ترجمة سورة المدّثر

الترجمة الكازاخية - مجمع الملك فهد

ترجمة معاني سورة المدّثر باللغة الكازاخية من كتاب الترجمة الكازاخية - مجمع الملك فهد.
من تأليف: خليفة الطاي .

ﰡ

ﮪﮫ ﰀ​
(Мұхаммед Ғ.С. алғаш Жебрейіл Ғ.С. ді көргенде қобалжып: "Жабыңдар, мені жабыңдар" деп жамылып жатады. Б.Ж.М.Р.) Әй жамылушы!
ﮭﮮ ﰁ​
Түр енді! Адамдарға ескерт!
ﮰﮱ ﰂ​
Раббыңды ұлықта!
ﯔﯕ ﰃ​
Киіміңді тазала!
ﯗﯘ ﰄ​
Әр түрлі лас істерден аулақ бол!
ﯚﯛﯜ ﰅ​
(Қылған ісіңді) көп міндет қылма.
ﯞﯟ ﰆ​
Раббың үшін сабыр ет.
ﯡﯢﯣﯤ ﰇ​
Қашан Сұр ұрілсе;
ﯦﯧﯨﯩ ﰈ​
Міне сол күн, өте ауыр күн.
ﯫﯬﯭﯮ ﰉ​
Негізінен қарсы келушілерге қолайсыз. (Құрайш руынан Мұғайяра ұлы Уәлит Құранды әсерлі жады деген. Б.Ж.Р.М.Х.Т.)
ﯰﯱﯲﯳ ﰊ​
Мен жалғыз жаратқан кісіні өзіме таста.
ﯵﯶﯷﯸ ﰋ​
Оған көптеген мал бердім.
ﯺﯻ ﰌ​
Әзір тұратын ұлдар бердім.
ﯽﯾﯿ ﰍ​
Оның жағдайын кеңітіп, ықпалын арттырдым.
ﰁﰂﰃﰄ ﰎ​
Сосын тағы да арттыра түсуімді үміт етті.
ﰆﰇﰈﰉﰊﰋ ﰏ​
Әсте болмайды. Өйткені ол, қасарысқан еді.
ﰍﰎ ﰐ​
Жақында оны өрге зорлаймын.
ﰐﰑﰒ ﰑ​
Өйткені ол, ойластырып, шамалады.
ﭑﭒﭓ ﰒ​
Сосын ол өлгір, қалай шамалады?
ﭕﭖﭗﭘ ﰓ​
Содан кейін ол жаны шыққыр, қайтып мөлшерледі?
ﭚﭛ ﰔ​
Сосын ол, қарады.
ﭝﭞﭟ ﰕ​
Содан кейін ол, қабағын шытып, томсарды.
ﭡﭢﭣ ﰖ​
Сосын ол, теріс айналып паңданды.
ﭥﭦﭧﭨﭩﭪ ﰗ​
Сонда ол: "Бұл, үйретіліп келе жатқан бір сиқыр" деді.
ﭬﭭﭮﭯﭰ ﰘ​
"Бұл, адамның ғана сөзі."
ﭲﭳ ﰙ​
Оны жағатын тозаққа саламын.
ﭵﭶﭷﭸ ﰚ​
Ол тозақтың не екенін қайдан білдің?
ﭺﭻﭼﭽ ﰛ​
Кейін қалдырмайды да шала тастамайды.
ﭿﮀ ﰜ​
Ол, адам терісін өртеп кетеді.
ﮂﮃﮄ ﰝ​
Оған он тоғыз (періште) қарайды.
ﮆﮇﮈﮉﮊﮋﮌﮍﮎﮏﮐﮑﮒﮓﮔﮕﮖﮗﮘﮙﮚﮛﮜﮝﮞﮟﮠﮡﮢﮣﮤﮥﮦﮧﮨﮩﮪﮫﮬﮭﮮﮯﮰﮱﯓﯔﯕﯖﯗﯘﯙﯚﯛﯜﯝﯞﯟﯠﯡﯢﯣ ﰞ​
Тозақтың күзетшілерін періштелерден ғана қылдық. Сондай-ақ олардың сандарын қарсы келушілерге анық бір сынау қылдық... Өздеріне кітап берілгендер, сенсін. (Олардың кітаптарында да он тоғыз жазылған. Б.Ж.М.) Әрі иман келтіргендердің сенімдері арта түссін. Кітап иелерімен мүміндер күмәнданбасын. Сондай-ақ жүректерінде дерті болғандар мен қарсы болғандар: "Алла, бүл мысалмен нені қалайды?",- десін. Осылайша Алла, қалағанын адастырып және кімді қаласа, тура жолға салады. Раббың жасақтарының санын өзі ғана біледі. Бұл адамдар үшін бір насихат.
ﯥﯦ ﰟ​
Жоқ олай емес. Айға серт,
ﯨﯩﯪ ﰠ​
Қайтқан сәтте, түнге серт,
ﯬﯭﯮ ﰡ​
Ағарған сәтте, таңға серт.
ﯰﯱﯲ ﰢ​
Шын мәнінде ол тозақ, әрине ірі уақиғаның бірі.
ﯴﯵ ﰣ​
Адамдар үшін ескерту.
ﯷﯸﯹﯺﯻﯼﯽ ﰤ​
Сендерден ілгері кетуді немесе кейін қалуды қалаған біреулер үшін ескерту.
ﯿﰀﰁﰂﰃ ﰥ​
Әркім істеген ісінің орнына ұсталады. (52-С.21-А.)
ﰅﰆﰇ ﰦ​
Бірақ ғамал дәптері оңынан берілгендер басқа. (56-С. 27-А.)
ﰉﰊﰋ ﰧ​
Олар жаннаттарда сұрасады!
ﰍﰎ ﰨ​
Қылмыстылардан;
ﰐﰑﰒﰓ ﰩ​
"Сендерді тозаққа кіргізген не нәрсе?"
ﰕﰖﰗﰘﰙ ﰪ​
Олар: "Біз намаз оқушылардан емес едік."
ﰛﰜﰝﰞ ﰫ​
"Әрі міскінді тамақтандырмайтын едік."
ﰠﰡﰢﰣ ﰬ​
"Бұзықтыққа кірісушілермен бірге кірісіп жүрген едік."
ﰥﰦﰧﰨ ﰭ​
"Қиямет күнін өтірік деген едік."
ﰪﰫﰬ ﰮ​
"Өзімізге өлім келгенге дейін (жалғаса берді" дейді.)
ﭑﭒﭓﭔ ﰯ​
Сонда оларға шапағатшылардың шапағаты пайда бермейді.
ﭖﭗﭘﭙﭚ ﰰ​
Ал оларға насихаттан жалтаратын не болды?
ﭜﭝﭞ ﰱ​
Олар мүлде үріккен құлан сияқты;
ﭠﭡﭢ ﰲ​
Арыстаннан қашқан...
ﭤﭥﭦﭧﭨﭩﭪﭫﭬ ﰳ​
Жоқ, олардан әрбіреуі өзіне бір ашық нұсқа берілуін қалайды.
ﭮﭯﭰﭱﭲﭳ ﰴ​
Жоқ, олар ахиреттен қорықпайды.
ﭵﭶﭷ ﰵ​
Олай емес. Шын мәнінде Құран бір насихат.
ﭹﭺﭻ ﰶ​
Кім қаласа, одан үгіт алады.
ﭽﭾﭿﮀﮁﮂﮃﮄﮅﮆﮇﮈ ﰷ​
Алла қаламайынша, олар, үгіт ала алмайды. Ол Алла, қорқылуға лайық, жарылқау иесі.
سورة المدثر
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (المُدثِّر) من السُّوَر المكية، نزلت بعد سورة (المُزمِّل)، وقد جاء فيها أمرُ النبي صلى الله عليه وسلم بدعوة الخَلْقِ إلى الإيمان، وتقريرُ صعوبة يوم القيامة على أهل الكفر والعصيان، وتهديدُ الوليد بن المغيرة بنقضِ القرآن، وبيانُ عدد زبانية النِّيران، وأن كلَّ أحد رهنُ الإساءة والإحسان، ومَلامةُ الكفار على إعراضهم عن الإيمان، وذِكْرُ وعدِ الكريم بالرحمة والغفران.

ترتيبها المصحفي
74
نوعها
مكية
ألفاظها
256
ترتيب نزولها
4
العد المدني الأول
55
العد المدني الأخير
55
العد البصري
56
العد الكوفي
56
العد الشامي
55

قوله تعالى: {يَٰٓأَيُّهَا اْلْمُدَّثِّرُ ١ قُمْ فَأَنذِرْ ٢ وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ} [المدثر: 1-3]:

عن جابرِ بن عبدِ اللهِ رضي الله عنهما، قال: «قال ﷺ: جاوَرْتُ بحِرَاءٍ، فلمَّا قضَيْتُ جِواري، هبَطْتُ، فنُودِيتُ، فنظَرْتُ عن يميني فلَمْ أرَ شيئًا، ونظَرْتُ عن شِمالي فلَمْ أرَ شيئًا، ونظَرْتُ أمامي فلَمْ أرَ شيئًا، ونظَرْتُ خَلْفي فلَمْ أرَ شيئًا، فرفَعْتُ رأسي فرأَيْتُ شيئًا، فأتَيْتُ خديجةَ، فقلتُ: دَثِّرُوني، وصُبُّوا عليَّ ماءً باردًا، قال: فدثَّرُوني، وصَبُّوا عليَّ ماءً باردًا، قال: فنزَلتْ: {يَٰٓأَيُّهَا اْلْمُدَّثِّرُ ١ قُمْ فَأَنذِرْ ٢ وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ} [المدثر: 1-3]». أخرجه البخاري (٤٩٢٢).

* قوله تعالى: {ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدٗا} [المدثر: 11]:

عن ابنِ عباسٍ رضي الله عنهما: «أنَّ الوليدَ بنَ المُغيرةِ جاء إلى النبيِّ صلى الله عليه وسلم، فقرَأَ عليه القرآنَ، فكأنَّه رَقَّ له، فبلَغَ ذلك أبا جهلٍ، فأتاه فقال: يا عَمِّ، إنَّ قومَك يرَوْنَ أن يَجمَعوا لك مالًا، قال: لِمَ؟ قال: ليُعطُوكَه؛ فإنَّك أتَيْتَ مُحمَّدًا لِتَعرَّضَ لِما قِبَلَه، قال: قد عَلِمتْ قُرَيشٌ أنِّي مِن أكثَرِها مالًا! قال: فقُلْ فيه قولًا يبلُغُ قومَك أنَّك مُنكِرٌ له، أو أنَّك كارهٌ له، قال: وماذا أقول؟! فواللهِ، ما فيكم رجُلٌ أعلَمُ بالأشعارِ منِّي، ولا أعلَمُ برَجَزِه ولا بقَصِيدِه منِّي، ولا بأشعارِ الجِنِّ، واللهِ، ما يُشبِهُ الذي يقولُ شيئًا مِن هذا، وواللهِ، إنَّ لِقولِه الذي يقولُ حلاوةً، وإنَّ عليه لَطلاوةً، وإنَّه لَمُثمِرٌ أعلاه، مُغدِقٌ أسفَلُه، وإنَّه لَيعلو، وما يُعلَى، وإنَّه لَيَحطِمُ ما تحته، قال: لا يَرضَى عنك قومُك حتى تقولَ فيه، قال: فدَعْني حتى أُفكِّرَ، فلمَّا فكَّرَ، قال: هذا سِحْرٌ يُؤثَرُ، يأثُرُه مِن غيرِه؛ فنزَلتْ: {ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدٗا} [المدثر: 11]». أخرجه الحاكم (3872).

* سورة (المُدثِّر):

سُمِّيت سورة (المُدثِّر) بهذا الاسم؛ لوصفِ الله نبيَّه بهذا اللفظ في أوَّل السورة.

و(المُدثِّر): هو لابِسُ الدِّثار، وفي ذلك إشارةٌ إلى حديثِ جابرِ بن عبدِ اللهِ رضي الله عنهما، قال: «قال ﷺ: جاوَرْتُ بحِرَاءٍ، فلمَّا قضَيْتُ جِواري، هبَطْتُ، فنُودِيتُ، فنظَرْتُ عن يميني فلَمْ أرَ شيئًا، ونظَرْتُ عن شِمالي فلَمْ أرَ شيئًا، ونظَرْتُ أمامي فلَمْ أرَ شيئًا، ونظَرْتُ خَلْفي فلَمْ أرَ شيئًا، فرفَعْتُ رأسي فرأَيْتُ شيئًا، فأتَيْتُ خديجةَ، فقلتُ: دَثِّرُوني، وصُبُّوا عليَّ ماءً باردًا، قال: فدثَّروني، وصَبُّوا عليَّ ماءً باردًا، قال: فنزَلتْ: {يَٰٓأَيُّهَا اْلْمُدَّثِّرُ ١ قُمْ فَأَنذِرْ ٢ وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ} [المدثر: 1-3]». أخرجه البخاري (٤٩٢٢).

1. إرشاد النبيِّ صلى الله عليه وسلم في بَدْءِ الدعوة (١-١٠).

2. تهديد زعماءِ الكفر (١١-٣٠).

3. الحِكْمة في اختيار عدد خَزَنة جهنَّم (٣١-٣٧).

4. الحوار بين أصحاب اليمين وبين المجرِمين (٣٨-٥٦).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (8 /454).

يقول ابن عاشور عما جاء فيها من مقاصدَ:

«تكريمُ النبيِّ صلى الله عليه وسلم، والأمر بإبلاغ دعوة الرسالة.
وإعلان وَحْدانية الله بالإلهية.
والأمر بالتطهُّر الحِسِّي والمعنوي.
ونبذ الأصنام.
والإكثار من الصدقات.
والأمر بالصبر.
وإنذار المشركين بهول البعث.
وتهديد مَن تصدى للطعن في القرآن، وزعم أنه قولُ البشر.
ووصف أهوال جهنَّم.
والرد على المشركين الذين استخَفُّوا بها، وزعموا قلةَ عدد حفَظتِها.
وتَحدِّي أهل الكتاب بأنهم جهلوا عددَ حفَظتِها.
وتأييسهم من التخلص من العذاب.
وتمثيل ضلالهم في الدنيا.
ومقابلة حالهم بحال المؤمنين أهلِ الصلاة، والزكاة، والتصديق بيوم الجزاء». "التحرير والتنوير" لابن عاشور (29 /293).