ترجمة سورة المدّثر

الترجمة العبرية

ترجمة معاني سورة المدّثر باللغة العبرية من كتاب الترجمة العبرية.

ﰡ

ﮪﮫ ﰀ​
1 הוי, אתה המתכסה!
ﮭﮮ ﰁ​
2 קום והזהר!
ﮰﮱ ﰂ​
3 ואת שם ריבונך האדר (פאר)!
ﯔﯕ ﰃ​
4 ואת בגדיך סהר!
ﯗﯘ ﰄ​
5. ומן התועבה התרחק!
ﯚﯛﯜ ﰅ​
6 ואל תעשה דברים בציפייה לקבל עוד,
ﯞﯟ ﰆ​
7 (ולצווים ש) לריבונך המתן בסבלנות.
ﯡﯢﯣﯤ ﰇ​
8 וכאשר תהיה התקיעה בשופר,
ﯦﯧﯨﯩ ﰈ​
9 היום ההוא יהיה יום של מצוקה
ﯫﯬﯭﯮ ﰉ​
10 ולכופרים זה יהיה ממש לא קל.
ﯰﯱﯲﯳ ﰊ​
11 הנח לי לספל באלה שבראתי לבד,
ﯵﯶﯷﯸ ﰋ​
12 ולאלה אשר הענקתי שפע והצלחה,
ﯺﯻ ﰌ​
13 ובנים העומדים סביבו כל הזמן.
ﯽﯾﯿ ﰍ​
14 ואת דרכיו עשיתי קלות.
ﰁﰂﰃﰄ ﰎ​
15 ואף על פי כן, הוא מתאווה שאתן לו עוד.
ﰆﰇﰈﰉﰊﰋ ﰏ​
16 אך, לא! (כי) הוא כפר באותותינו,
ﰍﰎ ﰐ​
17 לכן, אנחית עליו עונש כבד!
ﰐﰑﰒ ﰑ​
18 הוא חישב ותכנן
ﭑﭒﭓ ﰒ​
19 אך הוא יוכחד כפי שהוא זמם!
ﭕﭖﭗﭘ ﰓ​
20 ושוב, הוא יוכחד כפי שהוא זמם!
ﭚﭛ ﰔ​
21 לאחר מכן, הוא התבונן מסביב,
ﭝﭞﭟ ﰕ​
22 לאחר מכן, הוא קימט את מצחו בזעם,
ﭡﭢﭣ ﰖ​
23 והפנה את גבו ונמלא גאוותנות,
ﭥﭦﭧﭨﭩﭪ ﰗ​
24 ואז אמר: “זה בסך הכול כישוף אשר הועתק מאחרים!”
ﭬﭭﭮﭯﭰ ﰘ​
25 ואין הדברים הללו אלא דברי אדם!”.
ﭲﭳ ﰙ​
26 לכן, אשרוף אותו באש הגיהינום!
ﭵﭶﭷﭸ ﰚ​
27 התדע מה היא אש הגיהינום?
ﭺﭻﭼﭽ ﰛ​
28 זו אשר לא תשאיר ולא תניח לאחד להישאר ללא הישרפות.
ﭿﮀ ﰜ​
29 את הבשר היא חורכת,
ﮂﮃﮄ ﰝ​
30 תשעה עשר(מלאכים חזקים) מופקדים עליה.
ﮆﮇﮈﮉﮊﮋﮌﮍﮎﮏﮐﮑﮒﮓﮔﮕﮖﮗﮘﮙﮚﮛﮜﮝﮞﮟﮠﮡﮢﮣﮤﮥﮦﮧﮨﮩﮪﮫﮬﮭﮮﮯﮰﮱﯓﯔﯕﯖﯗﯘﯙﯚﯛﯜﯝﯞﯟﯠﯡﯢﯣ ﰞ​
31 כשומרי הגיהינום הצבנו רק מלאכים, את מספרם קבענו למען נבחן את אלה אשר כפרו, ולמען ישמש הוכחה לאנשי עם-הספר ותגבר אמונתם של אלה אשר האמינו ולא יפקפקו. וכן, למען יאמרו אלה אשר קללה כליכם והכופרים: “מה רצה אללה להדגים לנו בזאת?” כך יתעה אללה את אשר ירצה וידריך את אשר ירצה. רק הוא מכיר את גדודי ריבונך, וזו היא רק תזכורת לאדם.
ﯥﯦ ﰟ​
32 אכן, נשבע אני בירח!
ﯨﯩﯪ ﰠ​
33 ובלילה כאשר הוא נסוג!
ﯬﯭﯮ ﰡ​
34 ובבוקר כאשר הוא מפציע!
ﯰﯱﯲ ﰢ​
35 היא (אש הגיהינום) אחד המבחנים הגדולים,
ﯴﯵ ﰣ​
36 והיא אזהרה לבני האדם,
ﯷﯸﯹﯺﯻﯼﯽ ﰤ​
37 לכל מי שירצה מכם להתקדם או להישאר מאחור!
ﯿﰀﰁﰂﰃ ﰥ​
38 כל נפש ערבה למעשיה!
ﰅﰆﰇ ﰦ​
39 אך, לא אלה בעלי הימין,
ﰉﰊﰋ ﰧ​
40 אשר ישכנו בגני העדן, וישאלו זה את זה,
ﰍﰎ ﰨ​
41 אודות הכופרים המכחשים
ﰐﰑﰒﰓ ﰩ​
42 והם ישאלו אותם: “מה הובילכם לתוך אש הגיהינום?”
ﰕﰖﰗﰘﰙ ﰪ​
43 יגידו: “לא היינו מתפללים,
ﰛﰜﰝﰞ ﰫ​
44 ולא היינו מאכילים את המסכנים,
ﰠﰡﰢﰣ ﰬ​
45 והיינו עוסקים בדברי הבל עם התועים,
ﰥﰦﰧﰨ ﰭ​
46 וכפרנו ביום הדין
ﰪﰫﰬ ﰮ​
47 עד אשר בא אלינו המוות”
ﭑﭒﭓﭔ ﰯ​
48 ולא תועיל המלצת הממליצים,
ﭖﭗﭘﭙﭚ ﰰ​
49 אם כן, מדוע הם מפנים את גבם להזהרה?
ﭜﭝﭞ ﰱ​
50 כמו חמורים מבוהלים,
ﭠﭡﭢ ﰲ​
51 אשר בורחים מפני האריה!
ﭤﭥﭦﭧﭨﭩﭪﭫﭬ ﰳ​
52 אבל, כל אחד מהם רוצה שיתנו לו מגילות פרושות.
ﭮﭯﭰﭱﭲﭳ ﰴ​
53 אך, הם אינם יראים מהעולם הבא.
ﭵﭶﭷ ﰵ​
54 הקוראן הוא הזהרה,
ﭹﭺﭻ ﰶ​
55 ומי שחפץ בכך ייזהר!
ﭽﭾﭿﮀﮁﮂﮃﮄﮅﮆﮇﮈ ﰷ​
56 אך, הם לא יזכרו ולא ייזהרו, אלא אם ירצה בכך אללה. כי, רק הוא ראוי ליראה ורק הוא אדון הסליחות.
سورة المدثر
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (المُدثِّر) من السُّوَر المكية، نزلت بعد سورة (المُزمِّل)، وقد جاء فيها أمرُ النبي صلى الله عليه وسلم بدعوة الخَلْقِ إلى الإيمان، وتقريرُ صعوبة يوم القيامة على أهل الكفر والعصيان، وتهديدُ الوليد بن المغيرة بنقضِ القرآن، وبيانُ عدد زبانية النِّيران، وأن كلَّ أحد رهنُ الإساءة والإحسان، ومَلامةُ الكفار على إعراضهم عن الإيمان، وذِكْرُ وعدِ الكريم بالرحمة والغفران.

ترتيبها المصحفي
74
نوعها
مكية
ألفاظها
256
ترتيب نزولها
4
العد المدني الأول
55
العد المدني الأخير
55
العد البصري
56
العد الكوفي
56
العد الشامي
55

قوله تعالى: {يَٰٓأَيُّهَا اْلْمُدَّثِّرُ ١ قُمْ فَأَنذِرْ ٢ وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ} [المدثر: 1-3]:

عن جابرِ بن عبدِ اللهِ رضي الله عنهما، قال: «قال ﷺ: جاوَرْتُ بحِرَاءٍ، فلمَّا قضَيْتُ جِواري، هبَطْتُ، فنُودِيتُ، فنظَرْتُ عن يميني فلَمْ أرَ شيئًا، ونظَرْتُ عن شِمالي فلَمْ أرَ شيئًا، ونظَرْتُ أمامي فلَمْ أرَ شيئًا، ونظَرْتُ خَلْفي فلَمْ أرَ شيئًا، فرفَعْتُ رأسي فرأَيْتُ شيئًا، فأتَيْتُ خديجةَ، فقلتُ: دَثِّرُوني، وصُبُّوا عليَّ ماءً باردًا، قال: فدثَّرُوني، وصَبُّوا عليَّ ماءً باردًا، قال: فنزَلتْ: {يَٰٓأَيُّهَا اْلْمُدَّثِّرُ ١ قُمْ فَأَنذِرْ ٢ وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ} [المدثر: 1-3]». أخرجه البخاري (٤٩٢٢).

* قوله تعالى: {ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدٗا} [المدثر: 11]:

عن ابنِ عباسٍ رضي الله عنهما: «أنَّ الوليدَ بنَ المُغيرةِ جاء إلى النبيِّ صلى الله عليه وسلم، فقرَأَ عليه القرآنَ، فكأنَّه رَقَّ له، فبلَغَ ذلك أبا جهلٍ، فأتاه فقال: يا عَمِّ، إنَّ قومَك يرَوْنَ أن يَجمَعوا لك مالًا، قال: لِمَ؟ قال: ليُعطُوكَه؛ فإنَّك أتَيْتَ مُحمَّدًا لِتَعرَّضَ لِما قِبَلَه، قال: قد عَلِمتْ قُرَيشٌ أنِّي مِن أكثَرِها مالًا! قال: فقُلْ فيه قولًا يبلُغُ قومَك أنَّك مُنكِرٌ له، أو أنَّك كارهٌ له، قال: وماذا أقول؟! فواللهِ، ما فيكم رجُلٌ أعلَمُ بالأشعارِ منِّي، ولا أعلَمُ برَجَزِه ولا بقَصِيدِه منِّي، ولا بأشعارِ الجِنِّ، واللهِ، ما يُشبِهُ الذي يقولُ شيئًا مِن هذا، وواللهِ، إنَّ لِقولِه الذي يقولُ حلاوةً، وإنَّ عليه لَطلاوةً، وإنَّه لَمُثمِرٌ أعلاه، مُغدِقٌ أسفَلُه، وإنَّه لَيعلو، وما يُعلَى، وإنَّه لَيَحطِمُ ما تحته، قال: لا يَرضَى عنك قومُك حتى تقولَ فيه، قال: فدَعْني حتى أُفكِّرَ، فلمَّا فكَّرَ، قال: هذا سِحْرٌ يُؤثَرُ، يأثُرُه مِن غيرِه؛ فنزَلتْ: {ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدٗا} [المدثر: 11]». أخرجه الحاكم (3872).

* سورة (المُدثِّر):

سُمِّيت سورة (المُدثِّر) بهذا الاسم؛ لوصفِ الله نبيَّه بهذا اللفظ في أوَّل السورة.

و(المُدثِّر): هو لابِسُ الدِّثار، وفي ذلك إشارةٌ إلى حديثِ جابرِ بن عبدِ اللهِ رضي الله عنهما، قال: «قال ﷺ: جاوَرْتُ بحِرَاءٍ، فلمَّا قضَيْتُ جِواري، هبَطْتُ، فنُودِيتُ، فنظَرْتُ عن يميني فلَمْ أرَ شيئًا، ونظَرْتُ عن شِمالي فلَمْ أرَ شيئًا، ونظَرْتُ أمامي فلَمْ أرَ شيئًا، ونظَرْتُ خَلْفي فلَمْ أرَ شيئًا، فرفَعْتُ رأسي فرأَيْتُ شيئًا، فأتَيْتُ خديجةَ، فقلتُ: دَثِّرُوني، وصُبُّوا عليَّ ماءً باردًا، قال: فدثَّروني، وصَبُّوا عليَّ ماءً باردًا، قال: فنزَلتْ: {يَٰٓأَيُّهَا اْلْمُدَّثِّرُ ١ قُمْ فَأَنذِرْ ٢ وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ} [المدثر: 1-3]». أخرجه البخاري (٤٩٢٢).

1. إرشاد النبيِّ صلى الله عليه وسلم في بَدْءِ الدعوة (١-١٠).

2. تهديد زعماءِ الكفر (١١-٣٠).

3. الحِكْمة في اختيار عدد خَزَنة جهنَّم (٣١-٣٧).

4. الحوار بين أصحاب اليمين وبين المجرِمين (٣٨-٥٦).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (8 /454).

يقول ابن عاشور عما جاء فيها من مقاصدَ:

«تكريمُ النبيِّ صلى الله عليه وسلم، والأمر بإبلاغ دعوة الرسالة.
وإعلان وَحْدانية الله بالإلهية.
والأمر بالتطهُّر الحِسِّي والمعنوي.
ونبذ الأصنام.
والإكثار من الصدقات.
والأمر بالصبر.
وإنذار المشركين بهول البعث.
وتهديد مَن تصدى للطعن في القرآن، وزعم أنه قولُ البشر.
ووصف أهوال جهنَّم.
والرد على المشركين الذين استخَفُّوا بها، وزعموا قلةَ عدد حفَظتِها.
وتَحدِّي أهل الكتاب بأنهم جهلوا عددَ حفَظتِها.
وتأييسهم من التخلص من العذاب.
وتمثيل ضلالهم في الدنيا.
ومقابلة حالهم بحال المؤمنين أهلِ الصلاة، والزكاة، والتصديق بيوم الجزاء». "التحرير والتنوير" لابن عاشور (29 /293).