ترجمة سورة الواقعة

الترجمة الأذرية

ترجمة معاني سورة الواقعة باللغة الأذرية من كتاب الترجمة الأذرية.
من تأليف: لي خان موساييف .

1. Vaqiə qopacağı zaman
2. onun qopduğunu heç kəs dana bilməz.
3. O, bəzilərini alçaldacaq, bə­zilərini də ucaldacaq.
4. Yer şiddətlə titrədiyi za­man,
5. Dağlar parça-parça olub ovxalan­dığı
6. və ətrafa səpələnmiş toz-torpağa döndüyü zaman,
7. siz üç dəstəyə ayrılacaq­sınız.
8. Sağ tərəf sahibləri. Nə xoş­bəxtdir sağ tərəf sahibləri!
9. Sol tərəf sahibləri. Nə bəd­bəxtdir sol tərəf sahibləri!
10. Xeyirxah işlərdə öndə ge­dənlər, Cən­nətdə də öndə­dirlər!
11. Onlar Allaha yaxın olan­lar,
12. Nəim cən­nətlərində qala­caq kimsələr­dir.
13. Onların çoxu əvvəlki nə­sillərdən,
14. az bir qismi də axırın­cı­lardandır.
15. Onlar bəzənmiş taxtlar üstündə
16. qarşı-qarşıya əyləşib dir­səklənə­cəklər.
17. Onların ətrafında həmi­şəcavan xidmətçi oğlanlar fır­lana­caq­lar –
18. çeşmə şərabı ilə dolu ba­dələr, bar­daqlar və qədəhlərlə –
19. ondan başları ağrımaz və məst ol­mazlar,
20. bəyənib seçdikləri mey­vələr
21. və istədikləri quş əti ilə hərlənə­cəklər.
22. Onları iri qara gözlü hu­rilər göz­ləyir –
23. sədəf içində saxlanılmış mirvariyə bənzər hurilər.
24. Bu, onların etdikləri əməl­lərin mü­kafatı olacaq.
25. Onlar orada nə boş söz, nə də gü­naha səbəb olan söh­bət eşi­də­cək­lər.
26. Ancaq: “Salam! Salam!”– sözləri eşidəcəklər.
27. Sağ tərəf sahibləri. Nə xoşbəxtdir sağ tərəf sahibləri!
28. Onlar tikansız sidr ağac­ları arasın­da,
29. meyvələri salxım-salxım asılmış banan ağacları altında,
30. uzanmış kölgəliklərdə,
31. daim axan sular kəna­rın­da,
32. çoxlu meyvələr –
33. tükənməz və qadağan edilməyən meyvələr içində
34. və hündür döşəklər üs­tündə ola­caqlar.
35. Biz Cənnətdəki qadınları yeni bi­çimdə yaradacağıq.
36. Onları bakirə qızlar edə­cəyik –
37. ərlərini sevən, həmya­şıd­lar.
38. Bunlar sağ tərəf sahib­lə­ri üçün­dür.
39. Onların çoxu əvvəlki nə­sillərdən,
40. bir qismi də axırıncılar­dandır.
41. Sol tərəf sahibləri. Nə bədbəxtdir sol tərəf sahibləri!
42. Onlar qızmar yel və qay­nar su içində,
43. qapqara duman kölgə­sin­də ola­caqlar.
44. Bu duman nə sərin, nə də xoşa­gə­ləndir.
45. Onlar bundan əvvəl cah-calal içində idilər,
46. böyük günah işlətmək­də israr edirdilər
47. və deyirdilər: “Məgər biz ölüb tor­paq və sür-sümük ol­duq­dan sonra yeni­dən diril­diləcəyik?
48. Yaxud bizim əcdadla­rı­mız diril­diləcəklərmi?”
49. De: “Şübhəsiz ki, əvvəl­kilər də, sonrakılar da,
50. bəlli bir günün müəy­yən vaxtın­da mütləq toplana­caq­lar.
51. Sonra, siz ey doğru yol­dan azanlar, haqqı yalan sayanlar!
52. Siz mütləq zəqqum ağa­cından yeyəcəksiniz,
53. qarınlarınızı onunla dol­dura­caq­sınız,
54. üstündən də qaynar su içəcək­si­niz.
55. Siz onu susamış xəstə də­vələr ki­mi içəcəksiniz”.
56. Bu, onların Haqq-hesab günün­də­ki ziyafətidir.
57. Sizi Biz yaratdıq. Bəs nə üçün di­rildiləcəyinizi təsdiq et­mirsi­niz?
58. Axıtdığınız nütfəni gördünüzmü?
59. Onu siz yaradırsınız, yox­sa Biz?
60. Sizin aranızda ölümü Biz müəy­yən etdik və heç nə Bi­zim qar­şı­mızı ala bil­məz.
61. Sizi bənzərləriniz ilə əvəz etməyə və sizi özünüz bilmə­di­yi­niz başqa bir şəkildə yarat­mağa Bizə mane olan tapıl­maz.
62. Siz ilk yaradılışı bilirsi­niz. Bəs nə üçün dirildiləcə­yiniz barədə dü­şünmür­sünüz?
63. Əkdiyinizi gördünüzmü?
64. Onu siz bitirirsiniz, yox­sa Biz?
65. Əgər Biz istəsəydik, onu bir sa­man çöpünə döndərər, siz də hey­rətə gələrdiniz,
66. və deyərdiniz: “Biz zi­ya­na uğra­dıq.
67. Daha doğrusu nemətlər­dən məh­rum olduq!”
68. İçdiyiniz suyu gördü­nüz­mü?
69. Onu buluddan siz endi­rirsiniz, yoxsa Biz?
70. Əgər istəsəydik, onu acı edərdik. Bəs nə üçün şükür et­mir­si­niz?
71. Yandırdığınız odu gör­dünüzmü?
72. Onun ağacını siz yara­dırsınız, yoxsa Biz?
73. Biz onu Cəhənnəmi yada salmaq və müsafirlərin istifa­dəsi üçün yarat­dıq.
74. Elə isə Ulu Rəbbinin adı­na tərif­lər de!
75. Ulduzların batdığı yer­lərə and olsun!
76. Kaş bunun, doğrudan da, böyük bir and olduğunu biləy­di­niz.
77. Həqiqətən, bu, ehtirama layiq Qurandır,
78. qorunub saxlanılan Ya­zı­dadır (Lövhi-məhfuzdadır).
79. Ona yalnız pak olanlar toxunur.
80. O, aləmlərin Rəbbi tərə­findən na­zil edilmişdir.
81. Siz bu kəlamı yalan sa­yırsınız?
82. Sizə verilən ruziyə şükür etməyi, onu yalan saymaqla ye­rinə ye­ti­rirsiniz?
83. Can boğaza yetişdiyi za­man –
84. həmin an siz can verən adama ba­xırsınız.
85. Biz ona sizdən daha ya­xın olu­ruq, siz isə bunu gör­mür­sü­nüz.
86. Madam ki, siz iddianıza görə haqq-hesab olunmaya­caq­sınız
87. və doğru danışanlarsı­nız, onda, o canı geri qaytarın.
88. Amma əgər o, Allaha ya­xın olan­lardandırsa,
89. onda rəhmətə, gözəl ru­ziyə və Nəim bağına yetişər.
90. Əgər o, sağ tərəf sahib­lərin­dən­dirsə,
91. ona: “Sağ tərəf sahib­lə­rindən sə­nə salam olsun!”– de­yilə­cək.
92. Yox əgər o, haqqı yalan sayan­lar­dan və doğru yoldan azan­lar­dan­dırsa,
93. onun ziyafəti qaynar su olacaq,
94. özü də Cəhənnəmdə ya­nacaq.
95. Həqiqətən, bu, şübhə do­ğur­ma­yan bir həqiqətdir.
96. Elə isə Ulu Rəbbinin adı­na tərif­lər de!
سورة الواقعة
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (الواقعة) من السُّوَر المكية، نزلت بعد سورة (طه)، وقد جاءت بتذكيرِ الناس بوقوع يوم القيامة؛ للدَّلالة على عظمة الله عز وجل، وترهيبًا لهم من مخالفة أوامره، ودعوةً لهم إلى اتباع الدِّين الحق وتركِ الباطل، وخُتمت السورة الكريمة بتعظيمِ القرآن، وصدقِ أخباره وما جاء به، وقد أُثر عن النبي صلى الله عليه وسلم قراءتُه لها في صلاة الفجر.

ترتيبها المصحفي
56
نوعها
مكية
ألفاظها
380
ترتيب نزولها
46
العد المدني الأول
99
العد المدني الأخير
99
العد البصري
97
العد الكوفي
96
العد الشامي
99

* قوله تعالى: {فَلَآ أُقْسِمُ بِمَوَٰقِعِ اْلنُّجُومِ ٧٥ وَإِنَّهُۥ لَقَسَمٞ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ ٧٦ إِنَّهُۥ لَقُرْءَانٞ كَرِيمٞ ٧٧ فِي كِتَٰبٖ مَّكْنُونٖ ٧٨ لَّا يَمَسُّهُۥٓ إِلَّا اْلْمُطَهَّرُونَ ٧٩ تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ اْلْعَٰلَمِينَ ٨٠ أَفَبِهَٰذَا اْلْحَدِيثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ ٨١ وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ} [الواقعة: 75-82]:

عن عبدِ اللهِ بن عباسٍ رضي الله عنهما، قال: «مُطِرَ الناسُ على عهدِ النبيِّ ﷺ، فقال النبيُّ ﷺ: «أصبَحَ مِن الناسِ شاكرٌ، ومنهم كافرٌ، قالوا: هذه رحمةُ اللهِ، وقال بعضُهم: لقد صدَقَ نَوْءُ كذا وكذا»، قال: فنزَلتْ هذه الآيةُ: {فَلَآ أُقْسِمُ بِمَوَٰقِعِ اْلنُّجُومِ} [الواقعة: 75]، حتى بلَغَ: {وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ} [الواقعة: 82]». أخرجه مسلم (٧٣).

* سورة (الواقعة):

سُمِّيت هذه السورة بـ(الواقعة)؛ لافتتاحِها بهذا اللفظ، ولتسميةِ النبيِّ صلى الله عليه وسلم لها بذلك:

عن أبي بكرٍ الصِّدِّيقِ رضي الله عنه، قال: «سألتُ رسولَ اللهِ ﷺ: ما شيَّبَكَ؟ قال: «سورةُ هودٍ، والواقعةِ، و{عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ}، و{إِذَا اْلشَّمْسُ كُوِّرَتْ}»». أخرجه الترمذي (٣٢٩٧).

و(الواقعةُ): اسمٌ من أسماءِ يوم القيامة.

* سورة (الواقعة) من السُّوَر التي شيَّبتْ رسولَ الله صلى الله عليه وسلم:

عن أبي بكرٍ الصِّدِّيقِ رضي الله عنه، قال: «سألتُ رسولَ اللهِ ﷺ: ما شيَّبَكَ؟ قال: «سورةُ هودٍ، والواقعةِ، و{عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ}، و{إِذَا اْلشَّمْسُ كُوِّرَتْ}»». أخرجه الترمذي (٣٢٩٧).

* أُثِر عن النبي صلى الله عليه وسلم قراءتُه لسورة (الواقعة) في صلاة الفجر:

عن جابرِ بن سَمُرةَ رضي الله عنه، قال: «كان رسولُ اللهِ ﷺ يُصلِّي الصَّلواتِ كنَحْوٍ مِن صلاتِكم التي تُصَلُّون اليومَ، ولكنَّه كان يُخفِّفُ، كانت صَلاتُه أخَفَّ مِن صَلاتِكم، وكان يَقرأُ في الفجرِ الواقعةَ، ونحوَها مِن السُّوَرِ». أخرجه أحمد (٢٠٩٩٥).

1. تحقيق القيامة (١-٥٦).

2. دلائلُ البعث والجزاء (٥٧-٧٤).

3. تعظيم القرآن، وصدقُ أخباره (٧٥-٩٦).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (7 /598).

مقصدُ سورة (الواقعة) هو التذكيرُ بوقوع يوم القيامة وهَوْلِه، ووصفُ ما يحدُثُ به؛ لتخويف الناس وترهيبهم من معصية الله عز وجل ومخالفة أمره، وفي ذلك دعوةٌ لهم للرجوع إلى الحق، والاستجابة لأمر الله.

ويُبيِّن ابن عاشور محورَها فيقول: «هو التذكيرُ بيوم القيامة، وتحقيق وقوعه.

ووصفُ ما يَعرِض لهذا العالَمِ الأرضي عند ساعة القيامة.

ثم صفة أهل الجنة وبعض نعيمهم.

وصفة أهل النار وما هم فيه من العذاب، وأن ذلك لتكذيبهم بالبعث.

وإثبات الحشر والجزاء.

والاستدلال على إمكان الخَلْق الثاني بما أبدعه الله من الموجودات بعد أن لم تكن.

والاستدلال بدلائل قدرة الله تعالى.

والاستدلال بنزعِ الله الأرواحَ من الأجساد والناس كارهون لا يستطيع أحدٌ مَنْعَها من الخروج، على أن الذي قدَرَ على نزعها بدون مُدافعٍ قادرٌ على إرجاعها متى أراد على أن يُمِيتَهم.

وتأكيد أن القرآن منزلٌ من عند الله، وأنه نعمةٌ أنعم الله بها عليهم فلم يشكروها، وكذَّبوا بما فيه». "التحرير والتنوير" لابن عاشور (27 /280).