ترجمة سورة الواقعة

Farsi - Persian translation

ترجمة معاني سورة الواقعة باللغة الفارسية من كتاب Farsi - Persian translation.

واقعه


هنگامی که واقعه ی قیامت واقع شود.

که در واقع شدنش هیچ دروغی نیست.

(گروهی را) خوار کننده, (وگروهی را) برافرازنده است( ).

هنگامی که زمین بشدّت بلرزد.

وکوهها (درهم کوبیده و) متلاشی شود.

پس چون غبار پراکنده گردد

وشما سه گروه (تقسیم) شوید:

پس (گروه نخست سعاد تمندان) دست راست, (سعاد تمندان) دست راست چه حال دارند؟

و (گروه دیگر شقاوتمندان) دست چپ, (شقاوتمندان) دست چپ چه حال دارند؟

و (سومین گروه) پیشگامان پیشرو.

آنها مقربان هستند.

در با غهای پر نعمت (بهشت جای دارند).

گروهی از پیشینیان.

واندکی از آیندگان هستند.

بر تختهایی مرصّع.

رو به روی هم بر آن تکیه زده اند.

نو جوانانی جاودان پیوسته بر گردشان می چرخند.

با قدحها وکوزه ها و جامهایی از شرابی که (در جویها) جاری است.

(شرابی) که از آن نه سر درد گیرند ونه بیهوش شوند.

و هر میوه ای که خود انتخاب کنند.

و (نیز) گوشت پرنده (از هر نوعی) که میل داشته باشند.

و(همسرانی از) حوریان سیه چشم (دارند).

همچون مروارید پنهان در صدف.

(اینها) پاداشی است در برابر آنچه که انجام می دادند.

در آن (باغها ی بهشتی) نه سخن لغو وبیهوده ای می شنوند ونه گفتار گناه آلود.

تنها یک سخن (می شنوند) سلام است, سلام.

واصحاب دست راست (سعادتمند) چه (وضع و) حالی دارند اصحاب دست راست (سعادتمند)؟؟!

در (میان) درختان «سدر» (= کنار) بی خار,

و درختان موز پربار تو برتو.

وسایه ای گسترده( ).

و(در کنار) آبی جاری (وروان).

ومیوه ای فراوان.

نه پایان پذیرد ونه (کسی را از آن) باز دارند,

وبسترهای برافراشته شده (وهمسرانی گرانقدر)

بی گمان ما آنها را به آفرینش نوینی آفریده ایم.

وآنها را دو شیزه قرار داده ایم.

شوهر دوستان هم سن وسال,

(همه ی اینها) برای اصحاب دست راست (سعادتمند) است.

که گروهی از پیشینیان.

وعدّه ای از آیندگان هستند.

واصحاب دست چپ (شقاوتمند) چه (وضع و) حالی دارند اصحاب دست چپ (شقاوتمند)؟!

در (میان) باد سوزان وآب جوشان, قرار دارند.

و(در) سایه ای از دود های متراکم وسیاه.

نه خنک باشد ونه خوش.

بی گمان آنها پیش از این (در دنیا) ناز پرورده (ومترف) بودند.

و برگناه بزرگِ (شرک) اصرار می ورزیدند.

ومی گفتند: «آیا هنگامی که مردیم وخاک واستخوان شدیم, آیا باز هم ما بر انگیخته می شویم؟!

آیا پدران نخستین ما (نیز بر انگیخته می شوند)؟!».

(ای پیامبر) بگو: «بی گمان گذشتگان وآیندگان,

(همگی) در موعد روزی معین گرد آورده می شوند».

سپس شما ای گمراهان تکذیب کننده!

قطعاً از درخت زقوم خواهید خورد,

پس شکمها (ی خود) را از آن پر می کنید,

آنگاه بر آن از آب جوشان می نوشید,

پس مانند شتران (مبتلا به بیماری عطش) از آن (آب جوشان) می نوشید.

این پذیرایی آنها در روز قیامت است.

ما شما را آفریدیم, پس چرا (دو باره زنده شدن را) تصدیق نمی کنید؟!

آیا نطفه ای را که (در رحم همسرانتان) می ریزید, دیده اید؟!

آیا شما او را می آفرینید یا ما آفریدگاریم؟!

ما در میان شما مرگ را مقدر کردیم وما ناتوان (از آن) نیستیم.

که همانند شما را جای گزین کنیم, وشما را به صورتی که آن را نمی دانید باز آفرینیم.

ویقیناً شما آفرینش نخستین را دانسته اید, پس چرا متذکر نمی شوید؟!

آیا چیزی را که می کارید, دیده اید؟!

آیا شما آن را می رویانید, یا ما می رویانیم؟!

اگر بخواهیم آن را به کاه درهم کوبیده مبدل می کنیم که تعجب کنید.

(بگوئید:) براستی ما زیان کرده ایم,

بلکه ما بکلی (از محصول) محروم شده ایم.

آیا آبی را که می نوشید, دیده اید؟!

آیا شما آن را از ابر نازل کرده اید یا ما نازل می کنیم؟!

اگر بخواهیم آن را تلخ (وشور) قرار می دهیم, پس چرا شکر نمی کنید؟!

آیا آتشی را که می افروزید, دیده اید؟!

آیا شما درخت آن را آفریده اید یا ما آفریده ایم؟!

ما آن (= آتش) را (مایه ی) یاد آوری و وسیله ی زندگی برای مسافران قرار دادیم.

پس (ای پیامبر) به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی( ) (و اورا به پاکی یا دکن).

پس سوگند به جایگاه ستارگان.

و اگر بدانید این سوگندی بزرگ است.

همانا این (کتاب) قرآنی کریم (وگرامی قدر) است.

در کتاب پوشیده (= لوح محفوظ) است.

که جز پاکان (= فرشتگان) به آن دست نمی زنند.

از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است.

آیا شما نسبت به این کلام (الهی = قرآن کریم) انکار کننده اید؟! (و از پیروی آن ستی می کنید).

و (به جای شکر) روزی خود, (رازق) را تکذیب می کنید؟!

پس چرا هنگامی که (جان) به گلوگاه می رسد.

وشما در این هنگام نظاره می کنید.

وما از شما به او نزدیکتر هستیم, ولی شما نمی بینید.

پس اگر (در برابر اعمالتان) جزا داده نمی شوید.

اگر راست می گویید آن (روح) را باز گردانید!

پس اما اگر (آن شخص) از مقربان باشد.

پس (در) آسایش وریحان وباغ (بهشت) پر نعمت است.

واما اگر از اصحاب راست (سعادتمند) باشد.

پس (به او گفته می شود:) سلام بر تو باد, (که) از اصحاب دست راست (هستی)

واما اگر از تکذیب کنندگان گمراه (دست چپ) باشد.

پس با آب جوشان (دوزخ از او) پذیرایی می شود.

وبه (آتش) جهنم در آورده (وسوزانده) شود.

بی گمان این (خبر) حق یقین است.

پس (ای پیامبر) به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی (واو را به پاکی یادکن)( ).
سورة الواقعة
معلومات السورة
الكتب
الفتاوى
الأقوال
التفسيرات

سورة (الواقعة) من السُّوَر المكية، نزلت بعد سورة (طه)، وقد جاءت بتذكيرِ الناس بوقوع يوم القيامة؛ للدَّلالة على عظمة الله عز وجل، وترهيبًا لهم من مخالفة أوامره، ودعوةً لهم إلى اتباع الدِّين الحق وتركِ الباطل، وخُتمت السورة الكريمة بتعظيمِ القرآن، وصدقِ أخباره وما جاء به، وقد أُثر عن النبي صلى الله عليه وسلم قراءتُه لها في صلاة الفجر.

ترتيبها المصحفي
56
نوعها
مكية
ألفاظها
380
ترتيب نزولها
46
العد المدني الأول
99
العد المدني الأخير
99
العد البصري
97
العد الكوفي
96
العد الشامي
99

* قوله تعالى: {فَلَآ أُقْسِمُ بِمَوَٰقِعِ اْلنُّجُومِ ٧٥ وَإِنَّهُۥ لَقَسَمٞ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ ٧٦ إِنَّهُۥ لَقُرْءَانٞ كَرِيمٞ ٧٧ فِي كِتَٰبٖ مَّكْنُونٖ ٧٨ لَّا يَمَسُّهُۥٓ إِلَّا اْلْمُطَهَّرُونَ ٧٩ تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ اْلْعَٰلَمِينَ ٨٠ أَفَبِهَٰذَا اْلْحَدِيثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ ٨١ وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ} [الواقعة: 75-82]:

عن عبدِ اللهِ بن عباسٍ رضي الله عنهما، قال: «مُطِرَ الناسُ على عهدِ النبيِّ ﷺ، فقال النبيُّ ﷺ: «أصبَحَ مِن الناسِ شاكرٌ، ومنهم كافرٌ، قالوا: هذه رحمةُ اللهِ، وقال بعضُهم: لقد صدَقَ نَوْءُ كذا وكذا»، قال: فنزَلتْ هذه الآيةُ: {فَلَآ أُقْسِمُ بِمَوَٰقِعِ اْلنُّجُومِ} [الواقعة: 75]، حتى بلَغَ: {وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ} [الواقعة: 82]». أخرجه مسلم (٧٣).

* سورة (الواقعة):

سُمِّيت هذه السورة بـ(الواقعة)؛ لافتتاحِها بهذا اللفظ، ولتسميةِ النبيِّ صلى الله عليه وسلم لها بذلك:

عن أبي بكرٍ الصِّدِّيقِ رضي الله عنه، قال: «سألتُ رسولَ اللهِ ﷺ: ما شيَّبَكَ؟ قال: «سورةُ هودٍ، والواقعةِ، و{عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ}، و{إِذَا اْلشَّمْسُ كُوِّرَتْ}»». أخرجه الترمذي (٣٢٩٧).

و(الواقعةُ): اسمٌ من أسماءِ يوم القيامة.

* سورة (الواقعة) من السُّوَر التي شيَّبتْ رسولَ الله صلى الله عليه وسلم:

عن أبي بكرٍ الصِّدِّيقِ رضي الله عنه، قال: «سألتُ رسولَ اللهِ ﷺ: ما شيَّبَكَ؟ قال: «سورةُ هودٍ، والواقعةِ، و{عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ}، و{إِذَا اْلشَّمْسُ كُوِّرَتْ}»». أخرجه الترمذي (٣٢٩٧).

* أُثِر عن النبي صلى الله عليه وسلم قراءتُه لسورة (الواقعة) في صلاة الفجر:

عن جابرِ بن سَمُرةَ رضي الله عنه، قال: «كان رسولُ اللهِ ﷺ يُصلِّي الصَّلواتِ كنَحْوٍ مِن صلاتِكم التي تُصَلُّون اليومَ، ولكنَّه كان يُخفِّفُ، كانت صَلاتُه أخَفَّ مِن صَلاتِكم، وكان يَقرأُ في الفجرِ الواقعةَ، ونحوَها مِن السُّوَرِ». أخرجه أحمد (٢٠٩٩٥).

1. تحقيق القيامة (١-٥٦).

2. دلائلُ البعث والجزاء (٥٧-٧٤).

3. تعظيم القرآن، وصدقُ أخباره (٧٥-٩٦).

ينظر: "التفسير الموضوعي لسور القرآن الكريم" لمجموعة من العلماء (7 /598).

مقصدُ سورة (الواقعة) هو التذكيرُ بوقوع يوم القيامة وهَوْلِه، ووصفُ ما يحدُثُ به؛ لتخويف الناس وترهيبهم من معصية الله عز وجل ومخالفة أمره، وفي ذلك دعوةٌ لهم للرجوع إلى الحق، والاستجابة لأمر الله.

ويُبيِّن ابن عاشور محورَها فيقول: «هو التذكيرُ بيوم القيامة، وتحقيق وقوعه.

ووصفُ ما يَعرِض لهذا العالَمِ الأرضي عند ساعة القيامة.

ثم صفة أهل الجنة وبعض نعيمهم.

وصفة أهل النار وما هم فيه من العذاب، وأن ذلك لتكذيبهم بالبعث.

وإثبات الحشر والجزاء.

والاستدلال على إمكان الخَلْق الثاني بما أبدعه الله من الموجودات بعد أن لم تكن.

والاستدلال بدلائل قدرة الله تعالى.

والاستدلال بنزعِ الله الأرواحَ من الأجساد والناس كارهون لا يستطيع أحدٌ مَنْعَها من الخروج، على أن الذي قدَرَ على نزعها بدون مُدافعٍ قادرٌ على إرجاعها متى أراد على أن يُمِيتَهم.

وتأكيد أن القرآن منزلٌ من عند الله، وأنه نعمةٌ أنعم الله بها عليهم فلم يشكروها، وكذَّبوا بما فيه». "التحرير والتنوير" لابن عاشور (27 /280).