ترجمة سورة المدّثر

الترجمة الطاجيكية

ترجمة معاني سورة المدّثر باللغة الطاجيكية من كتاب الترجمة الطاجيكية.
من تأليف: خوجه ميروف خوجه مير .

ﰡ

ﮪﮫ ﰀ​
1.       Эй ҷома дар сар кашида,
ﮭﮮ ﰁ​
2.       бархез аз ҷои хобат, пас бим деҳ одамонро аз азоби Аллоҳ!
ﮰﮱ ﰂ​
3.       Ва такбиру таъзиму ибодатро махсуси Парвардигорат гардон!
ﯔﯕ ﰃ​
4.       Ва ҷомаатро аз наҷосатҳо покиза дор!(1)
____________________
1. Яъне, покии зоҳирӣ нишонаи покии ботинӣ аст.
ﯗﯘ ﰄ​
5.       Ва давомат кун дурӣ ҷӯстанро аз бутҳо ва аз корҳои ширк, пас ба онҳо наздикӣ макун!(1)
____________________
1. Тафсири Саъдӣ 1/895
ﯚﯛﯜ ﰅ​
6.       Ва чизе мадеҳ, ки беш аз он чашм дошта бошӣ.
ﯞﯟ ﰆ​
7.       Ва барои розигии Парвардигорат бар амру наҳйҳояш собир бош!
ﯡﯢﯣﯤ ﰇ​
8.       Пас он гоҳ ки дар сур (карнай) барои аз нав зинда шудан, дамида шавад,
ﯦﯧﯨﯩ ﰈ​
9.       пас он рӯз рӯзи сахте хоҳад
буд.
ﯫﯬﯭﯮ ﰉ​
10. Барои кофирон осон нест, ки халос шаванд аз муноқишаи ҳисобу китоб.
ﯰﯱﯲﯳ ﰊ​
11. Маро эй Паёмбар, бо он ки дар шиками модараш танҳояш бе молу фарзанд, офаридаам, вогузор.
ﯵﯶﯷﯸ ﰋ​
12. Ва ӯро моли бисёре додам.
ﯺﯻ ﰌ​
13. Ва писароне ҳама дар Макка назди ӯ ҳозир.
ﯽﯾﯿ ﰍ​
14. Ва васоили зиндагиро аз ҳар ҷиҳат барои ӯ фароҳам сохтаам.
ﰁﰂﰃﰄ ﰎ​
15. Он гоҳ тамаъ мебандад, ки бар неъматаш(1) биафзоям.
____________________
1. Яъне, бар замми ин неъматҳо боз ҳам молу фарзандонашро зиёд гардонам. Ва ҳамоно ӯ кофир аст бар Ман.
ﰆﰇﰈﰉﰊﰋ ﰏ​
16. Ҳаргиз, ки ҳамоно, ӯ дар баробари Қуръон ва оёти Мо саркашӣ карду ситеза ҷӯст.
ﰍﰎ ﰐ​
17. Зуд аст, ки ба сараш машаққатҳоеро аз навъҳои азобе, ки дар он роҳат нест меорем.(1)
____________________
1. Ин оятҳо дар ҳаққи Валид бинни Муғира нозид шудааст, ки хеле ҳам саркаш ва душмани Аллоҳ ва расулаш буд. (Инчунин ҷазо дода мешавад ҳар як кофири саркашро). Тафсири Саъдӣ 1/896
ﰐﰑﰒ ﰑ​
18. Ҳароина, ӯ андешид ва нақшае кашид(1).
____________________
1. Яъне, чи таънае мезанад дар ҳаққи Қуръон ва Муҳаммад.
ﭑﭒﭓ ﰒ​
19.Пас марг бар ӯбод, чӣ гуна нақшае кашид?
ﭕﭖﭗﭘ ﰓ​
20.    Боз ҳам марг барӯ бод, чӣ нақшае кашид?
ﭚﭛ ﰔ​
21.    Сипас он гоҳ, ки нигарист, (яъне, фикр карду нақша кашид ва тайёрӣ дид дар таъна задани Қуръон).
ﭝﭞﭟ ﰕ​
22.    Сипас рӯй турш кард ва пешонӣ дарҳам кашид. Баъд аз он, ки чизе наёфт, ки ба он Қуръонро таъна занад.
ﭡﭢﭣ ﰖ​
23.    Сипас рӯй гардонид аз ҳақ ва гарданкашӣ кард аз эътироф шудан ба мағлубияташ.
ﭥﭦﭧﭨﭩﭪ ﰗ​
24.    Пас гуфт дар бораи Қуръон:
«Ин чизе, ки Муҳаммад мегӯяд, ҷуз ҷодуе, манқул аз пешиниён ривоят шуда, ҳеҷ нест.
ﭬﭭﭮﭯﭰ ﰘ​
25.    Ин сухани махлуқон аст, ки Муҳаммад онро таълим гирифтаасту, баъд аз он даъво мекунад, ки он аз назди Аллоҳ аст.
ﭲﭳ ﰙ​
26.    Ба зудӣ ӯро ба сақар (дӯзах) бияфканам. То бисӯзад дар оташаш.
ﭵﭶﭷﭸ ﰚ​
27.    Ту чӣ медонӣ, ки сақар чи гӯна аст?
ﭺﭻﭼﭽ ﰛ​
28.    На, гӯштеро боқӣ мегузорад ва на устухонеро раҳо месозад.
ﭿﮀ ﰜ​
29.   Тағйирдиҳанда ва сиёҳкунандаи пӯст аст.
ﮂﮃﮄ ﰝ​
30.   Нуздаҳ фаришта барои азоби онҳо муваккаланд.
ﮆﮇﮈﮉﮊﮋﮌﮍﮎﮏﮐﮑﮒﮓﮔﮕﮖﮗﮘﮙﮚﮛﮜﮝﮞﮟﮠﮡﮢﮣﮤﮥﮦﮧﮨﮩﮪﮫﮬﮭﮮﮯﮰﮱﯓﯔﯕﯖﯗﯘﯙﯚﯛﯜﯝﯞﯟﯠﯡﯢﯣ ﰞ​
31.   Муваккалони дӯзахро ҷуз аз фариштагони сахтгир қарор надодем. Ва шумори онҳо ҷуз барои имтиҳони кофирон нест. То аҳли китоб (Яҳуд ва Насоро) бовар кунанд(1) ва бар имони мӯъминон бияфзояд ва ахди китобу мӯъминон шак накунанд.
Ва то он мунофиқон ва кофирон, ки дар дилҳояшон маразест, бигӯянд: «Аллоҳ аз ин шумораи аҷоиб чӣ мехостааст?» Аллоҳ инчунин ҳар касро, ки бихоҳад, гумроҳ мекунад ва ҳар касро, ки бихоҳад роҳ менамояд.
Ва шумори лашкари(1) Парвардигоратро ҷуз Ӯ кассе надонад. Ва ин ҷаҳаннам ҷуз ҳушдор ва панде аз барои мардум нест(3).
____________________
1. Яъне, он чизе, ки дар Қуръон дар бораи хозинони ҷаҳаннам гуфта шудааст ҳақ аст ва аз назди Аллоҳ аст. Тафсири Табарӣ 30/24
2. Аз он ҷумла фариштагонро.
3. Тафсири Бағавӣ 8/271
ﯥﯦ ﰟ​
32.   Инчунин нест, ки онҳо мепиндоранд(1), савганд ба моҳ!
____________________
1. Яъне, Ба рисолати паёмбар бовар намекунанд.
ﯨﯩﯪ ﰠ​
33.   Ва савганд ба шаб, чун пушт кунад рӯй ба рафтан орад
ﯬﯭﯮ ﰡ​
34.   Ва савганд ба субҳ, чун парда барафканад,
ﯰﯱﯲ ﰢ​
35.   ки ҳароина, ин дӯзах яке аз ҳодисаҳои бузург аст.
ﯴﯵ ﰣ​
36.   Тарсонандаи одамиён аст.
ﯷﯸﯹﯺﯻﯼﯽ ﰤ​
37.   Барои ҳар касе аз шумо, ки бихоҳад, наздик шудан ба Парвардигорашро бо амали нек ё бозпас монад бо куфру нофармонӣ.
ﯿﰀﰁﰂﰃ ﰥ​
38.   Ҳар кас гаравгони корест, ки кардааст, хоҳ нек аст, хоҳ бад аз он раҳо намеёбад, то он вақте ки ҳаққашро бидиҳад.
ﰅﰆﰇ ﰦ​
39.   Ғайри мусалмонони холис онҳое, ки худашонро бо амалҳои шоиста наҷот доданд.
ﰉﰊﰋ ﰧ​
40.   Онҳо дар биҳиштҳо нишастаанд ва аз якдигарашон мепурсанд,
ﰍﰎ ﰨ​
41.   аз кофироне, ки дар ҳаққи худашон гуноҳ кардаанд.
ﰐﰑﰒﰓ ﰩ​
42.   Чӣ чизҳое шуморо ба ҷаҳаннам даровард?
ﰕﰖﰗﰘﰙ ﰪ​
43.   Гӯянд гунаҳкорон: "Мо дар дунё аз намозгузорон набудем
ﰛﰜﰝﰞ ﰫ​
44.   ва ба дарвешону камбағалон таъом намедодем
ﰠﰡﰢﰣ ﰬ​
45.   ва бо онон, ки сухани ботил мегуфтанд, ҳамовоз мешудем
ﰥﰦﰧﰨ ﰭ​
46.   ва рӯзи қиёматро дӯруғ
мешуморидем,
ﰪﰫﰬ ﰮ​
47.   то марги мо фаро расид ва мо дар ҳамон гумроҳӣ будем"
ﭑﭒﭓﭔ ﰯ​
48.   Пас, шафоъати шафоаткунандагон(1) фоидаашон набахшад. Зеро шафоъат барои онҳоест, ки Аллоҳ таъоло аз онҳо розист ва барои шафоаткунанда иҷозат додааст.
____________________
1. Хоҳ фаришта бошад, хоҳ паёмбар ё дигараш.
ﭖﭗﭘﭙﭚ ﰰ​
49.   Пас он мушриконро чӣ шудааст, ки аз Қуръон ва пандҳои он рӯй гардонанд?
ﭜﭝﭞ ﰱ​
50.   Монанди харони ваҳшие, ки рамида
ﭠﭡﭢ ﰲ​
51.   аз шер мегурезанд,
ﭤﭥﭦﭧﭨﭩﭪﭫﭬ ﰳ​
52.   Балки ҳар як аз он мушрикҳо мехоҳанд, ки аз сӯйи Аллоҳ китоби кушодае ба ӯ дода шавад.(1)
____________________
1. Ҳамчунон ки ба Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи ва саллам дода шудааст.
ﭮﭯﭰﭱﭲﭳ ﰴ​
53.   На чунин аст, ки онҳо мепиндоранд, балки онҳо аз охират наметарсанд. Ва ба баъсу ҷазо боварӣ надоранд.
ﭵﭶﭷ ﰵ​
54.   На чунин аст, ки онҳо дар бораи Қуръон меандешанд албатта, ки ин Қуръон пандест агар саъодати худро бихоҳанд,
ﭹﭺﭻ ﰶ​
55.   пас ҳар кӣ бихоҳад, онро бихонад ва аз он андарз бигирад ва аз ҳидояташ фоида бибарад.
ﭽﭾﭿﮀﮁﮂﮃﮄﮅﮆﮇﮈ ﰷ​
56.   Ва панд нагиранд, магар ин ки Аллоҳ хоҳад ҳидояти онҳоро. Ӯ таъоло шоёни он аст, ки аз Ӯ битарсанд ва итоъаташ кунанд. Ва
Ӯ шоёни омӯрзидан аст касонеро, ки ба Ӯ имон оранду итоъаташ кунанд!
سورة المدثر
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (المُدثِّر) من السُّوَر المكية، نزلت بعد سورة (المُزمِّل)، وقد جاء فيها أمرُ النبي صلى الله عليه وسلم بدعوة الخَلْقِ إلى الإيمان، وتقريرُ صعوبة يوم القيامة على أهل الكفر والعصيان، وتهديدُ الوليد بن المغيرة بنقضِ القرآن، وبيانُ عدد زبانية النِّيران، وأن كلَّ أحد رهنُ الإساءة والإحسان، ومَلامةُ الكفار على إعراضهم عن الإيمان، وذِكْرُ وعدِ الكريم بالرحمة والغفران.

ترتيبها المصحفي
74
نوعها
مكية
ألفاظها
256
ترتيب نزولها
4
العد المدني الأول
55
العد المدني الأخير
55
العد البصري
56
العد الكوفي
56
العد الشامي
55

قوله تعالى: {يَٰٓأَيُّهَا اْلْمُدَّثِّرُ ١ قُمْ فَأَنذِرْ ٢ وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ} [المدثر: 1-3]:

عن جابرِ بن عبدِ اللهِ رضي الله عنهما، قال: «قال ﷺ: جاوَرْتُ بحِرَاءٍ، فلمَّا قضَيْتُ جِواري، هبَطْتُ، فنُودِيتُ، فنظَرْتُ عن يميني فلَمْ أرَ شيئًا، ونظَرْتُ عن شِمالي فلَمْ أرَ شيئًا، ونظَرْتُ أمامي فلَمْ أرَ شيئًا، ونظَرْتُ خَلْفي فلَمْ أرَ شيئًا، فرفَعْتُ رأسي فرأَيْتُ شيئًا، فأتَيْتُ خديجةَ، فقلتُ: دَثِّرُوني، وصُبُّوا عليَّ ماءً باردًا، قال: فدثَّرُوني، وصَبُّوا عليَّ ماءً باردًا، قال: فنزَلتْ: {يَٰٓأَيُّهَا اْلْمُدَّثِّرُ ١ قُمْ فَأَنذِرْ ٢ وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ} [المدثر: 1-3]». أخرجه البخاري (٤٩٢٢).

* قوله تعالى: {ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدٗا} [المدثر: 11]:

عن ابنِ عباسٍ رضي الله عنهما: «أنَّ الوليدَ بنَ المُغيرةِ جاء إلى النبيِّ صلى الله عليه وسلم، فقرَأَ عليه القرآنَ، فكأنَّه رَقَّ له، فبلَغَ ذلك أبا جهلٍ، فأتاه فقال: يا عَمِّ، إنَّ قومَك يرَوْنَ أن يَجمَعوا لك مالًا، قال: لِمَ؟ قال: ليُعطُوكَه؛ فإنَّك أتَيْتَ مُحمَّدًا لِتَعرَّضَ لِما قِبَلَه، قال: قد عَلِمتْ قُرَيشٌ أنِّي مِن أكثَرِها مالًا! قال: فقُلْ فيه قولًا يبلُغُ قومَك أنَّك مُنكِرٌ له، أو أنَّك كارهٌ له، قال: وماذا أقول؟! فواللهِ، ما فيكم رجُلٌ أعلَمُ بالأشعارِ منِّي، ولا أعلَمُ برَجَزِه ولا بقَصِيدِه منِّي، ولا بأشعارِ الجِنِّ، واللهِ، ما يُشبِهُ الذي يقولُ شيئًا مِن هذا، وواللهِ، إنَّ لِقولِه الذي يقولُ حلاوةً، وإنَّ عليه لَطلاوةً، وإنَّه لَمُثمِرٌ أعلاه، مُغدِقٌ أسفَلُه، وإنَّه لَيعلو، وما يُعلَى، وإنَّه لَيَحطِمُ ما تحته، قال: لا يَرضَى عنك قومُك حتى تقولَ فيه، قال: فدَعْني حتى أُفكِّرَ، فلمَّا فكَّرَ، قال: هذا سِحْرٌ يُؤثَرُ، يأثُرُه مِن غيرِه؛ فنزَلتْ: {ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدٗا} [المدثر: 11]». أخرجه الحاكم (3872).

* سورة (المُدثِّر):

سُمِّيت سورة (المُدثِّر) بهذا الاسم؛ لوصفِ الله نبيَّه بهذا اللفظ في أوَّل السورة.

و(المُدثِّر): هو لابِسُ الدِّثار، وفي ذلك إشارةٌ إلى حديثِ جابرِ بن عبدِ اللهِ رضي الله عنهما، قال: «قال ﷺ: جاوَرْتُ بحِرَاءٍ، فلمَّا قضَيْتُ جِواري، هبَطْتُ، فنُودِيتُ، فنظَرْتُ عن يميني فلَمْ أرَ شيئًا، ونظَرْتُ عن شِمالي فلَمْ أرَ شيئًا، ونظَرْتُ أمامي فلَمْ أرَ شيئًا، ونظَرْتُ خَلْفي فلَمْ أرَ شيئًا، فرفَعْتُ رأسي فرأَيْتُ شيئًا، فأتَيْتُ خديجةَ، فقلتُ: دَثِّرُوني، وصُبُّوا عليَّ ماءً باردًا، قال: فدثَّروني، وصَبُّوا عليَّ ماءً باردًا، قال: فنزَلتْ: {يَٰٓأَيُّهَا اْلْمُدَّثِّرُ ١ قُمْ فَأَنذِرْ ٢ وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ} [المدثر: 1-3]». أخرجه البخاري (٤٩٢٢).

1. إرشاد النبيِّ صلى الله عليه وسلم في بَدْءِ الدعوة (١-١٠).

2. تهديد زعماءِ الكفر (١١-٣٠).

3. الحِكْمة في اختيار عدد خَزَنة جهنَّم (٣١-٣٧).

4. الحوار بين أصحاب اليمين وبين المجرِمين (٣٨-٥٦).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (8 /454).

يقول ابن عاشور عما جاء فيها من مقاصدَ:

«تكريمُ النبيِّ صلى الله عليه وسلم، والأمر بإبلاغ دعوة الرسالة.
وإعلان وَحْدانية الله بالإلهية.
والأمر بالتطهُّر الحِسِّي والمعنوي.
ونبذ الأصنام.
والإكثار من الصدقات.
والأمر بالصبر.
وإنذار المشركين بهول البعث.
وتهديد مَن تصدى للطعن في القرآن، وزعم أنه قولُ البشر.
ووصف أهوال جهنَّم.
والرد على المشركين الذين استخَفُّوا بها، وزعموا قلةَ عدد حفَظتِها.
وتَحدِّي أهل الكتاب بأنهم جهلوا عددَ حفَظتِها.
وتأييسهم من التخلص من العذاب.
وتمثيل ضلالهم في الدنيا.
ومقابلة حالهم بحال المؤمنين أهلِ الصلاة، والزكاة، والتصديق بيوم الجزاء». "التحرير والتنوير" لابن عاشور (29 /293).