ترجمة سورة الواقعة

الترجمة البشتوية

ترجمة معاني سورة الواقعة باللغة البشتوية من كتاب الترجمة البشتوية.
من تأليف: زكريا عبدالسلام .

56-1 كله چې واقع كېدونكى (قیامت) واقع شي
56-2 د ده پېښېدو لره هېڅ دروغجنوونكى نشته
56-3 (دا) ښكته كوونكى، (او) اوچتوونكى دى
56-4 كله چې ځمكه وخوځولى شي، خوځول
56-5 او غرونه ورژول شي، رژول
56-6 نو دغه (غرونه) به یوه خوره شوې دوړه شي
56-7 اوتاسو به درې قسمونه شئ
56-8 نو د ښي لاس والا (خلق)، څه (ښه) دي د ښې لاس والا خلق!
56-9 او د چپ لاس والا خلق، څه (بد) دي د چپ لاس والا خلق؟
56-10 او ړومبى كېدونكي (همدوى) ړومبى كېدونكي دي
56-11 هم دوى نژدې كړى شوي دي (الله ته)
56-12 د نعمتونو په جنتونو كې به وي
56-13 لویه ډله به د ړومبنو خلقو ځنې وي
56-14 او لږ به د وروستنو خلقو ځنې وي
56-15 په (زرو او ملغلرو سره) بُڼل شویو تختونو باندې به (ناست) وي
56-16 چې په دغو باندې به یو بل ته مخامخ تكیه وهونكي وي
56-17 په دوى باندې به (د خدمت لپاره) تل پاتې (همېشني) هلكان ګرځي
56-18 د ګلاسونو او كوزو سره او د جاري (بهېدونكو) شرابو پیالو سره
56-19 چې له دغو (شرابو) نه به نه د دوى سر خوږېږي او نه به بې خوده (نشه) كېږي
56-20 او له هغه قسمه مېوو سره چې دوى يې خوښوي
56-21 او د مرغانو له هغه قسمه غوښو سره چې د دوى زړونه يې غواړي
56-22 او (د دوى لپاره) پیمخې غټ سترګې حورې دي
56-23 د پټو ساتل شویو ملغلرو په شان
56-24 د هغو عملونو د بدلې وركولو لپاره چې دوى به كول
56-25 دوى به په دغه (جنت) كې نه عبث خبرې اوري او نه د ګناه (خبرې)
56-26 لېكن سلام، سلام ویل (به اوري)
56-27 او د ښي اړخ والا، څه دي د ښي اړخ والا
56-28 په بې اغزیو بېرو كې به وي
56-29 او له بېخه تر سره ډكو كړى شویو (د) كیلو (په ونو) كې به وی
56-30 او په اوږد كړى شویو همېشني سيورو كې به وي
56-31 او په راتوى كړى شویو اوبو كې به وي
56-32 اوپه ډېرو زیاتو مېوو كې به وي
56-33 چې نه به قطع كولى شي او نه به منع كولى شي
56-34 او په اوچت كړى شویو فرشونو كې به وي
56-35 بېشكه مونږ دغه (ښځې/حورې) پیدا كړې دي، خاص پیدا كول
56-36 نو مونږ دغه (حورې) پېغلې ګرځولې دي
56-37 په خپلو خاوندانو مینانې (او) همزولې
56-38 د ښي اړخ والاو لپاره
56-39 (د ښي اړخ والا به) لویه ډله وي له ړومبنو خلقو نه
56-40 او بله لویه ډله به له وروستنیو خلقو نه وي
56-41 او د چپ اړخ (ګس) والا، څه دي د چپ اړخ والا
56-42 (دوى به) په ګرم باد او ډېرو تودو اوبو كې وي
56-43 او د تك تور لوګي په سيوري كې به وي
56-44 چې نه به یخ وي او نه به د عزت وي
56-45 بېشكه دوى له دې نه مخكې (په دنیا كې) په نعمتونو كې پالل شوي وو
56-46 او دوى په ډېره لویه ګناه (كفر) باندې دوام (او اصرار) كاوه
56-47 او دوى به ویل: ایا كله چې مونږ مړه شو او خاورې او هډوكي شو، ایا په رښتیا او یقینًا به مونږ بیا راژوندي كولى شو
56-48 او ایا زمونږ ړومبني پلرونه هم!
56-49 ته (دوى ته) ووایه چې بېشكه ړومبني او وروستني خلق
56-50 دوى به خامخا د معلومې ورځې مقرر وخت ته راجمع كولى شي
56-51 بیا به یقینًا تاسو اى ګمراهانو، تكذیب كوونكو!
56-52 خامخا خوړونكي به یئ د زقوم له ونې نه
56-53 نو له هغې نه به خېټې ډكوونكي یئ
56-54 بیا به تاسو د دغه (خوړل شوي زقوم) له پاسه تودې اوبه څښونكي یئ
56-55 نو د ډېرو تږو اوښانو د څښلو په شان به څښونكي یئ
56-56 دا د بدلې په ورځ د دوى مېلمستیا ده
56-57 مونږ تاسو پیدا كړي یئ، نو ولې تاسو تصدیق نه كوئ!
56-58 نو تاسو ما ته خبر راكړئ! هغه نطفه چې تاسو يې تویوئ
56-59 ایا تاسو (له) دغې (نطفې نه بشر) پیدا كوئ، یا هم دا مونږ يې پیدا كوونكي یو
56-60 بېشكه مونږ ستاسو په مینځ كې مرګ مقدر كړى دى او مونږ عاجز كړى شوي نه یو
56-61 له دې نه چې مونږ ستاسو په شان (نور خلق ستاسو) په بدل كې پیدا كړو او تاسو په هغو (صورتونو) سره پیدا كړو چې تاسو پرې علم نه لرئ
56-62 او یقینًا یقینًا تاسو په ړومبني پیدا كولو عالمان شوي یئ، نو ولې تاسو پند نه اخلئ!
56-63 نو تاسو ما ته خبر راكړئ! هغه تخم چې تاسو يې كرئ
56-64 ایا تاسو دغه (كرل شوى) زرغونوئ، یا هم دا مونږ يې زرغونوونكي یو
56-65 كه مونږ وغواړو (نو) خامخا دغه به وچ او ذره ذره كړو، بیا به تاسو حیران شئ
56-66 (او وايئ به) بېشكه مونږ خامخا په تاوان كې غورځول شوي یو
56-67 بلكې مونږ محروم كړى شوي یو
56-68 نو تاسو ما ته خبر راكړئ! هغه اوبه چې تاسو يې څښئ
56-69 ایا تاسو دغه له سپینو ورېځو نه نازلې كړې دي، یا هم دا مونږ يې نازلوونكي یو؟
56-70 كه مونږ وغواړو، دغه به تروې ترخې وګرځوو، نو تاسو ولې شكر نه وباسئ!
56-71 نو تاسو ما ته خبر راكړئ! هغه اور چې تاسو يې بلوئ
56-72 ایا تاسو د ده ونه پیدا كړې ده، یا هم دا مونږ يې پیدا كوونكي یو؟
56-73 مونږه دغه (اور) تذكره (نصیحت) او د مسافرو لپاره نفعمن ګرځولى دى
56-74 نو ته د خپل عظیم رب د نوم پاكي بیانوه
56-75 نو زه د ستوریو د پرېوتو په ځایونو باندې قسم خورم
56-76 او بېشكه دا یقینًا ډېر لوى قسم دى كه تاسو پوهېږئ
56-77 بېشكه دا خامخا ډېر عزتمن قرآن دى
56-78 په پټ ساتل شوي كتاب كې دى
56-79 چې ده لره نه مسه كوي مګر ښه پاك كړى شوي خلق (ملايك)
56-80 د رب العلمین له جانبه نازل كړى شوى دى
56-81 ایا نو تاسو د دې حدیث (قرآن) سپكاوى كوونكي یئ
56-82 او تاسو خپله برخه دا ګرځوئ چې لازمًا تاسو يې تكذیب كوئ (دروغ يې ګڼئ)
56-83 نو ولې يې نه (راګرځوئ) كله چې ساه ستوني ته ورسېږي
56-84 او په دغه وخت كې تاسو ګورئ
56-85 او مونږ ده ته له تاسو نه ډېر نژدې یو او لېكن تاسو نه وینئ
56-86 نو ولې يې نه (راګرځوئ) كه تاسو محكومان نه یئ
56-87 (نو ولې) دغه ساه (نه) راګرځوئ كه تاسو رښتیني یئ
56-88 نو كه چېرې (دغه مړى) له مقربینو څخه وي
56-89 نو (د ده لپاره) راحت او ښه رزق او له نعمتونو ډك جنت دى
56-90 او كه د ښي اړخ والاو ځنې وي
56-91 نو (ورته ویلى به شي:) تا ته سلام دى (اى) له ښي اړخ والاو ځنې!
56-92 او كه چېرې (دا مړى) د تكذیب كوونكو ګمراهانو ځنې وي
56-93 نو (د ده لپاره) د ډېرو اېشېدلو اوبو مېلمستیا ده
56-94 او دوزخ ته ننه اېستل دي
56-95 بېشكه دا خبره یقینًا هم دا حقه یقیني ده
56-96 پس ته د خپل عظیم رب د نوم پاكي بیانوه
سورة الواقعة
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (الواقعة) من السُّوَر المكية، نزلت بعد سورة (طه)، وقد جاءت بتذكيرِ الناس بوقوع يوم القيامة؛ للدَّلالة على عظمة الله عز وجل، وترهيبًا لهم من مخالفة أوامره، ودعوةً لهم إلى اتباع الدِّين الحق وتركِ الباطل، وخُتمت السورة الكريمة بتعظيمِ القرآن، وصدقِ أخباره وما جاء به، وقد أُثر عن النبي صلى الله عليه وسلم قراءتُه لها في صلاة الفجر.

ترتيبها المصحفي
56
نوعها
مكية
ألفاظها
380
ترتيب نزولها
46
العد المدني الأول
99
العد المدني الأخير
99
العد البصري
97
العد الكوفي
96
العد الشامي
99

* قوله تعالى: {فَلَآ أُقْسِمُ بِمَوَٰقِعِ اْلنُّجُومِ ٧٥ وَإِنَّهُۥ لَقَسَمٞ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ ٧٦ إِنَّهُۥ لَقُرْءَانٞ كَرِيمٞ ٧٧ فِي كِتَٰبٖ مَّكْنُونٖ ٧٨ لَّا يَمَسُّهُۥٓ إِلَّا اْلْمُطَهَّرُونَ ٧٩ تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ اْلْعَٰلَمِينَ ٨٠ أَفَبِهَٰذَا اْلْحَدِيثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ ٨١ وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ} [الواقعة: 75-82]:

عن عبدِ اللهِ بن عباسٍ رضي الله عنهما، قال: «مُطِرَ الناسُ على عهدِ النبيِّ ﷺ، فقال النبيُّ ﷺ: «أصبَحَ مِن الناسِ شاكرٌ، ومنهم كافرٌ، قالوا: هذه رحمةُ اللهِ، وقال بعضُهم: لقد صدَقَ نَوْءُ كذا وكذا»، قال: فنزَلتْ هذه الآيةُ: {فَلَآ أُقْسِمُ بِمَوَٰقِعِ اْلنُّجُومِ} [الواقعة: 75]، حتى بلَغَ: {وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ} [الواقعة: 82]». أخرجه مسلم (٧٣).

* سورة (الواقعة):

سُمِّيت هذه السورة بـ(الواقعة)؛ لافتتاحِها بهذا اللفظ، ولتسميةِ النبيِّ صلى الله عليه وسلم لها بذلك:

عن أبي بكرٍ الصِّدِّيقِ رضي الله عنه، قال: «سألتُ رسولَ اللهِ ﷺ: ما شيَّبَكَ؟ قال: «سورةُ هودٍ، والواقعةِ، و{عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ}، و{إِذَا اْلشَّمْسُ كُوِّرَتْ}»». أخرجه الترمذي (٣٢٩٧).

و(الواقعةُ): اسمٌ من أسماءِ يوم القيامة.

* سورة (الواقعة) من السُّوَر التي شيَّبتْ رسولَ الله صلى الله عليه وسلم:

عن أبي بكرٍ الصِّدِّيقِ رضي الله عنه، قال: «سألتُ رسولَ اللهِ ﷺ: ما شيَّبَكَ؟ قال: «سورةُ هودٍ، والواقعةِ، و{عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ}، و{إِذَا اْلشَّمْسُ كُوِّرَتْ}»». أخرجه الترمذي (٣٢٩٧).

* أُثِر عن النبي صلى الله عليه وسلم قراءتُه لسورة (الواقعة) في صلاة الفجر:

عن جابرِ بن سَمُرةَ رضي الله عنه، قال: «كان رسولُ اللهِ ﷺ يُصلِّي الصَّلواتِ كنَحْوٍ مِن صلاتِكم التي تُصَلُّون اليومَ، ولكنَّه كان يُخفِّفُ، كانت صَلاتُه أخَفَّ مِن صَلاتِكم، وكان يَقرأُ في الفجرِ الواقعةَ، ونحوَها مِن السُّوَرِ». أخرجه أحمد (٢٠٩٩٥).

1. تحقيق القيامة (١-٥٦).

2. دلائلُ البعث والجزاء (٥٧-٧٤).

3. تعظيم القرآن، وصدقُ أخباره (٧٥-٩٦).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (7 /598).

مقصدُ سورة (الواقعة) هو التذكيرُ بوقوع يوم القيامة وهَوْلِه، ووصفُ ما يحدُثُ به؛ لتخويف الناس وترهيبهم من معصية الله عز وجل ومخالفة أمره، وفي ذلك دعوةٌ لهم للرجوع إلى الحق، والاستجابة لأمر الله.

ويُبيِّن ابن عاشور محورَها فيقول: «هو التذكيرُ بيوم القيامة، وتحقيق وقوعه.

ووصفُ ما يَعرِض لهذا العالَمِ الأرضي عند ساعة القيامة.

ثم صفة أهل الجنة وبعض نعيمهم.

وصفة أهل النار وما هم فيه من العذاب، وأن ذلك لتكذيبهم بالبعث.

وإثبات الحشر والجزاء.

والاستدلال على إمكان الخَلْق الثاني بما أبدعه الله من الموجودات بعد أن لم تكن.

والاستدلال بدلائل قدرة الله تعالى.

والاستدلال بنزعِ الله الأرواحَ من الأجساد والناس كارهون لا يستطيع أحدٌ مَنْعَها من الخروج، على أن الذي قدَرَ على نزعها بدون مُدافعٍ قادرٌ على إرجاعها متى أراد على أن يُمِيتَهم.

وتأكيد أن القرآن منزلٌ من عند الله، وأنه نعمةٌ أنعم الله بها عليهم فلم يشكروها، وكذَّبوا بما فيه». "التحرير والتنوير" لابن عاشور (27 /280).