألبانية من كتاب Hasan Efendi Nahi - Albanian translation.


Pasha ato erëra që çojnë (pluhurin),

dhe të cilat bartin ngarkesat,

dhe ato (erëra) që lundrojnë lehtë,

dhe pasha engjëjt që shpërndajnë urdhërat, -

me të vërtetë, është e sigurt ajo që ju premtohet,

dhe çdo shpërblim (i premtuar) do të ndodhë!

Pasha qiellin e stolisur me yje,

ju jeni të larmishëm në fjalë,

prej tij (Pejgamberit ose Kur’anit) është shmangur ai që ka qenë i shmangur (edhe më parë).

U mallkofshin gënjeshtarët!

Ata që janë thelluar në injorancë (dhe harrojnë ringjalljen).

Ata pyesin: “Kur do të jetë Dita e shpërblimit?”

(Do të jetë) atë Ditë kur ata do të përcëllohen në zjarr!

(U thuhet atyre): “Shijoni dënimin tuaj! Ky (dënim) është ai që e nxitojshit!”

Ata që i druajnë Perëndisë, me të vërtetë, do të jenë në kopshte dhe burime,

duke marrë atë që ua ka dhuruar Zoti i tyre, meqë ata, me të vërtetë, më parë kanë qenë bamirës,

ata, kanë fjetur pak natën (duke iu lutur Perëndisë)

po dhe në agim kërkonin falje,

e, në pasuritë e tyre ka pasur pjesë për lypësit dhe nevojtarët.

Në Tokë ka argumente (të shumta) për ata që besojnë qëndrueshëm,

po edhe në ju – a nuk shihni vallë?

E në qiell është furnizimi dhe premtimi juaj.

Dhe, Pasha Zotin e qiellit dhe të Tokës, kjo është vërtetë e saktë, ashtu si është e vërtetë (aftësia e) të folurit tuaj.

A të ka arritur ty lajmi për mysafirët e ndershëm të Ibrahimit?

Kur ata hynë tek ai, e i thanë: “Selam (Paqë! – shpëtimi u qoftë!)” dhe ai u tha: “Selam (Paqë! Qofshi të shpëtuar!)” Ju jeni – (tha në vetvete) popull i panjohur!”

Dhe, pa u hetuar, ai shkoi te njerëzit e shtëpisë dhe solli viç të majmë (të pjekur),

e ua afroi atyre, e u tha: “A s’po hani?”

Dhe, ndjeu frikë prej tyre, (e) ata i thanë: “Mos u friko!” dhe e sihariquan atë (se do t’i lindë) një djalë i dijshëm.

Dhe, u duk gruaja e tij, duke thërritur dhe duke e rrahur fytyrën, e tha: “Vallë, unë plaka, sterile (a mund) të lind?!

Ata thanë: “Kështu ka thënë Zoti yt. Ai, me të vërtetë, është i Gjithëdijshëm dhe i Plotëdijshëm”.

(Ibrahimi u tha atyre): “Çfarë është obligimi juaj, o pejgamberë?”

Ata thanë: “Na jemi dërguar te një popull mëkatar,

për të hudhur gurë mbi ta prej (baltës) së forcuar,

të shënuar te Zoti yt për ata që e kalojnë kufirin (në të këqia)

Dhe, Ne i nxorëm ata besimtarë që ishin aty (në atë vendbanim) –

e në të kemi gjetur vetëm një shtëpi muslimane –

dhe, në të – kemi lënë argument (shenjë) për ata që i druajnë dënimit të dhembshëm.

Dhe, ne kemi sjellë këshillë edhe te Musai kur ia dërguam atë – Faraonit, me argument të qartë,

e u shmang (Faraoni), duke u mbështetur në pushtetin e vet, dhe tha: “(Ai është) magjistar ose i çmendur!”

Dhe, ne e kapëm atë dhe ushtrinë e tij dhe e hodhëm në det; ai është i qortuar (mëkatar).

(Dhe, Ne, kemi dhënë këshillë mbi ngjarjen) e Adit, kur e dërguam frymën shkatërruese mbi ta,

e cila nuk kurseu asgjë ngado që kaloi, e që të mos e ketë bërë si kalbësirë.

Edhe për Themudin, kur iu tha atyre: “Kënaquni një kohë!”

E, u madhështuan ndaj urdhërave të Perëndisë, e pastaj i goditi rrufeja (zëri i tmerrshëm), e ata e shikonin atë (dënimin),

dhe nuk mundën as të ngritën, as të mbrohen prej dënimit.

Edhe për popullin e Nuhut, që më parë (i kemi shkatërruar). Me të vërtetë, ata kanë qenë popull mëkatar!

Ne, e kemi ndërtuar qiellin me pushtetin Tonë, e Ne, me të vërtetë, jemi të pushtetshëm edhe më tepër,

dhe Tokën e kemi shtruar – sa i mrekullueshëm është Ai që e ka shtruar! –

dhe, prej çdo gjëje kemi krijuar çifte, që të meditoni ju!

Andaj, mbështetuni te Perëndia, se unë, me të vërtetë, jam dërguar te ju – prej Tij, paralajmërues i qartë;

Dhe, mos i përshkruani Perëndisë zot tjetër, se unë, me të vërtetë, jam dërguar te ju – prej Tij, paralajmërues i qartë!”

Po ashtu, nuk ka ardhur as para tyre asnjë pejgamber, e që të mos thonin (për te): “Është magjistar”, apo: “Është i çmendur!”

Vallë, a mos ia kanë rekomanduar këtë njëri-tjetrit? Jo, por ata janë popull rebel,

e, shmangu prej tyre; ti nuk do të qortohesh për këtë,

dhe (vazhdoje) këshillimin, se, me të vërtetë, këshilla u bën dobi besimtarëve.

Xhindët dhe njerëzit i kam krijuar vetëm që të Më adhurojnë,

Unë nuk kërkoj prej tyre furnizim, as nuk dëshiroj që të Më ushqejnë,

furnizimin e jep vetëm Perëndia, i Fuqishmi, i Paluhatshmi!

Me të vërtetë, për ata që kanë bërë zullum, kanë pjesë (të dënimit), të ngjashëm pjesës së shokëve të tyre që kanë qenë si ata, e le të mos e nxitojnë atë (dënimin),

sepse, mjerë për mohuesit prej Ditës që u është premtuar!
سورة الذاريات
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (الذَّاريَات) من السُّوَر المكية، نزلت بعد سورة (الأحقاف)، وقد جاءت ببيانِ عظمة الله، وقُدْرتِه على التصرُّف في الكون، وإنزالِ العذاب بمَن شاء، كيف شاء، متى شاء، ومِن ذلك قَسَمُه بـ(الذَّاريَات)، وهي: الرِّياح، وهي آيةٌ من آيات الله، يُصرِّفها اللهُ إن شاء للرَّحمة، وإن شاء للعذاب؛ فعلى الناسِ الفرارُ إلى الله، الذي هو طريقُ النجاة.

ترتيبها المصحفي
51
نوعها
مكية
ألفاظها
360
ترتيب نزولها
67
العد المدني الأول
60
العد المدني الأخير
60
العد البصري
60
العد الكوفي
60
العد الشامي
60

* سورة (الذَّاريَات):

سُمِّيت سورةُ (الذَّاريَات) بهذا الاسم؛ لافتتاحها بالقَسَم بـ(الذَّاريَات)؛ وهي: الرِّياح.

* أُثِر عن النبي صلى الله عليه وسلم قراءتُه لسورة (الذَّاريَات) في صلاة الظُّهر:

عن البراءِ بن عازبٍ رضي الله عنهما، قال: «كُنَّا نُصلِّي خلفَ النبيِّ ﷺ الظُّهْرَ، فيُسمِعُنا الآيةَ بعد الآياتِ مِن لُقْمانَ والذَّاريَاتِ». أخرجه النسائي (٩٧١).

1. وقوع البعثِ والجزاء (١-٢٣).

2. دلائل القدرة الإلهية (٢٤-٤٦).

3. الفرارُ إلى الله طريق النجاة (٤٧- ٦٠).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (7 /443).

مقصودُ سورة (الذَّاريَات) هو الدعوةُ إلى طاعة الله، والاستجابة لأمره؛ من خلال التحذير من وقوع العذاب بالأقوام؛ فإن اللهَ في هذه السورة أقسَمَ بـ(الذَّاريَات)، وهي الرِّياح التي يُعذِّب الله بها من يشاء من عباده، يقول البِقاعي: «مقصودها: الدلالة على صدقِ ما أنذَرتْ به سورةُ (ق) تصريحًا، وبشَّرت به تلويحًا، ولا سيما من مُصاب الدنيا، وعذابِ الآخرة.

واسمها (الذَّاريَات): ظاهرٌ في ذلك، بملاحظة جواب القَسَم؛ فإنه - لِشِدة الارتباط - كالآية الواحدة وإن كان خمسًا.

وللتعبير عن الرِّياح بـ(الذَّاريَات) أتمُّ إشارةٍ إلى ذلك؛ فإن تكذيبَهم بالوعيد لكونهم لا يشعُرون بشيءٍ من أسبابه، وإن كانت موجودةً معهم». "مصاعد النظر للإشراف على مقاصد السور" للبقاعي (3 /25).