ترجمة سورة النبأ

الترجمة الأوزبكية - علاء الدين منصور

ترجمة معاني سورة النبأ باللغة الأوزبكية من كتاب الترجمة الأوزبكية - علاء الدين منصور.
من تأليف: علاء الدين منصور .

ﰡ

ﭑﭒ ﰀ​
1. (Мушриклар) бир-бирларидан нима ҳақида сўрашмоқдалар?!
ﭔﭕﭖ ﰁ​
2. Улуғ хабар ҳақида
ﭘﭙﭚﭛ ﰂ​
3. Улар ўзлари ихтилоф қилгувчи бўлган (улуғ хабар ҳакқда яъни, қайта тирилиш тўғрисида савол-жавоб қилмоқдалар)!
ﭝﭞ ﰃ​
4. Йўқ (уларнинг гумонлари беҳудадир)! Улар яқинда (бу хабарнинг ҳақ эканини) билиб олажаклар!
ﭠﭡﭢ ﰄ​
5. Яна бир бор йўқ! Улар яқинда билиб олажаклар!
____________________
И з о ҳ. Муҳаммад алайҳис-салоту вас-салом пайғамбар қилиб юборилганларидан сўнг Макка аҳлига қайта тирилиш ҳақ эканлиги ҳақида хабар берганларида, айрим мушриклар бу хабарни инкор қилган бўлишса, айримлари унга гумон билан қарашиб, бир-бирлари билан шу ҳақда талашиб-тортиша бошладилар. Шунда юқоридаги оятлар нозил бўлиб, уларнинг бундай савол-жавоблари нодуруст экани ва эрта бир кун — Қиёмат қойим бўлгач, улар бу хабарнинг ҳақ эканлигини билиб қолишлари, аммо у Кунда уларнинг билишлари ҳам, тавба-тазарру қилишлари ҳам бефойда бўлиб қолиши таъкидланди. Энди қуйидаги оятларда Аллоҳ таолонинг қудратини намойиш этадиган, ўлган жасадни қайта тирилтиришга нисбатан беқиёс улкан ва улуғ илоҳий мўъжизалар санаб ўтилади.
ﭤﭥﭦﭧ ﰅ​
6. Биз Ерни (барча жонзотлар маскан тутиб яшашлари учун) бир тўшак,
ﭩﭪ ﰆ​
7. тоғларни эса (ўша Ерни тутиб тургувчи) қозиқлар қилиб қўймадикми?!
ﭬﭭ ﰇ​
8. Биз сизларни жуфт-жуфт қилиб яратдик.
ﭯﭰﭱ ﰈ​
9. Уйқуларингизни (баданларингиз ва асабларингиз учун) ором қилдик.
____________________
И з о ҳ. Дарҳақиқат, уйқу Аллоҳ таолонинг энг улуғ неъматларидин биридир. Зеро, дунёдаги барча жонзот мубтало бўлган толиқиш, чарчаш деган бир дард борки, бу дарднинг уйқудан бўлак дармони йўқдир. Эҳтимол уйқусизлик дардига йўлиққан кишини бирон дори воситасида ухлатиш мумкиндир, лекин мана шу уйқуни яна бадтар чарчатадиган меҳнат эмас, балки ором-роҳат қилиш Яратгандан ўзганинг қўлидан келмас.
ﭳﭴﭵ ﰉ​
10. Кечани (ўз қоронғуси билан барча нарсани яшириб турадиган) либос қилдик.
ﭷﭸﭹ ﰊ​
11. Кундузни эса тирикчилик (учун белгиланган вақт) қилдик.
ﭻﭼﭽﭾ ﰋ​
12. Устларингизда етти (қават) пишиқ-мустаҳкам (осмонни) бино қилдик.
ﮀﮁﮂ ﰌ​
13. Ва доимо чарақлаб тургувчи чироқни (яъни, қуёшни пайдо) қилдик.
ﮄﮅﮆﮇﮈ ﰍ​
14. Яна Биз ўзидан ёмғирни сиқиб чиқаргувчи (булут)лардан мўл-кўл сув-ёмғир ёғдирдик.
ﮊﮋﮌﮍ ﰎ​
15. Ўша (ёмғир) ёрдамида дон ва набототни
ﮏﮐ ﰏ​
16. ҳамда (қалинлигидан дарахтлари) бир-бирига чирмашиб кетган боғларни ундириб чиқариш учун (мўл-кўл ёмғир ёғдирдик).
____________________
И з о ҳ. Юқоридаги оятларда Аллоҳ таоло Ўзининг қудратини кўрсатиб турадиган тўққиз ёрқин далилни келтиргач, энди яна аввалги мавзу — қайта тирилиш мавзусига қайтилади.
ﮒﮓﮔﮕﮖ ﰐ​
17. Албатта (ҳақ билан ботил, яхши билан ёмон) ажратиладиган Кун (ҳисоб-китоб учун) белгиланган вақт бўлди.
ﮘﮙﮚﮛﮜﮝ ﰑ​
18. У Кунда Сур чалинур, бас, сизлар тўп-тўп бўлиб (маҳшаргоҳга) келурсизлар!
ﮟﮠﮡﮢ ﰒ​
19. Осмон ҳам очилиб, (фаришталар тушиб келадиган) эшикларга айланиб қолди!
ﮤﮥﮦﮧ ﰓ​
20. Тоғлар ҳам (жойларидан) жилдирилиб, (осмонда учиб юрган) саробга айланиб қолди!
ﮩﮪﮫﮬ ﰔ​
21. Албатта жаҳаннам (ўзига қулаб тушадиган кофирларга) кўз тутиб тургувчи бўлди.
ﮮﮯ ﰕ​
22. Туғёнга тушгувчиларнинг борар жойлари бўлган (жаҳаннам кўз тутиб тургувчи бўлди).
ﮱﯓﯔ ﰖ​
23. Улар у жойда узоқ замонлар (яъни, абадул-абад) қолгувчидирлар!
ﯖﯗﯘﯙﯚﯛ ﰗ​
24. Улар у жойда (жаҳаннам ўтидан ором берадиган) бирон салқинни ва бирон ичимликни топмаслар!
ﯝﯞﯟ ﰘ​
25. Фақат қайноқ сув ва йирингнигина (тотурлар)!
ﯡﯢ ﰙ​
26. (Мана шу уларнинг қилмишларига) яраша жазодир!
ﯤﯥﯦﯧﯨ ﰚ​
27. Чунки улар (Қиёмат Кунидаги) ҳисоб-китобдан умидсиз бўлган кимсалардир.
ﯪﯫﯬ ﰛ​
28. Улар бизнинг оятларимизни бутунлай ёлғон дер эдилар!
ﯮﯯﯰﯱ ﰜ​
29. Ҳолбуки, Биз барча нарсани ҳисоб-китоб қилиб, ёзиб қўйгандирмиз!
ﯳﯴﯵﯶﯷ ﰝ​
30. Бас, (эй кофирлар, Бизнинг азобимизни) тотиб кўринглар! Энди Биз сизларга фақат азобнигина зиёда қилурмиз!
ﭑﭒﭓ ﰞ​
31. Албатта тақводор зотлар учун (жаннатда) нажот манзили бордир.
ﭕﭖ ﰟ​
32. Яна боғлар ва узумзорлар.
ﭘﭙ ﰠ​
33. (Ёш ва ҳуснда) тенгдош хушқад (ҳур)лар.
ﭛﭜ ﰡ​
34. Ва (шароб билан) тўла майкосалар бордир.
ﭞﭟﭠﭡﭢﭣ ﰢ​
35. Улар у жойда бирон беҳуда ва ёлғон сўз эшитмаслар.
ﭥﭦﭧﭨﭩ ﰣ​
36. (Бу) Парвардигорингиз томонидан (берилган) мукофот, етарли марҳаматдир.
ﭫﭬﭭﭮﭯﭰﭱﭲﭳﭴﭵ ﰤ​
37. Осмонлар ва Ернинг ҳамда уларнинг ўртасидаги бор нарсаларнинг Парвардигори бўлмиш Меҳрибон Зот томонидан (берилган мукофот, етарли марҳаматдир). Улар (инсонлар) У зотдан (Аллоҳдан) қўрқиб бирон сўз айтишга қодир бўлмаслар.
ﭷﭸﭹﭺﭻﭼﭽﭾﭿﮀﮁﮂﮃﮄﮅ ﰥ​
38. Руҳ (Жаброил) ва (барча) фаришталар саф тортиб турадиган Кунда улар сўзлай олмаслар, фақат У Меҳрибон зот изн берган кишигина (сўзлар) ва (фақат) рост сўзни айтур.
ﮇﮈﮉﮊﮋﮌﮍﮎﮏﮐ ﰦ​
39. Бу ҳаққи-рост Кундир. Бас, ким хоҳласа, ўз Парвардигори томон қайтадиган йўлни тутур.
ﮒﮓﮔﮕﮖﮗﮘﮙﮚﮛﮜﮝﮞﮟﮠ ﰧ​
40. (Эй Макка кофирлари), дарҳақиқат, Биз сизларни яқин(да воқеъ бўладиган) азобдан огоҳлантирдик. У Кунда (ҳар бир) киши ўзи қилиб ўтган нарсани (яъни, барча яхши-ёмон амалларини) кўрур ва кофир кимса: «Эҳ, кошки эди (қайтадан) тупроққа айланиб кетсам(-у муҳаққақ бошимга тушадиган азобдан қутулсам)», деб қолур.
سورة النبأ
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (النَّبأ) من السُّوَر المكية، وقد جاءت بإثباتِ وقوع يوم القيامة، ودلَّلتْ على صدقِ ذلك بالآيات الكونية التي تملأ هذا الكونَ؛ فالله الذي خلَق هذا الكون بآياته العظام وسيَّره بأبدَعِ نظام قادرٌ على بعثِ الناس، ومجازاتهم على أعمالهم؛ فللعاصين النارُ جزاءً وِفاقًا، وللمتقين الجنةُ جزاءً من ربك عطاءً حسابًا، وسورة (النبأ) من السُّوَر التي شيَّبتْ رسولَ الله صلى الله عليه وسلم؛ لما ذكَرتْ من مشاهدِ يوم القيامة.

ترتيبها المصحفي
78
نوعها
مكية
ألفاظها
174
ترتيب نزولها
80
العد المدني الأول
40
العد المدني الأخير
40
العد البصري
41
العد الكوفي
40
العد الشامي
40

* سورة (النَّبأ):

سُمِّيت سورة (النَّبأ) بهذا الاسم؛ لوقوع لفظ (النَّبأ) في فاتحتها؛ وهو: خبَرُ الساعة والبعث الذي يسأل الناسُ عن وقوعه.

* وتُسمَّى كذلك بسورة (عمَّ)، أو (عمَّ يتساءلون)، أو (التساؤل)؛ لافتتاحِها بها.

سورة (النَّبأ) من السُّوَر التي شيَّبتْ رسولَ الله صلى الله عليه وسلم:

عن ابنِ عباسٍ رضي الله عنهما، قال: «قال أبو بكرٍ الصِّدِّيقُ رضي الله عنه لرسولِ اللهِ: يا رسولَ اللهِ، أراكَ قد شِبْتَ! قال: «شيَّبتْني هُودٌ، والواقعةُ، والمُرسَلاتُ، و{عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ}، و{إِذَا اْلشَّمْسُ كُوِّرَتْ}». أخرجه الحاكم (3314).

1. تساؤل المشركين عن النبأ (١-٥).

2. الآيات الكونية (٦-١٦).

3. أحداث يوم القيامة (١٧-٣٠).

4. جزاء المتقين (٣١-٤٠).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (9 /4).

يقول البقاعي: «مقصودها: الدلالةُ على أن يوم القيامة الذي كانوا مُجمِعين على نفيه، وصاروا بعد بعثِ النبي صلى الله عليه وسلم في خلافٍ فيه مع المؤمنين: ثابتٌ ثباتًا لا يحتمل شكًّا ولا خلافًا بوجه؛ لأن خالقَ الخَلْقِ - مع أنه حكيمٌ قادر على ما يريد - دبَّرهم أحسنَ تدبير، وبنى لهم مسكنًا وأتقَنه، وجعلهم على وجهٍ يَبقَى به نوعُهم من أنفسهم، بحيث لا يحتاجون إلى أمرٍ خارج يرونه، فكان ذلك أشَدَّ لأُلفتهم، وأعظَم لأُنْسِ بعضهم ببعض، وجعَل سَقْفَهم وفراشهم كافلَينِ لمنافعهم، والحكيم لا يترك عبيدَه - وهو تامُّ القدرة، كامل السلطان - يَمرَحون، يَبغِي بعضهم على بعض، ويأكلون خيرَه ويعبدون غيرَه، فكيف إذا كان حاكمًا؟! فكيف إذا كان أحكَمَ الحاكمين؟!
هذا ما لا يجوز في عقلٍ، ولا يخطر ببالٍ أصلًا؛ فالعلم واقع به قطعًا.
وكلٌّ من أسمائها واضحٌ في ذلك؛ بتأمُّل آيته، ومبدأ ذكرِه وغايته». "مصاعد النظر للإشراف على مقاصد السور" للبقاعي (3 /151).