ترجمة سورة الإنشقاق

الترجمة الفلبينية (تجالوج) للمختصر في تفسير القرآن الكريم

ترجمة معاني سورة الإنشقاق باللغة الفلبينية من كتاب الترجمة الفلبينية (تجالوج) للمختصر في تفسير القرآن الكريم.
من تأليف: مركز تفسير للدراسات القرآنية .

Kapag ang langit ay nagkalamat-lamat para sa pagbaba ng mga anghel mula roon,
at nakinig ito sa Panginoon nito habang nagpapaakay at nagindapat para rito iyon,
at kapag ang lupa ay binanat ni Allāh gaya ng pagbanat sa balat,
at nagtapon ito ng nasa loob nito ng mga kayamanan at mga patay, at nagtatatwa ito sa kanila,
at nakinig ito sa Panginoon nito habang nagpapaakay at nagindapat para rito iyon;
O tao, tunay na ikaw ay gumagawa ng kabutihan o kasamaan kaya makikipagkita [ka] kay Allāh sa Araw ng Pagbangon upang gumanti Siya sa iyo dahil doon.
Kaya tungkol sa sinumang bibigyan ng pahina ng mga gawa niya sa kanang kamay niya,
magtutuos sa kanya si Allāh sa isang pagtutuos na madali: ilalahad sa kanya ang gawa niya nang walang paninisi sa kanya
at manunumbalik siya sa mag-anak niya na pinagagalak.
Tungkol naman sa sinumang bibigyan ng talaan niya sa kaliwa niya mula sa likuran ng likod niya,
tatawag siya ng pagkasawi sa sarili niya
at papasok siya sa Apoy ng Impiyerno, na magdurusa sa init niyon.
Tunay na siya noon sa Mundo sa piling ng mga kapwa niya ay natutuwa sa taglay niyang kawalang-pananampalataya at mga pagsuway.
Tunay na siya ay nagpalagay na siya ay hindi manunumbalik sa buhay matapos ng kamatayan niya.
Bagkus, talagang magpapanumbalik nga sa kanya si Allāh sa buhay gaya ng paglikha sa kanya sa unang pagkakataon. Tunay na ang Panginoon niya ay laging sa kalagayan niya nakakikita: walang naikukubli sa Kanya mula roon na anuman, at gaganti sa kanya sa gawa niya.
Sumumpa si Allāh sa pamumula na nangyayari sa abot-tanaw matapos ng paglubog ng araw.
Sumumpa Siya sa gabi at sa tinitipon dito,
at sa buwan kapag nabuo ito, nalubos ito, at naging kabilugan;
talagang lululan nga kayo, O mga tao, sa isang kalagayan matapos ng isang kalagayan mula sa isang patak, pagkatapos ay isang malalinta, pagkatapos ay isang kimpal na laman, pagkatapos ay buhay, pagkatapos ay kamatayan, at pagkatapos ay pagkabuhay.
Kaya anong mayroon sa mga tagatangging sumampalataya na ito na hindi sila sumasampalataya kay Allāh at sa Huling Araw?
At kapag binigkas sa kanila ang Qur’ān ay hindi sila nagpapatirapa sa Panginoon nila.
Bagkus ang mga tumangging sumampalataya ay nagpapasinungaling sa inihatid sa kanila ng Sugo nila.
Si Allāh ay higit na nakaaalam sa anumang nilalaman ng mga dibdib nila: walang naikukubli sa Kanya mula sa mga gawa nila na anuman.
Kaya magpabatid ka sa kanila, O Sugo, hinggil sa naghihintay sa kanila na isang pagdurusang nakasasakit,
maliban sa mga sumampalataya kay Allāh at gumawa ng mga gawang maaayos; ukol sa kanila ay isang gantimpalang hindi magpuputol.
سورة الإنشقاق
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (الانشقاق) من السُّوَر المكية، نزلت بعد سورة (الانفطار)، وقد افتُتحت ببيان ما يسبق يومَ القيامة من أهوالٍ، وجاءت على ذكرِ أحوال الناس عند لقاء الله، وفي جزائهم وتقسيمهم إلى صِنْفَينِ: صنفٍ آمن بهذا اليوم فهو من أهل الجنان، وصنفٍ كذَّب به فهو من أهل النيران.

ترتيبها المصحفي
84
نوعها
مكية
ألفاظها
109
ترتيب نزولها
83
العد المدني الأول
25
العد المدني الأخير
25
العد البصري
23
العد الكوفي
25
العد الشامي
23

* سورة (الانشقاق):

سُمِّيت سورة (الانشقاق) بهذا الاسم؛ لافتتاحها بقوله تعالى: {إِذَا اْلسَّمَآءُ اْنشَقَّتْ} [الانشقاق: 1].

* سورة (الانشقاق) من السُّوَر التي وصفت أحداثَ يوم القيامة بدقة؛ لذا كان النبيُّ صلى الله عليه وسلم يدعو الصحابةَ إلى قراءتها:

عن عبدِ اللهِ بن عُمَرَ رضي الله عنهما، قال: قال رسولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: «مَن سَرَّه أن ينظُرَ إلى يومِ القيامةِ كأنَّه رأيَ عينٍ، فَلْيَقرأْ: {إِذَا اْلشَّمْسُ كُوِّرَتْ}، و{إِذَا اْلسَّمَآءُ اْنفَطَرَتْ}، و{إِذَا اْلسَّمَآءُ اْنشَقَّتْ}». أخرجه الترمذي (٣٣٣٣).

1. من أهوال يوم القيامة (١-٥).

2. أحوال الإنسان عند لقاء ربه (٧-١٥).

3. أحوال الإنسان في هذه الحياة (١٦-٢٥).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (9 /75).

إثباتُ هولِ يوم القيامة، وما يسبقه من أحداث، وتنعيمُ اللهِ أولياءَه يوم الحساب؛ لأنَّهم صدَّقوا بهذا اليوم وآمَنوا به، وعقاب الله لمن كفَر بهذا اليوم؛ لأنهم كانوا لا يُقِرُّون بالبعث والعَرْضِ على الملك الذي أوجَدهم وربَّاهم؛ كما يَعرِض الملوك عبيدَهم، ويحكُمون بينهم؛ فينقسمون إلى أهل ثواب، وأهل عقاب، واسمها (الانشقاق) دالٌّ على ذلك.

ينظر: "مصاعد النظر للإشراف على مقاصد السور" للبقاعي (3 /172).