ترجمة سورة الأعلى

الترجمة الفلبينية (تجالوج) للمختصر في تفسير القرآن الكريم

ترجمة معاني سورة الأعلى باللغة الفلبينية من كتاب الترجمة الفلبينية (تجالوج) للمختصر في تفسير القرآن الكريم.
من تأليف: مركز تفسير للدراسات القرآنية .

Magpawalang-kapintasan ka sa Panginoon mo na pumaitaas sa nilikha Niya habang bumibigkas sa pangalan Niya sa sandali ng pagbanggit mo sa Kanya at pagdakila mo sa Kanya,
na lumikha sa tao nang nahubog at nagpaangkop sa tikas niya,
na nagtakda sa mga nilikha ng mga lahi ng mga ito, mga uri ng mga ito, at mga katangian ng mga ito, at nagpatnubay sa bawat nilikha tungo sa naaangkop dito at tumutugma rito,
na nagpalabas ng pastulan mula sa lupa na panginginainan ng mga hayop ninyo,
saka gumawa Siya rito na dayaming tuyo na medyo nangingitim matapos na ito dati ay luntiang sariwa.
Magpapabigkas Kami sa iyo, O Sugo, ng Qur’ān at mag-iipon Kami nito sa dibdib mo at hindi ka makalilimot nito kaya huwag kang makipag-unahan kay Anghel Gabriel sa pagbigkas gaya ng dati mong ginagawa dahil sa pagsisigasig na hindi makalimot nito,
maliban sa niloob ni Allāh na makalimot ka mula roon dahil sa isang kasanhian; tunay na Siya - kaluwalhatian sa Kanya - ay nakaaalam sa anumang inihahayag at anumang ikinukubli.
At magpapagaan Kami sa iyo sa gawain sa pamamagitan ng nagpapalugod kay Allāh na mga gawain na nagpapasok sa Paraiso.
Kaya mangaral ka sa mga tao sa pamamagitan ng ikinasi Namin sa iyo mula sa Qur'ān, at magpaalaala ka sa kanila hanggat ang paalaala ay naririnig.
Mapangangaralan sa pamamagitan ng mga pangaral mo ang sinumang nangangamba kay Allāh dahil siya ay ang makikinabang sa pangaral,
at lumalayo sa pangaral at umaayaw rito ang tagatangging sumampalataya dahil siya ay pinakamatindi sa mga tao sa pagkalumbay sa Kabilang-buhay dahil sa pagpasok niya sa Apoy,
na papasok sa Apoy na pinakamalaki ng Kabilang-buhay upang magdusa sa init niyon at magpakasakit doon magpakailanman.
Pagkatapos ay pamamalagiin siya sa Apoy kung saan hindi siya mamamatay roon para makapagpahinga sa pinagdurusahan niya na pagdurusa at hindi mabubuhay sa buhay na kaaya-ayang marangal.
Nagtamo nga ng hinihiling ang sinumang nagpakadalisay mula sa pagtatambal at mga pagsuway
at bumanggit sa Panginoon niya sa pamamagitan ng isinabatas Niya na mga uri ng pagbanggit at pag-alaala (dhikr) at nagsagawa ng dasal ayon sa katangiang hinihiling para sa pagsasagawa nito.
Bagkus inuna ninyo ang buhay pangmundo at minagaling ninyo ito higit sa Kabilang-buhay sa kabila ng isang mabigat na pagkakaibahan sa pagitan ng dalawang ito.
Talagang ang Kabilang-buhay ay higit na mabuti at higit na mainam kaysa sa Mundo at anumang narito na mga tinatamasa at mga minamasarap, at higit na namamalagi dahil ang anumang naroon na kaginhawahan ay hindi napuputol magpakailanman.
Tunay na ang nabanggit Namin ito sa inyo na mga utos at mga ulat ay talagang nasa mga kalatas na pinababa noon bago ka,
Ang mga ito ay ang mga kalatas na pinababa kina Abraham at Moises - sumakanilang dalawa ang pangangalaga.
سورة الأعلى
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (الأعلى) من السُّوَر المكية، وقد افتُتحت بتنزيه الله عز وجل عن كلِّ نقص، وإثباتِ العلوِّ المطلق له سبحانه، وجاءت على أمثلةٍ من قدرة الله عز وجل في هذا الكون؛ طلبًا من المؤمن أن يُزكِّيَ نفسَه، ويلجأَ إلى خالق هذا الكونِ وحده، و(الأعلى) هو أحدُ أسماءِ الله الحسنى، وقد حرَصَ رسولُ الله صلى الله عليه وسلم على قراءتِها في غير موضع؛ كالجمعة، والعيدَينِ، والوتر.

ترتيبها المصحفي
87
نوعها
مكية
ألفاظها
72
ترتيب نزولها
8
العد المدني الأول
19
العد المدني الأخير
19
العد البصري
19
العد الكوفي
19
العد الشامي
19

* سورة (الأعلى):

سُمِّيت سورة (الأعلى) بهذا الاسم؛ لافتتاحها بقوله تعالى: {سَبِّحِ اْسْمَ رَبِّكَ اْلْأَعْلَى} [الأعلى: 1].

* وتُسمَّى كذلك بسورة {سَبِّحْ}؛ لافتتاحها بهذا اللفظ.

* أمَر رسولُ الله صلى الله عليه وسلم أن يُجعَل لفظُ أولِ آيةٍ من سورة (الأعلى) في السجود:

عن عُقْبةَ بن عامرٍ رضي الله عنه، قال: «لمَّا نزَلتْ: {فَسَبِّحْ بِاْسْمِ رَبِّكَ اْلْعَظِيمِ} [الواقعة: 96]، قال رسولُ اللهِ ﷺ: «اجعَلوها في ركوعِكم»، فلمَّا نزَلتْ: {سَبِّحِ اْسْمَ رَبِّكَ اْلْأَعْلَى} [الأعلى: 1]، قال: «اجعَلوها في سجودِكم»». أخرجه ابن حبان (١٨٩٨).

 حرَصَ رسولُ الله صلى الله عليه وسلم على قراءةِ سورة (الأعلى) في كثيرٍ من المواطن؛ من ذلك:

* في صلاة العِيدَينِ: عن سَمُرةَ بن جُنْدُبٍ رضي الله عنه، قال: «كان رسولُ اللهِ ﷺ يَقرأُ في العِيدَينِ بـ {سَبِّحِ اْسْمَ رَبِّكَ اْلْأَعْلَى}، و{هَلْ أَتَىٰكَ حَدِيثُ اْلْغَٰشِيَةِ}». أخرجه أحمد (٢٠١٦١).

* في صلاة الظُّهْرِ: عن جابرِ بن سَمُرةَ رضي الله عنه: «أنَّ النبيَّ صلى الله عليه وسلم كان يَقرأُ في الظُّهْرِ بـ {سَبِّحِ اْسْمَ رَبِّكَ اْلْأَعْلَى} ونحوِها، وفي الصُّبْحِ بأطوَلَ مِن ذلك». أخرجه مسلم (٤٦٠).

* في صلاة الوتر: عن عبدِ اللهِ بن عباسٍ رضي الله عنهما، قال: «كان رسولُ اللهِ ﷺ يُوتِرُ بثلاثٍ، يَقرأُ فيهنَّ في الأولى: بـ{سَبِّحِ اْسْمَ رَبِّكَ اْلْأَعْلَى}، وفي الثانيةِ: بـ{قُلْ يَٰٓأَيُّهَا اْلْكَٰفِرُونَ}، وفي الثالثةِ: بـ{قُلْ هُوَ اْللَّهُ أَحَدٌ}». أخرجه النسائي (١٧٠١).

* في صلاة الجمعة: عن سَمُرةَ بن جُنْدُبٍ رضي الله عنه: «أنَّ رسولَ اللهِ ﷺ كان يَقرأُ في صلاةِ الجمعة بـ{سَبِّحِ اْسْمَ رَبِّكَ اْلْأَعْلَى}، و{هَلْ أَتَىٰكَ حَدِيثُ اْلْغَٰشِيَةِ}». أخرجه أبو داود (١١٢٥).

1. تسبيح وتعظيم (١-٥).

2. تكليف وامتنان (٦-١٣).

3. الحديث عن أهل التذكُّر (١٤-١٩).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (9 /110).

يقول ابنُ عاشور عن مقاصدها: «اشتملت على تنزيهِ الله تعالى، والإشارة إلى وَحْدانيته؛ لانفراده بخَلْقِ الإنسان، وخلق ما في الأرض مما فيه بقاؤه.
وعلى تأييد النبي صلى الله عليه وسلم، وتثبيته على تَلقِّي الوحي.
وأنَّ اللهَ مُعطِيه شريعةً سَمْحة، وكتابًا يَتذكَّر به أهلُ النفوس الزكيَّة الذين يَخشَون ربهم، ويُعرِض عنهم أهلُ الشقاوة الذين يؤثِرون الحياة الدنيا، ولا يعبؤون بالحياة الأبدية.
وأن ما أوحيَ إليه يُصدِّقه ما في كتب الرسل من قبله؛ وذلك كلُّه تهوين لِما يَلقَاه من إعراض المشركين». "التحرير والتنوير" لابن عاشور (30 /272).