ترجمة سورة النازعات

الترجمة الفارسية - دار الإسلام

ترجمة معاني سورة النازعات باللغة الفارسية من كتاب الترجمة الفارسية - دار الإسلام.
من تأليف: فريق عمل اللغة الفارسية بموقع دار الإسلام .

سوگند به فرشتگانی که جان [کافران] را به شدت بیرون می‌کشند.
و سوگند به فرشتگانی که جان [مؤمنان] را به نرمی و آسانی می‌گیرند.
و سوگند به فرشتگانی که [به امرِ الله، از آسمان به سوی زمین] شناورند.
و سوگند به فرشتگانی که [در اجرای اوامر الهی] بر یکدیگر سبقت می‌گیرند.
و سوگند به فرشتگانی [که به امر الهی] کار‏ها را تدبیر می‌کنند.
روزی‌ که [پس از اولین دمیدن در صور] زمین [و کوه‏ها و همه چیز] به لرزه درآید‏
[و] در پی آن، [دمیدن دوم حشر] بیاید،
در آن روز، دل‏هایی سخت مضطرب [و ترسان] هستند.
و چشم‏های آنان [از ترس و شرمساری] فرو افتاده است.
[کافران در دنیا] می‏گفتند: «آیا ما [پس از مرگ، دوباره] به حال اول خود باز‌گردانده می‌شویم؟
آیا هنگامی‌ که استخوان‏هایی پوسیده شدیم [و به خاک تبدیل گشتیم، باز هم زنده می‌شویم]»؟
می‏گفتند: «[اگر چنین وعده‌ای درست باشد،] آنگاه آن بازگشتی زیانبار است».
آن [بازگشت،] تنها با یک بانگِ مهیب است.
و‏ ناگهان همگی بر عرصۀ زمین [محشر] ظاهر می‌شوند.
[ای پیامبر،] آیا داستان موسی به تو رسیده است؟
آنگاه که پروردگارش او را در سرزمین مقدس «طُوی» ندا داد [و فرمود:]
«به سوی فرعون برو که او طغیان کرده است،
و به او بگو: «آیا می‌خواهی [از کفر و گناه] پاک‏ شوی؟
و من تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم تا [از او] بترسی [و فرمانبردار شوی]؟
پس [موسی] معجزۀ بزرگ را به او نشان داد.
اما او تکذیب و سرکشی کرد.
سپس پشت کرد و به کوشش و تلاش [علیه او] پرداخت.
آنگاه [قومش را] جمع کرد و ندا داد
و گفت: «من پروردگارِ برتر شما هستم».
الله او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار کرد.
بی‌گمان، در این [واقعه،] برای هر کس ‌که [از الله] می‌ترسد، عبرتی است.
آیا آفرینش شما [بعد از مرگ] سخت‌تر است یا آسمانی که [الله] آن را بنا کرد؟
سقف آن را بر افراشت و به آن شکل و نظم داد،
و شبش را تاریک و روزش را روشن گردانید،
و زمین را بعد از آن گسترانید،
و از آن، آب [چشمه‌ها و چاه‏ها و] چراگاهش را بیرون آورد،
و کوه‏ها را محکم و استوار [بر روی زمین] قرار داد.
[همۀ اینها] برای بهره‌گیری شما و چهارپایانتان است.
هنگامی‌ که [آن] حادثۀ بزرگ [قیامت] فرا رسد،
در آن روز، انسان [تمام اعمال و] تلاش‏های خود را به یاد می‌آورد.
و جهنم برای هر بیننده‌ای آشکار می‌شود.
اما آن کس که طغیان [و سرکشی] کرده باشد
و زندگی دنیا را [بر آخرت] ترجیح داده باشد،
بی‏تردید، جهنم جایگاه اوست.
و اما کسی‌ که از ایستادن در حضور پروردگارش بیمناک بوده و نفس را از هوی [و هوس] بازداشته باشد،
قطعاً بهشت جایگاه اوست.
[ای پیامبر،] دربارۀ قیامت از تو می‌پرسند که در چه زمانی واقع می‌شود؟
تو را با یادآوری این سخن چه کار است؟
[سرانجام و] منتهای [علمِ] آن، نزد پروردگار توست.
تو فقط بیم‌دهندۀ کسانی هستی که از آن [= قیامت] می‌ترسند.
روزی‌ که [کافران قیامت را] ببیند، [چنین احساس می‌کنند که] گویی [در دنیا] جز یک شامگاه یا بامداد به سر نبرده‌اند.
سورة النازعات
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (النَّازعات) من السُّوَر المكية، وقد افتُتحت بذكرِ الملائكة التي تَنزِع الأرواح؛ ليبعثَ اللهُ الناس بعد ذلك في يوم الطامَّة الكبرى؛ ليكونَ من اتقى في الجِنان، ويذهبَ من طغى وآثر الحياةَ الدنيا إلى الجحيم مأواه، وقد ذكَّرت السورةُ الكريمة بنِعَمِ الله على خَلْقه وقوَّته وقهره بعد أن بيَّنتْ إقامةَ الحُجَّة على الكافرين، كما أقام موسى عليه السلام الحُجَّةَ على فرعون بالإبلاغ.

ترتيبها المصحفي
79
نوعها
مكية
ألفاظها
179
ترتيب نزولها
81
العد المدني الأول
45
العد المدني الأخير
45
العد البصري
45
العد الكوفي
46
العد الشامي
45

- قوله تعالى: {يَسْـَٔلُونَكَ عَنِ اْلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَىٰهَا ٤٢ فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَىٰهَآ} [النازعات: 42-43]:

عن عائشةَ رضي الله عنها، قالت: «كان النبيُّ صلى الله عليه وسلم يُسألُ عن الساعةِ حتى أُنزِلَ عليه: {يَسْـَٔلُونَكَ عَنِ اْلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَىٰهَا ٤٢ فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَىٰهَآ} [النازعات: 42-43]». أخرجه الحاكم (3895).

* سورة (النَّازعات):

سُمِّيت سورة (النَّازعات) بذلك؛ لافتتاحها بقَسَمِ الله بـ(النَّازعات)؛ وهم: الملائكةُ الذين ينتزعون أرواحَ بني آدم.

1. مَشاهد اليوم الآخِر (١-١٤).

2. قصة موسى عليه السلام مع فرعون (١٥-٢٦).

3. لفتُ النظر إلى خَلْقِ السموات والأرض (٢٧-٣٣).

4. أحداث يوم القيامة (٣٤-٤١).

5. سؤال المشركين عن وقتِ الساعة (٤٢-٤٦).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (9 /23).

يقول ابنُ عاشور رحمه الله: «اشتملت على إثباتِ البعث والجزاء، وإبطال إحالة المشركين وقوعَه، وتهويلِ يومه، وما يعتري الناسَ حينئذٍ من الوَهَلِ، وإبطال قول المشركين بتعذُّرِ الإحياء بعد انعدام الأجساد». "التحرير والتنوير" لابن عاشور (30 /59).