ترجمة سورة النبأ

الترجمة الكازاخية - جمعية خليفة ألطاي

ترجمة معاني سورة النبأ باللغة الكازاخية من كتاب الترجمة الكازاخية - جمعية خليفة ألطاي.
من تأليف: جمعية خليفة الطاي الخيرية .

Олар бір-бірінен не туралы сұрасып жатыр?
Ұлы хабар туралы,
өздері ол жөнінде қарама-қайшылықта.
Жоқ, олай емес! Олар жақында біледі.
Кейін, тіпті олай емес! Олар әлі-ақ біледі
Біз жерді төсеніш етпедік пе,
ал тауларды қазық?
Әрі Біз сендерді жұптар етіп жараттық.
Ал ұйқыларыңды тынығу еттік,
әрі түнді жамылғы етіп жасадық,
және күндізді тіршілік / уақыты / етіп
жасадық.
Әрі үстеріңнен жеті берікті құрдық,
және лаулаған шырақ жасадық.
Әрі сығылушылардан / бұлттардан / мол су түсірдік,
онымен дән және өсімдікті шығару үшін,
және ну бақтарды да.
Ақиқатында, Айыру күні - белгіленген бір мерзім.
Ол күні сүр үрленеді де сендер топ-топ болып келесіңдер.
Әрі аспан ашылып, қақпаларға айналады,
ал таулар жүргізіліп, сағымға айналады.
Ақиқатында, Жаһаннам - аңдып, күтіп тұрушы,
шектен шығушылар үшін қайтар орын.
Олар онда ғасырлар бойы қалады.
Ол жерде олар салқындықты да, су сын да татпайды,
тек қайнап тұрған су мен іріңнен басқа, -
істеріне лайықты қайтарым ретінде.
Анығында, олар, есепке тартылуды «үміт» етпеген / қорықпаған / еді,
әрі аяттарымызды мүлде өтірікке шығарған еді.
Ал, Біз барлық нәрсені жазып, есептеп қойдық.
Енді, татыңдар. Сендерге азаптан басқа ешнәрсені арттырмаймыз.
Күмәнсіз, тақуалар / Аллаһтың жазасынан қорқып, сақтанушылар / үшін - игілік мекені:
бақтар мен жүзімдіктер,
әрі құрбылас, толық омыраулы қыздар,
және толы кеселер.
Олар онда / Жәннатта / бос сөзді де, өтірікті де естімейді.
Бұл - Раббыңнан қайтарым ретінде берілген толық сый,
аспандардың және жердің әрі олардың арасындағыларының Раббысы - ар-Рахманнан. Одан / рұқсатсыз / тіл қатуға ие болмайды.
Ол күні Рух / Жәбірейіл / және періштелер тізіліп тұрады. Ар-Рахманның рұхсат еткенінен басқа ешкім сөйлемейді. Әрі / рұқсат берілгенде / дұрысты ғана сөйлейді.
Сол күн - ақиқат. Кім қаласа, Раббысына қайтатын жолды ұстанады.
Ақиқатында, Біз сендерді жақын бір азаптан сақтандырып, ескерттік. Ол күні адам екі қолы алдын-ала дайындағанына қарайды. Сонда кәпір: «Әттең! Топырақ болып кетсем еді», - дейді.
سورة النبأ
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (النَّبأ) من السُّوَر المكية، وقد جاءت بإثباتِ وقوع يوم القيامة، ودلَّلتْ على صدقِ ذلك بالآيات الكونية التي تملأ هذا الكونَ؛ فالله الذي خلَق هذا الكون بآياته العظام وسيَّره بأبدَعِ نظام قادرٌ على بعثِ الناس، ومجازاتهم على أعمالهم؛ فللعاصين النارُ جزاءً وِفاقًا، وللمتقين الجنةُ جزاءً من ربك عطاءً حسابًا، وسورة (النبأ) من السُّوَر التي شيَّبتْ رسولَ الله صلى الله عليه وسلم؛ لما ذكَرتْ من مشاهدِ يوم القيامة.

ترتيبها المصحفي
78
نوعها
مكية
ألفاظها
174
ترتيب نزولها
80
العد المدني الأول
40
العد المدني الأخير
40
العد البصري
41
العد الكوفي
40
العد الشامي
40

* سورة (النَّبأ):

سُمِّيت سورة (النَّبأ) بهذا الاسم؛ لوقوع لفظ (النَّبأ) في فاتحتها؛ وهو: خبَرُ الساعة والبعث الذي يسأل الناسُ عن وقوعه.

* وتُسمَّى كذلك بسورة (عمَّ)، أو (عمَّ يتساءلون)، أو (التساؤل)؛ لافتتاحِها بها.

سورة (النَّبأ) من السُّوَر التي شيَّبتْ رسولَ الله صلى الله عليه وسلم:

عن ابنِ عباسٍ رضي الله عنهما، قال: «قال أبو بكرٍ الصِّدِّيقُ رضي الله عنه لرسولِ اللهِ: يا رسولَ اللهِ، أراكَ قد شِبْتَ! قال: «شيَّبتْني هُودٌ، والواقعةُ، والمُرسَلاتُ، و{عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ}، و{إِذَا اْلشَّمْسُ كُوِّرَتْ}». أخرجه الحاكم (3314).

1. تساؤل المشركين عن النبأ (١-٥).

2. الآيات الكونية (٦-١٦).

3. أحداث يوم القيامة (١٧-٣٠).

4. جزاء المتقين (٣١-٤٠).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (9 /4).

يقول البقاعي: «مقصودها: الدلالةُ على أن يوم القيامة الذي كانوا مُجمِعين على نفيه، وصاروا بعد بعثِ النبي صلى الله عليه وسلم في خلافٍ فيه مع المؤمنين: ثابتٌ ثباتًا لا يحتمل شكًّا ولا خلافًا بوجه؛ لأن خالقَ الخَلْقِ - مع أنه حكيمٌ قادر على ما يريد - دبَّرهم أحسنَ تدبير، وبنى لهم مسكنًا وأتقَنه، وجعلهم على وجهٍ يَبقَى به نوعُهم من أنفسهم، بحيث لا يحتاجون إلى أمرٍ خارج يرونه، فكان ذلك أشَدَّ لأُلفتهم، وأعظَم لأُنْسِ بعضهم ببعض، وجعَل سَقْفَهم وفراشهم كافلَينِ لمنافعهم، والحكيم لا يترك عبيدَه - وهو تامُّ القدرة، كامل السلطان - يَمرَحون، يَبغِي بعضهم على بعض، ويأكلون خيرَه ويعبدون غيرَه، فكيف إذا كان حاكمًا؟! فكيف إذا كان أحكَمَ الحاكمين؟!
هذا ما لا يجوز في عقلٍ، ولا يخطر ببالٍ أصلًا؛ فالعلم واقع به قطعًا.
وكلٌّ من أسمائها واضحٌ في ذلك؛ بتأمُّل آيته، ومبدأ ذكرِه وغايته». "مصاعد النظر للإشراف على مقاصد السور" للبقاعي (3 /151).