ترجمة سورة النازعات

Tajik - Tajik translation

ترجمة معاني سورة النازعات باللغة الطاجيكية من كتاب Tajik - Tajik translation.

ﰡ

ﮢﮣ ﰀ​

НОЗИЪОТ


Савганд ба фариштагоне, ки ҷонҳоро (ҷонҳои кофиронро) ба сахтӣ мегиранд
ﮥﮦ ﰁ​

ва савганд ба фариштагоне, ки чонҳоро (ҷонҳои муъминонро) ба осонӣ мегиранд
ﮨﮩ ﰂ​

ва савганд ба фариштагоне, ки шиноваранд
ﮫﮬ ﰃ​

ва савганд, ба фариштагоне, ки бар якдигар пешӣ мегиранд (дар боло бурдани ҷонҳои мӯъминон)
ﮮﮯ ﰄ​

ва савганд ба онҳо, ки тадбири корҳо мекунанд,
ﮱﯓﯔ ﰅ​

ки он рӯз, ки нахустин нафхаи қиёмат (дамидани дар сур) заминро биларзонад
ﯖﯗ ﰆ​

ва нафхаи дуввум аз паси он биёяд,
ﯙﯚﯛ ﰇ​

дар он рӯз дилҳое дар ҳарос бошанд
ﯝﯞ ﰈ​

ва нишони хушӯъ (хорӣ) дар дидагон намоён!
ﯠﯡﯢﯣﯤ ﰉ​

Мегӯянд: «Оё мо ба ҳолати нахустин бозмегардем,
ﯦﯧﯨﯩ ﰊ​

он гоҳ ки устухонҳое пӯсида будем?»
ﯫﯬﯭﯮﯯ ﰋ​

Гӯянд: «Ин бозгашти мо бозгаштест зиёновар!
ﯱﯲﯳﯴ ﰌ​

Фақат ин аст, ки танҳо як бонг бармеояд.
ﯶﯷﯸ ﰍ​

ва онҳо худро дар он саҳро хоҳанд ёфт.
ﯺﯻﯼﯽ ﰎ​

Оё достони Мӯсо ба ту расидааст?
ﯿﰀﰁﰂﰃﰄ ﰏ​

Он гоҳ ки Парвардигораш ӯро дар водии муқаддаси Туво нидо дод:
ﭑﭒﭓﭔﭕ ﰐ​

«Ба сӯи Фиръавн бирав, ки аз ҳад гузаштааст.
ﭗﭘﭙﭚﭛﭜ ﰑ​

Бигӯ: «Оё туро рағбате ҳаст, ки покиза шавӣ,
ﭞﭟﭠﭡ ﰒ​

ва ман туро ба Парвардигорат роҳ бинамоям ва ту битарсӣ (аз Ӯ)?»
ﭣﭤﭥ ﰓ​

Пас он ояти бузургро ба ӯ нишон дод.
ﭧﭨ ﰔ​

Ва ӯ дурӯғ бароварду нофармонӣ кард.
ﭪﭫﭬ ﰕ​

Сипас пушт гардонду мешитофт.
ﭮﭯ ﰖ​

Пас ҳамаро ҷамъ кард ва нидо дод.
ﭱﭲﭳﭴ ﰗ​

ва гуфт: «Ман Парвардигори бартари шумо ҳастам!»
ﭶﭷﭸﭹﭺ ﰘ​

Худояш ба аозби охирату дунё гирифтор кард.
ﭼﭽﭾﭿﮀﮁ ﰙ​

Дар ин ибратест барои, касе, ки метарсад!
ﮃﮄﮅﮆﮇﮈﮉ ﰚ​

Оё шумо ба офариниш сахттаред, ё ин осмоне, ки Ӯ бино кардааст?
ﮋﮌﮍ ﰛ​

Сақфашро барафрошт ва дуруст кард,
ﮏﮐﮑﮒ ﰜ​

шабашро торик кард ва рӯшноияшро ошкор сохт
ﮔﮕﮖﮗ ﰝ​

ва пас аз он заминро бигустурд (паҳн кард)
ﮙﮚﮛﮜ ﰞ​

ва аз он об берун овард ва чарогоҳҳо падид овард
ﮞﮟ ﰟ​

ва кӯҳҳоро устувор гардонид
ﮡﮢﮣ ﰠ​

барои баҳрагирии шумо ва чорпоёнатон.
ﮥﮦﮧﮨ ﰡ​

Чун он ҳодисаи бузург даррасад,
ﮪﮫﮬﮭﮮ ﰢ​

рӯзе, ки одамӣ ҳамаи амалҳои худро ба ёд оварад
ﮰﮱﯓﯔ ﰣ​

ва ҷаҳаннамро ба ҳар кӣ мебинад нишон диҳанд,
ﯖﯗﯘ ﰤ​

Пас ҳар кй аз ҳад гузашта бошад (дар куфру исён)
ﯚﯛﯜ ﰥ​

ва зиндагии инҷаҳонро ихтиёр карда бошад,
ﯞﯟﯠﯡ ﰦ​

ҷаҳаннам ҷойгоҳи ӯст.
ﯣﯤﯥﯦﯧﯨﯩﯪﯫ ﰧ​

Аммо ҳар кас, ки аз истодан дар баробари Парвардигораш тарсида ва нафсро аз ҳаво (ва ҳавас) боздошта бошад,
ﯭﯮﯯﯰ ﰨ​

биҳишт ҷойгоҳи ӯст.
ﯲﯳﯴﯵﯶ ﰩ​

Туро аз қиёмат мепурсанд, ки чӣ вақт воқеъ шавад.
ﯸﯹﯺﯻ ﰪ​

Аз ёд кардани (илми) он туро чӣ кор аст?
ﯽﯾﯿ ﰫ​

Интиҳои илми он назди Парвардигори туст.
ﰁﰂﰃﰄﰅ ﰬ​

Фақат ва фақат ту касонеро, ки аз он рӯз битарсанд, бим медиҳӣ.
ﰇﰈﰉﰊﰋﰌﰍﰎﰏ ﰭ​

Чун онро бубинанд, пиндоранд дар ин ҷаҳон фақат як шомгоҳ ё чоштгоҳ истодаанд.
سورة النازعات
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (النَّازعات) من السُّوَر المكية، وقد افتُتحت بذكرِ الملائكة التي تَنزِع الأرواح؛ ليبعثَ اللهُ الناس بعد ذلك في يوم الطامَّة الكبرى؛ ليكونَ من اتقى في الجِنان، ويذهبَ من طغى وآثر الحياةَ الدنيا إلى الجحيم مأواه، وقد ذكَّرت السورةُ الكريمة بنِعَمِ الله على خَلْقه وقوَّته وقهره بعد أن بيَّنتْ إقامةَ الحُجَّة على الكافرين، كما أقام موسى عليه السلام الحُجَّةَ على فرعون بالإبلاغ.

ترتيبها المصحفي
79
نوعها
مكية
ألفاظها
179
ترتيب نزولها
81
العد المدني الأول
45
العد المدني الأخير
45
العد البصري
45
العد الكوفي
46
العد الشامي
45

- قوله تعالى: {يَسْـَٔلُونَكَ عَنِ اْلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَىٰهَا ٤٢ فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَىٰهَآ} [النازعات: 42-43]:

عن عائشةَ رضي الله عنها، قالت: «كان النبيُّ صلى الله عليه وسلم يُسألُ عن الساعةِ حتى أُنزِلَ عليه: {يَسْـَٔلُونَكَ عَنِ اْلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَىٰهَا ٤٢ فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَىٰهَآ} [النازعات: 42-43]». أخرجه الحاكم (3895).

* سورة (النَّازعات):

سُمِّيت سورة (النَّازعات) بذلك؛ لافتتاحها بقَسَمِ الله بـ(النَّازعات)؛ وهم: الملائكةُ الذين ينتزعون أرواحَ بني آدم.

1. مَشاهد اليوم الآخِر (١-١٤).

2. قصة موسى عليه السلام مع فرعون (١٥-٢٦).

3. لفتُ النظر إلى خَلْقِ السموات والأرض (٢٧-٣٣).

4. أحداث يوم القيامة (٣٤-٤١).

5. سؤال المشركين عن وقتِ الساعة (٤٢-٤٦).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (9 /23).

يقول ابنُ عاشور رحمه الله: «اشتملت على إثباتِ البعث والجزاء، وإبطال إحالة المشركين وقوعَه، وتهويلِ يومه، وما يعتري الناسَ حينئذٍ من الوَهَلِ، وإبطال قول المشركين بتعذُّرِ الإحياء بعد انعدام الأجساد». "التحرير والتنوير" لابن عاشور (30 /59).