ترجمة سورة النازعات

الترجمة الطاجيكية - عارفي

ترجمة معاني سورة النازعات باللغة الطاجيكية من كتاب الترجمة الطاجيكية - عارفي.
من تأليف: فريق متخصص مكلف من مركز رواد الترجمة بالشراكة مع موقع دار الإسلام .

Савганд ба фариштагоне, ки ҷон [-и кофирон]-ро ба шиддат берун мекашанд
Ва савганд ба фариштагоне, ки ҷон [-и муъминон]-ро ба нармӣ ва осонӣ мегиранд
Ва савганд ба фариштагоне, ки [ба амри Аллоҳ таоло аз осмон ба сӯйи замин] шиноваранд
Ва савганд ба фариштагоне, ки [дар иҷрои авомири илоҳӣ] бар якдигар сабқат мегиранд
Ва савганд ба фариштагоне [ки ба амри илоҳӣ] корҳоро тадбир мекунанд
Рӯзе, ки [пас аз аввалин дамидан дар сур] замин [ва кӯҳҳо ва ҳама чиз] ба ларза дарояд
[Ва] Дар пайи он [дамидани дувуми ҳашр] биёяд
Дар он рӯз дилҳое сахт музтариб [ва тарсон] аст
Ва чашмҳои онон [аз тарсу шармсорӣ] фуру афтодааст
[Кофирон дар дунё] Мегӯянд: «Оё мо [пас аз марг дубора] ба ҳоли аввали худ бозгардонда мешавем?
Оё ҳангоме ки устухонҳои пӯсида шудем [ва ба хок табдил гаштем, боз ҳам зинда мешавем]?»
Гӯянд: «[Агар чунин ваъдае дуруст бошад] он гоҳ он бозгаште зиёнбор аст»
Пас он [бозгашт] танҳо бо як бонги боҳайбат аст
Ва ногаҳон ҳамагӣ бар арсаи замин [-и маҳшар] зоҳир] мешаванд
[Эй Паёмбар] Оё достони Мӯсо ба ту расидааст?
Он гоҳ ки Парвардигораш ӯро дар сарзамини муқаддаси «Туво» нидо дод [ва фармуд]
«Ба сӯи Фиръавн бирав, ки ӯ туғён кардааст
Ва ба ӯ бигӯ: «Оё мехоҳӣ [аз куфру гуноҳ] пок шавӣ?
Ва ман туро ба сӯйи Парвардигорат ҳидоят кунам, то [аз Ӯ] битарсӣ [ва фармонбардор шавӣ]?
Пас, [Мӯсо] муъҷизаи бузургро ба ӯ нишон дод
Аммо ӯ такзибу саркашӣ кард
Сипас пушт кард ва ба кӯшишу талош [алайҳи ӯ] пардохт
Пас, [қавмашро] ҷамъ карду нидо дод
Ва гуфт: «Ман Парвардигори бартари шумо ҳастам»
Пас, Аллоҳ таоло ӯро ба азоби охират ва дунё гирифтор кард
Бе гумон, дар ин [воқеа] барои ҳар кас, ки [аз Аллоҳ таоло] метарсад, ибрате ҳаст
Оё офариниши шумо [баъд аз марг] сахттар аст ё осмоне, ки [Аллоҳ таоло] онро бино кард?
Сақфи онро барафрошту ба он шаклу назм дод
Ва шабашро торик ва рӯзашро равшан гардонид
Ва заминро баъд аз он густаронид
Ва аз он об [чашмаҳо ва чоҳҳо ва] чарогоҳашро берун овард
Ва кӯҳҳоро муҳкам ва устувор [бар рӯйи замин] қарор дод
[Ҳамаи инҳо] барои баҳрагирии шумо ва чаҳорпоёнатон аст
Пас, ҳангоме ки [он] ҳодисаи бузург [-и қиёмат] фаро расад
Дар он рӯз инсон [тамоми аъмолу] талошҳои худро ба ёд меоварад
Ва ҷаҳаннам барои ҳар бинандае ошкор мешавад
Пас, он кас, ки туғён [ва саркашӣ] карда бошад
Ва зиндагии дунёро [бар охират] тарҷеҳ дода бошад
Бе тардид, ҷаҳаннам ҷойгоҳи ӯст
Ва аммо касе, ки аз истодан дар ҳузури Парвардигораш бимнок буда ва нафсро аз ҳаво [ва ҳавас] боздошта бошад
Ҳатман, биҳишт ҷойгоҳи ӯст
[Эй Паёмбар] Дар бораи қиёмат аз ту мепурсанд, ки дар чи замоне воқеъ мешавад?
Туро бо ёдоварии ин сухан чи кор аст?
[Саранҷом ва] Мунтаҳои [илми] он назди Парвардигори туст
Ту, ҳатман, бимдиҳандаи касоне ҳастӣ, ки аз он метарсанд
Рӯзе, ки [кофирон қиёматро] бубинанд, [чунин эҳсос мекунанд, ки] гӯӣ [дар дунё] ҷуз як шомгоҳ ё бомдод ба сар набурдаанд
سورة النازعات
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (النَّازعات) من السُّوَر المكية، وقد افتُتحت بذكرِ الملائكة التي تَنزِع الأرواح؛ ليبعثَ اللهُ الناس بعد ذلك في يوم الطامَّة الكبرى؛ ليكونَ من اتقى في الجِنان، ويذهبَ من طغى وآثر الحياةَ الدنيا إلى الجحيم مأواه، وقد ذكَّرت السورةُ الكريمة بنِعَمِ الله على خَلْقه وقوَّته وقهره بعد أن بيَّنتْ إقامةَ الحُجَّة على الكافرين، كما أقام موسى عليه السلام الحُجَّةَ على فرعون بالإبلاغ.

ترتيبها المصحفي
79
نوعها
مكية
ألفاظها
179
ترتيب نزولها
81
العد المدني الأول
45
العد المدني الأخير
45
العد البصري
45
العد الكوفي
46
العد الشامي
45

- قوله تعالى: {يَسْـَٔلُونَكَ عَنِ اْلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَىٰهَا ٤٢ فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَىٰهَآ} [النازعات: 42-43]:

عن عائشةَ رضي الله عنها، قالت: «كان النبيُّ صلى الله عليه وسلم يُسألُ عن الساعةِ حتى أُنزِلَ عليه: {يَسْـَٔلُونَكَ عَنِ اْلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَىٰهَا ٤٢ فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَىٰهَآ} [النازعات: 42-43]». أخرجه الحاكم (3895).

* سورة (النَّازعات):

سُمِّيت سورة (النَّازعات) بذلك؛ لافتتاحها بقَسَمِ الله بـ(النَّازعات)؛ وهم: الملائكةُ الذين ينتزعون أرواحَ بني آدم.

1. مَشاهد اليوم الآخِر (١-١٤).

2. قصة موسى عليه السلام مع فرعون (١٥-٢٦).

3. لفتُ النظر إلى خَلْقِ السموات والأرض (٢٧-٣٣).

4. أحداث يوم القيامة (٣٤-٤١).

5. سؤال المشركين عن وقتِ الساعة (٤٢-٤٦).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (9 /23).

يقول ابنُ عاشور رحمه الله: «اشتملت على إثباتِ البعث والجزاء، وإبطال إحالة المشركين وقوعَه، وتهويلِ يومه، وما يعتري الناسَ حينئذٍ من الوَهَلِ، وإبطال قول المشركين بتعذُّرِ الإحياء بعد انعدام الأجساد». "التحرير والتنوير" لابن عاشور (30 /59).