ترجمة سورة النبأ

Finnish - Finnish translation

ترجمة معاني سورة النبأ باللغة الفنلندية من كتاب Finnish - Finnish translation.

ﰡ

ﭑﭒ ﰀ​


Mitä he kyselevät toinen toiseltaan?
ﭔﭕﭖ ﰁ​

Suurta sanomaako,
ﭘﭙﭚﭛ ﰂ​

josta he ovat eri mieltä?
ﭝﭞ ﰃ​

Ei, pian he saavat sen tietää.
ﭠﭡﭢ ﰄ​

Vieläkin: ei! He tulevat sen pian kokemaan.
ﭤﭥﭦﭧ ﰅ​

Emmekö ole luonut maan lakeudeksi
ﭩﭪ ﰆ​

ja vuoret tukipilareiksi?
ﭬﭭ ﰇ​

Me olemme luonut teidät parittain
ﭯﭰﭱ ﰈ​

ja säätänyt unen teille virkistykseksi,
ﭳﭴﭵ ﰉ​

yön Me loimme teille verhoksi
ﭷﭸﭹ ﰊ​

ja päivän Me annoimme elatuksen hankkimiseen.
ﭻﭼﭽﭾ ﰋ​

Yläpuolellenne olemme asettanut seitsemän vahvaa henkivaltaa
ﮀﮁﮂ ﰌ​

ja laittanut valoa säteilevän lampun;
ﮄﮅﮆﮇﮈ ﰍ​

raskaista pilvistä Me lähetämme vuolaita virtoja
ﮊﮋﮌﮍ ﰎ​

kasvattaaksemme viljan ja kasvit
ﮏﮐ ﰏ​

sekä tiheinä vihannoivat puutarhat.
ﮒﮓﮔﮕﮖ ﰐ​

Totisesti tuomion päivä on määrätty,
ﮘﮙﮚﮛﮜﮝ ﰑ​

päivä, jona puhalletaan pasuunaan ja te nousette joukoittain,
ﮟﮠﮡﮢ ﰒ​

päivä, jolloin taivas aukeaa ja siihen ilmenee joukko portteja,
ﮤﮥﮦﮧ ﰓ​

jolloin vuoret siirtyvät paikoiltaan ja muuttuvat kuin varjoiksi.
ﮩﮪﮫﮬ ﰔ​

Totisesti, helvetti silloin omaansa odottaa,
ﮮﮯ ﰕ​

se on määränpää syntisiä varten,
ﮱﯓﯔ ﰖ​

he viruvat siellä vuosikausia,
ﯖﯗﯘﯙﯚﯛ ﰗ​

saamatta nauttia viileätä juomaa;
ﯝﯞﯟ ﰘ​

heidän juomansa on kiehuvaa tai jääkylmää,
ﯡﯢ ﰙ​

se on palkka, joka vastaa heidän syntejänsä.
ﯤﯥﯦﯧﯨ ﰚ​

He eivät totisesti uskoneet joutuvansa teoistaan tilille,
ﯪﯫﯬ ﰛ​

vaan sanoivat julistustamme valheeksi, totuutta vääristellen.
ﯮﯯﯰﯱ ﰜ​

Mutta meillä on kaikki merkittynä muistiin.
ﯳﯴﯵﯶﯷ ﰝ​

»Maistakaa siis! Me emme lisää teille muuta kuin kuritusta.»
ﭑﭒﭓ ﰞ​

Totisesti odottaa voitto niitä, jotka pelkäävät Jumalaa,
ﭕﭖ ﰟ​

heidän ovat hedelmä- ja viinitarhat,
ﭘﭙ ﰠ​

nuoruutta uhkuvat neidot, heidän ikäisensä,
ﭛﭜ ﰡ​

ja puhdasta viiniä täydet pikarit.
ﭞﭟﭠﭡﭢﭣ ﰢ​

Ei heille siellä turhuutta puhuta eikä valheita jutella.
ﭥﭦﭧﭨﭩ ﰣ​

Se on Herrasi antama palkka, ansioiden mukainen lahja,
ﭫﭬﭭﭮﭯﭰﭱﭲﭳﭴﭵ ﰤ​

Herran, jonka ovat taivaat ja maa ja kaikki niiden välisessä avaruudessa, laupiaan Armahtajan, jota he eivät rohkene puhutella.
ﭷﭸﭹﭺﭻﭼﭽﭾﭿﮀﮁﮂﮃﮄﮅ ﰥ​

Sinä päivänä, jolloin henki ja enkelit seisovat riveissä, eivät muut saa puhua kuin se, jonka Laupias sallii ja joka lausuu totuuden.
ﮇﮈﮉﮊﮋﮌﮍﮎﮏﮐ ﰦ​

Tuo päivä on totuuden päivä, ja se, joka parhaimman valitsee, turvautuu Herraan.
ﮒﮓﮔﮕﮖﮗﮘﮙﮚﮛﮜﮝﮞﮟﮠ ﰧ​

Totisesti olemme varoittanut teitä lähestyvästä kurituksesta, päivästä, jolloin ihminen saa nähdä, mikä on hänen kättensä työ, ja epäuskoinen huudahtaa: »Ah, jospa olisin maan tomua!»
سورة النبأ
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (النَّبأ) من السُّوَر المكية، وقد جاءت بإثباتِ وقوع يوم القيامة، ودلَّلتْ على صدقِ ذلك بالآيات الكونية التي تملأ هذا الكونَ؛ فالله الذي خلَق هذا الكون بآياته العظام وسيَّره بأبدَعِ نظام قادرٌ على بعثِ الناس، ومجازاتهم على أعمالهم؛ فللعاصين النارُ جزاءً وِفاقًا، وللمتقين الجنةُ جزاءً من ربك عطاءً حسابًا، وسورة (النبأ) من السُّوَر التي شيَّبتْ رسولَ الله صلى الله عليه وسلم؛ لما ذكَرتْ من مشاهدِ يوم القيامة.

ترتيبها المصحفي
78
نوعها
مكية
ألفاظها
174
ترتيب نزولها
80
العد المدني الأول
40
العد المدني الأخير
40
العد البصري
41
العد الكوفي
40
العد الشامي
40

* سورة (النَّبأ):

سُمِّيت سورة (النَّبأ) بهذا الاسم؛ لوقوع لفظ (النَّبأ) في فاتحتها؛ وهو: خبَرُ الساعة والبعث الذي يسأل الناسُ عن وقوعه.

* وتُسمَّى كذلك بسورة (عمَّ)، أو (عمَّ يتساءلون)، أو (التساؤل)؛ لافتتاحِها بها.

سورة (النَّبأ) من السُّوَر التي شيَّبتْ رسولَ الله صلى الله عليه وسلم:

عن ابنِ عباسٍ رضي الله عنهما، قال: «قال أبو بكرٍ الصِّدِّيقُ رضي الله عنه لرسولِ اللهِ: يا رسولَ اللهِ، أراكَ قد شِبْتَ! قال: «شيَّبتْني هُودٌ، والواقعةُ، والمُرسَلاتُ، و{عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ}، و{إِذَا اْلشَّمْسُ كُوِّرَتْ}». أخرجه الحاكم (3314).

1. تساؤل المشركين عن النبأ (١-٥).

2. الآيات الكونية (٦-١٦).

3. أحداث يوم القيامة (١٧-٣٠).

4. جزاء المتقين (٣١-٤٠).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (9 /4).

يقول البقاعي: «مقصودها: الدلالةُ على أن يوم القيامة الذي كانوا مُجمِعين على نفيه، وصاروا بعد بعثِ النبي صلى الله عليه وسلم في خلافٍ فيه مع المؤمنين: ثابتٌ ثباتًا لا يحتمل شكًّا ولا خلافًا بوجه؛ لأن خالقَ الخَلْقِ - مع أنه حكيمٌ قادر على ما يريد - دبَّرهم أحسنَ تدبير، وبنى لهم مسكنًا وأتقَنه، وجعلهم على وجهٍ يَبقَى به نوعُهم من أنفسهم، بحيث لا يحتاجون إلى أمرٍ خارج يرونه، فكان ذلك أشَدَّ لأُلفتهم، وأعظَم لأُنْسِ بعضهم ببعض، وجعَل سَقْفَهم وفراشهم كافلَينِ لمنافعهم، والحكيم لا يترك عبيدَه - وهو تامُّ القدرة، كامل السلطان - يَمرَحون، يَبغِي بعضهم على بعض، ويأكلون خيرَه ويعبدون غيرَه، فكيف إذا كان حاكمًا؟! فكيف إذا كان أحكَمَ الحاكمين؟!
هذا ما لا يجوز في عقلٍ، ولا يخطر ببالٍ أصلًا؛ فالعلم واقع به قطعًا.
وكلٌّ من أسمائها واضحٌ في ذلك؛ بتأمُّل آيته، ومبدأ ذكرِه وغايته». "مصاعد النظر للإشراف على مقاصد السور" للبقاعي (3 /151).