ترجمة معاني سورة عبس
باللغة الفارسية من كتاب الترجمة الفارسية - دار الإسلام.
من تأليف:
فريق عمل اللغة الفارسية بموقع دار الإسلام
.
ﰡ
ﭑﭒ
ﰀ
[پیامبر] چهره در هم کشید و روی برگردانْد
از اینکه آن نابینا [= عبدالله بن اُمّ مَکتوم] نزدش آمد.
و [ای پیامبر،] تو چه می‌دانی؟ چه بسا او [از گناهانش] پاک شود،
یا پند گیرد و این پند به سودش باشد.
اما آن کس که [از ایمان] بی‌نیازی می‌ورزد
تو به او روی می‌آوری؛
در حالی که اگر او خود را [از کفر] پاک نسازد، ایرادی بر تو نیست؛
اما کسی که شتابان به سراغ تو می‌آید
ﭴﭵ
ﰈ
و [از الله] می‌ترسد،
تو از او غافل می‌شوی [و به دیگران می‌پردازی].
هرگز چنین نیست؛ بی‌گمان، این [آیات برای] تذکر و یادآوری است.
پس هر کس که بخواهد، [میتواند] از آن پند گیرد.
در صحیفههای ارجمندی [ثبت] است.
ﮇﮈ
ﰍ
[در جایگاهی] بلندپایه و پاکیزه [از پلیدی]
ﮊﮋ
ﰎ
در دست سفیران [وحی] است
ﮍﮎ
ﰏ
[که] بزرگوار و نیکوکارند.
مرگ بر انسان [کافر، که] چقدر ناسپاس است!
[الله] او را از چه چیز آفریده است؟
او را از نطفۀ [ناچیزی] آفرید، سپس او را موزون ساخت.
آنگاه راه را برایش آسان نمود.
آنگاه [پس از پایان عمر،] او را میرانْد و در قبر [پنهان] نمود.
سپس هر گاه بخواهد، او را [زنده می‌کند و] برمیانگیزد.
هرگز چنین نیست [که او می‌پندارد]. او هنوز آنچه را که [الله] فرمان داده به جای نیاورده است.
انسان باید به غذای خویش [و آفرینشِ آن] بنگرد:
ما آب فراوان [از آسمان] فروریختیم،
سپس زمین را از هم شکافتیم،
آنگاه دانه[های فراون] در آن رویاندیم،
ﯦﯧ
ﰛ
و انگور و سبزی [خوراکی بسیار]،
ﯩﯪ
ﰜ
و زیتون و نخل،
ﯬﯭ
ﰝ
و باغهایی [انبوه و] پردرخت،
ﯯﯰ
ﰞ
و [انواع] میوه و علوفه [پدید آوردیم].
[همۀ اینها] برای بهره‌گیری شما و چهارپایانتان است.
هنگامی که [آن] صدای مهیب [قیامت] فرارسد،
روزی که انسان از برادرش می‌گریزد
ﰀﰁ
ﰢ
و از مادرش و از پدرش
ﰃﰄ
ﰣ
و از زنش و پسرانش [نیز می‌گریزد]،
در آن روز، هر کس را کاری است که او را به خودش سرگرم میدارد [و از دیگری بازمیدارد].
چهره‌هایی در آن روز، گشاده و روشن است.
ﰑﰒ
ﰦ
[به خاطر نعمت و رحمتِ الله] خندان و شاد است.
و چهره‌هایی در آن روز، غبارآلود است.
ﭑﭒ
ﰨ
سیاهی [و تاریکی] آنها را پوشانده است.
اینان همان کافرانِ بدکردارند.
