ترجمة سورة النبأ

الترجمة البشتوية

ترجمة معاني سورة النبأ باللغة البشتوية من كتاب الترجمة البشتوية.
من تأليف: زكريا عبدالسلام .

78-1 دوى د څه شي په باره كې یو له بل پوښتنه كوي؟
78-2 د ډېر لوى خبر په باره كې
78-3 هغه چې دوى په هغه كې سره اختلاف كوونكي دي
78-4 نه دې كوي (دغه اختلاف او پوښتنې)، ژر به دوى پوه شي
78-5 بیا هیڅكله دې نه كوي، ژر به دوى پوه شي
78-6 ایا مونږ ځمكه فرش نه ده ګرځولې؟
78-7 او غرونه (مو) میخونه
78-8 او مونږ تاسو پیدا كړي یئ جوړې (نر او ښځه)
78-9 او مونږ ستاسو خوب (تاسو لپاره) راحت ګرځولى دى
78-10 او شپه مو لباس ګرځولې ده
78-11 او ورځ مو د روزۍ لټولو وخت ګرځولى دى
78-12 او ستاسو له پاسه مو اوه ډېر مضبوط اسمانونه جوړ كړي دي
78-13 او مونږ روښانه ځلېدونكې ډېوه پیدا كړې ده
78-14 او مونږ له ډكو ورېځو نه ډېرې تويېدونكې اوبه نازلې كړې دي
78-15 د دې لپاره چې مونږ په دغو (اوبو) سره دانې او زرغونه راوباسو
78-16 او باغونه یو له بل سره نژدې
78-17 بېشكه د فیصلې ورځ مقرر وخت دى
78-18 هغه ورځ چې پوكى به ووهل شي په شپېلۍ كې، نو تاسو به ډلې ډلې راځئ
78-19 او اسمان به پرانستل شي، نو دى به دروازې دروازې وي
78-20 او غرونه به روان كړى شي، نو دوى به سراب شي
78-21 بېشكه دوزخ به د انتظار ځاى (كمین ځاى) شي
78-22 د سركشو لپاره د ورتللو ځاى
78-23 چې دوى به په هغه كې زمانې زمانې (همېشه) پاتې كېږي
78-24 دوى به په هغه كې نه څه یخوالى څَكي او نه څه اوبه
78-25 غیر د اېشېدلو تودو اوبو او بهېدونكو وینو زوو نه
78-26 بدله به وركولى شي د عملونو سره برابره موافقه
78-27 بېشكه دوى به د حساب امېد نه كاوه
78-28 او زمونږ ایتونه به يې دروغ ګڼل، سخت دروغ ګڼل
78-29 او هر شى، مونږ هغه په كتاب (لوح محفوظ) كې شمېرلى (او محفوظ كړى) دى
78-30 نو تاسو (خپله سزا) وڅَكئ، پس مونږ به تاسو ته له سره زیات نه كړو مګر عذاب
78-31 بېشكه خاص د متقیانو لپاره كامیابي ده
78-32 (چې) باغونه او انګور دي
78-33 او انارسینه همځولې پېغلې دي
78-34 او ترڅنډو پورې ډكې د شرابو پیالې دي
78-35 دوى په دغه (جنت) كې نه لغوه (بېكاره) خبره اوري او نه دروغ
78-36 د رب له جانبه به بدله وركولى شي (د عملونو) په حساب سره ډېره وركړه
78-37 چې د اسمانونو او ځمكې رب دى او د هغه څه چې د دغو دواړو په مینځ كې دي، چې ډېر زیات مهربان دى، دوى له هغه سره د خبرو كولو اختیار (او قدرت) نه لري
78-38 په هغې ورځ كې چې روح او ملايك به صفونه صفونه ودرېږي، دوى به خبرې نشي كولى مګرهغه څوك چې هغه ته رحمٰن اجازت وركړي او ده (په دنیا كې) حقه خبره (لا إله الا الله) ویلې وي
78-39 دغه حق ورځ ده، نو هغه څوك چې د خپل رب په طرف د ورتلو ځاى نیسي (نو ودې نیسي)
78-40 بېشكه مونږ تاسو له نژدې (راتلونكي) عذاب څخه ووېرولئ، په هغه ورځ كې چې هر سړى به هغه څه ته ګوري چې د ده لاسونو مخكې لېږلي دي او كافر به وايي: اى كاشكې چې زه خاورې وى
سورة النبأ
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (النَّبأ) من السُّوَر المكية، وقد جاءت بإثباتِ وقوع يوم القيامة، ودلَّلتْ على صدقِ ذلك بالآيات الكونية التي تملأ هذا الكونَ؛ فالله الذي خلَق هذا الكون بآياته العظام وسيَّره بأبدَعِ نظام قادرٌ على بعثِ الناس، ومجازاتهم على أعمالهم؛ فللعاصين النارُ جزاءً وِفاقًا، وللمتقين الجنةُ جزاءً من ربك عطاءً حسابًا، وسورة (النبأ) من السُّوَر التي شيَّبتْ رسولَ الله صلى الله عليه وسلم؛ لما ذكَرتْ من مشاهدِ يوم القيامة.

ترتيبها المصحفي
78
نوعها
مكية
ألفاظها
174
ترتيب نزولها
80
العد المدني الأول
40
العد المدني الأخير
40
العد البصري
41
العد الكوفي
40
العد الشامي
40

* سورة (النَّبأ):

سُمِّيت سورة (النَّبأ) بهذا الاسم؛ لوقوع لفظ (النَّبأ) في فاتحتها؛ وهو: خبَرُ الساعة والبعث الذي يسأل الناسُ عن وقوعه.

* وتُسمَّى كذلك بسورة (عمَّ)، أو (عمَّ يتساءلون)، أو (التساؤل)؛ لافتتاحِها بها.

سورة (النَّبأ) من السُّوَر التي شيَّبتْ رسولَ الله صلى الله عليه وسلم:

عن ابنِ عباسٍ رضي الله عنهما، قال: «قال أبو بكرٍ الصِّدِّيقُ رضي الله عنه لرسولِ اللهِ: يا رسولَ اللهِ، أراكَ قد شِبْتَ! قال: «شيَّبتْني هُودٌ، والواقعةُ، والمُرسَلاتُ، و{عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ}، و{إِذَا اْلشَّمْسُ كُوِّرَتْ}». أخرجه الحاكم (3314).

1. تساؤل المشركين عن النبأ (١-٥).

2. الآيات الكونية (٦-١٦).

3. أحداث يوم القيامة (١٧-٣٠).

4. جزاء المتقين (٣١-٤٠).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (9 /4).

يقول البقاعي: «مقصودها: الدلالةُ على أن يوم القيامة الذي كانوا مُجمِعين على نفيه، وصاروا بعد بعثِ النبي صلى الله عليه وسلم في خلافٍ فيه مع المؤمنين: ثابتٌ ثباتًا لا يحتمل شكًّا ولا خلافًا بوجه؛ لأن خالقَ الخَلْقِ - مع أنه حكيمٌ قادر على ما يريد - دبَّرهم أحسنَ تدبير، وبنى لهم مسكنًا وأتقَنه، وجعلهم على وجهٍ يَبقَى به نوعُهم من أنفسهم، بحيث لا يحتاجون إلى أمرٍ خارج يرونه، فكان ذلك أشَدَّ لأُلفتهم، وأعظَم لأُنْسِ بعضهم ببعض، وجعَل سَقْفَهم وفراشهم كافلَينِ لمنافعهم، والحكيم لا يترك عبيدَه - وهو تامُّ القدرة، كامل السلطان - يَمرَحون، يَبغِي بعضهم على بعض، ويأكلون خيرَه ويعبدون غيرَه، فكيف إذا كان حاكمًا؟! فكيف إذا كان أحكَمَ الحاكمين؟!
هذا ما لا يجوز في عقلٍ، ولا يخطر ببالٍ أصلًا؛ فالعلم واقع به قطعًا.
وكلٌّ من أسمائها واضحٌ في ذلك؛ بتأمُّل آيته، ومبدأ ذكرِه وغايته». "مصاعد النظر للإشراف على مقاصد السور" للبقاعي (3 /151).